misiconistoryteller amsterdamNet als wel meer vrouwen doe ik graag mijn best om goed voor de dag te komen, zowel qua uiterlijk als fitheid. EDS maakt dat iets lastiger, maar door alles op mijn eigen tempo en niveau te doen, hoop ik overbelasting te voorkomen en mijn spieren sterk te houden.
Dat goed voor de dag komen is soms een uitdaging, doordat ik steeds vaker mijn rolstoel gebruik en mijn kledingkast daar nog niet op is ingesteld. Reden genoeg om regelmatig achter de naaimachine te kruipen!

Misiconi in Spot op Zuid

open dag misiconi spot op zuid

Inmiddels heeft Misiconi Dance Company al een poosje geleden de nieuwe studio betrokken in Spot op Zuid (Rotterdam). De dansers die op donderdag en vrijdag bij Misiconi dansen, zitten vanaf 1 oktober op deze locatie. Voor het oefenen voor ons optreden tijdens DanceAble ben ik hier al een paar keer geweest. Maar de lessen die ik op zaterdag volg, zijn nog steeds in Delfshaven. Toch waren er pas nog een paar gelegenheden om van de nieuwe studio te kunnen genieten.

Opening Spot op Zuid

Op 25 januari is Spot op Zuid officieel geopend door wethouder Said Kasmi van Cultuur, Onderwijs en Toerisme en Olof van de Wal, directeur van SKAR. Spot op Zuid is een vereniging van podiumkunstenaars die samen het pand aan de Van Langendonckstraat 15A huren. Op dit moment zijn het Theatergroep Mangrove en Stichting Misiconi die in Spot op Zuid zitten, er is nog plek voor andere huurders.

De opening was goed bezocht en er was een vol programma met (korte) voorstellingen van zowel Mangrove als Misiconi. Ontzettend leuk om te zien, maar het leukste vond ik nog wel de workshop die Misiconi gaf. Zelfs letterlijk een hoogtepunt, waar bij een oefening iedereen (die dat wilde) gelift werd door de rest van de groep. Ook ik dus met rolstoel en al, haha!

In dit filmpje krijg je een indruk van de opening van Spot op Zuid.

Open deuren dag Misiconi

Afgelopen zaterdag was het weer een gezellige boel bij Spot op Zuid. Misiconi had een open deuren dag om te laten zien wat ze te bieden hebben. Het was een vol programma met een open les, een preview van de zaterdaggroep en een workshop.

Enthousiast als ik was, heb ik aan alles meegedaan. Ik was helemaal kapot aan het eind, maar het was een ontzettend leuke dag. Met hopelijk nieuwe dansers die blijven komen!

open dag misiconi spot op zuid

Komende evenementen bij Misiconi

Misiconi Dance Company houdt hun evenementen altijd bij op Facebook. Wil je echt goed op de hoogte blijven, is het handig om ze daar te volgen. Ook informatie over de wekelijkse lessen is daar te vinden.

Maar even in het kort zijn hier wat tips voor de komende tijd:

6 maart Mixable Masterclass – Pimp it!

Deze avond van 18.00 – 20.00 uur kun je aan de slag gaan om je rolstoel, rollator, kruk, stoel of wat dan ook te pimpen, onder begeleiding van Joop Oonk.

14 maart NL Doet – Tuintje in mijn hart

Zo’n nieuwe locatie is niet van de ene op de andere dag helemaal op orde. Zeker de tuin heeft nog wel wat liefde en aandacht nodig. Via NL Doet kun je je opgeven om die zaterdag van 10.00 – 16.00 uur te helpen met het opknappen van de tuin.

Onderschat dit niet: het gebouw was ooit een schoolgebouw en de tuin is dus eigenlijk een voormalig schoolplein. Maar hoe mooi zou het zijn als dat plein er straks weer prachtig bij ligt en we ook daar kunnen dansen!

25-26-27 juni Mixable Festival Rotterdam

In maart zal er meer bekend worden gemaakt over dit driedaagse performance festival voor ongekend talent. Het programma van Mixable Festival zal bestaan uit voorstellingen, masterclasses en talks met nationale en internationale gasten als Stopgap DC, Introdans en vele anderen.

Hopelijk tot ziens bij Misiconi Dance Company in Spot op Zuid!

/0 Reacties/door

Joni Dress lang & kort

Joni Dress

Wat naaien betreft ben ik lekker op dreef zo aan de start van dit jaar. Na de Scrundlewear onderbroeken en de knalgroene vogeltjesjurk, maakte ik twee verschillende versies van hetzelfde patroon achter elkaar. Het patroon wat ik gebruikt heb (Joni Dress), komt uit het boek Stretch! van Tilly and the Buttons. Het heeft een twist in de top en een zwierige rok.

Stretch! – Tilly and the buttons

Ik had nog een cadeaubon liggen van mijn verjaardag die ik bewaarde tot ik iets leuks zou tegenkomen. En eindelijk kwam ik iets tegen wat een mooie aanvulling zou zijn voor mijn collectie naaiboeken: Stretch!

Het is een Engelstalig boek, maar goed te volgen door alle foto’s. Eigenlijk vind ik dit zelfs beter te volgen dan de meeste Nederlandstalige naaitijdschriften.

En het hele boek gaat dus over net naaien van stretchstoffen. Eerst wat informatie hierover en vervolgens worden vijf verschillende patronen stap voor stap doorgenomen. Bij elk patroon worden verschillende suggesties gegeven om iets anders van het patroon te maken.

De patroonbladen zitten in een vakje achterin het boek en zijn lekker overzichtelijk. Geen lijnen van verschillende patroondelen die elkaar kruisen dus.

De patronen zijn er in acht maten, ik denk ongeveer vergelijkbaar met maat XS tot en met XXL. Ik heb zelf voor een maat kleiner gekozen dan wat ik volgens de matentabel nodig zou hebben. Er staat namelijk ook een matentabel in met maten van het kledingstuk zelf en dat leek me op sommige stukken wat te ruim.

En als laatste worden er tips gegeven om verder te naaien met stretchstoffen, ook met linkjes naar andere merken naaipatronen en hashtags om op Instagram andere naaisters te vinden die met de patronen uit het boek gewerkt hebben. Superleuk dit!

Joni dress top

Joni als top

Deze tie & dye stof vond ik op de markt, voordat het boek binnen was. Ik had nog geen flauw idee wat ik zou maken en nam anderhalve meter op de gok mee. Wel een prijzige gok, want de stof was niet zo goedkoop, €12,50 per meter. Maar wel een superfijne stof om te dragen, het is een stevige katoenen tricotstof. Ideaal om tijdens dansles te dragen.

Te weinig stof om er echt een jurk van te maken, dus ik ging voor een top met korte mouwen. Voor het grootste gedeelte volgde ik de beschrijving uit het boek en hier en daar paste ik het een beetje aan. Ik had verwacht dat de twist het ingewikkeldst zou zijn. De top die ik met kerst maakte, was een stuk ingewikkelder dan deze twist, terwijl het effect ongeveer hetzelfde is.

Het bovenste gedeelte heb ik gevoerd met een dunnere rekbare stof, zodat de halslijn mooier zou vallen. Volgens het patroon zou je sommige stukken met doorzichtig elastiek kunnen verstevigen, maar dat heb ik niet gedaan. Ik denk dat de voering ook al hielp om een mooi resultaat te krijgen.

Bijna alles heb ik met de lockmachine genaaid, behalve het naadje onder de twist en het afwerken van de mouwen. De mouwen heb ik met een zigzagsteek afgewerkt en de onderkant van de top met een rolzoom op de lockmachine. Ik was vergeten hoe mooi mijn lockmachine kan rolzomen, die moet ik vaker gebruiken!

joni dress

Joni Dress

Toen de top eenmaal af was, ging ik weer naar de markt op zoek naar een stof om dit keer wèl een jurk te maken. Het is misschien niet zo goed te zien op de foto’s, maar deze stof heeft echt een hele leuke print. Er staan schepen, rozen, zeemeerminnen en zeesterren op. De stof is erg dun en iets doorzichtig, maar met een zwarte legging eronder en het bovenste stuk gevoerd met dezelfde stof, valt dat niet echt op. Anders dan de stof voor de top, heeft deze stof me in totaal maar twee euro gekost, echt een koopje! Wel is het een synthetische stof, dus snel statisch. Hij plakt soms wat aan je benen en kruipt dan omhoog als je loopt. Het scheelt dat ik dat toch niet veel doe.

Wel een beetje jammer dat je juist door die drukke print de twist bijna niet meer ziet van een afstandje. Zelf zit ik er met mijn neus bovenop, dus ik zit nu regelmatig mijn decolleté te bewonderen met die mooie twist in de stof erbij.

De mouwen heb ik hier afgewerkt met een strookje dubbelgevouwen stof. En de onderkant heb ik dan weer helemaal niet afgewerkt. De stof rafelt of krult niet, dus dan kan dat prima.

Ik ben erg blij met het resultaat, dit patroon en dit boek ga ik zeker vaker gebruiken!

In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de link naar het boek Stretch! klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

/0 Reacties/door

Knalgroene vogeltjesjurk

groene vogeltjesjurk

Nou, dit is dan mijn eerste jurk van 2020! Niet echt een januari-jurk met die felle kleuren en korte mouwen, maar ik had gewoon alweer zin in de lente met deze groene vogeltjesjurk. En zeg nou zelf: die echte winter gaat toch niet meer komen.

Check ook even die mooie nieuwe achtergrond bij deze foto’s. En mijn nieuwe korte koppie!

Een oud patroon met wat aanpassingen

Het patroon wat ik voor deze groene vogeltjesjurk heb gebruikt, heb ik al een paar keer eerder gebruikt. Het is een simpel model waarbij het voorpand uit één stuk bestaat. Ideaal voor stoffen met een toffe print waar je niet teveel in wil knippen. Het achterpand heeft een naad over het midden lopen (of als je genoeg stof hebt, kun je het patroondeel op de stofvouw leggen en dan heb je geen naad middenachter). En het patroon heeft raglanmouwen, welke ik fijn vind, omdat deze makkelijk aan te passen zijn.

jurk cartoon print

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De eerste keer dat ik deze jurk maakte (zie de foto met zwart/witte cartoonprint en hier), heb ik precies het patroon aangehouden. Hier heeft de jurk strakke, korte mouwen.

De tweede keer heb ik het patroon gecombineerd met mouwen van andere patronen (zie de foto met de lange mouwen en hier). Deze jurk met lange mouwen draag ik nog steeds erg graag met koud weer.

Dit keer wilde ik eigenlijk weer voor die lange pofmouwen gaan. Alleen bedacht ik me dat te laat en had ik te weinig stof daarvoor gekocht. Dus uiteindelijk zijn het korte pofmouwen geworden. De halslijn heb ik ook net wat anders dan vorige keren gemaakt. Het is iets van een turtleneck geworden, maar dan een beetje een wijde. Ik vind ‘m wel leuk geworden zo.

90% op de lockmachine genaaid

Ja, ik ben een wat luie naaister. Heb het geduld ook niet om weken over één jurk te doen. Dit keer had ik een wat stevige tricotstof en dat ging als een trein door mijn lockmachine heen. Behalve de coupenaadjes bij de borst en het afwerken van de onderkant, heb ik alles op de lockmachine gedaan.

Na het in elkaar zetten van de jurk, heb ik de schuine naden waarmee de raglanmouwen aan het voor- en achterpand zitten nog wel wat in moeten nemen. Nu zit de jurk nog niet strak rond mijn schouders, maar ik heb graag wat bewegingsruimte daar.

Voor het afwerken van de halslijn en mouwen heb ik een strook stof rond genaaid en dubbelgevouwen aan de jurk gelockt. Bij de mouwen heb ik wat plooitjes gevouwen en bij de halslijn sluit het gewoon mooi aan. Eén van die stroken bij de mouwen zit trouwens op z’n kop… Oeps! Maar ik stoorde me er niet zo aan dat ik hem opnieuw eraan wilde naaien.

Op de afwerking van de onderkant ben ik ook wel trots. Mijn naaimachine heb ik echt al jaren, maar de blindzoomsteek had ik nog maar weinig gebruikt. Het is nog geen perfecte blindzoomsteek, maar ik vind het stukken mooier afgewerkt dan met de zigzagsteek die ik normaal gebruik met tricotstoffen.

90% rolstoelvriendelijk

Waar ik de eerste jurk die ik met dit patroon maakte nog op een pyjama vond lijken, vind ik deze wel tof geworden. Juist die aanpassingen maken het net weer wat anders. En nog steeds comfortabel, vanwege de rekbare tricotstof.

Deze vogeltjesjurk heeft een beetje een A-lijn, waardoor de stof om je benen valt als je zit. Zo heb je dus vrijwel geen inkijk als je in je rolstoel zit.

Rondom de schouders is er genoeg bewegingsruimte om te kunnen rollen. In de oksel sluit de mouw ook niet zo nauw aan, dus zul je niet snel zweetplekken krijgen.

Het enige minpuntje aan deze jurk als rolstoelgebruiker is dat je plooien (of vetrollen) snel ziet. De groene stof is erg licht en de vogelstjesprint zit niet dicht opeen. Waarschijnlijk geen probleem als je een maatje 36 hebt, maar dat heb ik nu eenmaal niet. Ik denk niet dat ik de jurk vaker ga dragen met een panty, want dan zie je de rand van de panty door de jurk heen. Maar met blote benen of een legging waarvan de rand niet in mijn buik snijdt, staat het vast beter.

En wat vind jij ervan? Zou jij een jurk als deze graag dragen (in een rolstoel)?

/3 Reacties/door

Scrundlewear: zelfgemaakte onderbroeken

scrundlewear ondergoed

Van al dat jurkjes naaien, houd ik altijd wel wat restjes stof over. Te veel om weg te gooien, maar te weinig om nog een heel kledingstuk van te maken. Maar een onderbroek is er meestal nog wel uit te halen! En na eerst wat gratis naaipatronen te hebben geprobeerd, besloot ik er nu één te kopen. Over Scrundlewear had ik op Instagram al veel goeds gelezen, dus ging ik hiervoor.

Het patroon: Scrundlewear 2.0 van Stitch Upon A Time

Geen idee hoe de 1.0 versie was, maar met het patroon Scrundlewear 2.0 kun je verschillende kanten op. Er zijn twee stijlen waar je uit kunt kiezen: kort (‘brief’) en een wat langer model (‘boy shorts’). En daarnaast kun je kiezen hoe je de tailleband en de rand bij het been kunt afwerken: met lingerie-elastiek of stof. Ook is er een optie om de tailleband om te vouwen en daar elastiek door te halen.

Ik koos voor de ‘boy shorts’ en zonder elastiek. Sowieso vind ik het een fijne manier van afwerken door een strookje tricot met de lockmachine eraan te naaien. Lekker snel en het ziet er mooi uit. En elastiek vind ik niet altijd fijn zitten.

Als je het patroon koopt, heb je meteen alle maten van XS tot en met 4XL tot je beschikking. Nu zal je die niet allemaal nodig hebben, maar met twee meiden in huis met verschillende maten, vind ik dit wel makkelijk. Er is een maattabel om te zien welke maat je nodig hebt, maar wel in inches. De hoeveelheid stof die je nodig hebt, is aangegeven in yards.

Dit wist ik dus gewoon niet hè!

Nu heb ik echt al wat vaker met PDF-naaipatronen gewerkt, maar bij het gebruiken van het Scrundlewear patroon leerde ik wat nieuws. Blijkbaar bestaan sommige PDF-patronen uit lagen en kun je ervoor kiezen om niet alle lagen uit te printen. Zo kun je het vinkje weghalen bij de maten die je niet nodig hebt. Dan bespaar je inkt en je patroonblad is een stuk overzichtelijker.

Uiteraard kwam ik hier pas achter nadat ik alle maten op één blad had uitgeprint en toen pas de instructies ging lezen… Op zich niet erg, want ik trek de maat die ik nodig heb dan gewoon over op patroonpapier, zodat ik het patroonblad zelf meerdere keren kan gebruiken voor verschillende maten. Maar het is wel handig om te weten als je toch al zeker weet dat je het maar in één maat gaat maken.

Ik ging ook eens kijken of mijn andere PDF-naaipatronen dat ook hadden. De Anna Dress niet, maar de Kielo Wrap Dress wel. Bij die laatste stond het dan niet in de instructies (of ik heb eroverheen gelezen), maar is er wel een beschrijving online.

Comfortabele en kleurrijke Scrundlewear

Het eindresultaat is te zien op de foto hier bovenaan het artikel. Ik had wel meer restjes stof uitgezocht, maar blijkbaar had ik mijn XL billen iets onderschat. Bij de meeste stofjes kwam ik net een paar centimeter tekort om het patroon uit te kunnen knippen. Maar wie weet zit er nog wat leuks voor mijn meiden bij en maak ik er nog wat in kleinere maatjes.

De pasvorm is echt perfect. Dat moet je maar van mij aannemen, je zult mij niet snel in mijn onderbroek op een foto zien staan. En ze zitten ook heerlijk, geen knellend elastiek of zichtbare randjes.

Eerlijk gezegd weet ik niet of ze zouden afzakken zo zonder elastiek in de tailleband. Zelf loop ik te weinig om dat te kunnen testen. De tailleband rolt bij mij aan voorkant wel wat op, maar daar heb ik verder geen last van. In een zittende houding en met toch wel een aardig buikje, gebeurt dat denk ik al snel.

/0 Reacties/door

Half januari en nu al klaar met dat afvallen

afvallen weightloss

Afvallen: -0, -2, -4, -6, -8 kilo

En nee, dat is niet omdat ik het als één van mijn goede voornemens had staan en het nu na twee weken opgeef. Ook niet omdat ik inmiddels mijn ideale gewicht bereikt heb. Ik begin er gewoon niet meer aan, ben er klaar mee.

De afgelopen weken zag ik weer regelmatig op blogs voorbijkomen dat er wéér gestart werd met afvallen. En voor iedereen die zich daarbij goed voelt: vooral doen! Maar ik ga het niet meer doen en voel me daar juist helemaal prima bij.

Mijn afvalgeschiedenis

Mijn zwangerschap kan ik niet de schuld geven van het aankomen. Bij mijn eerste was ik al snel weer op mijn oude gewicht en had ik nog best een fit lijf. Eigenlijk kwam ik vooral aan door het niet zwanger worden. Bij de tweede ging dat niet zo gemakkelijk als bij de eerste en dat was best frustrerend. Met die frustraties ging ik wat meer snoepen en om te gaan lijnen leek me dan weer niet verstandig, want ik kon elk moment wel zwanger worden (dacht ik).

Na mijn eerste revalidatietraject had ik niet het idee dat ik alles had geprobeerd om van mijn pijn af te komen. Dus ik ging naar een diëtist om hiermee aan de slag te gaan. En ik viel 15 kilo af, alleen maar door sap en fris te vervangen door thee en water en wat meer te sporten.

Maar in de jaren daarna ging mijn lijf steeds meer achteruit en maakte ik steeds meer gebruik van een rolstoel. De eenvoudige aanpassingen aan mijn eetpatroon waren niet meer voldoende om op gewicht te blijven. Ik verbrandde minder, maar minder eten was lastig. Die 15 kilo kwam ik weer aan.

Daarna heb ik nog wel wat pogingen gedaan, waar ik hier op mijn blog ook wel over geschreven heb. Ik viel 6 kilo af en toen nog eens 2, ik kreeg een terugval en toen bleef het een poos stil hier. Ruim een jaar geleden probeerde ik mezelf weer even een boost te geven met sportvasten, in de hoop de draad weer op te kunnen pakken. De kilo’s die ik toen afviel, bleven er lange tijd van af. In de zomervakantie kwam er een kilootje bij, die ging er vanzelf weer af en kwam er met de kerst weer bij.

Dik & gezond

Ik ben nooit gaan afvallen omdat ik mezelf niet mooi vond met die kilo’s teveel. Natuurlijk is het jammer als je een superleuk jurkje hebt dat ineens niet meer past. Maar ik heb genoeg leuke jurkjes die wel passen en waar ik me mooi in voel. Hoe zwaar of dik ik ook ben.

Dat afvallen was voor mij vooral in de hoop om minder last te hebben van mijn gewrichten en fitter te blijven. Nu heeft het uiteindelijk nooit tegen de pijn geholpen, dus daar hoef ik het ook niet meer voor te doen. En wat het fit blijven betreft, ben ik nog aardig fit voor een rolstoelgebruikende EDS’er. Mijn werk houd ik nu prima vol en daarnaast dans ik een paar uur per week. Fietsen doe ik vooral als het mooi weer is, dat mag wel weer wat meer. En behalve mijn EDS met bijbehorende kwaaltjes ben ik gewoon gezond. Ik heb een prima weerstand, kan het me niet meer herinneren wanneer ik voor het laatst een griepje had.

Als ik mijn eetgewoonten onder de loep neem, is daar ook niet heel veel aan bij te schaven. Mijn dagelijkse porties passen bij wat ik nodig heb, zijn gezond en gevarieerd. Dat is overigens niet helemaal vanzelf gegaan. Mede dankzij de diëtisten en/of coach die ik bij het afvallen geraadpleegd heb, heb ik dit zo ontwikkeld. En sinds mijn maag en darmen wat heftiger zijn gaan protesteren bij onder andere wijn en (melk)chocolade, is er ook niet zoveel ruimte meer om af en toe flink te zondigen. Ik houd nog steeds van lekker eten, maar bij teveel en te vet word ik vanzelf afgeremd door mijn lijf.

Waar ligt de grens als je het afvallen opgeeft?

Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik nu enorm ga uitdijen. Ook al heb ik vooral rekbare jurkjes in mijn kast hangen, mijn rolstoel rekt niet mee. Dus wanneer mijn rolstoel te strak gaat zitten, zal ik toch wel weer eens moeten kijken of ik ergens wat bij kan stellen in mijn voeding en het bewegen.

De weegschaal zie ik niet heel regelmatig, maar ik wil toch wel onder de 90 kilo blijven. Ter vergelijking: op de foto’s hierboven uit 2016 woog ik 92 kilo op de eerste foto met de knalroze legging en 90 op de tweede foto. Ook al schommelt mijn gewicht nog weleens, tot nu toe is het me wel gelukt om onder de 90 te blijven. Dus ik verwacht ook niet dat ik daarbovenuit ga komen. Zolang ik gewoon mijn gezonde eetgewoonten blijf aanhouden en kan blijven bewegen zoals ik nu doe.

En als ik dan toch ooit boven die 92 uitkom of niet meer in mijn rolstoel pas: so be it. Ik weet dat ik genoeg doe om mijn lijf fit te houden en daarbij moet ik al genoeg binnen bepaalde grenzen blijven. Ik ga mezelf niet onnodig martelen en wil graag blijven genieten van eten en drinken. Want ook dat is iets wat binnen EDS niet zo vanzelfsprekend is. En wat dat betreft mag ik in mijn handjes knijpen dat mijn maag-/darmklachten nog minimaal zijn.

/2 Reacties/door

Genaaid in 2019

Terugblikken op wat ik in een jaar bij elkaar genaaid heb, is toch wel favoriet bij mij. Ergens dacht ik dat dit jaar niet zo productief was. Maar als ik alles bij elkaar zie, dan ben ik toch wel trots. Ik ben een paar keer uit mijn comfortzone gestapt, wat niet altijd een succes was. En soms was het gewoon prettig om weer terug te vallen op mijn fijnste patronen.

#MakeNine

Ik was van plan om geen naaiplannen voor 2019 te maken. Of misschien die plannen van 2018 eens af te ronden, maar eigenlijk is daar ook weer niks van gekomen. En toen zag ik op Instagram #MakeNine voorbijkomen en trapte ik er toch weer in om plannen te maken.

Sommigen daarvan (nummer 8 en 9) heb ik wel gemaakt, maar waren zo mislukt, dat het niet de moeite waard is om te delen. Iets met verkeerde stofkeuze enzo… Maar gelukkig maar van restjes stof gemaakt, dus geen nieuwe stof verspild.

Nummer 2 en 4 was ik van plan te combineren, maar uiteindelijk heb ik daar toch een andere keuze in gemaakt en ze allebei laten schieten.

schortjurk retro blouse diadeem rolstoelmode

Nummer 1 en 7 maakte ik voor het thema retro voor de Crea-Cross, een retro shortjurk met matchende blouse en diadeem.

groene feestjurk zelfgemaakt

Nummer 3 werd mijn feestjurk voor mijn 40e verjaardag.

dore korset onderborst

Nummer 5 een korset, welke ik al eens eerder gemaakt had, maar nu met andere materialen.

V1498 Vogue naaipatroon jurk gekruiste schouderbanden

En als nummer 6 maakte ik een heerlijk comfortabele jurk.

Nog meer moois (vooral op Instagram)

dansshirt rolstoeldans telefoonhoesje DIY borduurmachine

Verder maakte ik een dansshirt en een simpel en snel telefoonhoesje. Het patroon voor het dansshirt is trouwens nog steeds gratis te downloaden!

gele rok met bloementop

En natuurlijk mijn kerstoutfit deze week: een rok met top.

 

Niet alles wat ik naaide kwam op mijn blog terecht. Maar op Instagram kreeg het wel een plekje.

Zo werd deze supertoffe Anna-dress gedeeld door By Hand London en kreeg echt belachelijk veel likes!

En maakte ik weer een nieuwe hoes voor mijn rolstoel (waarvan de stappen trouwens te zien zijn als hoogtepunt bij mijn Instagram stories).

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

Wat oude, vertrouwde patronen kwamen terug in zwart/wit…

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

Geen naaiplannen voor 2020

Nee, nu echt niet. Ik zie wel wat er op mijn pad komt en waar ik zin in heb. Misschien blijft het een paar maanden rustig, of misschien heb ik ineens de smaak te pakken en komt er van alles uit mijn handen.

Ik wil wel proberen wat meer vast te leggen wat ik maak. Niet alleen hier op mijn blog of op Instagram, maar ook in mijn gloednieuwe bullet journal welke ik met kerst heb gehad. Zodat ik eind 2020 weer fijn terug kan kijken wat ik gemaakt heb en hoe.

Wat was jouw creatieve opbrengst van 2019?

/2 Reacties/door

Mijn kerstoutfit met ROK!

gele rok met bloementop

Voor deze kerst maakte ik een rok en een top. Niet dat we het nu zo uitgebreid vieren, maar je moet toch af en toe een excuus hebben om weer te gaan naaien. En een rok is vrij uniek voor mij, liever draag ik een jurkje. Ja, dat is echt een wereld van verschil!

De gele rok

Nu heb ik het patroon voor de rok al vaker gebruikt, maar dan als jurk. Kijk maar eens hier en hier. Het is gewoon een mooi model, ook met de zakken erbij. Wel erg afhankelijk van de stof die je gebruikt, dus het was even spannend of deze rok goed zou uitpakken.

De stof is een stretchy corduroy. Volgens mijn dochter een stof voor kussens… Pas toen ik thuiskwam met de stof, had ik door dat de strepen eigenlijk horizontaal moesten lopen, gezien de stretch van de stof. Maar ik wilde ze verticaal en gelukkig zat er ook in de lengte nog genoeg rek om de stof op die manier te knippen.

De binnenkant en rand van de zakken heb ik met dezelfde bloemenstof als de top afgewerkt. Ook de tailleband is in die stof gemaakt, maar daar zie je weinig van als de rok in combinatie met de gebloemde top wordt gedragen. Het elastiek in de taille zit vrij los. Dat heb ik wel expres gedaan, omdat ik niet houd van knellende taillebanden waar mijn buik overheen puilt. Ik heb toch genoeg heupen om de rok niet af te laten zakken.

De gebloemde top

Het patroon voor de top heb ik uit een oude Knipmode van maart 2006. Ik ben niet zo’n fan van dit tijdschrift en na het gebruiken van dit patroon wist ik weer waarom. Het patroon is lastig over te nemen van het patronenblad waar van alles door elkaar staat. De beschrijving moet ik zes keer lezen en dan nog snap ik maar de helft van wat er staat. En bij dit model (wat zowel als jurk als top gemaakt kon worden) stond er niet op alle patroondelen aangegeven welke lijn je aan moet houden om de korte versie te maken. Met als resultaat dat ik de achterkant te kort had geknipt. Dat heb ik later weer opgelost door er nog een reep stof aan te naaien. Gelukkig zie je dat door de drukke print niet.

Maar goed, ik ben tevreden met het eindresultaat. De stof is onder het decolleté geknoopt, wat een mooi effect geeft. Het was voor het eerst dat ik zoiets maakte en ik moet zeggen dat het goed gelukt is (ondanks de belabberde omschrijving). Hier op de foto’s is dat misschien niet zo goed zichtbaar, ook door de drukke print op de stof. Ik zal er nog wel een keer een close-up van maken.

En daarom draag ik dus liever geen rokken…

Op zich vind ik het een leuk model rok en in combinatie met de top erg leuk om te dragen. Ook valt de rok prima of ik nu sta of in mijn rolstoel zit. Toch zit ik er echt aan te denken om de top en rok aan elkaar vast te naaien.

Ik lig of hang best veel op een dag. En als ik dan van de bank opsta, wil ik gewoon dat ik er een beetje fatsoenlijk bij loop. De rok verschuift en ik heb vervolgens ineens een kontzak. En de top kruipt omhoog, waardoor er een stukje rug bloot komt, brrrr! Met een jurk heb je daar geen last van.

Nu voor kerst draag ik ‘m nog wel zo, ook omdat ik niet weet of de stof ineens raar gaat vallen als ik de top en rok aan elkaar naai. Maar het zou zonde zijn als de rok daarna in de kast beland en er niet meer uitkomt. Dan liever maar weer onder de naaimachine ermee.

 En wat draag jij deze kerst?

/0 Reacties/door

Shimmy Shake versus DanceAble festival

Shimmy shake 2019 Annelies & Jacqueline

Annelies & Jacqueline – Shimmy Shake Festival 2019 Foto: Ton van Til

In november had ik niet één, maar wel twee dansfestivals waar ik zowel als bezoeker als danser van heb kunnen genieten. Begin november het Shimmy Shake Festival en eind november DanceAble 3.

Het Shimmy Shake Festival is een fusion buikdansfestival in Rotterdam, waarbij verschillende dansstijlen gemixt met buikdans te zien zijn. DanceAble in Den Haag laat dan weer inclusiedans zien, waar dansers met en zonder beperking samen dansen. Twee totaal verschillende festivals, maar met toch ook aardig wat overeenkomsten.

Kijken naar dans: geweldige shows!

Beide festivals hadden geweldige shows met dansers uit binnen- en buitenland. Bij allebei heb ik één show helemaal gezien en de show waarin we zelf optraden voor een deel. En of het nou urban of volksdans is, ik kijk er graag naar. Zo’n avond vol diversiteit in dans is genieten en dat heb ik bij beide festivals evenveel gedaan.

Niet dat alles even geweldig vind. Er waren heus ook wel stukken waarvan ik dacht: waar gaat dit over? Of dat het er gewoon ongemakkelijk uitzag. En soms vind ik het wel geweldig, maar tegelijkertijd confronterend omdat het laat zien wat ik niet meer kan. Bijvoorbeeld als ik de groep zie dansen waar ik ook ooit samen mee heb gedanst zonder rolstoel. Maar ook als ik iemand met een rolstoel dingen zie doen die ik nooit zal kunnen doen.

Voor het overgrote deel word ik er gewoon heel erg blij van om naar dans te kijken. Sommige dansers hebben zo’n fijne uitstraling, dat je zin krijgt om mee te dansen op het podium. En de aandacht die er naar de kostuums gaat, dat vind ik ook prachtig om te zien. Wel een grappig detail: bij Shimmy Shake was er een duet waarbij de danseressen samen in een aan elkaar gemaakte rok zaten en bij DanceAble was er ook een stuk met aan elkaar genaaide kledingstukken waar mooi gebruik van werd gemaakt.

Zelf dansen: workshops

Tijdens DanceAble had ik geen tijd om een workshop te volgen, maar bij het Shimmy Shake Festival heb ik wel een workshop gevolgd. Van tevoren had ik aan de organisatie gevraagd of het mogelijk was om met rolstoel mee te doen en die vraag hadden ze weer neergelegd bij degene die de workshops gaven. Uiteindelijk ben ik voor een workshop van Patricia Zarnovican gegaan, gericht op de basis van tribal fusion bellydance.

Net als vorig jaar was ik de enige met rolstoel, in een grote groep dansers. En dat ging best prima. Er waren wel soms stukken waarbij ik moest kiezen of ik òf met mijn armen meedeed, òf met het verplaatsen. Maar verder kon ik met alles meedoen en was het een goede oefening voor mijn techniek.

Bij een workshop van DanceAble zal het vast met minder aanpassingen kunnen. Maar ik blijf fusion buikdans toch erg leuk vinden en dan heb ik het er wel voor over.

Zelf dansen: optreden!

Bij de Matinée Mash Up tijdens het Shimmy Shake Festival traden Annelies en ik voor het eerst samen op. Sowieso hadden we niet eerder samen gedanst voordat we hiervoor gingen oefenen. Dus de weg ernaartoe was ook al een hele ervaring. In het begin wat onwennig, maar wel nieuwsgierig naar wat we samen neer konden zetten. En uiteindelijk hadden we een dans gecreëerd die bij ons allebei past.

Bij DanceAble 3 lieten we dezelfde dans nog eens zien tijdens een open stage. Dat was overigens niet mijn enige optreden dat weekend. Met Misiconi Dance Company sloten we het symposium op vrijdag af met de première van Homo Sapiens 3.0.

En we zijn echt enorm overladen met complimenten. Ik denk bij Shimmy Shake nog wel het meest. Misschien ook wel omdat veel mensen Annelies en mij wel apart kennen als dansers, maar nog niet eerder samen hebben gezien. Dat het mensen zelfs ontroerde, vond ik wel bijzonder om te horen.

Toegankelijkheid bij deze dansfestivals

Het spreekt voor zich dat er bij DanceAble volop aandacht is voor toegankelijkheid. De theaters (Korzo en Theater aan het Spui) waar het plaatsvond, waren dan ook prima toegankelijk met rolstoelplaatsen op de eerste rij, een toegankelijk toilet, een liftje of helling en vrijwel geen drempels. Ook was er een gebarentolk en waren hulphonden uiteraard welkom. Maar een festival vol inclusiedans trekt ook aardig wat mensen met een beperking aan. Dus alsnog een rij bij het toilet en de plaatsen op de eerste rij waren allemaal bezet. Logisch dan ook dat hier vooraf gevraagd wordt wat je nodig hebt aan toegankelijkheid. Maar het wordt dan wel geregeld, bijvoorbeeld ook een kleedkamer op de begane grond.

Het parkeren bij de theaters in Den Haag vond ik wat tegenvallen. Om zo dichtbij mogelijk te kunnen parkeren, was ik uiteindelijk € 70 kwijt (wel verspreid over drie dagen). De route van de parkeergarage naar het theater was niet geweldig: smalle, scheve, ongelijke stoepjes waar vaak ook nog een plantenbak in de weg stond. Nadat ik met rolstoel en al van de stoep viel, ben ik dan ook maar verder over straat gaan rollen. Maar echt veilig voelt dat ook niet.

Shimmy Shake vindt plaats in het Maastheater, dit is een wat kleiner theater buiten het centrum. Hier is één gehandicaptenparkeerplaats voor de deur en daarnaast vaak genoeg ruimte om in de buurt te parkeren. In het theater zelf is een toegankelijk toilet en ook hier kunnen rolstoelgebruikers op de eerste rij plaatsnemen. Voordeel hier is dat ik tot nu toe steeds de enige rolstoelgebruiker ben en er altijd wel plek voor me gemaakt wordt, zonder dat ik erom hoef te vragen. Ook de kleedkamer werd op de begane grond geregeld.

Dansen voor en door iedereen!

Tijdens DanceAble werd ook al gezegd dat het mooi zou zijn als er geen festival gericht op inclusiedans nodig zou zijn, maar dat inclusieve dansgezelschappen gewoon geboekt worden door theaters en festivals.

Van Shimmy Shake weet ik dat ze erg open staan voor diversiteit, dat zie je ook aan wat er op het podium staat. Dansen is voor iedereen, het maakt niet uit hoe jong of oud je bent, of dat je lijf wel of niet aan een bepaalde standaard voldoet. Ik voel me er net zo welkom met rolstoel als toen ik er zonder rolstoel kwam.

Doe mij maar meer van dit soort festivals!

/0 Reacties/door

2x Blutsgeschwister rood

vest jurk Blutsgeschwister rolstoelmode

Je dacht toch niet dat ik na dat weekje Duitsland zonder nieuw jurkje thuis zou komen? In München zit een winkel met alleen maar kleding van Blutsgeschwister. Een lekker kleurrijk merk met toffe printjes, daar hou ik wel van! Een beetje King Louie, maar dan met net wat meer Duitse invloeden. Het zou volgens Michelle van Dijk dus prima als lerarenuniform dienst kunnen doen, met een legging en laarsjes erbij. Nou, klinkt goed wat mij betreft.

In Nederland ben ik er nog niet zo heel veel van tegengekomen in de winkels. Meestal maar een paar items. Of online net iets meer keuze, zoals bij Topvintage. Dus ik heb mijn ogen uitgekeken daar. Uiteindelijk verliet ik de winkel met twee rode items.

Taiga Weddingparty Dress – The Black Sheep

De Taiga Weddingparty Dress is er in verschillende prints en andersom is de stof (The Black Sheep) weer in verschillende modellen te krijgen. Dit model zit strak aan de bovenkant en loopt vanaf de taille wijd uit. De jurk komt tot boven de knie, net iets korter dan ik normaal gesproken draag. En de diamantvormige halslijn laat soms wel wat van je decolleté zien, dus of het heel erg geschikt is als lerarenuniform… Ach, misschien voor de dagen dat ik geen les geef en dus niet over tafeltjes hoef te buigen.

Alhoewel de print op de stof aan een gebreide trui doet denken, is het gewoon een dunne tricotstof. Zit heerlijk, maar je ziet er wel snel je vetrolletjes in. Zeker als je je dagen net als ik vooral zittend doorbrengt. Ik draag er een sportlegging van Decathlon onder, die hebben een hele fijne hoge taille, die mijn vetrolletjes nog enigszins camoufleert.

De print met een paar zwarte schapen tussen de witte schapen is overigens een hommage aan prinses Diana die in de jaren ’80 een zwarte schaap trui droeg.

Her Casual Highness Swearka – Hidden Garden Flowers

Ook deze trui, Her Casual Highness Swearka, is in verschillende prints verkrijgbaar. Het is een lang vest met een capuchon, rits en zakken. De achterkant is wat langer dan de voorkant en heeft een split in het midden. Die lange achterkant vind ik wel fijn, zo kruipt het vest niet omhoog als ik in mijn rolstoel zit. Het nut van het koordje in de taille heb ik nog niet ontdekt. Je moet ‘m wel heel strak vastmaken wil het een zichtbaar effect hebben, maar dan vind ik het vest niet meer zo comfortabel zitten. En een vest als dit gebruik ik vooral voor het comfort. Om warm te blijven voor of na een dansles, of lekker op de bank te hangen.

De stof Hidden Garden Flowers is een joggingstof, lekker warm dus! Van een afstandje is het niet zo goed te zien, maar de bloemenprint bestaat uit allemaal stippeltjes.

Blutsgeschwister winkel: echt een aanrader!

Het duurde wel even voor ik de hele winkel rond was en een paar kledingstukken wilde gaan passen. Gelukkig voor de rest van mijn gezin was er ook een bankje om te zitten. Echt zoveel leuks te zien! Ook bijvoorbeeld leggings in net zulke leuke printjes als de jurkjes. Nu vind ik het zelf iets teveel van het goede om printjes met elkaar te combineren, maar het ziet er allemaal wel heel gezellig uit.

Ik kreeg ook een catalogus mee. Wel in het Duits, maar dat er zoveel foto’s in staan maakt dat wel weer goed. Er zit zelfs een patroon in om zelf iets te naaien. In de winkel kon je ook verschillende stoffen kopen en een naaipatronenboek. Zo leuk dat dat allemaal in één winkel te vinden is, al mijn favoriete dingen bij elkaar!

Het naaipatronenboek heb ik overigens niet gekocht. Op zich kan ik me wel redden met de Duitse beschrijvingen, maar de patronen zelf kwamen al overeen met de patronen die ik thuis heb liggen. En ik ben juist op zoek naar iets nieuws, een patroon wat totaal anders is dan wat ik al gemaakt heb.

Maar mocht je dus van vrolijke, kleurrijke kleding houden en een tripje naar Duitsland op de planning hebben staan, dan zou ik deze winkel zeker aanraden! Hij zit niet alleen in München, maar in meerdere steden in Duitsland.

Dit artikel bevat een paar affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op deze links (van Topvintage en Decathlon) klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

/1 Reactie/door

5x Waarom contactimprovisatie niks voor mij is

DanceAble masterclass connection II workshop inclusiedans contactimprovisatie

Sorry lieve dansdocenten. Ik weet dat jullie erg je best doen bij het samenstellen van een workshop of dansles. Wat ik hier ga beschrijven, ligt dan ook niet aan jullie, maar puur aan mij. Contactimprovisatie is gewoon echt niet mijn ding.

Wat is contactimprovisatie en waarom wordt het zo vaak ingezet bij inclusiedans?

Bij contactimprovisatie gebruik je het fysieke contact met elkaar om elkaar in beweging te zetten. Je volgt elkaar, communiceert door middel van beweging en aanraking. Je leunt of draagt elkaars gewicht en leert zo de mogelijkheden van jou en je danspartner kennen. Dat doe je al improviserend, dus je weet niet van tevoren wat er gaat komen.

Eigenlijk is het niet zo vreemd dat het bij inclusiedans vaker ingezet wordt. Doordat je continu op elkaar aan het afstemmen bent, maakt het niet zoveel uit welk niveau of welke mogelijkheden de dansers hebben. En daarnaast is er geen ingewikkelde choreografie die uit het hoofd geleerd moet worden, dus dat geeft ook mogelijkheden voor mensen die niet zo goed kunnen onthouden. Ik kan me ook voorstellen dat het ontdekken van elkaars mogelijkheden door middel van deze manier van dansen een bijzondere ervaring kan zijn. Zowel voor de dansers met als zonder beperking valt er veel te ontdekken.

Maar zelf vind ik het niet zo fantastisch en wel om de volgende redenen:

1. Ik hou gewoon niet zo van dat kleffe gedoe

Mensen die mij goed kennen (en vooral mijn collega’s), zullen dit vast beamen. Ik hou niet van handjes schudden, altijd weer die drie zoenen, enzovoort. Fysiek contact houd ik liever voor mijn eigen gezin. of voor vrienden/familie als ze een troostende knuffel nodig hebben. Maar ik ben wel zuinig met het uitdelen hiervan.

En om dan een hele dansles lang aan iemand vastgeplakt te zitten… Ieuw!

2. Blijf van mijn kwetsbare lijf!

In het dagelijks leven vind ik het ook altijd onprettig als mensen onverwacht aan mijn rolstoel zitten. Die rolstoel is ervoor bedoeld dat ik ontspannen kan zitten. Maar bij de kleinste (onverwachte) beweging of aanraking voel ik dit al in mijn gewrichten schuiven. Dat kan ik wel grotendeels opvangen door mijn spieren en houding goed in te zetten, maar dat betekent dus dat ik ze wel allemaal moet aanspannen. En dat is vreselijk vermoeiend.

Het is ook weer niet zo dat ik tijdens de ‘gewone’ danslessen nooit fysiek contact heb met andere dansers. Maar deze dansers ken ik met hun bewegingen. En wanneer we de bewegingen van tevoren vastleggen, weet ik ook wat er gaat komen en kan ik me daarop instellen. Dat is een stuk minder vermoeiend, omdat ik bijvoorbeeld de ene keer meer van mijn rugspieren vraag en de andere keer van mijn buikspieren.

3. Improviseren? Zeg nou maar gewoon wat ik moet doen!

Het leuke aan een dansles of -workshop vind ik het leren van nieuwe dingen. En die komen bij mij niet zomaar op door te improviseren. Ja soms, als ik er een hele gerichte opdracht bij krijg. Maar als ik ‘gewoon maar wat moet doen’, dan is mijn inspiratie al snel op. Of de ruimte en de muziek moeten zo veilig voor mij voelen dat ik gewoon los kan gaan. Maar dat lukt dan weer niet als ik aan een ander vastgeplakt zit.

Laat mij maar gewoon lekker de dansdocent nadoen en daarbij af en toe gecorrigeerd worden om de techniek te verbeteren. Of in het samen creëren van een dans vind ik het fijner om steeds wat vast te leggen en dingen ook gewoon te bespreken met elkaar.

4. Al dat contact beperkt me nog meer in mijn bewegingen

Door continu fysiek met elkaar in contact te zijn, kan ik letterlijk niet zoveel kanten op. Ik zit lager dan de staande danser, dus wordt er automatisch meer op mij geleund dan andersom. Met een andere rolstoeldanser botsen de stoelen dan weer steeds tegen elkaar. En het contact maken doe ik dan vooral met mijn bovenlichaam en armen, terwijl ik die armen ook nodig heb om mijn rolstoel onder controle te houden.

Er zullen vast rolstoeldansers zijn die het geweldig onder de knie hebben en juist heel creatief hierin zijn. Maar voor mijn gevoel ziet het er bij mij maar klunzig en ongemakkelijk uit.

5. Contactimprovisatie gaat voorbij aan wat voor mij het doel van dansen is

Dansen is voor mij een vorm van expressie, heerlijk op kunnen gaan in de muziek met mijn bewegingen. Ontspannen kunnen bewegen en daarbij ook mijn technieken en spierkracht kunnen verbeteren. Iets moois neer kunnen zetten, wat voor anderen de moeite waard is om naar te kijken.

Maar als ik me beperkt voel in mijn bewegingen en continu alert moet zijn om mijn kwetsbare lijf te beschermen, is de lol er voor mij snel af. Ziet er ook nogal krampachtig uit. Vandaar dat ik niet zo enthousiast wordt van contactimprovisatie.

Als het zo nu en dan in mijn wekelijkse lessen naar voren komt, vind ik het niet zo’n probleem. Maar als ik een inclusiedans workshop wil volgen, is dat het eerste waar ik naar kijk. Is het contactimprovisatie? Dan sla ik over!

Ben jij bekend met contactimprovisatie als dansvorm? Zou het iets voor jou zijn?

 

/2 Reacties/door