Huh, tweede rolstoel? Er zijn er anders vier te zien op de foto! Dat klopt, maar die verzameling was maar tijdelijk. Het gaat dus om een aanvraag voor mijn tweede rolstoel via WMO, die de eerste rolstoel vervangt. Als ik dan toch uit ga leggen waarom ik weer een rolstoel heb aangevraagd, leek het me wel handig om met een plaatje te kunnen laten zien wat de verschillen zijn.
Even alle rolstoelen op een rijtje
Een paar jaar geleden schreef ik al over al die rolstoelen van mij: zoveel rolstoelen?! Elke rolstoel heeft weer andere kenmerken die ook weer een ander effect hebben op mijn lijf. Een rolstoel die alles biedt, zou mooi zijn, maar is vast onbetaalbaar of bestaat niet.
Nog even in het kort op een rijtje welke rolstoelen je hierboven op de foto ziet:
- De dansrolstoel, een op maat gemaakte Proval van TNS. Superlicht en soepel, helemaal gemaakt om veel en snel te kunnen bewegen. Maar wel alleen op een gladde ondergrond. Deze heb ik deels zelf betaald en deels via crowdfunding, inmiddels alweer zes jaar geleden. Wil je weten hoe dat gegaan is, dan kun je hier verder klikken en lezen: financiering, passing en voor het eerst dansen met de nieuwe dansrolstoel.
- De Workhopper van O4, deze heb ik via UWV gekregen. De rugleuning en zitting zijn verstelbaar, om mijn houding aan te passen aan de verschillende werkzaamheden die ik had als docent. Hier lees je meer over het testen en aanvragen. Nu ik niet meer werk, verwacht ik dat ik deze rolstoel wel weer binnenkort zal moeten inleveren.
- De nieuwste Küschall, waar ik hieronder meer over ga vertellen.
- De oude Küschall, ruim zeven jaar flink gebruikt om me vooral buiten te verplaatsen. Die was niet meteen in orde, lees hier verder over de aanvraag, geklungel met voetenplankje en andere aanpassingen aan de rolstoel. En inmiddels is deze weer ingeleverd nu ik alleen nog maar de nieuwe gebruik.
Op de foto dus wel vier rolstoelen, maar inmiddels zijn dat er nog maar drie en worden het er twee. Dat scheelt een hoop ruimte!
Voor de aanvraag: in gesprek met ergotherapeut en WMO-consulent
In september vorig jaar gaf ik bij mijn ergotherapeut aan dat ik wel weer eens een keer met haar om de tafel wilde om het één en ander door te spreken. Ik zat toen al een poosje ziek thuis en wist al dat ik niet meer zou gaan werken. Dus wilde ik er thuis wel het beste van maken.
Het was weer even mijn draai vinden. In het begin liep ik eigenlijk teveel thuis, waardoor ik meer last kreeg van mijn heupen, knieën en enkels. Omdat mijn werkrolstoel ook een verstelbare rugleuning heeft, ben ik die thuis gaan gebruiken. Vooral in de ochtend, ’s middags wissel ik meer af met liggen, zitten en stukjes lopen.
Maar goed, die werkrolstoel kan ik niet eindeloos thuis houden en eigenlijk voldeed mijn gewone rolstoel niet om ‘m zoveel te gebruiken. Langer dan twee uur kon ik er niet in zitten. Hij had een erg actieve zit en ik miste steun bij mijn rug. En eerlijk gezegd was ik inmiddels ook wel weer wat aangekomen, waardoor ik misschien net wat te strak in de rolstoel zat.
In december volgde het gesprek met ergotherapeut en WMO-consulent. Dit was nog niet de aanvraag zelf, maar een gesprek waarin vastgesteld zou worden of een aanvraag nodig zou zijn. Dat bleek zo en dus gingen we door naar de volgende ronde: een passing om te zien waar die nieuwe rolstoel nu precies aan zou moeten voldoen.
Passing rolstoel
Half februari was de afspraak voor de passing. Toen was er vanwege corona nog de maatregel dat je eigenlijk maar vier personen op visite mag, maar ik had hier wel vijf man voor over de vloer. Wel allemaal met mondkapje en gelukkig zat ook niet iedereen op koffie of thee te wachten. Mijn ergotherapeut was er, twee WMO-consulenten, iemand van Medipoint en iemand van Invacare.
Bij de passing werd er vooral gekeken wat ik miste in mijn huidige rolstoel (nummer vier op de foto) en wat ik in een nieuwe rolstoel nodig zou hebben. Daarbij werd mijn werkrolstoel (nummer twee op de foto) ook als uitgangspunt genomen voor de maten. Er werd geen vraag gesteld of ik baad zou hebben bij een ander merk of type rolstoel, het was meteen al duidelijk dat ik weer een Küschall K-series zou krijgen.
Alleen was in de tussentijd de MDR (Medical Device Regulation) verordening ingegaan, wat gevolgen had voor de aanpassingen aan mijn rolstoel. Eigenlijk komt het erop neer dat je alleen de aanpassingen uit de Küschall/Invacare catalogus kan aanvinken. Zelf iets toevoegen mag niet zomaar meer, dan komt er ineens heel veel papierwerk bij kijken. In mijn geval ging het over de hoge zijschotten die aan de rugleuning vastgeschroefd waren, dat mocht niet meer.
Maar met een nieuwe rugleuning (Matrx Elite Deep E2) met ook steun in de zij zou ik misschien niet meer die hoge zijschotten nodig hebben. Verder werd er wel rekening gehouden dat ik mijn Smartdrive, Freewheel en boodschappentrolley wilde kunnen blijven gebruiken. Het zitkussen wat ik had (Matrx Libra), zat prima, dus die werd voor de nieuwe rolstoel ook weer aangevraagd.
De WMO-consulenten keurden het Invacare afvinklijstje goed en het wachten kon beginnen.
Levering rolstoel
Eind april kwam dan mijn nieuwe rolstoel, nummer drie op de foto. Daar kijk je dan al die tijd naar uit en het was wel even slikken dat de rolstoel niet meteen goed zat. De standaard zijschotten waren echt erg laag, gaven totaal geen steun. En met de rugleuning moest nog wat geschoven worden. Deze kon niet te laag, omdat die dan in mijn heupen zou prikken. En niet te hoog, want dan zat ik knel met de zijstukken in mijn oksels. Maar behalve omhoog en omlaag kon de rugleuning niet afgesteld worden. De voetensteun stond erg laag afgesteld en de achterwielen stonden zo ver naar achteren, dat het rollen te zwaar ging. Was niet zo goed ingeschat bij de passing, maar nog wel te verstellen.
Voordat alles een beetje fatsoenlijk ingesteld was, waren we een uur verder. En of het toen goed zat? Geen idee, het zat beter dan daarvoor, dat wel. En de steun rond mijn rug was fijn, al miste ik wel de steun rond mijn bekken. Ik moest het maar gaan uitproberen, dan kon ik het altijd nog laten weten als iets niet goed zat.
Al snel merkte ik dat de nieuwe rolstoel niet voldeed. De rugleuning was zo recht dat ik een verkeerde houding aannam om meer steun te vinden, waar ik weer last van mijn stuitje van kreeg. Mijn benen en bekken misten ook echt de steun, waardoor ik allerlei nare krampen kreeg van het continu aan moeten spannen. Het was nog maar net mei toen ik een evaluatie van de rolstoel aanvroeg.
Evaluatie rolstoel
Ik had bij Medipoint en WMO laten weten dat ik een afspraak wilde voor een evaluatie, zowel telefonisch als via mail. Op een gegeven moment ben ik elke twee weken maar gaan bellen hoe het ervoor stond. Steeds kreeg ik te horen dat de vraag er lag, maar dat één van de partijen die erbij moest zijn op vakantie was. Half september was het eindelijk een keer geregeld. Weer een hele zomer voorbij waarin ik niet langer dan twee uur in mijn rolstoel kon zitten. Dus dan maar vooral veel thuis bleef.
Mijn ergotherapeut had ik niet meer gevraagd om erbij aanwezig te zijn. Nog een agenda erbij om rekening mee te houden leek me alleen maar nog langer duren voor er een afspraak zou komen. Zij had wel al een rapport naar WMO en Medipoint gestuurd ruim voor de evaluatie. Ik geloof niet dat die gelezen was, maar goed, na bijna vijf maanden wachten wist ik ook wel wat ik te melden had. En ik had wel nog steun van een lotgenoot, die toevallig erbij kon zijn die dag.
Ik legde uit wat het probleem was en vertelde ook dat ik bij de Supportbeurs al andere rugleuningen geprobeerd had, de Tarta en V-Trak. Die merken hebben meer mogelijkheden om de rugleuning aan te passen aan de rondingen van je lijf. Er mocht een afspraak gemaakt worden voor een passing met een V-Trak rugleuning om deze wat langer uit te proberen.
Ook had ik de oude hoge zijschotten bewaard en deze los naast de standaard jasbeschermers gezet om uit te proberen. Dat liet ik zien en ineens werd er gezegd dat ik deze toch vast mocht zetten. Want er zat al een gat in de buizen van de rugleuning, precies daar waar de zijschotten vastgeschroefd konden worden. Had ik dat eerder geweten!
Eind goed, al goed?
Een maandje later is de rugleuning omgewisseld en inmiddels mag ik de V-Trak nu houden, omdat deze goed bevalt. Met de zijschotten ben ik nog wat aan het uitproberen gegaan. Met een verknipt yogamatje heb ik voor nog wat extra opvulling gezorgd om nog iets strakker in de rolstoel te zitten. En ja, ik kan nu wel zeggen dat ik er langer dan twee uur in kan zitten. Ik heb meer steun en kan zowel ontspannen zitten als actief rollen.
Maar toch denk ik dat ik meteen een betere rolstoel had kunnen krijgen als er niet alleen naar de standaard bestellijst was gekeken. Ik ga het vast wel weer een aantal jaar volhouden met deze rolstoel. Maar mocht ik weer toe zijn aan een nieuwe, dan geef ik meteen al aan dat ik vastgelaste zijschotten wil. En het argument dat er dan geen ruimte is voor inschattings- en meetfoutjes, is eigenlijk meer een argument dat degene die de passing doet zijn werk nauwkeurig moet doen.
Hier een paar plaatjes die ik al eerder op Instagram gepost heb. Als je heen en weer swipet, zie je het verschil tussen de twee nieuwe rugleuningen en mijn geklooi met de zijschotten.
Nu mijn rolstoel eindelijk goed zit, heb ik er een paar mooie hoezen voor gemaakt. Daarover volgende keer meer!
