lampen slaapkamerOns huis is een eindeloos klusproject, maar tegelijkertijd echt een thuis. En zo zijn er best wat projectjes waar ik trots op ben.

Het wordt wel wat, die woonkamer van ons

ovale houten eettafel

Weet je nog dat ik in oktober al op zoek was naar een nieuwe eettafel? Nou, we hebben er eindelijk één hoor! Het duurde even voor we eruit waren wat mijn man en ik allebei graag wilden hebben en voordat we ons plaatje dan ook nog in een winkel tegenkwamen. En ondertussen hebben we er ook nog wat stoelen en plantjes bij. Zo anders dan hoe onze woonkamer er twintig jaar geleden uitzag, maar helemaal blij mee!

Groene leren eetkamerstoelen

De eetkamerstoelen kochten we bij een uitverkoop bij een showroom in onze woonplaats. Normaal leveren zij vooral aan winkels, maar eens per jaar ruimen ze de showroom op. En toevallig bij ons in de buurt en wonder boven wonder waren we het eens dat het deze stoelen moesten worden.

Mijn man wilde heel graag skatewieltjes onder de poten, omdat hij die mooier vindt en fijner vindt rollen. En ik wilde graag iets van een kuipstoel, zodat mijn heupen wat steun hebben. En uiteindelijk is het vooral onze oudste dochter die helemaal fan is van deze stoelen. Ze zit er dagelijks op om haar huiswerk te maken en rolt tussendoor nog de hele woonkamer door.

Ovale houten eettafel

We hadden al verschillende winkels bezocht, maar het was het steeds net niet. Een ovale houten eettafel met houten kruispoot, dat was wat we wilden. Maar vaak zat er een metalen poot onder, of was het hout toch niet zo mooi van dichtbij als in de folder.

Gelukkig zijn er ook winkels waar je zelf de tafel kunt samenstellen: welke maten, welke houtsoort, welke afwerking, welke poten… Goedkoop is het zeker niet, maar het is zo wel precies geworden wat we wilden. En aangezien we met de vorige eettafel zo’n twintig jaar hebben gedaan, mag het wel eens een keer wat duurder.

Deze tafel lijkt klein, maar is toch 190 bij 100 centimeter. Zowel in de lengte als breedte 10 centimeter meer dan wat we eerst hadden. Maar natuurlijk mis je hier het oppervlak van de hoeken, waardoor de tafel wat kleiner oogt. Voor ons vieren in ieder geval groot genoeg en er kunnen er zeker nog twee aanschuiven.

Plantjes, potten & gieter

Op een regenachtige dag in de voorjaarsvakantie ben ik met mijn meiden naar een tuincentrum geweest voor wat potten. Althans, dat was de bedoeling. Uiteindelijk kwamen we met de potten, wat plantjes, gieters en kussens thuis.

De potten zijn van keramiek, maar met een grijze betonlook. En net als de tafel: ook weer ovaal. Dat paste beter op de smalle vensterbank. De hoge cactus hadden we al, de vetplantjes eromheen hebben we samen met de potten gekocht.

Al jaren hadden we een allegaartje aan potten in de vensterbank, nu dan eindelijk drie matchende potten. Twee kleine en één grote pot.

Maar om het geheel niet al te serieus te maken, kochten we een pinguïngieter erbij. Die zie je in de hoek van de vensterbank staan. Het is een schattige grijze baby-pinguïn. Het handvat zit op de rug van de pinguïn en uit zijn snavel komt dan het water.

Al deze mooie spullen hadden we natuurlijk mooi op tijd binnen, voordat het advies kwam om vooral thuis te blijven. En nu we dan toch thuis zitten, hebben we een mooi plekje om de komende weken van te genieten!

En hoe is het bij jullie thuis?

/0 Reacties/door

Nieuwe woonkamer, dan ook een nieuwe eettafel!

eettafel

Wie me op Instagram volgt, heeft vast al gezien wat een verschil het is nu het plafond en de muren in de woonkamer strak gestuukt zijn. Die verbouwing was ongeveer net zo fijn als de vorige. Maar stukje bij beetje komt de woonkamer steeds een beetje meer af. Een kleurtje op de schouw, lampen aan de muur… Alleen die eethoek, daar moet nu toch ook wel wat mee gebeuren.

Van donker naar (te) licht

Lang geleden woonden mijn man (toen nog vriend) en ik in een lichte bovenwoning. Donkere meubels vonden we mooi en we hadden er ook nooit bij stilgestaan dat die meubels in een donkerder huis minder mooi zouden staan.

Maar toen kochten we dus het huis waar we nu nog wonen. Hier hebben we maar één klein raam in de woonkamer en met twee bakstenen muren en een schrootjesplafond werd het al snel een donkere bedoening. Als eerst hadden we het schrootjesplafond wit geschilderd, dat scheelde al wat. En in de loop van de tijd kwamen er toch steeds meer lichte meubels. Een grijze bank, witte salontafel en bureau en onze donkerbruin gebeitste eettafel kreeg ook een witte laklaag.

En inmiddels is de hele woonkamer voorzien van een strakke (en lichte!) stuclaag. Wat een enorm verschil is dat!

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

En nu komt het volgende: eigenlijk is het nu wel erg licht zo allemaal bij elkaar… Daar mag wel weer wat verandering in komen. En die eettafel die inmiddels alweer twintig jaar meegaat, is wel toe aan vervanging.

Onze eettafelwensen

Geen witte eettafel, dat was het eerst duidelijk voor ons. Na wat meubelwinkels bekeken te hebben, waren mijn man en ik het erover eens dat we een mooi houten tafelblad wilden. Wel robuust, maar ook weer niet zo dat er allerlei etensresten tussen groeven komen te zitten.

Over de poten zijn we het nog steeds niet helemaal eens. Ik vind donkere metalen poten wel wat, in een industriële look. Maar hij heeft liever eenvoudige houten poten.

Met de grootte is het ook even puzzelen. We hebben de ruimte om groter te gaan dan de 180 bij 90 centimeter die we nu hebben. Maar daarmee lever je wel ruimte in om je makkelijker te verplaatsen om de tafel heen.

Over een ovale eettafel hebben we ook nagedacht. Ideaal dat er geen hoeken zijn om je aan te stoten, maar hij neemt wel veel ruimte in. We hebben het even uitgeprobeerd door een lap stof op de grond te leggen ter grootte van zo’n ovale tafel. En dan komt hij toch wel een eind de woonkamer in. Natuurlijk kun je dan voor een slag kleiner gaan, maar dan heb je weer minder plek aan tafel.

Gelukkig zijn er genoeg verschillende soorten eettafels waar je in de winkel lekker mee kunt puzzelen. Door verschillende formaten, poten en tafelbladen kunnen we precies maken wat bij ons past. Bekijk de eettafels van Woonexpress waar we veel inspiratie hebben opgedaan.

Een rolstoelvriendelijke eettafel

En los van wat we wel of niet mooi vinden, moet de tafel ook praktisch zijn. Als deze net zo lang mee zou gaan als zijn voorganger, is het handig om er vast rekening mee te houden dat ik er ook met rolstoel om en onder kan. Op dit moment gebruik ik mijn rolstoel binnenshuis vrijwel niet, maar het zou goed kunnen dat dat in de toekomst wel nodig is.

Nu is mijn rolstoel vrij hoog en merk ik in restaurants soms dat ik niet altijd onder de tafel pas. Dat eet dan best ongemakkelijk, zo voorover gebogen. Hetzelfde geldt voor de poten: als die op een onhandige plek zitten, kom ik er ook niet onder met mijn rolstoel. Ongehinderd heeft hier al eens een advies over gegeven:

‘Indien 5% (minimaal één) van de tafels vrij onderrijdbaar zijn met 70cm vrije hoogte, 70cm vrije breedte en 35cm diepte, voldoet het aan het criterium van het NLKT. Echter kan met een 70cm vrije hoogte, 80cm vrije breedte en 60cm vrije diepte de ideale situatie gecreëerd worden.’

Daarbij moet je wel rekening houden dat in een webshop de buitenste maten aangegeven worden en je dus niet precies weet hoeveel vrije ruimte eronder is.

En de verschillende soorten poten helpen ook mee (of tegen) bij het aanschuiven/-rollen aan tafel. U-poten zouden wel kunnen, maar dan zou ik niet met rolstoel aan het hoofd van de tafel kunnen zitten. Hoeft ook niet per se, maar dit is wel iets om je bewust van te zijn. Een spinpoot die gekruist in het midden van de tafel is, lijkt minder in de weg te zitten. Maar toch vraag ik me af tot hoever ik dan onder de tafel kan rollen.

Wellicht zijn al die vragen op te lossen door even te mailen of bellen, maar zelf probeer ik het dan toch liever even uit in de winkel zelf.

Wat heb jij voor eettafel thuis staan? En kan iedereen hier aanschuiven?

/1 Reactie/door

De volgende klus: keuken oplappen of vervangen?

keuken

Het zou wel een record zijn, als we dit jaar niet alleen de badkamer en woonkamer, maar ook de keuken aan zouden pakken. Normaal is het tempo hier één kamer per jaar, met lange tussenpozen. Dus ik beloof nog niks (zeker aangezien ik niet degene ben die verantwoordelijk is voor het klussen), maar toch is de keuken wel nodig als eerstvolgende aan de beurt.

Van een inbouwfriteuse naar een granieten aanrechtblad?

Bijna zestien jaar geleden kochten we het huis waar we nu nog steeds in wonen. De keuken was in een verschrikkelijke staat op dat moment. En als ik zeg verschrikkelijk, dan bedoel ik ook echt verschrikkelijk. Donkere tegels op de vloer en het aanrecht, gele gordijntjes in plaats van kastdeuren en zelfs een inbouwfriteuse met smerig oud vet erin. Als je aan de gordijntjes voelde, vroeg je je meteen af of geel wel de oorspronkelijke kleur was.Het was wel duidelijk dat dit het eerste aangepakt moest worden.

Maar goed, zestien jaar geleden zag ons salaris er iets anders uit en konden we ons niet alle luxe permitteren. Het werd een mooie, degelijke keuken, maar geen superdeluxe. Als we toen wat meer geld hadden gehad, hadden we waarschijnlijk wel andere keuzes gemaakt. De vloertegels… die bleken achteraf niet tegen vallende pannen te kunnen. Een beetje een miskoop dus, want iedereen snapt toch wel dat pannen zo nu en dan kunnen vallen.

En als ik nu zie hoe mooi bijvoorbeeld zo’n granieten aanrechtblad in een keuken staat, dan zou dat toch wel op mijn lijstje komen te staan. Hoe vaak ik nu op mijn kop krijg als ik heel even een hete pan op het aanrecht zet. Of eraan herinnerd moet worden dat ik het aanrechtblad verziekt heb door er iets op te laten vallen… Een granieten aanrechtblad kan zoiets veel beter hebben.

Oplappen of vervangen

Van een afstandje ziet de keuken er nog best oké uit. De basis is prima en de combimagnetron en kookplaat zijn in de loop van de jaren ook al vervangen. Maar de deuren van de keukenkastjes zien er niet meer zo geweldig uit. Het lamineerlaagje laat bij sommige deuren los. Bij de één zit er een luchtbel onder en bij een paar andere brokkelen er al stukjes af.

Een collega van me had pas alleen de kastdeurtjes van zijn keuken vervangen. Dat vond ik wel een goed idee, zo heb je met minder kosten toch weer een mooie keuken. Alleen of dat voor onze keuken zo geschikt is, weet ik niet. De zijkanten van onder andere de koelkast zijn in dezelfde kleur als de deuren afgewerkt. Alleen de kastdeuren en lades vervangen, zou dus wel wat verder doorgetrokken moeten worden. En daarnaast zou het geen gek idee zijn om de vaatwasser en koelkast na zestien jaar te vervangen. Daar kun je inmiddels wel weer een zuinigere voor terugkrijgen.

En tja, dan kun je wellicht net zo goed de hele keuken vervangen, of niet?

Geen aangepaste keuken

Net als de badkamer wil ik bij de keuken wel een beetje rekening houden met mijn lijf wat steeds wat meer achteruit gaat. Maar ik wil geen compleet aangepaste keuken met onderrijdbaar aanrecht en hoge kastjes die naar beneden kunnen. Ik ben toch niet degene die hier in huis het meeste kookt.

Toch zijn er wel wat tips voor een rolstoeltoegankelijke keuken waar wij ook wel wat mee kunnen. Lades in plaats van gewone onderkastjes lijkt me wel wat. Hoef je jezelf niet in onmogelijke bochten te wringen om iets van achterin het kastje te kunnen pakken. En scherpe hoeken en randen vermijden is sowieso handig met mijn lompe lijf.

Onze keuken is vrij ruim en qua indeling hebben we nu alleen een L-vormige keukenopstelling. Er is ruimte voor een extra keukenblok of -eiland. Nu verschuiven we de eettafel ook weleens van de woonkamer naar de keuken en dan is er nog steeds genoeg bewegingsruimte. Een voordeel van een extra blok is dat er meer opbergruimte is, wat ook niet te hoog voor mij vanuit de rolstoel zou zijn. Maar als ik met mijn rolstoel door de keuken wil kunnen rollen, zouden we daar met de afmetingen van dat keukenblok wel rekening mee moeten houden.

Genoeg om over na te denken! En waarschijnlijk gaan we dat ook nog wel even doen. In ieder geval tot de woonkamer af is.

Wat zou jij graag willen aanpakken in jouw keuken? Zou je eerder iets kleins oplappen of juist voor een compleet nieuwe keuken gaan?

Dit artikel kwam tot stand door middel van een samenwerking.
/6 Reacties/door

4 essentiële badkameraccessoires

badkamer dubbele wasbak inloopdouche badkameraccessoiresJaja mensen, die badkamer van ons is af en het is een plaatje! Ben er zo ontzettend blij mee. Van een volgepropte badkamer met ligbad, douchecabine en wasbak zijn we naar een strakke ruime badkamer gegaan. Het ligbad heeft plaatsgemaakt voor een dubbele wasbak en inloopdouche. Dit past veel beter bij ons gezin op dit moment.

Aan de toekomst is ook gedacht: de inloopdouche is ruim genoeg om er een douchekruk in kwijt te kunnen. En de muren zijn voorzien van houten platen achter de tegels, zodat een douchekruk of handgrepen hier ook aan opgehangen kunnen worden.

Helemaal af is de badkamer nog niet. Er ontbreken nog een paar essentiële badkameraccessoires.

De merken die ik hieronder noem, vind je helemaal onderaan het artikel terug in de lijst met linkjes.

1. Doucherekje

Met doucherekjes heb ik eerlijk gezegd niet zulke goede ervaringen. Metalen rekjes gaan toch een keer roesten, ook al beloven ze van niet. En ze zijn lastig schoon te maken. Hoe groter het rekje, hoe meer hij volgepropt wordt. Staat alleen maar rommelig.

Maar als je flessen shampoo en douchegel binnen handbereik staan, is dat toch wel makkelijk. Dus als we dan toch voor een doucherekje gaan, dan wordt het maar één plankje, alleen voor het hoognodige. Tiger Caddy heeft verschillende varianten, waarvan ik de mat zwarte het mooist vind. Waarschijnlijk zou ik dan toch voor de hoekvariant gaan. Net iets minder risico om er tegenaan te stoten of aan te blijven hangen als ik omval. (Ja, zulke dingen doe ik nu eenmaal in de douche…)

2. Tandenborstelhouder

Ja, daar kun je gewoon een simpele beker voor gebruiken, maar ik vind dat toch niks eigenlijk. Een tandenborstelhouder ziet er toch net wat netter uit. En ik vind het wat frisser ook als de borstels niet tegen elkaar aan staan. Voor je het weet heeft het hele gezin een koortslip, blegh!

Nu hebben we er één van Tupperware, waar vijf tandenborstels in passen en een tube tandpasta. Voordeel van deze vind ik dat je ‘m in delen uit elkaar kunt halen en in de vaatwasser kunt doen. Zo blijft hij lekker fris. Maar ik vind ‘m nu niet zo leuk meer, dus wil wel wat nieuws.

Veel tandenborstelhouders bieden maar plek voor vier tandenborstels. En alhoewel we hier thuis met z’n vieren zijn, hebben we meer tandenborstels. De één wisselt een gewone tandenborstel af met een elektrische en de ander heeft er weer nog eentje nodig om de beugel te poetsen. Ik wil er dus wel één waar alles in past.

Nu heb ik twee verschillende gevonden die aan mijn eisen voldoen: van Sealskin Cura en Yamazaki. En ik twijfel vooral nog aan de kleur, wit of antraciet. Antraciet steekt mooi af tegen de witte wasbak en muur, matcht met de vloer en radiator. En wit past juist weer mooi bij de wasbak en muur, maakt het geheel wat rustiger.

3. Prullenbakje

Als ik vertel dat deze badkamer gebruikt wordt door twee tienermeiden, mijn man en mij, dan hoef ik vast niet uit te leggen waarom een prullenbakje onmisbaar is. Je wil gewoon geen vieze rommel in je badkamer laten slingeren. Weg ermee.

Een klein prullenbakje met draaideksel vind ik zelf het meest praktische in de badkamer. Umbra heeft verschillende leuke modellen. De kleur surfblauw is bijna hetzelfde als de kleur handdoeken die we hebben. Daar hangt er altijd wel één van op de radiator, dus dat matcht dan weer mooi met elkaar. Of anders zou een zwarte ook leuk zijn, die maakt het wat neutraler en valt niet zo op op de donkere vloer. Qua grootte past het onder de wastafel, staat dat prullenbakje ook niet in de weg.

4. Kruk

Al heb ik op dit moment nog geen douchekruk nodig tijdens het douchen, bij het afdrogen en aankleden is het wel prettig om er één te hebben. Hier twijfelde ik tussen een praktische (die ik eventueel ook al onder de douche zou kunnen gebruiken) en een mooie.

Toen ik internet aan het afspeuren was naar een kruk en de houten Bollo kruk tegenkwam, was ik meteen verkocht. Anders dan de andere badkameraccessoires, staat deze wel nu al in de badkamer te pronken. En ik vind ‘m zo mooi! Hij zit ook fijn, is hoog en breed genoeg om stabiel op te kunnen zitten. Wel een beetje zwaar om te tillen, aangezien de kruk van dik hout gemaakt is.

In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de linkjes klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

/2 Reacties/door

Relaxt kunnen zitten, dat zou wat zijn!

relaxfauteuils

Relaxfauteuils Montèl Dublin en Beta

Met het verbouwen van de badkamer is meteen al besloten wat ons volgende klusproject gaat worden. Er zijn namelijk twee enorme gaten in het plafond van de woonkamer gezaagd, om de waterleiding en verwarmingsbuizen om te kunnen leggen. En met die gaten wilden we niet al te lang blijven zitten, dus de woonkamer is nu aan de beurt!

Als geld geen struikelblok zou zijn, dan…

Ja, wat zou ik dan allemaal wel niet aan willen pakken in de woonkamer.

Het schrootjesplafond gaat er sowieso uit. Dat zou ik dan graag vervangen zien worden voor een mooi strak plafond. Meteen ook een halve meter hoger, want door die gaten in het plafond hebben we gezien dat dat gewoon kan.

En met dat hogere plafond, kunnen meteen de muren aangepakt worden. De nis en schoorsteen eruit, bakstenen gedeeltes dicht gestuukt… Dan meteen ook maar de vloer: weg met de saaie tegelvloer en een mooie gietvloer, houten of juist een PVC-vloer.

Dan kunnen we natuurlijk ook niet achterblijven met het meubilair. De eethoek is wel aan vervanging toe en in het zitgedeelte zou ik naast onze bank nog wel een relaxfauteuil willen hebben.

Een flinke klus zo alles bij elkaar. Maar heel eerlijk? Ik geloof niet dat dat er nu allemaal in zit. Niet alleen financieel, maar ook aangezien mijn man het dit keer weer wel zelf gaat doen. Als we alles zouden aanpakken, zitten we maanden zonder woonkamer.

Praktisch en betaalbaar relaxen

Ok, we gaan niet echt alles aanpakken. Maar vanuit dat fantaseren is die relaxfauteuil wel blijven hangen. Hij zou zo praktisch zijn hier in huis. En we hoeven er niet voor te klussen, gewoon bestellen en klaar.

Zoals je misschien al eerder hebt gelezen op mijn blog, moet ik regelmatig platliggen om mijn bekken rust te geven en daarnaast afwisselen van houding. Daar gebruik ik vooral onze enorme bank voor, maar de rest van het gezin wil daar ook relaxt op kunnen zitten. En als ‘mijn’ plekje in de hoek al bezet is, kan ik niet fijn half onderuit gezakt met mijn benen gestrekt zitten. Daar zou ik die relaxstoel prima voor kunnen gebruiken en dan kan ik makkelijk wisselen van houding, zonder met kussens in de weer te gaan.

Niet alleen voor mij zou het een fijne stoel zijn, de rest van het gezin zal er vast ook plezier van hebben. Soms kijkt één van ons achter het bureau op de computer een filmpje met een koptelefoon op, terwijl de rest tv kijkt op de bank. In dat geval zou iedereen denk ik liever op een relaxstoel zitten dan een eetkamerstoel.

Nadat ik anderen met zo’n stoel zag, ben ik eens gaan rondkijken wat er zoal is. En weet je, ik vond ze nog verrassend betaalbaar. Natuurlijk heb je ze ook in prijscategorieën van zo’n vierduizend euro. Maar deze relaxfauteuils heb je al voor ongeveer duizend euro in huis.

Wensen voor een relaxfauteuil

Als ik dan zo rondkijk naar de verschillende stoelen die er zijn, heb ik wel een wensenlijstje waar die van mij aan zou moeten voldoen:

  • Qua looks lekker kleurrijk of juist stoer
  • Dichte armleuningen
  • Een beensteun die zo hoog kan dat ik mijn benen kan strekken
  • Een rugleuning die zo goed als plat kan
  • Elektrisch verstelbaar, dus niet ingewikkeld hoeven doen en kracht te moeten zetten om de stoel in een andere stand te krijgen
  • Goede steun aan de onderrug

Of mijn wensenlijstje ook overeenkomt met wat mijn man voor ogen had voor de woonkamer? Hmmm, dat weet ik nog zo net niet. Misschien zou hij er nog wel aan toe willen voegen dat de stoel bij het bureau kan.

Een relaxfauteuil nodig vanwege functiebeperking

Los van wat ik hierboven beschreef over wat ik mooi of praktisch zou vinden, zijn er ook mensen met EDS (of andere aandoeningen) die een relaxfauteuil met aanpassingen echt nodig hebben om goed te kunnen zitten. Als dit door een arts, fysio- of ergotherapeut wordt voorgeschreven en de aanpassingen aan bepaalde voorwaarden voldoen, wordt dit vanuit de basisverzekering vergoed.

Dat is zeker het uitzoeken waard als je op een gewone bank of relaxfauteuil niet meer fatsoenlijk kunt zitten. In mijn geval is er geen medische noodzaak en zou de stoel niet alleen voor mij zijn. Ik heb geen aanpassingen nodig die niet al standaard in zo’n fauteuil zitten en kan ‘m dan beter zelf aanschaffen.

Hoe denk jij over een relaxfauteuil in de woonkamer? Zou het wat voor jou zijn?

Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking.
/0 Reacties/door

10 oh zo fijne bijkomstigheden van een verbouwing

verbouwing badkamer klussen

Het is niet voor het eerst dat we in ons huis aan het verbouwen zijn. Het is wèl voor het eerst dat we het laten doen. Want zoiets als de badkamer kunnen we niet zo lang missen. En dan gaat het een stuk sneller als het uitbesteed is.

Hè, nou verklap ik al één van de vele voordelen van een verbouwing. Maar geloof me, er zijn er nog veel meer! Deze tien heb ik de afgelopen week ontdekt:

1. Even de buren terugpakken: nu maken wij een keer herrie en een hoop zooi!

We wonen in een wijk met huizen die er al sinds 1900 staan. En ja, daar moet zo nu en dan wel wat aan gebeuren. Eigenlijk is er altijd wel een huis in de straat of om de hoek waar geklust wordt. Dat levert de nodige herrie op, stoepen vol containers en ander bouwmateriaal.

Het is nodig, maar soms heb ik me er weleens aan geïrriteerd. Al die geblokkeerde stoepen, dat boren en hakken als ik net even wil uitrusten. En steeds dacht ik: wacht maar, onze tijd komt ook nog wel. En nu is het dan zover! Mogen wij herrie maken. En die bouwvakkers gewoon lekker midden op straat laten parkeren. Lekker puh!

2. Met de voordeur continu open, hoef ik geen sneeuw van mijn stoepje te vegen

Ik snap die bouwvakkers wel hoor. Als je dan aan het verbouwen bent, moet je vaak heen en weer lopen om wat uit je bus of aanhanger te pakken. Dan kan die deur net zo goed open blijven staan. Ook als je inmiddels alles wat je nodig hebt al binnen hebt en pas een paar uur later weer een keer de deur uit moet. Of, nog beter, als je gewoon al naar huis gaat. Als de bewoners van het huis het echt koud krijgen, doen ze zelf de deur wel dicht.

Dat onze stookkosten een ietsje oplopen deze weken, nemen we wel voor lief. Door voor de hele straat te stoken, smelt de sneeuw voor de deur vanzelf weg. En laat ik nou één van de weinige mensen zijn die geen fan is van lopen of rollen door de sneeuw.

3. Van een andere kant bekeken…

De eerste dag toen de slopers kwamen, was ik een klein beetje in shock, moest ik bekennen. Het waren keiharde werkers die in no-time alles eruit hadden gesloopt. En met al dat stof in neus en longen, tja, dat moet er een keer uit. In de vorm van ranzige rochels op mijn stoepje. Met bijpassend geluid. De hele tijd door.

Maar zoals mijn man zei: het is natuurlijk wel heel fijn dat ze dat buiten doen en niet binnen! Zo had ik het nog niet bekeken. En al die gorigheid binnenhouden is vast ook niet gezond.

4. Manlief pakt vaker uit zichzelf de stofzuiger

Dat is ook wel nodig met al dat stof in huis, maar zo fijn dat hij dit soort stof wèl ziet! Het blijft ook niet bij alleen de stofzuiger, ook de bezem en doekjes weet hij te vinden.

5. De volgende klusplannen worden vanzelf uitgestippeld

We hadden nog geen verwarming in de badkamer en de waterleiding had ook een vreemde route in ons huis. Dan maar meteen drastisch aanpakken via het plafond van de woonkamer en keuken. Het plafond in de woonkamer heeft nu twee enorme vierkante gaten. Dus nu kunnen we niet anders dan de woonkamer onder handen nemen. Zo’n inkijkje naar boven is voor even leuk, maar mag van mij snel weer opgelost worden. En meteen de rest van het schrootjesplafond. En de muren. En misschien het raam ook nog wel.

6. Ons huis wordt een ontdek-je-plekje

Leuk joh, die plafonds die open liggen! Je ziet ineens dingen in je huis die je nog nooit gezien hebt. Zo ontdekten we dat de vloer van onze slaapkamer uit deuren bestaat. En dat het plafond in de woonkamer niet uit één laag schrootjes bestaat, maar wel twee lagen.

En we hebben heel erg veel geluk gehad dat er de afgelopen jaren niks geks gebeurd is met de elektra. Zowel boven als onder de badkamer lagen er wat koperdraden bloot waar spanning op stond. Gelukkig allemaal nu opgelost.

7. Laat het gaan, laat het los

Lastig is het nog wel, maar we moeten er maar op vertrouwen dat de badkamer in goede handen is. En anders laat ik de opbouwende kritiek maar aan mijn man over. Die heeft er meer verstand van en genoeg te melden. Dus ik bespaar ze mijn gemopper over openstaande deuren maar.

En hoe fijn is dat, een gratis lesje in loslaten.

8. Een goede proprioceptie-oefening

Karton op de vloeren wat omhoog krult of bobbelt. Platen, dozen, emmers, zakken op plekken die normaal leeg zijn. Nu ben ik van nature al wat lomp, maar het maakt de route van de slaapkamer naar het toilet een flinke uitdaging. Ik struikel, stoot en bots er op los.

De trap is ook helemaal afgeplakt. En terwijl ik deze na vijftien jaar in dit huis blind kon beklimmen, gaat dat nu niet meer. Het is echt weer oefenen met hoe de treden aanvoelen en hoe ik mijn voeten moet neerzetten.

9. Vakantiegevoel door bij anderen te douchen

Leuk joh, gezellig met het gezin elke dag op stap. Met een tasje met douchespulletjes onder je arm. Net of je op de camping bent!

10. Die geblokkeerde kast hebben we ook eigenlijk niet nodig

Als er al een week lang gipsplaten en planken de deurtjes van een kast blokkeren en je hebt daar eigenlijk niet eens zoveel last van, waarom is die kast er dan nog? Misschien moet die maar eens leeggehaald worden en naar de kringloop gebracht worden. Dat zou lekker veel ruimte opleveren.

Maar je snapt natuurlijk wel dat het fijnste moment aanbreekt als de badkamer helemaal af is en we van alle ellende af zijn! Ik kijk er zooooooo naar uit.

/3 Reacties/door

Mijn woonbehoeften in kaart gebracht

trap rolstoelen woonbehoeftenOns eerste huis wat mijn man en ik kochten, was een bovenwoning. Heel praktisch was dat niet toen onze oudste geboren werd, al snel verhuisden we naar een andere woning. En in dat huis wonen we inmiddels al vijftien jaar. We zitten hier prima, geen verhuisplannen voorlopig!

Woonbehoeften veranderen met de jaren

Toen we dit huis kochten, was ik allang blij dat er maar één trap in het huis aanwezig is. Je deed de deur open, kon zo met de kinderwagen naar binnen rijden en op de bank ploffen. Inmiddels zijn de kinderwagen en buggy al lang en breed de deur uit, traphekjes zijn ook niet meer nodig. Babykamers worden tienerkamers en onze smaak qua interieur wil ook nog weleens veranderen. Maar nu de kinderen oud genoeg zijn om zichzelf te redden, merk ik dat het huis steeds meer op mijn woonbehoeften aangepast moet worden.

Op zich red ik me nog prima hoor. Binnenshuis gebruik ik mijn rolstoel niet en kan deze afstanden dus gewoon lopen. We hebben een beetje een aparte indeling in ons huis, maar daarbij is het voordeel dat we één grote benedenverdieping hebben en één grote bovenverdieping. Boven zijn de slaapkamers, badkamer en washok, beneden de woonkamer, keuken, naaikamer en berging. Als het zou moeten, kan ik gewoon ‘s ochtends naar beneden gaan en pas ‘s avonds bij het naar bed gaan weer naar boven gaan. Dan hoef ik de trap dus maar één keer af en één keer op, dat is nog goed te doen.

Hoe breng je je woonbehoeften in kaart?

Net zoals je bij het krijgen van kinderen je gaat verdiepen in wat je huis nodig heeft om het veilig, praktisch en aangenaam te maken, kun je dat in een andere fase ook doen. Alleen moet je daarvoor net wat andere informatiebronnen aanboren. Aan het consultatiebureau of een babywinkel zul je niet veel hebben.

Behalve dat ik hierover met mijn man overleg, kijk ik het ook weleens af bij lotgenoten. Wat hebben zij al in hun huis aangepast waar ik ook wat aan zou kunnen hebben?

De supportbeurs bezoek ik wanneer ik kan. Hier kun je hulpmiddelen en aanpassingen echt zien en uitproberen, waardoor je een beter beeld krijgt of iets bij je past.

Op het moment dat ik ergens tegen aanloop thuis (letterlijk of figuurlijk), vraag ik mijn ergotherapeut om een afspraak om mee te denken. Mocht het nodig zijn, dan bof ik dat ik tot nu toe ook altijd meedenkende wmo-consulenten heb gehad. Alhoewel ik soms vind dat die een stapje te snel gaan. Als het aan die wmo-consulent had gelegen, had ik vier jaar geleden al een traplift gehad.

En soms kom ik op internet handige tools tegen. Zo kun je met behulp van een vragenlijst van Langer Thuis in Huis een persoonlijk plan opstellen. Door alle vragen langs te gaan, kom je dingen tegen waar je zelf misschien niet aan gedacht had. Je krijgt dan een overzicht met oplossingen en een kostenindicatie. Vooral dat laatst vind ik erg handig, want het liefst regel ik dit soort dingen zonder tussenkomst van de wmo.

Wat ik zou willen veranderen in ons huis

Ons huis is rond 1900 gebouwd, dus dat er altijd wel iets te klussen is, hebben we daarbij voor lief genomen. Als basis is het een prima huis, alleen heb ik inmiddels een aardig lijstje met veranderplannen:

  1. Alle schrootjesplafonds vervangen. Dat is echt een twintigjarenplan geloof ik. Mijn man pakt het kamer voor kamer aan, met pauzes. Hij stript dan meteen de hele kamer en bouwt ‘m weer helemaal op, inclusief isolatie, elektra, verwarming, enzovoort. Onze eigen slaapkamer is toch wel onze trots, dat heeft hij echt mooi gedaan.
  2. Een nieuwe badkamer. Nu hebben we een lelijke jaren ’90 badkamer met nepmarmeren tegels en zilveren randjes. En inmiddels hebben we al een aannemer gevonden die de klus gaat klaren. Het ligbad gaat eruit, de enkele wasbak wordt een dubbele en de krappe douchecabine wordt vervangen door een ruime inloopdouche. Er zou dan ook een krukje in de douche passen, zodat ik niet zo lang hoef te staan.
  3. Een verhoogde stoep en opritje bij de voordeur. We hebben maar een smal stoepje voor de deur en komt geregeld voor dat er een fiets, auto of container staat en de weg verspert. Dan moet ik dus vanaf de straat al uit mijn rolstoel stappen en twee hoge drempels nemen. Het gaat nog wel, maar steeds lastiger. Ik heb al een aanvraag ingediend en een gesprek met de wmo-consulent hierover gehad. Gaat vast goedkomen binnenkort.
  4. Een brede deur naar de berging toe. Ach ja, we moeten allemaal zo onze dromen hebben, ook al komen ze niet altijd uit. Het zou me zo fijn lijken als ik mijn driewielligfiets niet meer op zijn zijkant door de deur hoef te tillen. Maar die deur en vooral de stenen eromheen zouden dan niet meer zo mooi bij de rest van het huis passen. En ons mooie, oude huis willen we graag mooi houden. Dus het alternatief is dat mijn man mijn fiets nu regelmatig naar buiten of naar binnen tilt.
  5. Een (trap-)lift. Hmmm, tja… Op zich wil ik dit nog zo lang mogelijk uitstellen. De trap ben ik gewend, ik weet waar ik me vast kan houden en hoe ik mijn voeten neer kan zetten. Dus voorlopig gaat het nog wel, als ik ‘m maar niet tig keer op een dag op en af moet. Maar als we hier echt nog heel lang willen blijven wonen, zit het er toch wel een keer aan te komen. Een wmo-consulent heeft me al verteld dat een traplift mogelijk is en ik heb ook al eens geïnformeerd naar een gewone lift voor in een woonhuis. Het kan en zal ooit nodig zijn, maar nu nog even niet. Overigens is een tweedehands traplift dan ook het overwegen waard. Op die manier is het een stuk betaalbaarder en kan het wellicht zonder tussenkomst van de wmo geregeld worden. En zo worden de (misschien niet eens zo heel lang) gebruikte trapliften gered van de schroothoop.

Voorlopig genoeg te doen nog hier in huis en zo kunnen we er hopelijk nog een flinke poos van genieten. In ieder geval tot de kinderen de deur uit zijn, dan wordt het misschien toch wel een beetje te groot voor ons tweetjes…

Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking.

/1 Reactie/door

Slaapkamer make-overs

Ons huis is met recht een klushuis te noemen. Eerder liet ik zien hoe de kamer van mijn dochter van babykamer naar tienerkamer getransformeerd werd. Mijn man heeft die kamer van top tot teen gestript en weer opgeknapt.

Hetzelfde heeft hij met onze slaapkamer gedaan, alleen was dat een grotere klus. En het was ook niet de eerste keer dat deze kamer een opknapbeurt kreeg. In de loop van de jaren veranderen je eisen en smaak toch wel wat.

Zo troffen we de kamer aan toen we ons huis kochten…schrootjesplafond slaapkamer

Veertien jaar geleden kochten we dit huis voor een mooi prijsje, maar dan wel onder de voorwaarde dat we alle troep in het huis zelf op mochten ruimen. Nu viel deze kamer wel mee, behalve wat stoffig, was de kamer wel schoon en lagen er geen dode beesten. Even ter vergelijking: in een andere kamer stond een opgedroogd aquarium met een paar visjes op de bodem en in de keuken zat er bijna net zoveel vet op de keukenkastjes als in de inbouwfriteuse (ja, een inbouwfriteuse).

Maar deze kamer was wel het lastigste om op te knappen. Even een likje verf was niet voldoende. Het plafond had wel vier verschillende hoogtes en bestond geheel uit bruine schrootjes. Met daarin spotjes, boxen en – heel sfeervol – een tl-bak. En de muren waren niet bedekt met behang, maar met vloerbedekking!

Slaapkamer make-over 1

gothic slaapkamer

De makkelijkste oplossing was om het schrootjesplafond wit te verven, de vloerbedekking op de muren vervangen door nieuwe gipsplaten en nieuwe vloerbedekking op de vloer. In die tijd was ik nog redelijk fit en met het verven heb ik veel geholpen. Wat een rotklus is dat zeg, schrootjes verven…

Onze (gothic-) smaak was al iets milder geworden ten opzichte van ons vorige huis, waar we de muren zwart geverfd hadden en het plafond zilver. Helemaal wit kon ik nog niet over mijn hart verkrijgen. Vandaar dat de muren lichtgrijs geverfd werden, wat ook weer terugkwam in het barokmotief op de gordijnen.

Met de gordijnstof had ik ook de kussens op de stoel en poef bekleed. En het paarse voile boven het bed, kwam weer terug in de lamp.

Qua meubels is eigenlijk alleen de kaptafel gekocht. Het bed heeft mijn man gemaakt, samen met een kast (die niet op deze foto’s te zien is). En de overige meubelstukken zijn vooral ‘erfstukken’. De schommelstoel is van mijn ouders geweest, de poef van een tante en de stoel (en strijkplank, maar dat was geen vast meubelstuk in de slaapkamer) van mijn opa.

Slaapkamer make-over 2

slaapkamer

Een jaar lang is mijn man aan het klussen geweest. De hele kamer heeft hij gestript, de elektra vervangen, alle muren en het plafond geïsoleerd, weer dichtgetimmerd met gipsplaten en geverfd. Dit keer wel alles wit.

Aan de inrichting hebben we niet veel veranderd. Een tweedehands tv-/muziek-/boekenkast, die met de hulp van een paar sterke buren over een ladder en via het deurtje naar binnen is gekomen. En de poef en stoel weer bekleed met de gordijnstof.

Doordat elke muur wel een deur of raam heeft, is het lastig te schuiven. Die schoorsteen in het midden van een muur helpt ook niet mee, anders had het bed beter daar kunnen staan. Maar op zich zijn we het nu wel gewend zo.

Het mooiste stukje van de kamer vind ik nu het plafond. In plaats van allerlei rare verschillende hoogtes, loopt het gewoon in een punt, met uitzondering van de dakkapel natuurlijk. Dat geeft zoveel meer ruimte. We hebben hiervoor twee prachtige lampen gekocht met elk een doorsnee van zestig centimeter. Als die aan staan, zie je over het hele plafond de structuur van de lampen terug. Bijna zonde om de lamp uit te doen als je naar bed gaat.

lampen slaapkamer

En is de slaapkamer nu af?

Nee, maar een slaapkamer zoals in een woonmagazine zal het nooit worden.

De rondslingerende vader- en moederdagcadeautjes worden wel al wat minder (waar laten ouders die??) en zelf ben ik ook wat minder rommelig dan voorheen.

Voorlopig kan ik nog geen afscheid nemen van de paarse vloerbedekking. Dat gaat er heus wel een keer van komen, want nu zit er een stukje geknipt en geplakt waar eerst dat kleine muurtje bij het bed was.

Een nieuw bed zou ook niet vervelend zijn, alhoewel er op die plek niet zo heel veel anders past dan een simpel bed als dit. En mijn jongste dochter is erin geboren en ik ben ontzettend slecht in het wegdoen van dingen waar sentimentele waarde aan vast zit. De strijkplank is trouwens wel weg. Die was zo oud en gaar, dat ik ‘m niet eens meer ingeklapt kreeg. En ik strijk toch nooit.

En wat vind jij? Was het al dat klussen waard? Of hadden die schrootjes best mogen blijven? 😉

/0 Reacties/door

Dè oplossing voor het opfleuren van je (kleine) dakterras: een tuinposter!

Ons huis heeft geen tuin, maar wel een knus dakterras van twee bij vier meter met aan alle kanten een muur. En aangezien ik geen groene vingers heb, probeer ik op een andere manier het dakterras een beetje aan te kleden. Ok, toch wel een paar plantjes, maar de tuinposter van Tuinposteropmaat.nl heeft zeker een grote bijdrage in het opfleuren van het dakterras.

Na een winter van verwaarlozing, zag ons dakterras er zo uit:
tuinposter voor

Dakterras voor

Toen we net getrouwd waren, hebben we één van onze trouwfoto’s op een tuinposter af laten drukken. Niet één waar onze gezichten op staan, met zo’n klein dakterras wil je niet de hele tijd naar je eigen hoofd kijken. Maar onze achterkant mag er best zijn. En het is een prachtige foto, ook als je niet zou weten dat het een trouwfoto was.

Dat is inmiddels negen jaar geleden. De zon heeft mijn roze trouwjurk doen vervagen en onze lijven lijken op te gaan in het pad. Je ziet nog wel onze zwevende hoofdjes.

Iets wat de tuinposter ook geen goed heeft gedaan, is dat de tuinstoelen er regelmatig tegenaan geschoven werden. Deze hebben dus een streep achtergelaten.

En verder zag het dakterras er net zo uit als elk voorjaar: vlonders wat groen uitgeslagen, plantenbakken vol onkruid, wat rondslingerende bloesemblaadjes van de bomen uit de straat en een voerbakje voor vogels, door mijn dochter gemaakt van een melkpak of zoiets.

dakterras na tuinposter

Dakterras na, mèt nieuwe tuinposter

Aangezien mijn man het klussen even zat was na de kamer van mijn dochter, besloot ik zelf het dakterras onder handen te nemen.

Ik heb zowaar voor het eerst een hogedrukreiniger in mijn handen gehad om de vlonders schoon te spuiten. Het is niet helemaal perfect gelukt, maar best aardig.

De stoelen zijn eigenlijk wel aan vervanging toe, maar ze zitten nog prima. Met nieuwe kussens ziet het er toch weer een stuk beter uit.

Het onkruid in de plantenbakken heb ik vervangen door aardbeienplantjes, lavendel, wat kruidenplantjes, een snackpaprika- en een cherrytomatenplant. Lavendel doet het altijd wel goed bij ons en het ruikt heerlijk. En wanneer er wat lekkers aan de planten groeit, wordt er door de meiden hier thuis (hopelijk) een stuk beter voor gezorgd.

De tuinposter heb ik voor het maken van deze foto alleen nog even met tape vastgeplakt. Onder andere om te kijken hoe hoog ik ‘m wil hebben. Hij kan nog wel ietsje hoger om te voorkomen dat de stoelen er weer tegenaan gaan schuiven. En al durfde ik het wel aan om met de hogedrukreiniger in de weer te gaan, haakjes in de muur krijgen was toch een stap te ver voor mijn gammele handen.

Van de oude tuinposter heb ik nog geen afscheid genomen. Enerzijds omdat mijn man er nog aan gehecht is en anderzijds omdat de muur eronder er niet zo jofel uitziet, haha!

tuinposter

Tuinposter van Tuinposteropmaat.nl

Het mailtje of ik geïnteresseerd was in een tuinposter, kwam als geroepen. Het zou ons dakterras weer wat meer kleur geven en vast ook een stuk langer meegaan dan de plantjes.

Het uitkiezen van een foto was niet gemakkelijk. Ik wilde een combinatie met natuur en een herinnering. En dan moest het natuurlijk ook een mooi plaatje zijn. Helemaal omdat we met ons dakterras het uitzicht moeten missen, dan wil je toch naar iets moois kijken.

Uiteindelijk is het een vakantiefoto geworden van twee jaar geleden in Normandië. Tijdens die vakantie hebben we verschillende herdenkingsmonumenten van de tweede wereldoorlog bezocht. Pointe du Hoc was één van die plaatsen en heeft veel indruk gemaakt.

Tuinposteropmaat.nl is een dochterbedrijf van Fotocadeau.nl en is ervaren in het afdrukken van foto’s op verschillende materialen. Dat is terug te zien in de overzichtelijke, gespecialiseerde website, waar je gemakkelijk de verschillende opties en prijzen kunt vinden.

Toen ik eenmaal een foto had gekozen, ging het bestellen van de tuinposter erg makkelijk. Gewoon een foto uploaden en dan je gegevens invullen. Ik heb nog wel even voor de zekerheid gebeld, want er zat een ‘winkelhaak’ in het voorbeeld, die niet in het origineel zat. Maar dat was niets, de foto zou gewoon als het origineel afgedrukt worden. Toch fijn om dan meteen iemand aan de lijn te krijgen die je daarover kan geruststellen.

Volgens de website zou het ongeveer een week duren voordat de tuinposter bezorgd zou worden. Vrijdagavond had ik ‘m besteld en een week later werd hij op zaterdag bezorgd. Netjes op tijd dus.

Vergeleken met de tuinposter die we al hadden, is het zeildoek iets dunner. De ringen zijn van metaal in plaats van de plastic ringen op onze trouwfoto. Of dat iets uitmaakt voor de houdbaarheid, is maar afwachten. Sowieso verwacht ik niet dat een tuinposter het eeuwige leven heeft. Altijd maar buiten in de zon en regen, ga je toch zien op den duur.

Voorlopig ben ik weer even helemaal blij met mijn dakterras. De foto ziet er prachtig uit en het ziet er weer een stuk gezelliger uit zo!

Voor het schrijven van deze review is de tuinposter van Pointe du Hoc mij kosteloos toegestuurd door Tuinposteropmaat.nl.
/0 Reacties/door

Het werd weleens tijd: van babykamer naar tienerkamer

tienerkamerOk, het wiegje en ledikant waren natuurlijk al lang en breed verhuisd, maar verder was er nog niet heel erg veel veranderd aan de kamer van onze jongste dochter. Dus vlak voor haar tiende verjaardag besloten we dat haar kamer eens goed onder handen genomen moest worden. En dan bedoel ik uiteraard door mijn man, ik bekijk de vorderingen van veilige afstand.

Er was eens… een badeendjesbabykamer

Toen ik zwanger van haar was, leek het me leuk om iets met badeendjes als thema te doen voor de babykamer. Mijn schoonmoeder schilderde een enorme badeend op de muur en ik een paar kleine op de kledingkast en lampen. In de loop van de jaren werd de grote badeend bekrast en verstopt onder een poster en de kleintjes op de kast vervangen door een spiegel. De eendjes op de lamp hebben het nog het langst overleefd.

En dat lelijke schrootjesplafond… daar hebben we er meer van in huis. Het plan is om dit kamer voor kamer te vervangen en meteen alles te isoleren, maar daar gaat toch een hoop tijd en geld in zitten.

De verbouwing

Mijn man is zelf elektricien, maar ook handig met andere klusjes. En hij heeft ook een stel handige vrienden waar hij om tips en hulp kan vragen. Maar even snel een opknapbeurtje voor deze kamer zat er niet in. Het moest meteen tot in de puntjes perfect zijn.

Want behalve het schrootjesplafond, wilde hij ook de muren, verwarming en elektra vervangen en al het houtwerk van een frisse verflaag voorzien. Heel de kamer werd gestript en van voren af aan weer opgebouwd.

Vervolgens vond ik het ook wel tijd voor een degelijk bureau en kledingkast. Die kast laat nog even op zich wachten, maar verder is het klussen klaar.

En het kostenplaatje… voor het eerst heeft mijn man alles bijgehouden qua kosten, totaal komt het op ongeveer 2500 euro. En dat is dus inclusief isolatiemateriaal, houten balken, gipsplaten, glasvliesbehang, verf, plinten, verwarming, stopcontacten, kabels, bureau en bureaustoel. Voor zo’n kleine kamer best een aardig bedrag, maar er zijn ook flink wat materialen doorheen gegaan.

De tienerkamer is af!

tienerkamerbureau hemnes tienerkamerHet valt vast niet op, maar blauw is toch wel haar favoriete kleur. De verf heeft ze zelf uitgekozen, net als haar bureau en bureaustoel.

Af en toe kom ik gewoon even stiekem haar kamer in om het resultaat weer te bewonderen. Wat een verschil is het! Zo lekker fris en licht. En hopelijk gaan we het ook een beetje merken nu het huis weer iets beter geïsoleerd is. Haar kamer bevindt zich op de hoek en ze heeft dus twee buitenmuren en het dak waar alle kou vandaan kwam.

Ze heeft nu drie maanden zonder eigen kamer moeten doen en het is alsof ze de gemiste tijd aan het inhalen is. Waar ze normaal gezellig in de woonkamer komt hangen, verdwijnt ze nu steeds naar haar kamer om daar lekker aan haar bureau te tekenen met een muziekje aan.

/6 Reacties/door