Van ziekmelden tot WIA
Even alles op een rijtje. Ik had daar zelf wel behoefte aan en weet ook dat lotgenoten dit prettig vinden om te lezen. Hoe is het nou allemaal verlopen, van het moment van ziekmelden tot aan het krijgen van een IVA?
Niet welkom op school
Er is geen plek waar ik me zo onwelkom voel als op de school van mijn kinderen, door ontoegankelijkheid van zowel het gebouw als het team. Ik schreef deze brief aan de directeur.
4x Vrijwilligerswerk (en dat is wel genoeg zo)
Nee, ik ben niet op zoek naar nog meer vrijwilligerswerk. Maar vond het wel tijd om eens wat meer te vertellen wat ik nu zoal doe.
Wat blijft er nog van mij over als ik geen docent meer ben?
Het is inmiddels een jaar geleden dat ik me dit afvroeg toen ik me ziek meldde. En deels heb ik wel mijn draai kunnen vinden, maar of het genoeg is om voldoening uit te halen… daar ben ik nog niet over uit.
Even klaar met werken
Eerder schreef ik al dat het met pieken en dalen ging, maar vooral bergafwaarts. Inmiddels gaat het toch weer zo bagger, dat ik me heb ziekgemeld op mijn werk.
Het mbo mag ook wel wat inclusiever
Als mbo-docent met een fysieke beperking kan ik soms wat kritisch zijn over hoe passend onderwijs in het mbo vormgegeven wordt. Soms past het onderwijs gewoon niet. En soms valt er wèl meer uit te halen.
Weer online les
In maart had ik al eens geschreven over hoe mijn online lessen eruit zagen, maar nu waren we meer voorbereid en ziet de situatie er anders uit dan toen.
Dat lesgeven gaat eigenlijk nog best lekker
Bij de start van het schooljaar schreef ik een nogal pessimistisch bericht: ik heb mijn beste tijd als docent wel gehad. Inmiddels zijn we weer wat weken verder en ik heb een klas vol met schatten van studenten, ontzettend leuk om aan les te geven!
In de koffer van Rick
Een jaar geleden stuurde ik een filmpje in na een oproep voor de Koffer van Rick (minister van gehandicaptenzaken). Hij was op zoek naar mensen met een talent of expertise, die dan toevallig ook een beperking hebben. Want daarvan zijn er genoeg, maar ze zijn veel te weinig zichtbaar in de media.
Ik heb mijn beste tijd als docent wel gehad
EDS gooit weer eens roet in het eten en helpt mijn zorgvuldig uitgestippelde loopbaan langzaam om zeep. En dat komt niet omdat ik lesgeef vanuit mijn rolstoel, of omdat ik geen lange dagen meer kan werken. Het zijn nu juist de onzichtbare EDS-kwaaltjes die me steeds meer in de weg gaan staan.
