Via Lotus Writings kwam ik de Body Positivity Tag tegen van Cassandra. En ook al ben ik normaal niet zo van de tags, deze vond ik wel toepasselijk zo in de zomervakantie. Met dat mooie zomerweer en minder kleren aan je lijf, is het wel zo fijn om je daar lekker bij te voelen!
Wat versta jij onder Body Positivity en wat betekent het voor jou?
Blij zijn met je lijf zoals het is en dat uitstralen. Het is niet één perfect plaatje, een lijf kan op heel veel manieren mooi zijn.
Van mij hoeft dat niet per se een ‘ik omarm de gebreken van mijn lijf’ te zijn. Die mag je van mij best weleens wegstoppen. Hoef je echt niet mee te koop te lopen als je dat niet wil. Maar dan nog kun je blij zijn met je lijf, je mooi voelen.
Kijk eens naar een foto van jezelf, wat valt jou het eerste op? Hoe voel je je daarbij? (deel ook deze foto)
Ik kijk blij, dat is wat me het eerste opvalt. Ben daar ook heerlijk in mijn element: in mijn naaikamertje, muziek luisteren… Wat me verder opvalt is dat de rimpels in mijn voorhoofd zichtbaar zijn en mijn oogleden wat over mijn ogen hangen. Ach ja, ik word ook wat ouder. En ik draag geen make-up, dat doe ik overigens vrijwel nooit. Mijn haar zit wat warrig, waarschijnlijk heb ik het nog niet geborsteld.
Ik voel me er eigenlijk wel prima bij.
Noem nu twee mooie dingen aan je body waar je gelukkig mee bent!
Alhoewel ik wel een paar kilootjes meer meedraag dan gezond is, is het wel goed verdeeld. Ik ben dus wel blij met de verhoudingen van mijn lijf, mijn rondingen zitten op de goede plekken. Mijn billen en borsten zijn aardig gevuld, maar ik heb wel een zichtbare taille. En mijn kuiten zijn nog aardig gespierd voor iemand die er niet veel mee doet.
En op nummer twee dan mijn schouders. Niet alleen vanwege de mooie plaatjes die erop staan. Maar vooral omdat je met je schouders zoveel kan veranderen aan je houding of hoe je je beweegt. Dat maakt het een stuk interessanter om naar te kijken en is leuk om mee te spelen.
Zelfacceptatie in de zomer: bikini of badpak?
Vanuit praktisch oogpunt kies ik liever voor een bikini. Zo’n nat badpak uit- en aantrekken als je even naar het toilet wilt, vind ik maar niks.
Overigens draag ik die bikini dan wel met zo’n megagroot bikinibroekje, lekker retro. En het houdt mijn buik wat meer bedekt, waar ik me dan toch wel weer wat prettiger in voel.
In deze outfit voel ik me mooi
Natuurlijk draag ik bijna alleen maar leuke jurkjes waar ik me mooi in voel. Maar historische kostuums hebben net iets meer dan dat. De Victoriaanse kostuums met enorme rokken zijn dan helaas niet zo praktisch in een rolstoel. Dus toen ik het linkerplaatje tegenkwam, leek dat me een mooi alternatief.
En ok, de jurk is uiteindelijk wel wat anders geworden dan het voorbeeld. Maar ik voel me er zeker mooi in. Krijg er ook veel complimenten over als ik ‘m draag. Dus als iemand een gelegenheid weet waarbij ik deze jurk weer eens aan kan trekken, laat maar weten!
Hoe denk jij dat anderen jou zien? En hoe zie jij jezelf? Is dit in het verleden ook anders geweest? Zo ja, wat is hiervan de oorzaak?
Anderen zien me om één of andere reden slanker dan dat ik ben. En nee, dat is niet omdat ik mezelf als ontzettend dik zie. Maar ik heb gewoon aardig wat overgewicht en een maatje XL.
Toen mijn studenten ooit een gastles over gebarentaal kregen, mochten ze zelf een gebaar bedenken voor elkaar en dus ook voor mij als docent. Met dat gebaar beeldden ze een jurkje uit en dat paste ook wel heel erg bij mij. Nu nog steeds trouwens, ik ben gek op leuke jurkjes.
Verder denk ik dat mijn uiterlijk bij de één meer in de smaak valt dan bij de ander. Ik heb een vrij uitgesproken smaak. En gelukkig maar dat niet iedereen mij zo leuk vindt.
Hoe ik mezelf zie, is heel erg veranderd in de loop van de jaren. Op de basisschool werd ik gepest en werd er zo vaak tegen me gezegd dat ik lelijk was, dat ik het zelf ging geloven. Pas rond mijn vijftiende kreeg ik door dat ik er best mocht wezen.
Nu ben ik tevreden met hoe ik eruitzie. Of ik nu zo dik ben als ik nu ben, of tien kilo minder aan mijn lijf zou hebben, ik voel me net zo mooi. Alleen met tien kilo minder zou ik meer jurkjes hebben die me mooi staan, dus ze mogen er wel een keer af, die kilootjes.
Ik denk ook dat het enorm scheelt dat ik al twintig jaar bij dezelfde man ben, die me altijd al mooi heeft gevonden. Wat ik mezelf ook aandoe qua kledingstijl, haarkleur, piercings en tattoos (welke hij niet altijd even mooi vindt), hoe dik of dun ik ook geweest ben, hij kijkt daar gewoon doorheen. Alhoewel hij me achteraf gezien best weleens had mogen afremmen. Soms droeg ik echt achterlijke outfits. Waar ik me overigens nog steeds geweldig in voelde op dat moment.
Noem een overwinning van wat jouw lijf je heeft laten doen?
Nou moet ik zeggen dat mijn lijf me eigenlijk vooral steeds meer in de steek laat. Maar ik heb goede herinneringen aan de keren dat ik wel op mijn lijf kon rekenen.
Ik kon als kind al lange afstanden fietsen. Fietstochten van 40 of 60 kilometer.
En toen ik na een aantal dansloze jaren ging buikdansen, verbaasde me het dat dit me nog best aardig af ging.
Er zijn momenten geweest dat het slecht ging met mijn lijf, maar dat ik toch weer kon opbouwen. Dat is met EDS toch wel bijzonder te noemen. En het betekent ook dat ik het wel kàn, dat luisteren naar mijn lijf en binnen mijn grenzen blijven.
Vijftien kilo afvallen in een jaar tijd, dat vond ik wel een prestatie. Zou het graag nog een keer willen doen, haha!
O ja, die twee keer dat ik een kind op de wereld heb gezet, dat mag ook wel een overwinning genoemd worden. Dit hoeft dan weer niet in de herhaling hoor.
Vind jij dat er meer size diversiteit in de media mag komen? (denk bijvoorbeeld aan curve model) en waarom?
Ja, zeker weten. Eerlijk gezegd lees ik niet echt tijdschriften, modeprogramma’s op tv volg ik ook niet. Niet mijn smaak en niet mijn maat. Ik neus vooral rond op Instagram en kijk dan hoe iets staat bij iemand die ongeveer dezelfde vormen heeft als ik. Of ook in een rolstoel zit, want dat maakt ook een groot verschil hoe iets je staat. Dus behalve diversiteit in maten, mag die rolstoel (of prothese, of krukken, of wat dan ook) best wat meer in beeld gebracht worden. Of diversiteit in leeftijd, kleur… in alles eigenlijk wel.
Je favoriete body positivity instagram account
Lana Leesvoer vind ik sowieso een mooi mens met een superleuke kledingstijl. En ze durft meer dan ik zou durven: croptops, foto’s in ondergoed of bikini op Instagram. Nou hoef ik dat niet allemaal per se te durven hoor, maar hoe vaker ik haar in een croptop zie, hoe vaker ik denk: dat moet ik toch ook eens proberen! Ze laat zien dat je met een maatje meer net zo mooi gekleed kunt zijn.
Body positivity hoeft van mij niet tot het extreme. Ik volg ook mensen die hun lichaamshaar, sondeslangen, of wat dan ook in beeld brengen. Prima als zij zich daar goed bij voelen en ze zullen vast anderen ook helpen om zich zo prettiger in hun lijf te laten voelen. Maar voor mij is dat iets teveel van het goede. Ik hou graag wat dingen voor mezelf. En ik vind ook niet dat je per se met elk stukje van je lijf tevreden hoeft te zijn om van je lijf te houden. Dat herken ik ook terug in wat Lana post, vandaar dat zij toch wel mijn favoriet is.
Je beste zelfacceptatie tip
Hier moest ik toch wel even over nadenken. Met mijn twee tienermeiden ben ik hier ook wel mee bezig. En ik denk dat het vooral prettig is om in een veilige omgeving (thuis of met vriendinnen) te experimenteren in waar jij je mooi en fijn bij voelt. En als je je dan eenmaal hebt overtuigd van datgene wat bij je past, vooral niet teveel van andermans mening aantrekken. Tenzij het iemand is die van je houdt en je om een hele goede reden een ietsjepietsje afremt of juist stimuleert.
Wat zou jij een ander meegeven als tip als het gaat om zelfacceptatie en bodypositivity?
Ook al dans ik nu al een aardig tijdje bij Misiconi, het buikdansen blijft toch wel aantrekken. Nadat ik met het Shimmy Shake Talent Carnival had meegedaan, had ik wel zin in meer! Ik volgde een privéles bij Vleer en probeer thuis ook zo nu en dan wat te oefenen.
