Als je een kaartje wil sturen naar iemand die chronisch of ongeneeslijk ziek is, dan wil je liever niet voor een standaard beterschapskaartje gaan. Gelukkig zijn er kaarten bedacht door mensen die vanuit eigen ervaring weten wat er speelt als je chronisch ziek bent. De kaarten van A-typist en X-tien zijn heel verschillend, maar allemaal goed te gebruiken in dit soort situaties.
Het is alweer een eeuwigheid geleden dat ik een korset voor mezelf maakte. Het mooiste resultaat kreeg ik toch met een goed (gekocht) patroon. Dat patroon heb ik weer uit de kast getrokken om er een onderborstkorset van te maken.
Afgelopen maandag zag ik EDS-lotgenootje Christel bij Jinek, waar ze samen met Lucille Werner sprak over waar gehandicapten tegenaan lopen. En dat een minister van gehandicaptenzaken daar wellicht verandering in kan brengen.
Ik moest het even laten bezinken om me er een mening over te kunnen vormen. Lijkt het mij een goed idee, zo’n minister van gehandicaptenzaken?
Mijn Fitbit heb ik nu al bijna twee jaar en heb ‘m dag en nacht om. Er zijn een aantal functies die ik heel veel gebruik en een aantal waar ik niet zoveel mee kan.
Voor op mijn werk ben ik al een tijdje op zoek naar de ideale oplossing als het gaat om zitten en verplaatsen. De trippelrolstoel was het niet helemaal, te zwaar en te breed. Dit keer mocht ik de Workhopper van O4 uitproberen op mijn werk. En om het mezelf nog makkelijker te maken, maakte ik een zakje om aan de rolstoel te hangen, voor mapjes en papierwerk.
In de kerstvakantie was ik even uit mijn ritme, even een tikkeltje teveel belast. En mijn lijf wil er niet meer zo snel van herstellen, dus ik moet er maar aan geloven: ik moet gewoon vaker even platliggen. Maar dat liggen terwijl anderen erbij zijn, dat is nog wel een dingetje…
Eindelijk heb ik dan een nieuwe telefoon gekocht, maar de telefoonhoesjes die ik vanuit China liet overkomen, zijn nog onderweg. Dus ik maakte een simpel en snel telefoonhoesje met de borduurmachine. Waarschijnlijk is het nog sneller als je het gewoon met de naaimachine (of zelfs met de hand) doet. Maar ik vond het wel leuk om uit te vogelen hoe ik dit zelf kon in-the-hoop kon maken.
De social media waren in shock: een kinderdagverblijf in Amsterdam liet peuters met blote benen en voeten door de sneeuw lopen, sneeuwtrappelen. Of je voor je eigen kind wel of niet kiest om hieraan mee te doen, laat ik helemaal aan de ouders zelf over. Maar om een kinderdagverblijf wat hier overduidelijk goed over na heeft gedacht zo af te branden… Dan wil ik het als pedagoog toch wel even voor ze opnemen.
Het is niet voor het eerst dat we in ons huis aan het verbouwen zijn. Het is wèl voor het eerst dat we het laten doen. Want zoiets als de badkamer kunnen we niet zo lang missen. En dan gaat het een stuk sneller als het uitbesteed is. En er zijn nog wel tien meer voordelen van zo’n verbouwing.
Ja, ik doe er gewoon lekker aan mee. Ik hou nu eenmaal van terugkijken, dus die #10yearchallenge laat ik niet voorbij gaan. Iets meer lijntjes, iets minder pukkeltjes, maar nog steeds lachend door het leven. En behalve die strakke, stralende huid heb ik nog wel meer achtergelaten.
