Natuurlijk deel ik het liefst de leuke dingen die ik met mijn gezin onderneem, zoals uitstapjes en activiteiten. Maar soms toch ook de lastige kant van het ouderschap. En heel soms trek ik het nog een stukje breder: naar mijn werk waarin ik als docent pedagogiek mijn studenten leer om andermans kinderen op te voeden (en zichzelf daarmee ook een beetje).
Na vijftien jaar de deur plat te hebben gelopen bij de opvang, komt daar nu binnenkort een einde aan. Onze oudste dochter zit al een tijdje op het voortgezet onderwijs. En nu is onze jongste dochter die in groep zeven zit, ook klaar met de bso. Maar wanneer weet je nu zeker dat je kind eraan toe is en hoe bouw je dit af? Ik vertel je hoe wij dit aangepakt hebben.
Zo op Valentijnsdag is het toch wel weer eens leuk om een stukje over de liefde te schrijven. Met die twintig jaar samen mogen we toch wel spreken van ervaringsdeskundigen als het gaat om de liefde. En die ervaring wil ik graag met jullie delen. Volg je deze tips, dan krijg je dus net zo’n geweldige relatie als wij die hebben!
Ik zou het alleen mijn dochters niet aanraden, dus neem het maar niet al te serieus…
Eén van de onderwerpen in mijn lessen, is het geven van feedback. Mijn studenten hebben dit nodig om nu in hun stage en straks in hun werk feedback te kunnen geven aan collega’s en kinderen of cliënten. Voor de kinderen of cliënten is de feedback nuttig om te leren en ontwikkelen. En het geven van feedback aan collega’s is nodig om goed te kunnen samenwerken. Je maakt de ander bewust van zijn of haar gedrag en kunt hiermee ook je grenzen aangeven.
Een middagje met het gezin naar de schaatsbaan en de Euromast. Dat leek ons een leuk uitje op een druilerige dag. En grotendeels was dat het ook, alleen dat hoogste uitkijkpunt werd toch wel een dieptepunt.
Tegenwoordig is de samenleving meer gericht op het individu dan op elkaar. Aardig zijn voor een ander is leuk, zolang het jezelf geen nadeel oplevert. Wat zou het toch fijn zijn als we in 2018 iets minder egoïstisch zouden zijn, meer oog hebben voor de ander. Maar hoe dan??
Die smartphone is wel een dingetje. Ik heb er een haat-/liefdeverhouding mee. En hoe ik ook mijn best doe, sommige voornemens zijn gewoon gedoemd te mislukken. Zoals deze tien.
Vandaag is het de Dag van de mantelzorg, een dag om mantelzorgers in het zonnetje te zetten. Hiervoor is een nationaal mozaïek van mooie mantelzorgmomenten in het leven geroepen, waarbij vooral de mantelzorgers hun momenten delen. Eigenlijk zou ik dat toch andersom willen doen en delen hoe ik één van mijn mantelzorgers ervaar. Niet zomaar één, maar mijn oudste dochter.
Terwijl ik dit artikel aan het typen ben, borduur ik een cadeautje voor mijn neefje. Tegelijkertijd? Ja hoor, tegelijkertijd. Tien vingers op mijn toetsenbord en af en toe kijk ik vanuit mijn ooghoek naar hoe de naald het garen door de stof haalt.
Ik heb namelijk de luxe van een borduurmachine. Een leuke, maar vrij prijzige hobby waar je ontzettend leuke dingen mee kan maken.
Hoe leuk ik zelf een geschiedenisles vind, mijn studenten Pedagogisch Werk krijg ik er niet warm voor. Nu had ik deze week wat meer tijd om mijn les over de geschiedenis van de kinderopvang voor te bereiden, dus heb ik het in een ander jasje gegoten dan normaal. En deze spelvorm viel goed in de smaak bij de dames!
Ach ja, je hebt weleens van die momenten dat je teveel nadenkt over iets wat zo vanzelfsprekend lijkt. En dan tijdens zo’n slapeloze nacht lig ik daar dan weer over te malen.
Vriendschap een illusie? Nee, zo denk ik er echt niet over. Ik heb een aantal goede vriendinnen die echt al vanaf mijn jonge jaren meegaan. Maar wat maakt een vriendschap dan sterk? Wat telt er wel of niet mee?
