Berichten

DIY: nieuwe look voor mijn rolstoel

rugleuning rolstoel

Man, wat zou ik toch met mijn vrije tijd moeten doen als ik niet met een naaimachine overweg kon. En wat een saaie rolstoel zou ik hebben als ik die niet om de haverklap een nieuwe look kon geven.

Maar gelukkig heb ik wel een naaimachine en ik vond het wel weer eens tijd voor wat anders.

Wensenlijstje bekleding rugleuning rolstoel & rolstoelhandschoenen

Het voordeel van dingen zelf maken, is dat je het zo kunt maken dat het helemaal aan je wensen voldoet. En vergeleken met wat ik had op mijn rugleuning, had ik wel wat verbeterpuntjes:

  • Twee aparte ritsvakjes om spulletjes in op te bergen. De rits voorkomt dat alles eruit valt als je de rolstoel in de auto tilt.
  • Bekleding komt niet onder de zitting uit. Nu zat de bungelende zak soms in de weg als ik de Smartdrive aan of uit wilde zetten.
  • Dikkere foamlaag voor meer comfort.

Voor de rolstoelhandschoenen wilde ik ook wat anders uitproberen:

  • Een klittenbandsluiting in plaats van drukknopen.
  • De extra versteviging tegen het slijten iets groter.

En omdat het kan: alles in dezelfde stof, zodat het mooi matcht.

Zo gemaakt!

Voor de rolstoelhandschoenen heb ik mijn eigen patroon gebruikt en in principe dezelfde werkwijze gebruikt als de vorige keer. De stof is een stevige meubelstof die niet rafelt, dus net als bij leren rolstoelhandschoenen hoefde ik de randen niet af te werken.

Het ‘ei’ wat erop genaaid is ter versteviging is wel van leer, alleen heb ik de vorm ervan iets aangepast. Het is nu meer een gebakken ei geworden. Hier heb ik de slijtplekken van de vorige versie als voorbeeld voor gebruikt, zodat het precies op de goede plek zit en groot genoeg is. Zeker omdat de rest van de handschoenen van meubelstof zijn, wat toch wel iets sneller slijt dan leer.

Voor de bekleding van de rugleuning heb ik het wat anders aangepakt dan de vorige keer toen ik alleen een rugleuninghoes voor de rolstoel maakte.

Ik heb een stuk foam van twee centimeter dik op maat laten snijden en heel simpel gezegd heb ik hier een zak omheen gemaakt. Alleen zitten er in die zak nog wel wat details, zoals het borduursel, de twee ritsvakjes en het klittenband. Helaas heb ik de work-in-progress-foto’s per ongeluk weggegooid. Een volgende keer zal ik hier wel weer wat meer op ingaan.

Overigens was ik vergeten de twee ritsvakjes van elkaar te scheiden met een naad. Daar kwam ik pas achter toen hij al helemaal in elkaar zat. Om te voorkomen dat alles van het bovenste vakje naar het onderste zou zakken, heb ik toen maar met siernieten een scheiding gemaakt.

rugleuning rolstoel geborduurd

Voor de volgende keer…

Ja, want natuurlijk ben ik op een gegeven moment wel weer uitgekeken op deze grijzige look. Dus dat er een volgende make-over gaat komen, is wel zeker. En voor die volgende keer heb ik alvast wat tips voor mezelf.

  • Niet zo gierig doen en gewoon dezelfde stof als onderkant gebruiken. Want ook al is het maar de onderkant, je ziet het toch! (Kijk maar naar de foto met de lege rolstoel helemaal links bovenin het hoekje)
  • Twee centimeter dik foam is wel erg dik, mag best één centimeter zijn. Nu heb ik het opgelost door ter hoogte van het zitkussen een stuk foam van de rugleuning af te knippen, anders kwam mijn zitkussen ook nog twee centimeter naar voren.
  • Beter nadenken over de plaatsing van de ritsvakjes. De bovenste kan ik makkelijk bij, maar de onderste kan ik niet bij als ik tegen de rugleuning aan zit. Dan duwen mijn billen de rits tegen de stang aan… Aan de andere kant wel extra beveiligd tegen zakkenrollers op die manier, maar er zitten toch al geen waardevolle spullen in.
  • Geen metalen ritsen gebruiken! Ja, het ziet er mooi uit, maar het voelt echt niet fijn aan je huid als je wat uit het vakje wil pakken.
  • Je ziet het niet, omdat ik heel goed ben in het verbloemen en fixen van foutjes, maar het borduursel had ik dus op z’n kop geborduurd. Volgende keer dus drie keer checken waar het borduursel moet komen, scheelt een hoop gepuzzel achteraf.
  • Voor de rolstoelhandschoenen: de klittenbandsluiting wat langer maken, zodat deze steviger vast zit.
  • En leuk dat ik weer voor een vingerloze handschoen ben gegaan, maar het wordt straks winter. En ik krijg een nieuwe polsbrace. Dus erg veel zullen deze niet gebruikt gaan worden.
  • Ik had ook hoesjes gemaakt voor de zijschotjes, maar deze zijn compleet mislukt. De ritsen die ik had om de niet-rekbare stof toch om de zijschotten te krijgen, waren te klein. Eigenlijk vind ik het voor nu wel even prima zonder hoesjes. Maar mocht ik voor een volgende rolstoelbekledingset willen gaan, dan dus goed opmeten hoe groot en waar de ritsen moeten komen.

Wat vind jij van deze nieuwe look? En heb jij nog tips of uitdagingen om in een volgende poging te verwerken?

/1 Reactie/door

Trippelrolstoel

trippelrolstoel trippelstoel

Op mijn werk ben ik op dit moment nog steeds voor vijftig procent ziek gemeld, maar ik hoop wel over een tijdje weer op te kunnen bouwen. En om op mijn werk zo efficiënt mogelijk met mijn beperkte belastbaarheid om te gaan, ben ik met mijn ergotherapeut op zoek naar een goede stoel, bijvoorbeeld een trippelrolstoel.

Als ik dan een goede stoel zou hebben die ik op mijn werk kan laten staan, zou me dat zoveel schelen. Op zich kan ik het stukje van de parkeerplaats of de fietsenstalling naar mijn werkplek wel lopen. Of in ieder geval als ik het niet te vaak hoef te doen.

Rijden, tillen, rollen, overstappen, trippelen

Nu neem ik mijn rolstoel elke dag mee naar mijn werk. Dat is dus ‘s ochtends in de auto tillen en er weer uit en ‘s middags hetzelfde liedje nog een keer. Op mijn werkplek aangekomen, stap ik over van mijn rolstoel naar mijn trippelstoel. Deze zit fijner en ik kan ermee beter in mijn kleine kantoortje heen en weer bewegen van kast naar bureau. Maar voor elke keer dat ik naar het kopieerapparaat, de docentenkamer, de administratie of een klaslokaal moet, stap ik weer over op mijn rolstoel.

Dat alles kost me een hoop energie met al dat overstappen. En in het reizen naar mijn werk zijn de keuzes wat beperkt. Ik kan mijn rolstoel wel achterop mijn driewielligfiets meenemen, maar het erop tillen en vastzetten gaat niet altijd even soepel. Achterop de scooter gaat niet meer sinds ik de Smartdrive heb. Het bevestigingsstukje aan de as zit in de weg om ‘m goed op de bagagedrager te kunnen zetten.

Met mooi weer ga ik nog weleens rollend met de Smartdrive en mijn Freewheel. Dan ben ik in 25 minuten op mijn werk, dus dat is nog best te doen. Maar meestal ga ik nu dus met de auto, omdat dat het gemakkelijkst en snelst is om mijn rolstoel mee te nemen.

Hier mijn huidige trippelstoel in actie:

Trippelrolstoel Le Triple Wheels

Met mijn ergotherapeut ben ik een trippelrolstoel gaan uitproberen van Sowecare, Le Tripple. Het idee was daarbij dat als ik een trippelstoel heb met hoepels, ik niet meer hoef over te stappen van de ene naar de andere stoel. Zo bespaar ik tijdens mijn werk energie en hoef ook niet meer mijn rolstoel mee te sjouwen.

Maar het klinkt mooier dan het was. De verkoper/adviseur van Zorgdrager was ook niet zo weg van deze stoel. Het rollen en trippelen gaat wel ok, maar het zit voor geen meter. De zitting en rugleuning voelen aan als een plank met een dun laagje bekleding. Als de stoel in een hogere stand gezet wordt, wordt het geheel een stuk wiebeliger.

Het trippelen gaat overigens wel anders dan in een gewone trippelstoel. Door de hoepels kun je niet zijwaarts bewegen. Dat is iets wat ik wel veel doe op mijn werkplek en vaak ook met volle handen. Even wat van mijn bureau in een kast leggen, of juist een map uit de kast pakken. Met een trippelrolstoel kun je wel de hoepels erbij gebruiken om makkelijk te draaien, maar met spullen in je handen gaat dat dus niet zo makkelijk meer.

Nee, geen succes dus, deze trippelrolstoel.

Mercado trippel(rol)stoel

Helaas was het niet gelukt om een trippelrolstoel van Mercado (REAL DUAL 7100/7000) in de showroom te krijgen op het moment dat ik daar die afspraak had. Maar er waren wel een paar verschillende trippelstoelen die ik uit kon proberen. Een groot verschil met Le Triple is dat Mercado wèl verschillende mogelijkheden heeft wat betreft de zitting en rugleuning. Bijvoorbeeld meer ondersteuning aan de zijkanten, maar ook de mogelijkheid om de zitting met rugleuning iets naar voren of achteren te kantelen.

En vooral die kanteling maakt dat ik veel lekkerder in die stoel kan zitten. Sowieso ook het kunnen afwisselen van zithouding is prettig. De Mercado trippelstoel zit ook een stuk stabieler dan Le Triple, ook in de hoogste stand.

Nadeel was dan weer wel dat met iets meer wig mijn voeten niet meer bij de grond komen in de laagste stand. Dan is de trippelstoel ook wel in een lagere variant te bestellen, maar dan gaat hij in de hoogste stand ook minder hoog. En dat is dan weer een nadeel als ik op het bord moet schrijven of iets dergelijks.

Wegen de voordelen op tegen de nadelen?

Of een trippelrolstoel dè oplossing is voor mijn situatie… ik weet het nog niet. Ik ben er wel van overtuigd dat ik in een stoel van Mercado beter zit dan in mijn huidige trippelstoel (Vela Tango). Maar of de hoepels erbij een meerwaarde zijn op mijn werkplek, weet ik niet.

Met een trippelrolstoel zou ik niet zo vaak hoeven overstappen van trippel- naar rolstoel. En ik hoef mijn rolstoel niet meer mee te nemen naar mijn werk.

Maar het zijwaarts kunnen trippelen zou ik wel missen. En ook de trippelrolstoel zou niet zo hoog kunnen om goed bij het bord te kunnen.

Misschien went het wel snel om de hoepels erbij te gebruiken om me in mijn kantoortje te kunnen bewegen. En kunnen we wat anders bedenken hoe ik het bord kan gebruiken. Ik ga het in ieder geval eens uitproberen binnenkort! Dan komt iemand van Zorgdrager samen met mijn ergotherapeut op mijn werk met een trippelrolstoel van Mercado.

Waar zit jij op tijdens je werk? En hoe bevalt dat?

/0 Reacties/door

Mijn woonbehoeften in kaart gebracht

trap rolstoelen woonbehoeftenOns eerste huis wat mijn man en ik kochten, was een bovenwoning. Heel praktisch was dat niet toen onze oudste geboren werd, al snel verhuisden we naar een andere woning. En in dat huis wonen we inmiddels al vijftien jaar. We zitten hier prima, geen verhuisplannen voorlopig!

Woonbehoeften veranderen met de jaren

Toen we dit huis kochten, was ik allang blij dat er maar één trap in het huis aanwezig is. Je deed de deur open, kon zo met de kinderwagen naar binnen rijden en op de bank ploffen. Inmiddels zijn de kinderwagen en buggy al lang en breed de deur uit, traphekjes zijn ook niet meer nodig. Babykamers worden tienerkamers en onze smaak qua interieur wil ook nog weleens veranderen. Maar nu de kinderen oud genoeg zijn om zichzelf te redden, merk ik dat het huis steeds meer op mijn woonbehoeften aangepast moet worden.

Op zich red ik me nog prima hoor. Binnenshuis gebruik ik mijn rolstoel niet en kan deze afstanden dus gewoon lopen. We hebben een beetje een aparte indeling in ons huis, maar daarbij is het voordeel dat we één grote benedenverdieping hebben en één grote bovenverdieping. Boven zijn de slaapkamers, badkamer en washok, beneden de woonkamer, keuken, naaikamer en berging. Als het zou moeten, kan ik gewoon ‘s ochtends naar beneden gaan en pas ‘s avonds bij het naar bed gaan weer naar boven gaan. Dan hoef ik de trap dus maar één keer af en één keer op, dat is nog goed te doen.

Hoe breng je je woonbehoeften in kaart?

Net zoals je bij het krijgen van kinderen je gaat verdiepen in wat je huis nodig heeft om het veilig, praktisch en aangenaam te maken, kun je dat in een andere fase ook doen. Alleen moet je daarvoor net wat andere informatiebronnen aanboren. Aan het consultatiebureau of een babywinkel zul je niet veel hebben.

Behalve dat ik hierover met mijn man overleg, kijk ik het ook weleens af bij lotgenoten. Wat hebben zij al in hun huis aangepast waar ik ook wat aan zou kunnen hebben?

De supportbeurs bezoek ik wanneer ik kan. Hier kun je hulpmiddelen en aanpassingen echt zien en uitproberen, waardoor je een beter beeld krijgt of iets bij je past.

Op het moment dat ik ergens tegen aanloop thuis (letterlijk of figuurlijk), vraag ik mijn ergotherapeut om een afspraak om mee te denken. Mocht het nodig zijn, dan bof ik dat ik tot nu toe ook altijd meedenkende wmo-consulenten heb gehad. Alhoewel ik soms vind dat die een stapje te snel gaan. Als het aan die wmo-consulent had gelegen, had ik vier jaar geleden al een traplift gehad.

En soms kom ik op internet handige tools tegen. Zo kun je met behulp van een vragenlijst van Langer Thuis in Huis een persoonlijk plan opstellen. Door alle vragen langs te gaan, kom je dingen tegen waar je zelf misschien niet aan gedacht had. Je krijgt dan een overzicht met oplossingen en een kostenindicatie. Vooral dat laatst vind ik erg handig, want het liefst regel ik dit soort dingen zonder tussenkomst van de wmo.

Wat ik zou willen veranderen in ons huis

Ons huis is rond 1900 gebouwd, dus dat er altijd wel iets te klussen is, hebben we daarbij voor lief genomen. Als basis is het een prima huis, alleen heb ik inmiddels een aardig lijstje met veranderplannen:

  1. Alle schrootjesplafonds vervangen. Dat is echt een twintigjarenplan geloof ik. Mijn man pakt het kamer voor kamer aan, met pauzes. Hij stript dan meteen de hele kamer en bouwt ‘m weer helemaal op, inclusief isolatie, elektra, verwarming, enzovoort. Onze eigen slaapkamer is toch wel onze trots, dat heeft hij echt mooi gedaan.
  2. Een nieuwe badkamer. Nu hebben we een lelijke jaren ’90 badkamer met nepmarmeren tegels en zilveren randjes. En inmiddels hebben we al een aannemer gevonden die de klus gaat klaren. Het ligbad gaat eruit, de enkele wasbak wordt een dubbele en de krappe douchecabine wordt vervangen door een ruime inloopdouche. Er zou dan ook een krukje in de douche passen, zodat ik niet zo lang hoef te staan.
  3. Een verhoogde stoep en opritje bij de voordeur. We hebben maar een smal stoepje voor de deur en komt geregeld voor dat er een fiets, auto of container staat en de weg verspert. Dan moet ik dus vanaf de straat al uit mijn rolstoel stappen en twee hoge drempels nemen. Het gaat nog wel, maar steeds lastiger. Ik heb al een aanvraag ingediend en een gesprek met de wmo-consulent hierover gehad. Gaat vast goedkomen binnenkort.
  4. Een brede deur naar de berging toe. Ach ja, we moeten allemaal zo onze dromen hebben, ook al komen ze niet altijd uit. Het zou me zo fijn lijken als ik mijn driewielligfiets niet meer op zijn zijkant door de deur hoef te tillen. Maar die deur en vooral de stenen eromheen zouden dan niet meer zo mooi bij de rest van het huis passen. En ons mooie, oude huis willen we graag mooi houden. Dus het alternatief is dat mijn man mijn fiets nu regelmatig naar buiten of naar binnen tilt.
  5. Een (trap-)lift. Hmmm, tja… Op zich wil ik dit nog zo lang mogelijk uitstellen. De trap ben ik gewend, ik weet waar ik me vast kan houden en hoe ik mijn voeten neer kan zetten. Dus voorlopig gaat het nog wel, als ik ‘m maar niet tig keer op een dag op en af moet. Maar als we hier echt nog heel lang willen blijven wonen, zit het er toch wel een keer aan te komen. Een wmo-consulent heeft me al verteld dat een traplift mogelijk is en ik heb ook al eens geïnformeerd naar een gewone lift voor in een woonhuis. Het kan en zal ooit nodig zijn, maar nu nog even niet. Overigens is een tweedehands traplift dan ook het overwegen waard. Op die manier is het een stuk betaalbaarder en kan het wellicht zonder tussenkomst van de wmo geregeld worden. En zo worden de (misschien niet eens zo heel lang) gebruikte trapliften gered van de schroothoop.

Voorlopig genoeg te doen nog hier in huis en zo kunnen we er hopelijk nog een flinke poos van genieten. In ieder geval tot de kinderen de deur uit zijn, dan wordt het misschien toch wel een beetje te groot voor ons tweetjes…

Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking.

/1 Reactie/door

Je rolstoel besturen met je voeten?!

freewheel

Ja, hoe kan dat dan? Want als je in een rolstoel zit, ‘doen’ je benen het toch niet meer? Dan kun je toch niet met je voeten de rolstoel besturen?

Ik mag hopen dat mijn trouwe lezers wel beter weten en snappen dat als ik korte stukjes kan lopen, ik ook in mijn rolstoel mijn voeten nog kan gebruiken. Maar voor de toevallige voorbijganger die niet beter weet: niet iedereen die in een rolstoel zit, is verlamd. Er zijn tal van redenen om gebruik te maken van een rolstoel. In mijn geval zijn mijn gewrichten (door EDS) zo instabiel, dat ik niet lang kan staan of lopen. Die rolstoel bespaart me dus een hoop pijn en energie en zorgt ervoor dat ik mijn lijf niet nog verder kapotmaak.

Maar juist omdat die pijn en beperkte belastbaarheid niet alleen in mijn benen zit, ben ik steeds weer zoekende naar hoe ik ook de rest van mijn lijf zo min mogelijk overbelast.

Oplossing voor het ene lichaamsdeel, probleem voor het andere

Toen ik steeds meer last van mijn bekken en heupen kreeg, ben ik mijn rolstoel steeds vaker gaan gebruiken. Inmiddels gebruik ik ‘m voor bijna alles wat ik buitenshuis doe, tenzij ik het met de fiets/scooter/auto kan doen en bij aankomst niet ver hoef te lopen voor een goede zitplaats.

Al snel merkte ik dat mijn schouders het vele rollen niet zo prettig vonden. En sinds mei heb ik daarom een Smartdrive, een motortje wat mijn rolstoel aanduwt. Zo kost het me veel minder energie en kracht om zelf te kunnen rollen en blijven mijn schouders bespaard.

Maar, je raadt het al: ook het rollen met Smartdrive heeft weer een effect op mijn gammele lijf. Nu hoef ik niet te duwen tijdens het rollen, maar rem ik af om bij te kunnen sturen. En op vlakke paden gaat dat prima. Alleen lopen vrijwel alle stoepen scheef, wat betekent dat je langere tijd met één hand aan het remmen bent om bij te sturen. En dan merk ik weer hoe gammel mijn polsen zijn, dat remmen wordt toch best pijnlijk na een tijdje.

Lang leve de Smartdrive-Facebookgroep!

Door één van mijn EDS-lotgenootjes was ik uitgenodigd voor een Facebookgroep met Smartdrive gebruikers. Daar komen regelmatig problemen en oplossingen voorbij met betrekking tot de Smartdrive. En geloof me, dat is nodig, want de gemiddelde monteur snapt er de ballen niet van. Dus dan is het fijn om te lezen hoe de ervaringsdeskundigen met hun Smartdrive omgaan.

Op deze groep zag ik dus ook dat Josine en Frits hun voeten gebruikten om te sturen, in plaats van met je handen steeds te moeten remmen. Eerst dacht ik: die zijn gek, dat kan toch niet veilig zijn? Worden je spieren dan niet op een hele vreemde en verkeerde manier belast? En daar gaan je schoenen toch gewoon kapot van? Maar toen ik het even zelf probeerde, was ik al snel om. Het scheelt zoveel voor mijn polsen.

Dus na wat voorbeelden te vragen, is mijn man aan de slag gegaan.

freewheel met strips

Je rolstoel besturen met je voeten, hoe dan??

Behalve de rolstoel met Smartdrive, heb je hiervoor wel een voorzetwiel zoals een Freewheel nodig. Voor het uitproberen had ik nog geen hulpstukken gebruikt, maar zette ik mijn voeten op de vork van het Freewheel. Hierbij kwamen mijn voeten wel van de voetensteun af en waren mijn benen niet meer ontspannen. Heel prettig is dat niet voor een langer stuk rollen, maar ik had zo wel snel door dat het mogelijk was, dat sturen met de voeten. En dat het mijn polsen en schouders flink ontlastte.

Op de voorbeelden van anderen was te zien hoe zij de vork van het wiel zo verlengden, dat ze met hun voet erbij konden. Dat heeft mijn man nagemaakt met twee metalen strips. En omdat hij wel van zo’n knutselprojectje houdt, heeft hij de strip zwart gespoten en de uiteinden met een krimpkous bekleed, zodat mijn schoenen niet zo snel zouden beschadigen.

Die metalen strip komt dan aan beide kanten tot ongeveer mijn tenen en zonder mijn voeten te hoeven optillen, kan ik dan sturen met mijn tenen.

Zou je dat nou wel doen?

Ik snap dat het vragen oplevert als je een hulpmiddel anders gebruikt dan waar het voor bedoeld is. Die had ik ook en bij deze heb ik ze vast beantwoord:

Heb je nou gewoon gaten geboord in je Freewheel? Is die nu nog wel net zo stevig?

Ja hoor, dat kan prima. De voorste gaten zaten er al in, maar daar zaten dopjes op. De gaten dichtbij de as van het wiel heeft mijn man er dus in geboord. Met inwendig schroefdraad, net als de voorste gaten. Maar dat gaat niet ten koste van de stevigheid.

Maar mag dat wel, die rolstoel is toch in bruikleen?

De rolstoel heb ik via de WMO in bruikleen, maar het Freewheel heb ik zelf aangeschaft. Dus daar mag ik mee doen wat ik wil. Uiteraard zolang het mijn rolstoel niet beschadigd. En voor mijn rolstoel maakt het verder niet uit dat de vork wat verder uitsteekt.

Als je jouw Freewheel wel via de WMO hebt gekregen, zou ik eerst even vragen of het mag, voordat je aan het boren gaat. Wellicht kun je ook iets minder definitiefs fabriceren met ty-raps.

Heb je zo wel genoeg controle over je rolstoel?

Het is niet dat ik mijn handen nu vrij heb om te gaan zitten WhatsAppen tijdens het rollen ofzo. Mijn handen heb ik nog steeds bij mijn wielen om als het nodig is bij te sturen, te remmen en/of de Smartdrive uit te tikken. Alleen in het filmpje even niet, om te laten zien dat mijn handen niks doen.

Ik heb juist meer controle over mijn rolstoel, omdat ik èn mijn voeten èn mijn handen kan gebruiken om te sturen.

Kan het altijd, overal en bij iedereen?

Nee, of ik kan het niet in ieder geval. Voor scherpe bochten moet ik sowieso mijn voeten verplaatsen, omdat mijn voeten anders het wiel tegenhouden in het draaien. Dan gebruik ik dus gewoon mijn handen om te sturen. Maar juist voor die lange stukken over schuine stoepen is het erg fijn en flauwe bochten gaan ook prima.

Misschien zijn anderen er wel vaardiger in, of juist minder vaardig. Zoals ik al aan het begin zei, niet iedereen zit om dezelfde reden in een rolstoel. Voor mij kost het vrijwel geen kracht om op deze manier te sturen, maar dat kan voor een ander totaal anders zijn.

Ga je sneller als je met je voeten stuurt?

Alhoewel je niet sneller zal rollen dan je Smartdrive is ingesteld, bereik je de maximumsnelheid wel sneller. Omdat als je met je handen stuurt, je altijd wat aan het afremmen bent. Nu stuur je met je voeten het voorwiel aan en hoef je niet te remmen om te kunnen sturen.

Bij een heuveltje af rijden, kan ik ook verder doorrollen dan wanneer ik met mijn handen zou sturen.

Kan het alleen in combinatie met een Smartdrive en Freewheel?

Ik heb geen ervaring met andere voorzetwielen, maar een voorzetwiel zoals de Freewheel heb je zeker nodig. Op zich denk ik dat je zonder Smartdrive ook wel voordelen hebt van die verlengde vork. Bijvoorbeeld met een heuveltje af gaan waarbij je niet hoeft te remmen. Of om je kracht wat gelijkmatiger te verdelen over je armen.

Wat denk jij, goed idee of niet?

/0 Reacties/door
,

Nieuw schooljaar, nieuwe schoolagenda?

agenda schoolagenda

Het nieuwe schooljaar is ook hier al begonnen, maar het voelt nog niet zo. Het is gewoon nog niet helemaal goed opgestart, er mist iets… Een agenda! Hier in huis heeft gewoon nog niemand een schoolagenda aangeschaft.

Schoolagenda = overbodig

Vroeger kon ik altijd wel genieten van zo’n dagje shoppen voor schoolspullen met mijn moeder. Nieuwe pennen, etui, schriften, kaftpapier en een hippe agenda. En zeker die agenda, want daarmee liet je aan je klasgenoten zien of je een beetje op de hoogte van de trends was. Dus die moest zorgvuldig gekozen worden.

Maar helaas is dat een traditie die ik niet meer met mijn dochter in ere houd. Tegenwoordig heb je van die rekbare stoffen kaften, die gaan wel een paar schooljaren mee. En voor die paar boeken die wel gekaft moeten worden, gaat ze zelf even heen en weer naar de Action. Meteen wat schriften en pennen mee en klaar. Want een schoolagenda, die is toch helemaal niet meer nodig?

Al het huiswerk wordt tegenwoordig digitaal door leerkrachten bijgehouden, dus een agenda is blijkbaar niet meer nodig in het voortgezet onderwijs. Een beetje jammer vind ik dat wel.

Zelf ook nog geen nieuwe agenda…

Normaal houd ik dus wel van die tradities in stand houden. Nieuw schooljaar, nieuwe agenda. Het oude schooljaar met bijbehorende klassen en lessen kan de kast in en met de nieuwe agenda kan weer met een schone lei begonnen worden.

Maar… er komen geen nieuwe klassen meer die ik nu ga begeleiden of les ga geven. En stiekem wil ik dus gewoon nog even blijven vasthouden aan vorig schooljaar. Want dit schooljaar heeft maar een rare start zo zonder eigen klas.

En wat die agenda betreft kan dat ook gewoon, want ik heb er één van Moleskine en die gaat gewoon anderhalf jaar mee. Een hele toffe van Alice in Wonderland ook nog eens. Dus ik stel die frisse, nieuwe start gewoon nog even uit tot ik echt een nieuwe agenda nodig heb.

En gewoon omdat het leuk is: toch even gluren naar agenda’s

  • Zelf ben ik jarenlang voor dezelfde agenda gegaan: één met een spiraal waar je zelf kaartjes of foto’s in kon doen. Kon ik leuk foto’s van de kinderen in doen enzo. Deze agenda’s heb je nog steeds, bijvoorbeeld met leuke tekstkaartjes erin.
  • Een gezinsplanner hebben we hier ook in de woonkamer hangen. Als de kinderen dan toch geen schoolagenda meer nodig hebben, dan hebben we hier tenminste iets van overzicht van wie wanneer waarheen moet. Je hebt ze met plaatjes of waar je foto’s van de gezinsleden in kunt schuiven, maar ik kwam nu een stoere zwarte tegen. Hier zitten ook gekleurde en witte stiften bij, zodat de tekst op de zwarte ondergrond goed leesbaar is.
  • Moleskine is nu de laatste twee jaar mijn favoriet. Vooral omdat de indeling zo praktisch is: links de dagen van de week, rechts ruimte voor je to-do-lijstje. Je hebt ze in effen varianten, maar ik vind ze met een print erop net iets leuker. Zoals die van Harry Potter.
  • Als je net als ik bullet journals wel leuk, maar teveel werk vindt, is de agenda van Zoedt wel een leuke. De basics die je nodig hebt van een agenda zitten erin, maar er is genoeg ruimte voor je eigen creativiteit.
  • En weet je nog dat je vroeger altijd leuke teksten in elkaars schoolagenda schreef? Met een Loesje agenda heb je bij elke week een zo’n tekst. Of als je van net wat andere teksten houdt, er is er ook zo één van Rumag.
  • Mooie plaatjes hou ik ook wel van. Ik ben dan ook erg benieuwd of er in de Outlander agenda bij elke week een foto uit de serie zit. Heel erg veel schrijfruimte heeft deze agenda niet, het is er dus echt één voor de dromers. 😉
  • Als je voor elke dag (en dus ook de zaterdag en zondag) evenveel schrijfruimte nodig hebt, zijn de agenda’s van Peter Pauper erg geschikt. En nog steeds met een mooie kaft, zoals een bloesem.
  • De laatste in het rijtje is een organizer. Handig voor als je je agenda net zo vaak bij je moet hebben als je pasjes en dergelijken. Zo heb je gewoon alles bij de hand.

In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de linkjes klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

/0 Reacties/door

Mijn nieuwe bloggadget: Lenovo Yoga 720

Lenovo Yoga 720Mijn oude laptopje was behoorlijk aan vervanging toe. De batterij hield er steeds sneller mee op en op alle andere vlakken werd hij steeds trager. Dus ik had een mooi doel voor ogen om een deel van mijn dertiende maand aan uit te geven: een nieuwe laptop!

Mijn wensenlijstje voor een nieuwe laptop

Van tevoren had ik uiteraard al half internet doorgezocht naar mogelijkheden en wat mij dan wel of niet aansprak. Daarmee kwam ik op dit wensenlijstje:

  • Laptop en tablet in één: Dat leek me echt ideaal. Om mee achter mijn bureau te werken, maar ook relaxt kunnen scrollen onderuitgezakt op de bank. Of rechtop zetten om een film te kijken.
  • Minimaal 8 GB werkgeheugen en 256 GB opslag. Niet dat ik hier nou zoveel verstand van heb, maar ik had ergens gelezen dat je dat toch wel nodig hebt tegenwoordig.
  • Ik twijfelde nog tussen een 11 inch of 14 inch beeldscherm, het moest in ieder geval makkelijk hanteerbaar zijn en in een tas mee te nemen.
  • Een batterij die lang meegaat.

Technischer dan dit gaat het niet worden. Van alle reviews die ik gelezen had, snapte ik meestal maar de helft. Maar de Lenovo Yoga kwam er steeds erg positief uit. En na ook in de winkel een paar 2-in-1 laptops bekeken te hebben, twijfelde ik alleen nog tussen de 520 en 720. Uiteindelijk ben ik voor de 720 gegaan, die is wat compacter.

Lenovo Yoga 720Eerste indruk van de Lenovo Yoga 720

De Lenovo Yoga 720 is dus een laptop met een kantelbaar touchscreen, waardoor je ‘m ook als tablet kunt gebruiken. Het beeldscherm is 13,3 inch, maar doordat de randen langs het beeldscherm erg smal zijn, is hij lekker compact. De afmetingen zijn 31 x 21,3 x 1,39 centimeter. En het gewicht is 1,3 kilogram. Wel wat zwaarder dan een gewoon tablet, maar nog steeds erg licht.

Ik heb gekozen voor de zilveren versie. Niet alleen omdat deze €100 goedkoper was dan de gouden, maar ik vind ‘m ook mooier. Het is geen zilver plastic, maar mooi metaal.

Er zit een pen bij die met het touchscreen te gebruiken is. Daar is vast veel meer mee mogelijk dan wat ik er nu mee doe. Dat ga ik ooit nog wel een keer uitvogelen. Het houdertje voor de pen lijkt erop alsof het in de USB-poort moet, maar dat ziet er nogal kwetsbaar uit. En omdat ik ‘m toch nog niet veel gebruik, laat ik ‘m maar in de la.

En tot slot zit er een vingerafdruklezer op. Alsof het opstarten nog niet snel genoeg gaat vergeleken met mijn oude laptop, kan ik het invoeren van mijn wachtwoord ook nog overslaan. Even mijn vinger op de lezer en ik kan meteen aan de slag.

Lenovo Yoga 720Blij mee!

Man, wat ben ik blij met mijn nieuwe laptopje! Zo fijn om niet meer aan een stopcontact vast te hoeven zitten. Ik kan ermee gaan en staan waar ik wil. Achter mijn bureau een stukje tikken, of op de bank andere blogs lezen of mijn social media bijwerken.

Hij is heerlijk snel en de verbinding valt ook niet weg (wat bij mijn oude laptop wel steeds gebeurde).

Het enige wat ik nu op korte termijn nog wil, is wat software erop zetten. Om te beginnen een Office-pakket. Als iemand nog tips heeft voor andere software, houd ik me aanbevolen! Zo verloopt straks bijvoorbeeld het antivirus proefabonnement en ik heb nog geen idee wat ik daarmee wil…

In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de linkjes klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

 

/1 Reactie/door

December cadeautjesmaand: gekregen en weg te geven

cadeautjes bidonhouder rolstoelNog nagenietend van pakjesavond en met kerst nog in het vooruitzicht is het altijd leuk om het over cadeautjes te hebben! We hebben Sinterklaas gevierd met de familie, waar ik een lekker praktisch cadeau vond in mijn surprise. Van de WMO heb ik alvast iets gekregen om naar uit te kijken. En ik geef zelf twee cadeautjes weg!

Dank u Sinterklaasje

Met de familie (mijn ouders, broers, zussen, aanhang en kids, totaal vijftien man) hadden we lootjes getrokken en surprises voor elkaar gemaakt. Ons jongste neefje gelooft nog wel in Sinterklaas, dus verzamelden we eerst alle zakken met pakjes en surprises in de berging. Om ze vervolgens op een onbewaakt moment allemaal tegelijk voor de voordeur te leggen en heel hard op de deur te bonzen. Blijft leuk, dat geheimzinnige gedoe.

Ons Sinterklaasfeest is nog vrij bescheiden vergeleken met andere gezinnen, denk ik. Surprises doen we voor een tientje en daarnaast krijgen de kinderen nog wat van hun ouders en/of opa en oma. Van ons krijgen de kinderen vaak praktische cadeaus, zoals nu een fietsslot of bidon, vaak ook kleding of sloffen. Zijn ze net zo blij mee en we vieren ook nog kerst bij mijn schoonouders, dus ze komen niets tekort.

Ik heb een bidonhouder gekregen en ben daar erg blij mee! Tijdens de ledendag van de VED had ik dit bij iemand gezien. Zij had een bidonhouder op het frame van haar rolstoel en daarin een toffe thermosbeker. In plaats van mijn onhandige geklungel met een theeglas, had zij gewoon haar handen vrij. Zo handig, dat wilde ik ook wel!

Dus nu nog zo’n toffe thermosbeker aan de kerstman vragen. 😉

smartdrive rolstoelCadeautje van de WMO nog even in de wacht…

Kreeg ik drie jaar geleden precies met sinterklaas mijn nieuwe rolstoel en driewielligfiets van de WMO, gisteren kwamen ze weer langs. Een tijdje geleden had ik een aanvraag gedaan, omdat het rollen steeds zwaarder wordt. Ik hoopte op een Smartdrive, deze was mij erg goed bevallen met het testen.

En zodra ik vertelde dat naar mijn idee een Smartdrive goed zou passen bij wat ik nodig heb, werd dit zowel door de man van Medipoint als de WMO-consulent beaamt. Nu is het dus even wachten op het papierwerk en wanneer er één beschikbaar is en dan loopt het hier weer op rolletjes.

shopper rolstoeltasRolstoelshoppers weggeefactie winnaars!

Vorige week had ik een artikel geplaatst over twee simpele shoppers die ik had gemaakt voor de rolstoel. Die zou ik weggeven aan degene met het beste idee om de tas nog verder te verbeteren.

De volgende tips kwamen binnen:

  • Een vakje (met rits) aan de binnenkant voor portemonnee, telefoon of medicatie
  • De tas waterdicht maken en naden dubbel stikken
  • Lusje om de onderkant vast te maken en zo het schommelen van een zware tas tegen te gaan
  • Een bodem erin stikken, zodat er meer in kan
  • Lusjes aan de bovenkant om het makkelijker te maken de tas eraf te halen
  • Een zakje eraan, zodat je de opgevouwen tas hierin op kunt bergen

Die van het vakje aan de binnenkant kwam meerdere keren binnen. Op zich is dat ook heel handig en heb ik dat wel in mijn eerdere rolstoeltas verwerkt. Maar deze tas wilde ik zo simpel mogelijk houden, om ‘m ook zo klein mogelijk op te vouwen.

Al deze tips zal ik zeker in mijn achterhoofd houden als ik weer eens aan het fröbelen ga aan een nieuwe tas. Maar de beste tips kwamen van:

Linda (zwarte tas) en Jessica (zebratas)

Zij kwamen met de tips over de lusjes. Deze vond ik zo goed bedacht, eenvoudig, maar toch effectief. Deze tips waren heel specifiek gericht op rolstoelgebruikers, om het gebruik nog prettiger te maken. Zonder dat het de tas minder compact maakt als deze opgevouwen is. Sterker nog: ik denk dat je de lusjes ook kunt gebruiken om om de opgevouwen tas te doen, zodat deze klein en compact blijft. Multifunctionele lusjes dus!

Linda en Jessica: jullie krijgen vandaag via mail of privébericht op Facebook een bericht van mij. Dan komen de tassen zo snel mogelijk naar jullie toe!

Heb jij nog leuke cadeautjes gehad? Of wat hoop je nog te krijgen deze decembermaand?

/0 Reacties/door

Getest: Nino en Nino One

nino one In mijn zoektocht naar elektrische ondersteuning bij het rollen in mijn rolstoel, had ik al eerder de Smartdrive uitgeprobeerd. Die beviel me erg goed en inmiddels heb ik bij de WMO mijn hulpvraag neergelegd en wacht ik op een gesprek met de consulent. Toen ik het aanbod kreeg van Hendriks Care om de Nino en Nino One uit te proberen, heb ik die kans natuurlijk gegrepen. Zo kan ik nog meer ervaren wat wel of niet bij mij zou passen.

Nino

nino roboticsDe Nino doet mij een beetje denken aan een segway, maar dan een zittende versie. Door je gewicht iets naar voren of achteren te verplaatsen, kom je in beweging.

Het stuur kan eraf, de zijkanten kunnen naar beneden en de rugleuning kan ingeklapt worden. Zo past hij prima achterin de auto, alhoewel je daar wel wat spierballen voor nodig hebt. De Nino weegt ruim veertig kilo, oprijplaten of een rolstoellift zijn dan geen overbodige luxe in de auto.

Het rijden is even wennen, maar ik moet zeggen dat het eenvoudiger was dan ik van tevoren dacht. Ik dacht dat je echt veel meer de balans moest vasthouden, maar dat doet de Nino dus zelf al. Niet dat dat ervoor zorgde dat ik er echt ontspannen op kon zitten, het was toch een vreemd gevoel. Maar ik kan me goed voorstellen dat dat een kwestie van wennen is. En bij de aanschaf wordt er ook een training bij gegeven, dat zal vast een hoop onzekerheid in het rijden wegnemen.

De Nino zit erg comfortabel. Doordat je geen kleine voorwieltjes hebt, voel je ook niet elke oneffenheid in de weg. Dat vind ik toch wel een heel erg groot pluspunt vergeleken met mijn eigen rolstoel. Een ander pluspunt is dat hij wel tot twintig kilometer per uur kan. Niet dat ik dat al durfde te testen, maar ik zie me hier wel mee naar mijn werk gaan over het fietspad!

Nino One

nino oneDe Nino One bevestig je aan de voorkant van je rolstoel, waardoor je eigenlijk meteen een scootmobiel hebt. Je geeft als het ware ‘gas’ door het handvat iets te draaien, net als op de scooter.

Deze is uiteraard een stuk lichter dan de Nino. Tien kilo krijg ik wèl zelf in de auto getild. En met een (optioneel) inklapbaar stuur neemt de Nino One niet zoveel ruimte in.

Bij de Nino One zet je eerst een beugel vast aan je rolstoel en daar komt hij aan vast te zitten. Dat je daarbij in je eigen rolstoel kan blijven zitten, vind ik wel een voordeel. Alleen merkte ik dat het bevestigen voor mijn gammele handen teveel kracht kost.

De Nino One gaat op z’n hardst tien kilometer per uur. Persoonlijk vond ik ‘m erg trillen bij die snelheid, wat geen prettig gevoel is voor mijn polsen.

Wel of niet door de test gekomen?

Allebei hebben ze zo hun voor- en nadelen. Voor mij persoonlijk denk ik niet dat het voor mij de meest adequate oplossing zou zijn. Het gewicht van de Nino zou voor mij in sommige situaties voor problemen zorgen. En de Nino One is voor mijn polsen iets minder geschikt.

Eigenlijk kwam ik er zo achter dat die polsen/handen van mij helemaal niet zoveel voorstellen. Ik weet wel dat beide polsen behoorlijk instabiel zijn, maar de laatste jaren heb ik het best aardig kunnen ontwijken om mijn polsen te overbelasten.

Niet iedere rolstoelgebruiker heeft net als ik gammele polsen naast een gammel onderstel. Dus ik zou zeker zeggen dat het het proberen waard is!

Welke zou jouw voorkeur hebben? De Nino of de Nino One?

/1 Reactie/door

Getest: de Smartdrive hulpmotor voor de rolstoel

smartdrive rolstoel

Met het lopen wat steeds wat minder gaat, gebruik ik mijn rolstoel steeds vaker. En hoe vaker ik mijn rolstoel gebruik, hoe meer ik het voel aan mijn schouders. Het lukt me niet meer om bij elke scheve stoep maar weer uit mijn rolstoel te stappen en een stuk te gaan lopen. En juist die scheve stoepen zijn een hel voor mijn schouders, omdat ze hierbij ook nog eens scheef overbelast worden.

Nu heb ik het geluk dat ik zo een blik ervaren lotgenoten kan opentrekken om hen om ervaringen en advies te vragen. Zij hebben me over de drempel getrokken om hier verder actie op te ondernemen. Het wordt toch wel eens tijd voor elektrische ondersteuning op mijn rolstoel. En over de Smartdrive had ik al veel goede verhalen gehoord, dus wilde ik het zelf proberen.

Zo werkt de Smartdrive

De Smartdrive is een hulpmotor die je aan de as van je rolstoel kunt bevestigen. Hiermee kun je met minder moeite langere afstanden of over lastige ondergrond rollen.

Hij weegt maar zes kilo en is met het handvat makkelijk op te tillen. Dat is nogal een verschil met andere vormen van elektrische ondersteuning die in de wielen zitten. Daarmee kom je al snel op twaalf kilo per wiel!

De hulpmotor werkt samen met een polsbandje. Als deze beiden zijn aangezet, kun je met het polsbandje (via bluetooth) de Smartdrive in actie zetten door twee keer te tikken, bijvoorbeeld tegen de hoepel. Van tevoren kun je instellen tot hoe ver de snelheid wordt opgebouwd, waarbij honderd procent tien kilometer per uur is. Stel je ‘m in op tachtig procent, dan gaat hij maximaal acht kilometer per uur.

Zodra je twee tikken geeft, bouwt de motor langzaamaan op naar de ingestelde snelheid. Wil je niet zo hard, dan kun je door één keer te tikken de snelheid vasthouden die hij op dat moment heeft.

Bij het rollen hoef je zelf niet meer te hoepelen, alleen bij te sturen door de hoepels links of rechts vaster te pakken.

Met weer twee tikken zet je ‘m uit en daarbij kun je remmen op de hoepels zoals normaal.

En zo ging het:

Afgelopen donderdag had ik een afspraak bij Double Performance om een Smartdrive te testen.

Na wat uitleg werd de Smartdrive aan mijn rolstoel bevestigd en mocht ik binnen een rondje doen op dertig procent. Het is even wennen dat je niet hoeft te hoepelen, die neiging had ik wel steeds. Het tikken om te starten en te stoppen ging gemakkelijk, ik hoefde er niet veel bij na te denken.

Buiten werd hij eerst op vijftig en later op honderd procent ingesteld, om ook te oefenen met het zelf vastzetten op de gewenste snelheid. Op het asfalt van het fietspad ging dat prima. Op de stoep merkte ik dat je wel met meer rekening moet houden. Doordat de kleine voorwieltjes snel ergens op blijven hangen, was het soms nodig om ‘m even uit te zetten en langzaam over een drempeltje of gat in de weg te gaan. Dat kostte trouwens niet veel moeite, gewoon even tikken en dan zelf rollen.

Een heuveltje op ging met gemak. Bij een heuveltje af kon hij weer gewoon uit om zelf af te remmen. Bij het scheef lopende fietspad merkte ik wel dat ik moest bijsturen, maar dat is nog steeds een eitje vergeleken bij het zelf moeten rollen op een scheef pad.

Er werd me wel verteld dat de rubberen laag op mijn hoepels niet handig is in combinatie met de Smartdrive. Nu was mijn testritje wat kort om het echt te ervaren, maar ik voelde het rubber wel meer schuren aan mijn handen dan normaal. Aan de andere kant heb ik dat rubber juist om meer grip te hebben met het hoepelen en met een Smartdrive is dat hoepelen juist niet meer zo nodig. Dus ik kan me voorstellen dat ik met een Smartdrive geen rubber op mijn hoepels meer nodig zou hebben.

Volgende stap: aanvraag bij de WMO

Het is natuurlijk niet zo dat je een verlanglijstje bij de uitvoerder van de WMO neer kunt leggen. Je legt een hulpvraag neer en vervolgens kijken zij wat de goedkoopst en meest adequate oplossing is. Wat ik nu als hulpvraag heb neergelegd, is dat het rollen te zwaar is geworden voor mijn schouders. En dan kan het dus zijn dat zij een andere oplossing aanleveren.

Maar ik zie zelf ontzettend veel voordelen aan deze Smartdrive. Ik kan ‘m makkelijk zelf tillen, ook bijvoorbeeld de auto in en uit. Hij geeft me ontzettend veel vrijheid en onafhankelijkheid, doordat ik langere afstanden zelf kan rollen, zonder door een ander geduwd te hoeven worden. Hij kan gemakkelijk even uitgezet worden, bijvoorbeeld om even een wheelie te maken om de metro in te komen of een drempeltje te nemen. En hij schijnt in combinatie met een Freewheel nog fijner te zijn, daar ben ik erg nieuwsgierig naar.

Ik hoop dus dat de adviseur van de WMO die voordelen ook ziet!

Heb jij ervaring met elektrische ondersteuning bij een rolstoel? Ken jij nog andere alternatieven?

/6 Reacties/door

Aftellen naar de zomervakantie

pijn si bekkeninstabiliteitDe afgelopen weken lijken voorbij te vliegen, mijn agenda staat vol met afspraken en dingen die ik moet doen en er lijkt maar geen einde aan te komen. Zo’n beetje net als de was. Is eindelijk de bodem van de wasmand in zicht, komen er weer twee dametjes langs met een berg vuile was…

Maar met het afstrepen van taken en omslaan van de bladzijdes van mijn agenda, komt de zomervakantie ook steeds dichterbij!

Aftellen naar… de diplomering

Op mijn werk is het ontzettend druk. Behalve dat ik als examenleider ervoor moet zorgen dat alle examens en examendossiers in orde zijn, ben ik ook studieloopbaanbegeleider van een klas die gaat diplomeren. Dat loopt niet altijd even soepel. Aanstaande maandag heb ik de laatste les met ze en nog niet alle examenopdrachten zijn uitgevoerd en ingeleverd.

Maar wat zijn ze gegroeid in dat laatste jaar en wat ben ik trots op ze! Ongeveer de helft heeft zich al ingeschreven voor een vervolgopleiding en sommigen hebben al een baan bij de organisatie waar ze stage liepen.

Door alle drukte op mijn werk, maak ik soms wel wat langere dagen dan goed voor me is. Wat zal er een last van me afvallen als de diplomering achter de rug is en ik straks op mijn laatste werkdag de deur achte me dichttrek en een opgeruimd examenhok achterlaat.

Aftellen naar… een ifuse?

Inmiddels ben ik gisteren weer naar mijn revalidatiearts geweest. En alhoewel ik vorige keer schreef over mijn twijfels over die ifuse-operatie en meer naar ‘niet doen’ neigde, neig ik nu meer naar de andere kant.

Het klinkt allemaal zo logisch: als dat SI-gewricht vast zit, is een groot deel van mijn pijnproblemen opgelost. En ik heb er vertrouwen in dat mijn revalidatiearts mij goed begeleid om te zien of een ifuse in mijn geval een goed idee is.

Allereerst ben ik begonnen met het dragen van een bekkenband, om te zien wat het doet als mijn bekken van buitenaf meer stabiliteit krijgt. Voor die stabiliteit werkt het wel. Aan het eind van een lange werkdag heb ik minder pijn en ben ik minder moe dan zonder bekkenband. Maar daarnaast heb ik meer last van mijn blaas als die band erop drukt.

Gisteren heb ik injecties met lidocaïne en corticosteroïden in mijn SI-gewricht gehad. Nu is het afwachten wat dat gaat doen. Door mijn EDS en het feit dat ik al ruim tien jaar daar pijn heb, duurt het langer voor het effect te merken is. Het prikken zelf was behoorlijk pijnlijk, maar ik had het erger verwacht en het was wel te doen. Later werd het pijnlijker en voelde elk hobbeltje in de weg alsof die spuiten er weer ingezet werden.

Ik hoop dus dat de komende week de pijn minder word. Mijn SI wordt er niet stabieler van, maar het zou de irritatie wel weg moeten halen. Zo zou ik kunnen merken hoe het is met minder pijn in dat gebied en of ik dan een operatie ervoor over zou hebben om dat effect blijvend te ervaren.

Aftellen naar… nieuwe orthopedische schoenen

Gisteren was ik niet alleen voor die spuiten naar de andere kant van het land afgereisd. Ik had ook een afspraak met de orthopedisch schoenmaker. Hij had inmiddels de passchoenen af en nu zijn de laatste puntjes bekeken en besproken, zodat de echte schoenen gemaakt kunnen worden.

Met de vakantieperiode die eraan komt, zou het wel kunnen dat ze pas na de zomer klaar zijn. Ik hoop natuurlijk eerder, want ik ben erg nieuwsgierig naar wat hij ervan gaat maken. Ik mocht zelf een voorbeeld meenemen en de kleur en leersoort kiezen. In mijn hoofd worden het prachtige laarsjes. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik maar vrij weinig echt mooie orthopedische schoenen gezien heb.

Aftellen naar… een lege bankrekening

We hadden best een lekker bedrag op de spaarrekening, maar besloten dat het tijd werd voor een nieuwe, grotere auto. Eentje waar mijn rolstoel in kan, zonder dat ik ‘m uit elkaar hoef te halen. En we zijn geslaagd, hebben sinds deze week een mooie, grote bak onder onze kont! En de spaarrekening staat weer op nul…

De eerste rekeningen van mijn revalidatiearts zijn binnen en gisteren hoorde ik dat mijn zorgverzekering moeilijk doet. Vooraf had ik gebeld en werd mij verteld dat ik wel een deel vergoed kreeg, maar niet alles, omdat deze arts niet aangesloten is bij een revalidatiecentrum of ziekenhuis. Alleen was dat telefonisch gemeld aan mij en heb ik het niet zwart op wit gekregen. En nu hoorde ik via mijn revalidatiearts dat ze helemaal niet willen betalen. Ik moet het nog goed uitzoeken en voordat ik de afwijzing zwart op wit heb, ga ik nog niet bij de pakken neer zitten. Maar die rekeningen zijn geen kattenpis en daar gaat dus weer een groot deel van de reserves.

Nu ben ik vast één van de weinige chronisch zieken die op dit moment nog niet door het eigen risico van de zorgverzekering is. Maar met die schoenen die eraan komen, is dat zo gebeurd. Aangezien er ook nog een eigen bijdrage bovenop komt, loop ik straks met schoenen van dik driehonderd euro. Het is te hopen dat ze het geld waard zijn!

Aftellen naar… de zomervakantie

Je kan je voorstellen dat ik hier ontzettend aan toe ben. Even bijtanken na die superdrukke weken op mijn werk. Even de stress loslaten van alles rondom de examinering en diplomering. En niet te vergeten rondom het gedoe met mijn zorgverzekering. Ik hoop dat dat voor de zomervakantie geregeld is.

Even niks moeten, zes weken lang: heerlijk! We hebben nog niks geboekt, geen idee of we dat nog gaan doen. Maar je snapt dat het na die leeggelopen bankrekening een beetje low budget wordt.

En jij, waar tel jij naar af? Heb jij ook zo’n behoefte aan zomervakantie?

/6 Reacties/door