Deze week beginnen we weer met het voorbereiden van het nieuwe schooljaar wat voor ons op 31 augustus start. Dat schooljaar gaat er wat anders uitzien dan we gewend zijn, maar sommige basics neem ik gewoon weer mee dit schooljaar in.
Elke werkdag als ik ‘s ochtends mijn tas inpak, zitten daar in ieder geval deze drie fuchsia roze items in: mijn agenda, thermosfles en broodtrommel.
Thermosfles
Als ik voor elk kopje thee een papieren bekertje bij het automaat zou gebruiken, zouden er echt belachelijk veel bekertjes verspild worden. Beter om dan gewoon een fles mee te nemen welke ik kan bijvullen en die mij de hele dag zo van drinken kan voorzien, warm of koud.
Deze mat roze thermosfles van Chilly’s heb ik nu bijna een jaar en neem ‘m elke werkdag wel mee naar mijn werk. Trouwens ook daarbuiten. Als ik een stukje ga fietsen, naar dansles ga of een dagje weg ben.
Wat misschien wel een beetje irritant is voor mijn studenten en collega’s, is dat de dop piept als je ‘m opendraait. En nu ben ik iemand die juist regelmatig even een klein slokje neemt, zeker tijdens mijn les. Tja… sorry mensen…
Broodtrommel
Zo’n broodtrommel neemt altijd zoveel ruimte in in je tas. En aan het eind van de dag is dat vooral lege ruimte. Toen ik deze platte broodtrommel tegenkwam, wist ik meteen dat deze perfect in mijn laptoptas zou passen. En er passen vier boterhammen in, voor mij meer dan genoeg.
Inmiddels gaat deze broodtrommel al een paar jaar mee. Mijn man heeft een hogere versie ervan (Large) en mijn dochter het gebruikelijke model (Midi). En al wordt er hier thuis niet voorzichtig mee omgegaan, ze zien er allemaal nog helemaal prima uit.
Agenda
Nog zoiets waar ik al jaren op kan vertrouwen, alhoewel ik deze wel elk jaar moet vervangen. En ook al heb ik inmiddels ontdekt dat er meer merken agenda’s zijn met dezelfde fijne indeling, ik ben toch weer op een Moleskine agenda uitgekomen.
En wel grappig: toen ik er op Twitter over begon, bleken er meer docenten fan te zijn van de Moleskine agenda. Zo ontdekte ik ook dat er een naam is voor die fijne indeling met links de dagen van de week en rechts een gelinieerde pagina: dat heet een verso indeling.
Echt heel handig voor je to do lijstjes. Zelf begin ik altijd bovenaan met de taken voor mijn werk en onderaan met privédingen die ik moet doen die week. Als de bladzijde vol is, heb ik meer dan genoeg gepland voor die week.
Nu ben ik dus voor een fuchsia roze gegaan, dit jaar vond ik de agenda’s met print op de omslag wat tegenvallen. En hij matcht mooi bij mijn broodtrommel en thermosfles zo.
In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de links klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.
https://i0.wp.com/salamistinkt.nl/wp-content/uploads/2020/08/20200807_141048.jpg?fit=1024%2C576&ssl=15761024Jacquelinehttps://salamistinkt.nl/wp-content/uploads/2017/08/SalamiStinkt_20174469-1024x354.jpgJacqueline2020-08-26 07:00:002020-08-25 22:31:30Fuchsia roze het nieuwe schooljaar in
In de loop van de jaren heb ik regelmatig wat genaaid om mijn rolstoel wat mooier en/of praktischer te maken. Maar van mijn laatste rugleuninghoes had ik nog niet gedeeld hoe ik deze gemaakt had, terwijl deze nu juist zo’n succes is! Dus dat werd wel een keer tijd. En omdat deze vrij eenvoudig is en er genoeg ruimte over is, loop ik ook nog even alle voorgaande rolstoelnaaiprojectjes langs.
Rugleuninghoes voor de rolstoel: zo maak je ‘m!
Benodigdheden
Deze zijn afhankelijk van de afmetingen van je eigen rolstoel, ik geef hierbij een voorbeeld van wat ik bij mijn rolstoel nodig had:
Foam: 36 x 85 centimeter (1 centimeter dik)
Niet rekbare stof: 80 centimeter (bij een stofbreedte van 150 centimeter)
Ritsen: 2x 36 centimeter (niet deelbaar)
Klittenband: 2 meter (minimaal 2 centimeter breed)
Foam meten en knippen
Knip of snij een stuk wat over de voor- en achterkant van je rugleuning valt: breedte (rode pijl) x lengte achter- en voorkant (groene pijl, zonder het korte stukje wat onder het zitkussen komt) rugleuning. Bijvoorbeeld 36 x 85 centimeter.
Stof meten
Meet tussen het frame de breedte van je rugleuning op (rode pijl). Tel daarbij voor de naadtoeslag aan beide kanten 1,5 centimeter bij op. Bijvoorbeeld: 36 + 1,5 + 1,5 = 39 centimeter.
Voor de lengte (groene pijl) meet je de achterkant (hoe lang je deze wil hebben) en de voorkant van je rugleuning. Tel hier 15 a 20 centimeter bij op, dit gedeelte komt onder je zitkussen. Bijvoorbeeld 45 + 40 + 15 = 100 centimeter.
Stof knippen
Om tot de 3 paarse rechthoekige lappen stof te komen zoals op het plaatje, knip je het volgende:
2x zoals hierboven uitgerekende breedte en lengte. Bijvoorbeeld 2 lappen van 39 x 100 centimeter.
1x breedte x lengte achterkant rugleuning, voeg 1,5 centimeter aan beide kanten van de lengte. Bijvoorbeeld 39 x 48 centimeter.
Eventueel borduren/versieren stof
Als je iets op de stof geborduurd wil hebben, of iets anders leuks ermee wil doen, dan is dit het moment! Meet wel vast even op waar je de ritsen wil hebben (zie volgende stap), zodat je hier rekening mee kunt houden.
De bovenste korte kanten van de 2 langste lappen stof kun je met een lockmachine of een zigzagsteek op de naaimachine afwerken.
Ritsen inzetten
Meet vanaf de onderkant van één van de grote lappen waar je de ritsen wil hebben.
Wil je één rits bovenaan je rugleuning dan meet je dus de lengte van de achterkant van je rugleuning vanaf de onderkant van de stof + 1,5 centimeter naadtoeslag. Bijvoorbeeld 45 + 1,5 = 46,5 centimeter.
De tweede rits kun je ergens daaronder plaatsen. Let daarbij wel op hoe de dwarsbuis van je frame loopt, zodat je er nog wel bij kan.
Het makkelijkste is het om ritsen in dezelfde breedte als de rugleuning te maken, zodat je de stof gewoon in de hele breedte door kunt knippen en dan de ritsen kunt plaatsen. Bij kleinere ritsen vraagt het iets meer precisie.
Voeren ritsvakken
Achter het gedeelte met de ritsen naai je de kleine lap stof ter grootte van de achterkant van de rugleuning. De zijnaden hoeven nog niet per se, maar naai de stof in ieder geval boven allebei de ritsen vast. Je kunt hiermee ook de grootte van de vakken nog bepalen.
Klittenband naaien
Knip het klittenband in 3 stukken: 2 stukken met de lengte van de voor- en achterkant van de rugleuning samen. Bijvoorbeeld 2x 85 centimeter. Het stukje wat overblijft komt op het flapje wat onder het zitkussen zit.
Je hebt van het klittenband alleen de ruwe helft nodig. De andere helft kun je bewaren om als bescherming tijdens het wassen van de hoes te gebruiken.
Naai de lange stukken langs de zijkant, met je huidige rugleuning als voorbeeld. Hou daarbij rekening met de naadtoeslag. Dus als bij je huidige rugleuning het klittenband 3 centimeter vanaf de zijkant zit, dan naai je het op 4,5 centimeter vanaf de zijkant vast.
Het korte stukje wat je overhoudt, kun je in het midden vastnaaien als je daar op je rolstoel ook klittenband hebt.
In elkaar zetten
Naai nu de twee grote lappen op elkaar, goede kanten op elkaar (dus ritsen op klittenband). Doe dit zoals de lichtgrijze stippellijn op het plaatje: de zijkanten en onderkant. De bovenkant (de kant van het flapje wat onder het zitkussen komt) blijft open. Je krijgt zo dus een langwerpige zak. Keer deze binnenstebuiten, zodat de goede kant weer buiten komt. Vervolgens kun je het stuk foam erin doen, schuif dit helemaal tot in de punten van de onderkant van de zak.
Op je rolstoel plaatsen
Dit is even een priegelklus met al dat klittenband. Je huidige bekleding van je rugleuning kun je eraf halen, zodat je alleen het frame met de dwarse banden overhoudt. Begin onderaan de achterkant van je rugleuning en werk zo naar boven en daarna weer via de voorkant van de rugleuning weer naar beneden (zie de groene lijn op het plaatje). Als het goed is, hou je zo het flapje zonder foamvulling over wat onder je zitkussen past.
Een eenvoudig zakje om met karabijnhaken aan de duwsteun/rugleuning te hangen. Met instructiefilmpje.
Ik ben erg benieuwd naar jullie creaties! Mocht je het op social media delen, gebruik dan #SalamiStinktDIY en/of tag @SalamiStinkt (op Instagram @Jacqueline_SalamiStinkt).
Vorige week raakte ik mijn Fitbit kwijt, welke ik toch wel dagelijks gebruik, al is het maar als wekker. En ook niet ergens in huis of vlakbij. Nee, natuurlijk precies tijdens een wandeling ergens ver van huis. In plaats van een nieuwe Fitbit besloot ik voor een andere activity tracker te gaan. En meteen even uit te proberen tijdens een bezoekje aan Blijdorp.
Ticwatch E2
Via een Facebookgroep voor Smartdrive-gebruikers ontdekte ik dat de Ticwatch E2 tegenwoordig als pushtracker bij de Smartdrive geleverd wordt. De pushtracker is verbonden met de Smartdrive via Bluetooth waardoor je met tikbewegingen met je pols de Smartdrive kunt activeren. (Klik hier voor meer uitleg en een filmpje hoe dat precies werkt.)
Dat leek me ook wel wat, gewoon alles in één horloge, in plaats van twee verschillende te dragen. Dus ik kocht de Ticwatch zelf en downloadde de benodigde app voor de Smartdrive. En verder heb ik er eerlijk gezegd nog niets op gezet aan apps. Er zat al het één en ander op, waarvan ik vooral de wekker gebruik en TicExercise, om mijn fietsritjes en danslessen in bij te houden.
Ik moet er nog erg aan wennen. Het is een groot horloge, het touchscreen werkt niet altijd mee en ik heb geen idee wat ik met alle functies moet.
Ook de app voor de pushtracker/Smartdrive moest ik even opnieuw instellen. Het koppelen met de Smartdrive zelf, de maximale snelheid, acceleratie, tikgevoeligheid. En dat was vooral even uitproberen buiten, inclusief gemopper omdat ik ‘m niet meteen ingesteld kreeg zoals ik wilde.
Ik merkte wel meteen al dat de Bluetoothverbinding met de Ticwatch veel sterker is dan met de oude pushtracker. Met de oude viel de Smartdrive nog weleens uit als ik met mijn hand wat haren uit mijn gezicht haalde. Dan was de pushtracker te ver van de Smartdrive en werd de verbinding verbroken. Nu kan ik non-stop met mijn hand door mijn haar gaan.
Uitstapje naar Blijdorp
Mijn abonnement van diergaarde Blijdorp wilde ik weer verlengen en voor abonnementhouders was Blijdorp alweer open. Een mooi excuus voor een uitstapje.
Daarvoor moest ik wel via de website een tijdslotreservering maken, zodat het bij de ingang niet te druk zou worden. Vanaf 3 juni is Blijdorp ook weer open voor andere bezoekers en dan werkt het ook via zo’n tijdslotreservering. En een online gekocht entreebewijs als je dus geen abonnement hebt.
Alles is aangepast op de 1,5 meter afstand. Sommige binnenverblijven en horeca zijn dicht, op verschillende plekken staan desinfectiepompjes om je handen schoon te maken en op smalle stukken is er éénrichtingsverkeer. Dat laatste werkte voor mij niet altijd. Zo kwam ik bij de tijgers uit op een steile helling met gaten in de weg. Daar kwam ik niet omhoog, mijn Smartdrive kreeg geen grip op de hobbelige, steile weg. Dus ben ik toch maar tegen de richting in gegaan. En dat doen eigenlijk wel meer mensen (zonder zichtbare reden overigens).
Als ik eerlijk ben, vond ik het nog vrij druk, al was de max toen ik er was nog 2000 bezoekers. Straks wordt dat opgebouwd naar 3500. Nog steeds wel rustig genoeg om voldoende afstand van elkaar te houden hoor. Maar ik vraag me af of alle baby’s en peuters met kinderwagens of buggy’s ook meegeteld worden, aangezien die tot 2 jaar gratis zijn. Die nemen natuurlijk wel ruimte in. Gelukkig worden straks de openingstijden weer verruimd, dan kan ik gewoon ‘s ochtends vroeg even een uurtje gaan als het nog niet zo druk is.
Ja, dat was wel even een tegenvaller. En op zich was ik er wel op voorbereid, want ik had al van anderen gehoord dat de batterij van de Ticwatch snel leeg is in combinatie met de Smartdrive. Ik had dus de oude pushtracker ook meegenomen voor de zekerheid.
Wanneer de batterij onder de 10 procent zakt, wordt automatisch de batterijbesparing ingeschakeld. Wat dus ook betekent dat de Bluetooth uitgeschakeld wordt en dus de Smartdrive ineens stil valt. Ik was toen al onderweg naar de parkeerplaats en kon voor dat stukje nog wel even handmatig de Bluetooth weer aanzetten. Maar voordat je doorhebt wat er aan de hand is…
Maar twee uur de Smartdrive kunnen gebruiken, dat vind ik toch best weinig. Op een normale dag waarbij ik misschien alleen even voor een boodschap de deur uit hoef, red ik het daar wel mee. Maar juist voor een dagje uit, waar ik echt niet zonder zou kunnen, heb ik dan toch weer dat tweede horloge nodig.
In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de link in de kopjes klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.
Vorige week schreef ik al dat mijn werkrolstoel de komende tijd thuis staat, zolang ik ook nog steeds vanuit huis werk en lesgeef. Ook weer een mooie kans om een wat praktischer tasje te gaan maken, zodat ik straks goed voorbereid ben als ik weer in een lokaal les mag geven!
Eisen aan mijn werkrolstoelzakje
Als docent ga ik regelmatig van lokaal naar docentenkamer en terug, of weer naar mijn examenkantoortje, of naar het kopieerapparaat. Dan wil ik graag wat spullen mee kunnen nemen en tegelijkertijd mijn handen vrijhouden.
Ik had al eerder een zakje aan mijn workhopper gehangen, maar die bleek achteraf toch niet zo heel praktisch. Het was ook gewoon één grote zak, waar ik alles in deed: boeken, gekopieerde papieren, pennen, bordstiften, telefoons. En als ik dan even snel een pen of telefoon nodig had, moest ik naar de bodem van de zak graaien om het te pakken te krijgen. Soms ging dat niet snel genoeg om op tijd mijn telefoon op te nemen.
Dus bij dat nieuwe, praktische rolstoelzakje had ik de volgende eisen:
genoeg ruimte voor boeken en papieren
opening die vanzelf open blijft staan, zodat ik er makkelijk wat in en uit kan halen
pennen en stiften binnen handbereik
telefoons binnen handbereik
Deze eisen maken het rolstoelzakje overigens erg diefstalvriendelijk, dus geen aanrader om er gevuld en wel mee naar buiten te gaan.
Zo in elkaar gezet!
Met wat restjes stof en een kartonnen ovaal (die ik bij een cadeaupakketje kreeg) ging ik aan de slag. Ik heb daarbij niet met een meetlint opgemeten wat ik nodig had, maar gewoon met het blote oog gekeken wat nodig was.
Verder laat ik in dit filmpje zien hoe ik ‘m in elkaar heb gezet. Later heb ik toch nog een drukknoopje eraan toegevoegd, zodat de zak niet de hele tijd open hoeft te staan als deze niet in gebruik is.
De karabijnhaken met klittenbandbevestiging had ik niet in het filmpje genoemd, zie ik nu. Deze zijn sowieso ideaal om te hebben bij je rolstoel, om tasjes of sleutels aan te hangen. Ik heb er op mijn werkrolstoel zelfs vier. Twee aan de rugleuning en twee naast mijn benen.
Nog makkelijker:
Ben je nu niet zo handig met een naaimachine, dan kan het ook veel sneller als je al een zak of linnen tas hebt. Het enige wat je dan hoeft te doen, is een paar gordijnringen in de stof te bevestigen, zoals aan het einde van het filmpje te zien is.
Zelf had ik ook nog een oude spijkerbroek van mijn kinderen gebruikt om een tasje van te maken. De broekspijpen dichtgenaaid en afgeknipt en het metalen frame van het Ikea Skadis opbergzakje erin bevestigd met band en drukknopen, dat is het. Hieronder zie je dat spijkerbroektasje als je even naar de tweede foto schuift. Het handige aan zo’n spijkerbroek is dat er al zakken in zitten voor de kleinere spullen die je mee wil nemen.
De linkjes naar de karabijnhaken zijn affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de link klikken en daar wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.
Het komt niet vaak voor dat ik al mijn rolstoelen bij elkaar verzameld heb. Maar in deze rare tijden van verplicht thuiswerken is ook mijn werkrolstoel tijdelijk naar mijn huis verhuisd. En als ik ze dan toch alle drie (ja, het zijn er dus drie) thuis heb, is dat een goed moment om ze eens naast elkaar te zetten.
Rolstoel Küschall K-series met Smartdrive
Dit noem ik eigenlijk altijd mijn gewone rolstoel, omdat ik deze gewoon dagelijks gebruik om mezelf buiten de deur te kunnen verplaatsen. Deze Küschall heb ik via de WMO gekregen, inmiddels alweer 5,5 jaar geleden.
Het duurde wel even voordat deze rolstoel echt goed zat voor mij. Gelukkig kan bij dit model nog het één en ander versteld worden, zoals de hoek van de rugleuning en de zitting. En er kwamen nog rubberen hoepelhoezen bij, een beter zitkussen en een Smartdrive. En inmiddels kan ik hiermee goed uit de voeten.
Zonder Smartdrive kom ik niet ver. Deze elektrische ondersteuning werkt via bluetooth en tikken met een polsbandje om ‘m aan en uit te zetten. Ideaal voor hellingen en lange stukken, wat in mijn geval betekent dat ik verder kom dan alleen mijn eigen straat.
Dansrolstoel Proval TNS
Toen ik begon met dansen bij Misiconi Dance Company, deed ik dat in eerste instantie met mijn gewone rolstoel. Maar omdat ik me hierin toch niet zo heel erg soepel kon bewegen, ben ik op zoek gegaan naar een dansrolstoel. Via de Supportbeurs ontdekte ik de dansrolstoelen van TNS en die bevielen me wel.
Ik heb wel bij de WMO geïnformeerd of ik een dansrolstoel via de gemeente kon aanvragen. Dat kon wel, maar bij onze gemeente zaten daar toen nogal wat haken en ogen aan. Sowieso duurt het allemaal langer als de WMO ertussen zit en is er een maximum aan kosten wat vergoed wordt. Die kosten zou ik vervolgens via een maandelijkse eigen bijdrage weer terug moeten betalen. Na wat navraag gedaan te hebben, koos ik er dus voor om de rolstoel zelf aan te schaffen, deels door middel van crowdfunding.
Deze Proval rolstoel van TNS is erg licht en compact, er zit niet meer op dan nodig. De rugleuning en zijschotten zorgen ervoor dat mijn bekken en heupen goed op hun plek blijven en ik verder vrij kan bewegen. Het anti-kiepwiel is eraf te halen, maar meestal houd ik ‘m erop, zodat ik me geen zorgen hoef te maken dat ik achterover val. Deze dansrolstoel is namelijk een stuk scherper afgesteld, om soepel te kunnen draaien en makkelijk wheelies te kunnen maken. De wielen staan om diezelfde reden ook iets schuiner dan mijn gewone rolstoel.
De kleine voorwieltjes zijn binnen heel fijn, omdat het de rolstoel wendbaarder maakt. Maar op straat zijn ze erg lastig, blijven dan snel haken tussen de straatstenen. De korte rugleuning is tijdens het dansen heel fijn, maar ook niet om een hele dag zo rechtop te moeten zitten zonder goede ondersteuning. Het is dus echt een rolstoel die voor het dansen gemaakt is.
Werkrolstoel O4 workhopper
Op een gegeven moment ben ik op mijn werk ook mijn rolstoel gaan gebruiken, maar hier kon ik niet de hele werkdag in zitten. Continu overstappen van rolstoel naar trippelstoel was ook geen succes, dus begon er weer een zoektocht naar een goede stoel. En nadat ik de O4 workhopper uitgeprobeerd had, wist ik dat dit ‘m moest worden.
Deze heb ik dan weer via het UWV in bruikleen gekregen. De rugleuning en zitting zijn los van elkaar te verstellen, zodat ik niet de hele werkdag in dezelfde houding hoef te zitten. De rugleuning is ook hoger dan mijn gewone rolstoel, zodat ik er meer steun aan heb. De armleuningen zijn fijn bij het werken achter een bureau, maar bij het rollen niet heel praktisch. Nu kunnen ze er wel makkelijk afgehaald worden, maar op mijn werk rol ik toch alleen maar korte stukken en alleen binnen op een gladde vloer.
De voetplaat kan omhoog geklapt worden, zodat ik de rolstoel ook nog een beetje als trippelstoel kan gebruiken als ik mijn handen vol heb.
En dan heb ik nog dat groene kronkelding, een Flexzi waar een draadloos toetsenbord op zit. Hiermee kan ik me iets vrijer bewegen in het lokaal en toch ook op het smartboard schrijven. Ook deze heb ik allebei via het UWV gekregen. Het tasje aan de rugleuning heb ik zelf gemaakt, om de benodigdheden voor mijn lessen binnen handbereik te hebben.
Al met al echt een hele fijne stoel om mee te werken. Alleen buiten kan ik er dan weer niet zoveel mee. Door alle verstelmogelijkheden is het een zware stoel en het rollen gaat ook echt een stuk zwaarder als je geen gladde vloer hebt.
Rolstoelen in actie
Ik ben weer eens aan het rommelen geweest om een filmpje te kunnen maken. Dit keer zelfs met ondertiteling erbij, wat een klus is dat zeg!
Maar goed, het leek me wel leuk om die drie rolstoelen eens te laten zien en dan ook meteen maar met bewegend beeld. Dat laat toch ook meer zien dan alleen een paar foto’s.
Heb jij ook één of meerdere rolstoelen? Waar gebruik jij deze voor?
Hoe vaak heb ik dat al niet tegen mezelf moeten zeggen? Weer iets op moeten geven. Weer iets wat ik niet meer kan. Weer wat vrijheid moeten inleveren. Weer meer beperkt worden in je doen en laten.
Niet meer lang kunnen lopen, staan, autorijden of überhaupt rechtop zitten. Niet op een normale fiets kunnen fietsen. Niet meer dan zes uur kunnen werken op een dag. Niet meer impulsief op pad kunnen gaan. Niet meer op eigen kracht mijn rolstoel kunnen voortbewegen.
Elke keer als ik denk: ‘dit is het, meer zit er niet in en dat is ok’, wordt er wéér wat afgenomen en kan ik weer van voren af aan beginnen met het te accepteren. En dat is gewoon kut. Hoeveel ik ook mijn best doe om er positief in te staan, een balans te vinden in wat ik kan en wil, EDS gooit steeds weer roet in het eten. Dacht ik er qua mobiliteit wel aardig een weg in te hebben gevonden, blijk ik toch ook op dat vlak achteruit te zijn gegaan en weer opnieuw te moeten kijken hoe nu verder.
Want mijn rolstoel achterop de scooter meenemen, gaat nu dus ook al niet meer. Ik kan niet lang genoeg staan om de rolstoel erop te bevestigen en eventuele problemen met starten te verhelpen. Mijn handen trekken het ook niet meer om de rolstoel stevig vast te zetten.
En zo moest ik dus afgelopen zaterdag mijn dansles afzeggen, omdat het me niet meer lukte om de scooter aan de praat te krijgen. Met veel pijn zat ik vervolgens sip te zijn op de bank.
Rolstoel achterop de scooter
Waarom zou ik het überhaupt willen, mijn rolstoel achterop de scooter?
Met de scooter kon ik overal tot aan de deur komen, zonder parkeerkosten. Je zou denken dat je met een gehandicaptenparkeerkaart hetzelfde voor elkaar kunt krijgen, maar dat is in grote steden met veel parkeerdruk dus niet altijd zo.
Op zich kan ik met mijn ADL-rolstoel nog genoeg kanten op als ik wat verder moet parkeren, omdat ik daar een Smartdrive op heb en het rollen me dus niet zoveel kracht kost. Maar met mijn dansrolstoel is een ander verhaal. Hier heb ik geen elektrische ondersteuning bij en kan ik dus geen lange afstanden over straat rollen.
De combinatie van scooter en rolstoel gebruikte ik dus vooral om naar dansles te gaan, of naar een optreden als het in Rotterdam of Delft was. Ook heerlijk om zo de wind door je haren te voelen, lekker buiten te zijn en wat harder te gaan dan de 10 kilometer per uur die ik fietsend haal.
En aangezien mijn dansles op zaterdag is en mijn man dan ook weleens de auto nodig heeft, was de scooter een goed alternatief voor de auto.
Nu heeft mijn eigen scooter het begeven en heb ik het een paar keer geprobeerd op de scooter van mijn dochter. Maar het lukte gewoon niet meer. En dat maakte dat ik besloot voor mezelf geen nieuwe scooter meer te kopen. Als ik het niet zonder hulp kan, is het die investering niet meer waard.
Voorlopig geen andere oplossing nodig
Ik vond het wel bijzonder om te zien hoe behulpzaam anderen zijn wanneer je op social media deelt dat iets niet meer gaat. Allerlei tips kwamen voorbij en auto’s werden te leen aangeboden. Misschien een elektrische handbike, of een pendel, canta, regiotaxi… Heel lief dat er zo meegedacht wordt en ik zal het zeker onthouden.
Maar los van het feit dat sommige hulpmiddelen niet gaan in combinatie met mijn dansrolstoel of de berging/straat waar we het nu eenmaal mee moeten doen, heb ik nog geen behoefte aan iets anders. Ik heb nog genoeg andere opties en alles daarbuiten maakt me toch weer afhankelijk van anderen. En dat is vooral waar ik nu even van baal, dat ik mijn vrijheid en zelfstandigheid steeds meer moet inleveren. En dat gevoel gaat wel weer een keer over.
Ik heb natuurlijk ook gewoon een auto hè! En ja, afgelopen zaterdag kwam het precies niet uit: mijn man moest mijn dochter ophalen van het vliegveld en had daarbij de auto nodig. Dat ik er precies dan achter kom dat het niet meer lukt met de scooter, is gewoon even pech hebben.
Ergens ook wel opvallend dat er tussen al die tips niet de tip gegeven werd om mijn man dan de scooter of het openbaar vervoer te laten nemen. Dat is wel waar hij zelf mee kwam. Er komt dus misschien wel een nieuwe scooter, maar dan voor mijn man, zodat ik de auto kan nemen.
Die scooterritjes ga ik heel erg missen en zo zullen er in de toekomst wel meer dingen bijkomen die ik zal moeten missen. Maar het went wel weer.
https://i1.wp.com/salamistinkt.nl/wp-content/uploads/2016/06/IMG-20160605-WA0006.jpg?fit=1024%2C767&ssl=17671024Jacquelinehttps://salamistinkt.nl/wp-content/uploads/2017/08/SalamiStinkt_20174469-1024x354.jpgJacqueline2020-02-26 07:00:002020-02-23 17:04:14Steeds maar weer inleveren door EDS
Sinds deze maand staan er weer wat meer theorielessen in mijn lesrooster. Heel fijn, want het overdragen van kennis vind ik nog altijd leuker dan achter de schermen met examens bezig te zijn. Maar het was wel weer even inkomen en aanpassen. En zo kwamen er weer twee gadgets bij om het mij wat gemakkelijker te maken: een draadloos toetsenbord en een Flexzi.
Lesgeven met behulp van een Smartboard
Inmiddels hebben we in alle lokalen Smartboards. Hierbij kun je je laptop koppelen aan het bord en vervolgens via het touchscreen het bord gebruiken. Alleen kan ik er vanuit mijn rolstoel niet goed bij. Wel om dia’s door te schuiven, maar niet om iets op het bord te schrijven.
Ik had tijdens een workshop al eens gevraagd of er geen draadloos systeem was, zodat ik via mijn laptop op schoot het bord kon bedienen. Maar dat was er niet en het zou nog lang duren voor zoiets goed getest en beveiligd zou zijn. Dus de laptop moet gewoon via het kabeltje met het bord verbonden zijn. En dat kabeltje is maar kort en zit in de hoek van het lokaal.
Vanuit mijn rolstoel heb ik al een beperkter zicht over de klas, omdat ik lager zit dan wanneer je staand lesgeeft. Daarnaast is het bij onze doelgroep (mbo niveau 3 en 4) nodig om zelf actief te zijn om de klas actief te krijgen. Lesgeven vanachter een bureau in de hoek werkt dan toch niet fijn. Ik wil graag zo dicht mogelijk bij de studenten kunnen komen, ook heen en weer kunnen gaan van bord naar student, om ze betrokken te houden.
Het Smartboard is een hartstikke fijn hulpmiddel, zeker met de software die erbij zit om interactieve presentaties te kunnen geven. Maar zo vanuit mijn rolstoel kan ik er dus niet optimaal gebruik van maken.
Draadloos toetsenbord en Flexzi
Bij onze ICT helpdesk had ik al de vraag gesteld of ze mee wilden denken over een oplossing. Daar kwam nog geen antwoord op en ineens had ik zelf een ingeving. Waarom geen draadloos toetsenbord op schoot? Dan kan mijn laptop verbonden aan het kabeltje in de hoek blijven en kan ik via dat toetsenbord op het bord schrijven.
Dus ik gooide mijn idee in de Wheelchairmafia groep en kreeg daar nog meer tips. Onder andere om een laptoptafel/schoottafel te gebruiken om het toetsenbord stabiel op schoot te kunnen leggen. Maar ook een tip over de Flexzi, een standaard met klittenbandbevestiging (onder andere voor tablets) die met een stevige klem aan een rolstoel of tafel bevestigd kan worden.
Na weer wat googelen vond ik de Nederlandse webwinkel van stichting Edupro die niet alleen de Flexzi verkoopt, maar ook een enorme keuze heeft aan toetsenborden, geschikt voor verschillende handicaps. Ik mocht de combinatie van een klein toetsenbord en de Flexzi 2 uitproberen, voordat ik zou beslissen om tot de koop over te gaan.
Het is even wennen om schuin voor het bord te staan en dan met een tracking ball de cursor over het bord op de goede plek te krijgen. Zo vergevorderd is mijn oog-handcoördinatie nog niet. Maar nu na een weekje oefenen gaat het al beter dan de eerste keer. Dus dat komt vast goed.
Behalve een tracking ball zitten er ook een wieltje om te scrollen en de ‘muisknoppen’ op het toetsenbord. Ik heb expres voor een toetsenbord gekozen met een wat bredere rand, zodat ik er ook met mijn handen op kan leunen zonder allerlei toetsen in te drukken. En dat alles bevalt goed!
Nog een tip dit ik kreeg, was om het via UWV te regelen, zodat zij het zouden vergoeden. In de periode dat ik het van stichting Edupro mocht uitproberen, heb ik dan ook een aanvraag ingediend bij UWV. Binnenkort komt er iemand langs om te zien hoe het voor mij werkt en of ze het eventueel gaan vergoeden. Wel was me al verteld dat UWV normaal gesproken geen toetsenborden vergoedt.
Bij dit toetsenbord en de Flexzi gaat het niet om zulke grote bedragen als de O4 rolstoel die ik via het UWV gekregen heb. Ik weet dat mijn werkgever ook bereid is om deze hulpmiddelen te betalen. En mocht dat niet zo zijn, dan zou ik het er wel voor over hebben om het zelf aan te schaffen.
Dus het is even afwachten hoe dit uitpakt, maar ik ben in ieder geval al blij met mijn nieuwe toetsenbord en Flexzi die mij helpen bij het lesgeven.
*Edit* Inmiddels is er iemand van het UWV langs geweest. Zij was ook enthousiast en zowel de Flexzi als het toetsenbord gaan vergoed worden. Heel fijn dit!
Heb jij ook zulke handige gadgets die jou helpen in je werk, hobby of huishouden?
https://i2.wp.com/salamistinkt.nl/wp-content/uploads/2020/02/20200221_170509-1.jpg?fit=1024%2C577&ssl=15771024Jacquelinehttps://salamistinkt.nl/wp-content/uploads/2017/08/SalamiStinkt_20174469-1024x354.jpgJacqueline2020-02-22 07:00:002020-03-02 14:49:02Nieuwe gadgets om het lesgeven makkelijker te maken
Nou, 2019 was best een goed jaar voor mij. Ik werd 40 en ook mijn kinderen maakten stappen richting het volwassen worden. Voor 2019 wilde ik dat mijn werk weer haalbaar werd om te kunnen doen en daarnaast nog wat leuke dingen plannen. Deze vier doelen had ik een jaar geleden bedacht:
1. Een goede stoel (of stoelen) op mijn werk
Al een poosje was ik met mijn ergotherapeut bezig om een stoel te vinden waar ik tijdens mijn werk goed op kon zitten en me mee kon verplaatsen. De trippelrolstoel was al afgevallen, omdat deze voor mij te zwaar was om mee te rollen of te trippelen. Even dachten we dat het dan maar twee goede stoelen moesten worden: een rolstoel die op mijn werk bleef staan en een trippelstoel waar ik goed in kon zitten. Maar toen kwam ik de O4 Workhopper tegen.
In februari mocht ik deze O4 workhopper testen en dat beviel me erg goed! Dus vervolgens deed ik een aanvraag bij het UWV, wat niet helemaal vlekkeloos verliep. Maar eind september had ik ‘m dan. En de Workhopper bevalt me heel goed. Ik kan regelmatig afwisselen in houding, hoef niet over te stappen van stoel als ik me verder op de verdieping wil verplaatsen, kan er mee trippelen en rollen.
Dus dit punt is zeker weten geslaagd!
2. Weer helemaal ‘beter’ zijn
Vanaf het begin van het schooljaar 2018 – 2019 was ik weer begonnen met opbouwen. Heel rustig aan, eerst vier dagen van drie uur en toen dat goed ging steeds een uurtje of twee per week erbij. In april 2019 werkte ik weer mijn volledige aanstelling, vier dagen van zes uur.
In totaal ben ik bijna een jaar (deels) ziek geweest, wat werk betreft dan. En zo’n lange periode had ik niet eerder meegemaakt, maar blijkbaar was het nodig om echt weer heel langzaam en binnen mijn grenzen op deze manier op te bouwen. Het was ook echt weer even zoeken naar wat ik kan en wil binnen mijn werk.
Echt beter ben ik natuurlijk niet. Ik heb nog steeds hEDS en ben daardoor nog steeds beperkt belastbaar en heb altijd wel pijn. Maar ik ben tevreden met hoe ik mijn dagen nu indeel en hoe ik binnen mijn grenzen kan blijven.
3. Mooie foto’s kunnen maken
Dus… tja… Nee, hier heb ik echt te weinig energie in gestopt om te kunnen zeggen dat dit verbeterd is. Ik heb wel een keer een gratis webinar gevolgd. Dat was al leerzaam, maar ik ben er nog geen betere fotograaf van geworden.
Op de valreep heb ik in december nog geïnvesteerd in daglichtlampen en een achtergrond. Deze heb ik nog niet gebruikt, maar ik hoop dat het verschil straks wel zichtbaar is bij de outfitfoto’s die ik regelmatig maak.
4. Een heel tof feestje gaan geven als ik 40 word!!!
Eigenlijk had ik het al vrij vroeg in het jaar allemaal gepland: Een café afgehuurd, een leuke coverband geregeld en allemaal leuke mensen uitgenodigd. Dat uitnodigen vond ik nog wel een lastige. Omdat er meteen al zoveel mensen hadden toegezegd dat ze zouden komen, ben ik op een gegeven moment maar gestopt met uitnodigingen versturen. Ik wilde ook weer niet dat het te vol zou worden en ik zelf geen kant op kon.
Uiteindelijk was het toch nog wel iets rustiger dan ik verwacht had, maar eigenlijk was dat helemaal prima. Ik was blij met de mensen die er waren: vrienden, familie en buren. En we hebben het enorm gezellig gehad en de band was echt heel tof. Wel veel te veel cadeautjes gehad, ben vreselijk verwend.
Ik ga er niet van uit dat ik mijn 50e verjaardag ook nog op deze manier kan vieren. Maar dit feestje past zeker in het rijtje met mooie herinneringen waar ik nog lang op kan teren.
Nog meer toffe dingen uit 2019
Niet op alles heb ik zelf invloed, soms maken anderen plannen waar ik mee van mag genieten, of gebeurt het vanzelf. Dit zijn zomaar een paar van die toffe dingen uit 2019 waar ik enorm blij van werd:
Mijn jongste dochter maakte de overstap van basisschool naar voortgezet onderwijs.
We gingen met het gezin naar een goede vriendin in Duitsland voor een paar dagen.
Op naar een mooi 2020!
Eigenlijk ben ik een heel gelukkig mens. Als heel 2020 net zo door blijft kabbelen als 2019, dan ben ik tevreden.
Niet dat mijn leven perfect is of dat er niets aan mij verbeterd kan worden. En we hebben als gezin zeker nog wel plannen voor 2019, onder andere voor wat er nog in ons huis te klussen valt. Maar het is ook weleens fijn om het jaar over je heen te laten komen en te zien waar het je brengt.
Nu is er wel iets wat ik in 2020 meer aandacht aan wil geven, waar ik het ook al eerder over heb gehad. Met alles zo in balans, mis ik de passie een beetje. Maar ik denk niet dat dat iets is wat te plannen is. Ik hoop wel 2020 met een open blik in te gaan, af en toe ‘ja’ te kunnen zeggen op dingen die misschien voor mijn lijf niet het allerbeste zijn, maar me wel op een ander vlak energie geven.
Kom maar op met dat nieuwe decennium! Ik ben er klaar voor.
Al een aardig poosje slaap ik ‘s nachts niet zo lekker. Niet eens zozeer vanwege de pijn, maar vooral vanwege benauwdheid. Volgens mijn man snurk ik ook steeds meer en dat geloof ik wel, want ik word er zelf soms ook wakker van.
Dus toen ik Mr. Anti Snurk voorbij zag komen, leek dat me wel wat om uit te proberen. Baadt het niet, dan schaadt het niet, dacht ik. Daarover verderop in dit artikel meer, nu eerst wat meer uitleg.
Waarom een anti-snurkbeugel?
Snurken wordt veroorzaakt door een vernauwing in de luchtweg tussen neusgaten en stembanden, vaak rondom de huig. Doordat spieren ontspannen tijdens het slapen, zakt de kaak wat en worden het zachte gehemelte, huig, tong en wanden van de keelholte naar elkaar gezogen. Dit veroorzaakt het snurkende geluid, net als een leeglopende ballon.
Een anti-snurkbeugel houdt de onderkaak in positie tijdens het slapen, hij zakt dan niet meer naar achteren. Aangezien de tong aan de onderkaak vastzit, blijft er zo meer ruimte over voor de lucht om erdoor te stromen. Het is ook wetenschappelijk aangetoond dat een snurkbeugel op die manier snurken tegengaat.
Voordelen Mr. Anti Snurk
Natuurlijk zijn er meer anti-snurkbeugels die waarschijnlijk net zo goed werken, maar dit zijn toch wel voordelen bij Mr. Anti Snurk:
De prijs. Andere protheses kosten al gauw honderden euro’s en het is maar de vraag of de zorgverzekering dit dekt. Mr. Anti Snurk kost maar €27,95, verzendkosten worden niet meeberekend.
Snel in huis. Als je ‘m voor 23.30 uur besteld, heb je ‘m de volgende dag in huis.
Niet goed, geld terug. Wanneer je de anti-snurkbeugel via de website van Mr. Anti Snurk hebt besteld, kun je de beugel zeven dagen uitproberen. Werkt het toch niet, dan krijg je het aankoopbedrag terug. Je betaalt dan alleen de verzendkosten van het retourneren.
Makkelijk aan te passen. De snurkbeugel is na verwarmen gemakkelijk te vervormen en daardoor geschikt voor verschillende gebitten, man of vrouw. (Maar niet voor onder de achttien jaar of in combinatie met een gebitsprothese of andere tand-/kaakproblemen.)
Review Mr. Anti Snurk
Ik mocht een anti-snurkbeugel van Mr. Anti Snurk uitproberen.
In de verpakking zaten de gebruiksaanwijzing, een bewaardoosje, de beugel zelf en een spateltje. Door de beugel met het spateltje in een glas heet water te doen, was deze daarna gemakkelijk naar mijn gebit te vormen. Het spateltje zorgt er daarbij meteen voor dat de opening voorin de beugel goed openblijft, zodat je met beugel ook nog steeds door je mond kunt ademen.
Toen ik de snurkbeugel in had, merkte ik meteen dat er achterin mijn keel meer ruimte was. Ik was een stuk minder benauwd dan normaal. Het gevoel van een beugel in hebben, was wel even wennen, vooral bij mijn lippen.
En net toen ik dacht dat het reuze meeviel en dat ik er goed aan zou kunnen wennen na een nachtje of twee, voelde ik de spierspanning rondom mijn linker kaakgewricht opbouwen. Dat werd toch wel erg vervelend en toen er ook nog een paar pijnlijke subluxaties bij kwamen, deed ik de snurkbeugel maar weer uit. Mijn kaken zitten (door mijn hEDS) niet zo stevig in elkaar en ik heb daar wel vaker subluxaties. Maar omdat deze normaal gesproken niet pijnlijk zijn, had ik er helemaal niet zo bij stil gestaan. Nu deed het wel echt pijn en ik heb er zelfs nog een paar dagen last van gehad, terwijl ik de beugel maar een uurtje in had gehad.
In de gebruiksaanwijzing stond wel een lijstje wanneer je de snurkbeugel beter niet kan gebruiken, maar bij ‘mandibulaire stoornissen’ ging er bij mij geen belletje rinkelen. Pas toen ik achteraf ging googelen, viel het kwartje dat mijn instabiele kaakgewricht daar ook onder valt.
Niet zo bijdehand van mezelf dus. En helaas: ‘baadt het niet, dan schaadt het niet’ ging in dit geval niet op.
Winactie Mr. Anti Snurk
Nee, wees maar niet bang. Het is niet mijn gebruikte snurkbeugel die ik wil weggeven bij deze winactie. Ik heb gewoon nòg een gloednieuwe Mr. Anti Snurk daarvoor gekregen.
Dus heb jij last van gesnurk (van jezelf, je partner of kamergenoot) en ben jij wel zo bijdehand om eerst te checken of een snurkbeugel voor jou geschikt is, doe dan mee!
Laat in een reactie (uiterlijk 21 december 2019) weten waarom je deze anti-snurkbeugel wil winnen. Dit mag zowel direct onder dit artikel als in een reactie op Facebook bij het artikel.
Alle reacties gooi ik op één hoop en daar trek ik één winnaar uit. Als je zowel op Facebook als onder dit artikel reageert, heb je dus dubbel kans!
Op 22 december breng ik de winnaar op de hoogte.
Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking met Mr. Anti Snurk. De twee anti-snurkbeugels zijn mij daarvoor gratis toegezonden.
Om een beetje te compenseren met alle pakjes drinken die er hier in huis doorheen gaan, heb ik zelf altijd een thermosbeker of bidon om op mijn werk of tijdens dansles uit te drinken. En zo’n duurzame drinkfles gaat best een flinke poos mee. Maar op een gegeven moment moet deze toch vervangen worden.
SIGG drinkfles
Na mijn eerste revalidatietraject in 2010 nam ik me voor om te gaan sporten bij een sportschool. Mijn man had het niet verwacht, maar ik hield dit echt goed vol. Een lange tijd ging ik twee a drie keer per week een uurtje fitnessen. En omdat mijn man dit zo knap van me vond, kreeg ik een mooie drinkfles van SIGG.
Dit is een drinkfles van aluminium met een schroefdop, maar je kunt er ook andere doppen op zetten. Ik heb in de loop van de tijd twee verschillende bidondoppen gehad. Wel zo praktisch tijdens het sporten, alleen iets lastiger schoon te maken dan de fles zelf.
Op de foto hierboven is het misschien al een beetje te zien, maar ik heb de drinkfles flink wat keren laten stuiteren. Daardoor zijn er wel wat deukjes in gekomen, maar de verflaag bleef al die jaren verrassend goed erop zitten. Ok, inmiddels ziet de fles er wel wat versleten uit, maar dat is wel na ruim acht jaar intensief gebruik. Ik deed ‘m ook gewoon altijd in de vaatwasser, ging prima.
Dat dit een duurzame drinkfles, blijkt ook wel. En eigenlijk wil ik ‘m ook nog niet weggooien.
Mizu thermosbeker
Ook deze beker was een cadeautje van mijn man en kinderen. Ik denk dat ik ‘m heb sinds ik met mijn rolstoel naar mijn werk ga, zo’n drieënhalf jaar nu. Ik wilde graag een thermosbeker hebben die in de bidonhouder op mijn rolstoel paste en dat werd dus deze!
Maar wellicht was ik een beetje verwend met de SIGG drinkfles die wel in de vaatwasser kan. En ik heb ervan geleerd: als er aangegeven is dat iets niet in de vaatwasser kan, dan is dat niet voor niks. De verf is echt lelijk eraf gaan bladderen. Af en toe dacht ik eraan om dan maar alle verf eraf te schuren, maar toch maar niet gedaan. En dat was vooral omdat het deksel zo vreselijk lekte, dat ik het de moeite niet meer waard vond om de beker wat op te lappen. Bij elke slok thee kwam er wat op mijn kleding terecht. Niet zo charmant.
Inmiddels zie ik in de webshops dat Mizu een ander deksel heeft dan dat ik had. Laten we er maar van uitgaan dat deze minder lekt.
Maar dat lelijke, afgebladderde, lekkende ding kan de prullenbak in!
Chilly’s thermosfles
Als vervanging van mijn lekkende thermosbeker en ingedeukte bidon heb ik nu een duurzame drinkfles van Chilly’s. Deze is zowel voor koude als warme dranken te gebruiken, door de dubbele wand. Hierdoor is er geen condensvorming als je er iets kouds in bewaard (wat ik bij de SIGG drinkfles wel heb). En het blijft lang koud of warm. Eigenlijk iets te goed, want als ik er thee in doe met water rechtstreeks uit de waterkoker, is het te heet om zo uit de fles te drinken. Dus daarom doe ik er altijd wat koud water bij.
Helaas kan deze fles niet in de vaatwasser. Volgens de verkoper zou het best kunnen, maar dan loop je dus weer het risico dat de verf er op een gegeven moment afbladdert. Maar die verkoper wist me ook te vertellen dat vuil niet snel blijft zitten op dit materiaal (roestvrij staal) en afspoelen dus al genoeg is.
De fles is lekvrij en past mooi in mijn bidonhouder aan mijn rolstoel. Waar hij dan weer niet past, is onder het koffieautomaat op mijn werk. Dat is wel een beetje jammer, had ik niet over nagedacht. Als ik nu op mijn werk heet of koud water wil bijvullen, moet ik alsnog een bekertje gebruiken om het erin te gieten. Meestal neem ik nu dus gewoon thee vanuit huis mee. En voor koud water kan ik altijd nog naar de kraan.
De dop deukt snel in als je ‘m op een tegelvloer laat stuiteren, dat heb ik ook al ontdekt. De fles zelf lijkt een stuk steviger.
En als laatste puntje van aandacht is dit wel een fles waarbij je allebei je handen nodig hebt om ‘m open te krijgen. Of ik wel in ieder geval. En dat had ik bij zijn voorgangers niet. Dat betekent dus dat ik niet tijdens het rollen kan drinken, dan moet ik echt even stilstaan. Is niet zo’n groot probleem en ik heb het er zeker voor over nu ik er tijdens het drinken niet meer uitzie als een kwijlende peuter.
Dure fles, maar toch besparen?
Behalve dat je afval bespaart met zo’n duurzame drinkfles, bespaar je uiteindelijk ook op kosten. Ik las dat het vijfhonderd keer goedkoper is dan een wegwerpflesje met water te kopen. En dat wilde ik even voor mezelf uitrekenen…
Stel dat je voor de goedkope flesjes water gaat: ongeveer een euro voor zes flesjes van een halve liter. En dan voor het gemak ervan uitgaat dat je die zes flesjes in één week opmaakt. Dan ben je in een jaar 52 euro kwijt. Een goede, duurzame drinkfles heb je al voor de helft van dat bedrag, maar die gaan ook niet oneindig lang mee. Zeg, vijf jaar. Dan kom ik nog steeds maar op tien keer goedkoper uit (5x 52 euro ten opzichte van 1x 25 euro).
Maar aan de andere kant heb je de kosten van de duurzame drinkfles er wel al vrij snel uit. Ik vind het dan ook zeker het geld waard, ook voor het comfort wat je erbij krijgt, wat je bij een plastic flesje niet hebt.
Waar drink jij buitenshuis uit? Ga jij voor wegwerp drinkbekers of -flessen, of heb jij ook een duurzame drinkfles?
In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op deze links klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.
https://i2.wp.com/salamistinkt.nl/wp-content/uploads/2019/10/20191002_123339.jpg?fit=1024%2C768&ssl=17681024Jacquelinehttps://salamistinkt.nl/wp-content/uploads/2017/08/SalamiStinkt_20174469-1024x354.jpgJacqueline2019-10-23 07:00:002019-10-15 19:05:31Wanneer is het tijd om je duurzame drinkfles te vervangen?
Deze website maakt gebruik van cookies. Als je doorgaat op deze website, gaan we ervan uit dat je hiermee akkoord gaat. Klik op 'Lees meer' voor meer informatie en het wijzigen hiervan.
We may request cookies to be set on your device. We use cookies to let us know when you visit our websites, how you interact with us, to enrich your user experience, and to customize your relationship with our website.
Click on the different category headings to find out more. You can also change some of your preferences. Note that blocking some types of cookies may impact your experience on our websites and the services we are able to offer.
Essential Website Cookies
These cookies are strictly necessary to provide you with services available through our website and to use some of its features.
Because these cookies are strictly necessary to deliver the website, you cannot refuse them without impacting how our site functions. You can block or delete them by changing your browser settings and force blocking all cookies on this website.
Google Analytics Cookies
These cookies collect information that is used either in aggregate form to help us understand how our website is being used or how effective our marketing campaigns are, or to help us customize our website and application for you in order to enhance your experience.
If you do not want that we track your visist to our site you can disable tracking in your browser here:
Other external services
We also use different external services like Google Webfonts, Google Maps and external Video providers. Since these providers may collect personal data like your IP address we allow you to block them here. Please be aware that this might heavily reduce the functionality and appearance of our site. Changes will take effect once you reload the page.
Google Webfont Settings:
Google Map Settings:
Vimeo and Youtube video embeds:
Privacy Policy
You can read about our cookies and privacy settings in detail on our Privacy Policy Page.
