Ons huis is met recht een klushuis te noemen. Eerder liet ik zien hoe de kamer van mijn dochter van babykamer naar tienerkamer getransformeerd werd. Mijn man heeft die kamer van top tot teen gestript en weer opgeknapt.
Hetzelfde heeft hij met onze slaapkamer gedaan, alleen was dat een grotere klus. En het was ook niet de eerste keer dat deze kamer een opknapbeurt kreeg. In de loop van de jaren veranderen je eisen en smaak toch wel wat.
Zo troffen we de kamer aan toen we ons huis kochten…
Veertien jaar geleden kochten we dit huis voor een mooi prijsje, maar dan wel onder de voorwaarde dat we alle troep in het huis zelf op mochten ruimen. Nu viel deze kamer wel mee, behalve wat stoffig, was de kamer wel schoon en lagen er geen dode beesten. Even ter vergelijking: in een andere kamer stond een opgedroogd aquarium met een paar visjes op de bodem en in de keuken zat er bijna net zoveel vet op de keukenkastjes als in de inbouwfriteuse (ja, een inbouwfriteuse).
Maar deze kamer was wel het lastigste om op te knappen. Even een likje verf was niet voldoende. Het plafond had wel vier verschillende hoogtes en bestond geheel uit bruine schrootjes. Met daarin spotjes, boxen en – heel sfeervol – een tl-bak. En de muren waren niet bedekt met behang, maar met vloerbedekking!
Slaapkamer make-over 1
De makkelijkste oplossing was om het schrootjesplafond wit te verven, de vloerbedekking op de muren vervangen door nieuwe gipsplaten en nieuwe vloerbedekking op de vloer. In die tijd was ik nog redelijk fit en met het verven heb ik veel geholpen. Wat een rotklus is dat zeg, schrootjes verven…
Onze (gothic-) smaak was al iets milder geworden ten opzichte van ons vorige huis, waar we de muren zwart geverfd hadden en het plafond zilver. Helemaal wit kon ik nog niet over mijn hart verkrijgen. Vandaar dat de muren lichtgrijs geverfd werden, wat ook weer terugkwam in het barokmotief op de gordijnen.
Met de gordijnstof had ik ook de kussens op de stoel en poef bekleed. En het paarse voile boven het bed, kwam weer terug in de lamp.
Qua meubels is eigenlijk alleen de kaptafel gekocht. Het bed heeft mijn man gemaakt, samen met een kast (die niet op deze foto’s te zien is). En de overige meubelstukken zijn vooral ‘erfstukken’. De schommelstoel is van mijn ouders geweest, de poef van een tante en de stoel (en strijkplank, maar dat was geen vast meubelstuk in de slaapkamer) van mijn opa.
Slaapkamer make-over 2
Een jaar lang is mijn man aan het klussen geweest. De hele kamer heeft hij gestript, de elektra vervangen, alle muren en het plafond geïsoleerd, weer dichtgetimmerd met gipsplaten en geverfd. Dit keer wel alles wit.
Aan de inrichting hebben we niet veel veranderd. Een tweedehands tv-/muziek-/boekenkast, die met de hulp van een paar sterke buren over een ladder en via het deurtje naar binnen is gekomen. En de poef en stoel weer bekleed met de gordijnstof.
Doordat elke muur wel een deur of raam heeft, is het lastig te schuiven. Die schoorsteen in het midden van een muur helpt ook niet mee, anders had het bed beter daar kunnen staan. Maar op zich zijn we het nu wel gewend zo.
Het mooiste stukje van de kamer vind ik nu het plafond. In plaats van allerlei rare verschillende hoogtes, loopt het gewoon in een punt, met uitzondering van de dakkapel natuurlijk. Dat geeft zoveel meer ruimte. We hebben hiervoor twee prachtige lampen gekocht met elk een doorsnee van zestig centimeter. Als die aan staan, zie je over het hele plafond de structuur van de lampen terug. Bijna zonde om de lamp uit te doen als je naar bed gaat.
En is de slaapkamer nu af?
Nee, maar een slaapkamer zoals in een woonmagazine zal het nooit worden.
De rondslingerende vader- en moederdagcadeautjes worden wel al wat minder (waar laten ouders die??) en zelf ben ik ook wat minder rommelig dan voorheen.
Voorlopig kan ik nog geen afscheid nemen van de paarse vloerbedekking. Dat gaat er heus wel een keer van komen, want nu zit er een stukje geknipt en geplakt waar eerst dat kleine muurtje bij het bed was.
Een nieuw bed zou ook niet vervelend zijn, alhoewel er op die plek niet zo heel veel anders past dan een simpel bed als dit. En mijn jongste dochter is erin geboren en ik ben ontzettend slecht in het wegdoen van dingen waar sentimentele waarde aan vast zit. De strijkplank is trouwens wel weg. Die was zo oud en gaar, dat ik ‘m niet eens meer ingeklapt kreeg. En ik strijk toch nooit.
En wat vind jij? Was het al dat klussen waard? Of hadden die schrootjes best mogen blijven? 😉
Ok, het wiegje en ledikant waren natuurlijk al lang en breed verhuisd, maar verder was er nog niet heel erg veel veranderd aan de kamer van onze jongste dochter. Dus vlak voor haar tiende verjaardag besloten we dat haar kamer eens goed onder handen genomen moest worden. En dan bedoel ik uiteraard door mijn man, ik bekijk de vorderingen van veilige afstand.
Het valt vast niet op, maar blauw is toch wel haar favoriete kleur. De verf heeft ze zelf uitgekozen, net als haar bureau en bureaustoel.
