misiconistoryteller amsterdamNet als wel meer vrouwen doe ik graag mijn best om goed voor de dag te komen, zowel qua uiterlijk als fitheid. EDS maakt dat iets lastiger, maar door alles op mijn eigen tempo en niveau te doen, hoop ik overbelasting te voorkomen en mijn spieren sterk te houden.
Dat goed voor de dag komen is soms een uitdaging, doordat ik steeds vaker mijn rolstoel gebruik en mijn kledingkast daar nog niet op is ingesteld. Reden genoeg om regelmatig achter de naaimachine te kruipen!

Shimmy Shake versus DanceAble festival

Shimmy shake 2019 Annelies & Jacqueline

Annelies & Jacqueline – Shimmy Shake Festival 2019 Foto: Ton van Til

In november had ik niet één, maar wel twee dansfestivals waar ik zowel als bezoeker als danser van heb kunnen genieten. Begin november het Shimmy Shake Festival en eind november DanceAble 3.

Het Shimmy Shake Festival is een fusion buikdansfestival in Rotterdam, waarbij verschillende dansstijlen gemixt met buikdans te zien zijn. DanceAble in Den Haag laat dan weer inclusiedans zien, waar dansers met en zonder beperking samen dansen. Twee totaal verschillende festivals, maar met toch ook aardig wat overeenkomsten.

Kijken naar dans: geweldige shows!

Beide festivals hadden geweldige shows met dansers uit binnen- en buitenland. Bij allebei heb ik één show helemaal gezien en de show waarin we zelf optraden voor een deel. En of het nou urban of volksdans is, ik kijk er graag naar. Zo’n avond vol diversiteit in dans is genieten en dat heb ik bij beide festivals evenveel gedaan.

Niet dat alles even geweldig vind. Er waren heus ook wel stukken waarvan ik dacht: waar gaat dit over? Of dat het er gewoon ongemakkelijk uitzag. En soms vind ik het wel geweldig, maar tegelijkertijd confronterend omdat het laat zien wat ik niet meer kan. Bijvoorbeeld als ik de groep zie dansen waar ik ook ooit samen mee heb gedanst zonder rolstoel. Maar ook als ik iemand met een rolstoel dingen zie doen die ik nooit zal kunnen doen.

Voor het overgrote deel word ik er gewoon heel erg blij van om naar dans te kijken. Sommige dansers hebben zo’n fijne uitstraling, dat je zin krijgt om mee te dansen op het podium. En de aandacht die er naar de kostuums gaat, dat vind ik ook prachtig om te zien. Wel een grappig detail: bij Shimmy Shake was er een duet waarbij de danseressen samen in een aan elkaar gemaakte rok zaten en bij DanceAble was er ook een stuk met aan elkaar genaaide kledingstukken waar mooi gebruik van werd gemaakt.

Zelf dansen: workshops

Tijdens DanceAble had ik geen tijd om een workshop te volgen, maar bij het Shimmy Shake Festival heb ik wel een workshop gevolgd. Van tevoren had ik aan de organisatie gevraagd of het mogelijk was om met rolstoel mee te doen en die vraag hadden ze weer neergelegd bij degene die de workshops gaven. Uiteindelijk ben ik voor een workshop van Patricia Zarnovican gegaan, gericht op de basis van tribal fusion bellydance.

Net als vorig jaar was ik de enige met rolstoel, in een grote groep dansers. En dat ging best prima. Er waren wel soms stukken waarbij ik moest kiezen of ik òf met mijn armen meedeed, òf met het verplaatsen. Maar verder kon ik met alles meedoen en was het een goede oefening voor mijn techniek.

Bij een workshop van DanceAble zal het vast met minder aanpassingen kunnen. Maar ik blijf fusion buikdans toch erg leuk vinden en dan heb ik het er wel voor over.

Zelf dansen: optreden!

Bij de Matinée Mash Up tijdens het Shimmy Shake Festival traden Annelies en ik voor het eerst samen op. Sowieso hadden we niet eerder samen gedanst voordat we hiervoor gingen oefenen. Dus de weg ernaartoe was ook al een hele ervaring. In het begin wat onwennig, maar wel nieuwsgierig naar wat we samen neer konden zetten. En uiteindelijk hadden we een dans gecreëerd die bij ons allebei past.

Bij DanceAble 3 lieten we dezelfde dans nog eens zien tijdens een open stage. Dat was overigens niet mijn enige optreden dat weekend. Met Misiconi Dance Company sloten we het symposium op vrijdag af met de première van Homo Sapiens 3.0.

En we zijn echt enorm overladen met complimenten. Ik denk bij Shimmy Shake nog wel het meest. Misschien ook wel omdat veel mensen Annelies en mij wel apart kennen als dansers, maar nog niet eerder samen hebben gezien. Dat het mensen zelfs ontroerde, vond ik wel bijzonder om te horen.

Toegankelijkheid bij deze dansfestivals

Het spreekt voor zich dat er bij DanceAble volop aandacht is voor toegankelijkheid. De theaters (Korzo en Theater aan het Spui) waar het plaatsvond, waren dan ook prima toegankelijk met rolstoelplaatsen op de eerste rij, een toegankelijk toilet, een liftje of helling en vrijwel geen drempels. Ook was er een gebarentolk en waren hulphonden uiteraard welkom. Maar een festival vol inclusiedans trekt ook aardig wat mensen met een beperking aan. Dus alsnog een rij bij het toilet en de plaatsen op de eerste rij waren allemaal bezet. Logisch dan ook dat hier vooraf gevraagd wordt wat je nodig hebt aan toegankelijkheid. Maar het wordt dan wel geregeld, bijvoorbeeld ook een kleedkamer op de begane grond.

Het parkeren bij de theaters in Den Haag vond ik wat tegenvallen. Om zo dichtbij mogelijk te kunnen parkeren, was ik uiteindelijk € 70 kwijt (wel verspreid over drie dagen). De route van de parkeergarage naar het theater was niet geweldig: smalle, scheve, ongelijke stoepjes waar vaak ook nog een plantenbak in de weg stond. Nadat ik met rolstoel en al van de stoep viel, ben ik dan ook maar verder over straat gaan rollen. Maar echt veilig voelt dat ook niet.

Shimmy Shake vindt plaats in het Maastheater, dit is een wat kleiner theater buiten het centrum. Hier is één gehandicaptenparkeerplaats voor de deur en daarnaast vaak genoeg ruimte om in de buurt te parkeren. In het theater zelf is een toegankelijk toilet en ook hier kunnen rolstoelgebruikers op de eerste rij plaatsnemen. Voordeel hier is dat ik tot nu toe steeds de enige rolstoelgebruiker ben en er altijd wel plek voor me gemaakt wordt, zonder dat ik erom hoef te vragen. Ook de kleedkamer werd op de begane grond geregeld.

Dansen voor en door iedereen!

Tijdens DanceAble werd ook al gezegd dat het mooi zou zijn als er geen festival gericht op inclusiedans nodig zou zijn, maar dat inclusieve dansgezelschappen gewoon geboekt worden door theaters en festivals.

Van Shimmy Shake weet ik dat ze erg open staan voor diversiteit, dat zie je ook aan wat er op het podium staat. Dansen is voor iedereen, het maakt niet uit hoe jong of oud je bent, of dat je lijf wel of niet aan een bepaalde standaard voldoet. Ik voel me er net zo welkom met rolstoel als toen ik er zonder rolstoel kwam.

Doe mij maar meer van dit soort festivals!

/0 Reacties/door

2x Blutsgeschwister rood

vest jurk Blutsgeschwister rolstoelmode

Je dacht toch niet dat ik na dat weekje Duitsland zonder nieuw jurkje thuis zou komen? In München zit een winkel met alleen maar kleding van Blutsgeschwister. Een lekker kleurrijk merk met toffe printjes, daar hou ik wel van! Een beetje King Louie, maar dan met net wat meer Duitse invloeden. Het zou volgens Michelle van Dijk dus prima als lerarenuniform dienst kunnen doen, met een legging en laarsjes erbij. Nou, klinkt goed wat mij betreft.

In Nederland ben ik er nog niet zo heel veel van tegengekomen in de winkels. Meestal maar een paar items. Of online net iets meer keuze, zoals bij Topvintage. Dus ik heb mijn ogen uitgekeken daar. Uiteindelijk verliet ik de winkel met twee rode items.

Taiga Weddingparty Dress – The Black Sheep

De Taiga Weddingparty Dress is er in verschillende prints en andersom is de stof (The Black Sheep) weer in verschillende modellen te krijgen. Dit model zit strak aan de bovenkant en loopt vanaf de taille wijd uit. De jurk komt tot boven de knie, net iets korter dan ik normaal gesproken draag. En de diamantvormige halslijn laat soms wel wat van je decolleté zien, dus of het heel erg geschikt is als lerarenuniform… Ach, misschien voor de dagen dat ik geen les geef en dus niet over tafeltjes hoef te buigen.

Alhoewel de print op de stof aan een gebreide trui doet denken, is het gewoon een dunne tricotstof. Zit heerlijk, maar je ziet er wel snel je vetrolletjes in. Zeker als je je dagen net als ik vooral zittend doorbrengt. Ik draag er een sportlegging van Decathlon onder, die hebben een hele fijne hoge taille, die mijn vetrolletjes nog enigszins camoufleert.

De print met een paar zwarte schapen tussen de witte schapen is overigens een hommage aan prinses Diana die in de jaren ’80 een zwarte schaap trui droeg.

Her Casual Highness Swearka – Hidden Garden Flowers

Ook deze trui, Her Casual Highness Swearka, is in verschillende prints verkrijgbaar. Het is een lang vest met een capuchon, rits en zakken. De achterkant is wat langer dan de voorkant en heeft een split in het midden. Die lange achterkant vind ik wel fijn, zo kruipt het vest niet omhoog als ik in mijn rolstoel zit. Het nut van het koordje in de taille heb ik nog niet ontdekt. Je moet ‘m wel heel strak vastmaken wil het een zichtbaar effect hebben, maar dan vind ik het vest niet meer zo comfortabel zitten. En een vest als dit gebruik ik vooral voor het comfort. Om warm te blijven voor of na een dansles, of lekker op de bank te hangen.

De stof Hidden Garden Flowers is een joggingstof, lekker warm dus! Van een afstandje is het niet zo goed te zien, maar de bloemenprint bestaat uit allemaal stippeltjes.

Blutsgeschwister winkel: echt een aanrader!

Het duurde wel even voor ik de hele winkel rond was en een paar kledingstukken wilde gaan passen. Gelukkig voor de rest van mijn gezin was er ook een bankje om te zitten. Echt zoveel leuks te zien! Ook bijvoorbeeld leggings in net zulke leuke printjes als de jurkjes. Nu vind ik het zelf iets teveel van het goede om printjes met elkaar te combineren, maar het ziet er allemaal wel heel gezellig uit.

Ik kreeg ook een catalogus mee. Wel in het Duits, maar dat er zoveel foto’s in staan maakt dat wel weer goed. Er zit zelfs een patroon in om zelf iets te naaien. In de winkel kon je ook verschillende stoffen kopen en een naaipatronenboek. Zo leuk dat dat allemaal in één winkel te vinden is, al mijn favoriete dingen bij elkaar!

Het naaipatronenboek heb ik overigens niet gekocht. Op zich kan ik me wel redden met de Duitse beschrijvingen, maar de patronen zelf kwamen al overeen met de patronen die ik thuis heb liggen. En ik ben juist op zoek naar iets nieuws, een patroon wat totaal anders is dan wat ik al gemaakt heb.

Maar mocht je dus van vrolijke, kleurrijke kleding houden en een tripje naar Duitsland op de planning hebben staan, dan zou ik deze winkel zeker aanraden! Hij zit niet alleen in München, maar in meerdere steden in Duitsland.

Dit artikel bevat een paar affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op deze links (van Topvintage en Decathlon) klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

/1 Reactie/door

5x Waarom contactimprovisatie niks voor mij is

DanceAble masterclass connection II workshop inclusiedans contactimprovisatie

Sorry lieve dansdocenten. Ik weet dat jullie erg je best doen bij het samenstellen van een workshop of dansles. Wat ik hier ga beschrijven, ligt dan ook niet aan jullie, maar puur aan mij. Contactimprovisatie is gewoon echt niet mijn ding.

Wat is contactimprovisatie en waarom wordt het zo vaak ingezet bij inclusiedans?

Bij contactimprovisatie gebruik je het fysieke contact met elkaar om elkaar in beweging te zetten. Je volgt elkaar, communiceert door middel van beweging en aanraking. Je leunt of draagt elkaars gewicht en leert zo de mogelijkheden van jou en je danspartner kennen. Dat doe je al improviserend, dus je weet niet van tevoren wat er gaat komen.

Eigenlijk is het niet zo vreemd dat het bij inclusiedans vaker ingezet wordt. Doordat je continu op elkaar aan het afstemmen bent, maakt het niet zoveel uit welk niveau of welke mogelijkheden de dansers hebben. En daarnaast is er geen ingewikkelde choreografie die uit het hoofd geleerd moet worden, dus dat geeft ook mogelijkheden voor mensen die niet zo goed kunnen onthouden. Ik kan me ook voorstellen dat het ontdekken van elkaars mogelijkheden door middel van deze manier van dansen een bijzondere ervaring kan zijn. Zowel voor de dansers met als zonder beperking valt er veel te ontdekken.

Maar zelf vind ik het niet zo fantastisch en wel om de volgende redenen:

1. Ik hou gewoon niet zo van dat kleffe gedoe

Mensen die mij goed kennen (en vooral mijn collega’s), zullen dit vast beamen. Ik hou niet van handjes schudden, altijd weer die drie zoenen, enzovoort. Fysiek contact houd ik liever voor mijn eigen gezin. of voor vrienden/familie als ze een troostende knuffel nodig hebben. Maar ik ben wel zuinig met het uitdelen hiervan.

En om dan een hele dansles lang aan iemand vastgeplakt te zitten… Ieuw!

2. Blijf van mijn kwetsbare lijf!

In het dagelijks leven vind ik het ook altijd onprettig als mensen onverwacht aan mijn rolstoel zitten. Die rolstoel is ervoor bedoeld dat ik ontspannen kan zitten. Maar bij de kleinste (onverwachte) beweging of aanraking voel ik dit al in mijn gewrichten schuiven. Dat kan ik wel grotendeels opvangen door mijn spieren en houding goed in te zetten, maar dat betekent dus dat ik ze wel allemaal moet aanspannen. En dat is vreselijk vermoeiend.

Het is ook weer niet zo dat ik tijdens de ‘gewone’ danslessen nooit fysiek contact heb met andere dansers. Maar deze dansers ken ik met hun bewegingen. En wanneer we de bewegingen van tevoren vastleggen, weet ik ook wat er gaat komen en kan ik me daarop instellen. Dat is een stuk minder vermoeiend, omdat ik bijvoorbeeld de ene keer meer van mijn rugspieren vraag en de andere keer van mijn buikspieren.

3. Improviseren? Zeg nou maar gewoon wat ik moet doen!

Het leuke aan een dansles of -workshop vind ik het leren van nieuwe dingen. En die komen bij mij niet zomaar op door te improviseren. Ja soms, als ik er een hele gerichte opdracht bij krijg. Maar als ik ‘gewoon maar wat moet doen’, dan is mijn inspiratie al snel op. Of de ruimte en de muziek moeten zo veilig voor mij voelen dat ik gewoon los kan gaan. Maar dat lukt dan weer niet als ik aan een ander vastgeplakt zit.

Laat mij maar gewoon lekker de dansdocent nadoen en daarbij af en toe gecorrigeerd worden om de techniek te verbeteren. Of in het samen creëren van een dans vind ik het fijner om steeds wat vast te leggen en dingen ook gewoon te bespreken met elkaar.

4. Al dat contact beperkt me nog meer in mijn bewegingen

Door continu fysiek met elkaar in contact te zijn, kan ik letterlijk niet zoveel kanten op. Ik zit lager dan de staande danser, dus wordt er automatisch meer op mij geleund dan andersom. Met een andere rolstoeldanser botsen de stoelen dan weer steeds tegen elkaar. En het contact maken doe ik dan vooral met mijn bovenlichaam en armen, terwijl ik die armen ook nodig heb om mijn rolstoel onder controle te houden.

Er zullen vast rolstoeldansers zijn die het geweldig onder de knie hebben en juist heel creatief hierin zijn. Maar voor mijn gevoel ziet het er bij mij maar klunzig en ongemakkelijk uit.

5. Contactimprovisatie gaat voorbij aan wat voor mij het doel van dansen is

Dansen is voor mij een vorm van expressie, heerlijk op kunnen gaan in de muziek met mijn bewegingen. Ontspannen kunnen bewegen en daarbij ook mijn technieken en spierkracht kunnen verbeteren. Iets moois neer kunnen zetten, wat voor anderen de moeite waard is om naar te kijken.

Maar als ik me beperkt voel in mijn bewegingen en continu alert moet zijn om mijn kwetsbare lijf te beschermen, is de lol er voor mij snel af. Ziet er ook nogal krampachtig uit. Vandaar dat ik niet zo enthousiast wordt van contactimprovisatie.

Als het zo nu en dan in mijn wekelijkse lessen naar voren komt, vind ik het niet zo’n probleem. Maar als ik een inclusiedans workshop wil volgen, is dat het eerste waar ik naar kijk. Is het contactimprovisatie? Dan sla ik over!

Ben jij bekend met contactimprovisatie als dansvorm? Zou het iets voor jou zijn?

 

/2 Reacties/door

Wishlist jurken & tassen

jurken wishlist topvintage

1. Wonder Woman Dress (Blutsgeschwister) 2. Swallow Swing Dress (Topvintage) 3. Monica Ovader Dress (Cissi och Selma)

Met mijn verjaardag kreeg ik een paar leuke cadeaubonnen om uit te geven. En uiteraard ben ik meteen eens gaan neuzen wat ik ervoor zou kunnen kopen. Mijn wishlist was al snel gevuld met moois!

Jurken wishlist Topvintage

Mijn vriendinnen weten heel goed wat ik leuk vind. Een cadeaubon van Topvintage is aan mij goed besteed! Ik ben echt alle jurken langsgegaan, maar bleef toch hangen op deze drie. Geen strakke jurken dit keer, wel allemaal met mouwen en iets van een V-hals.

  1. Wonder Woman Dress: Lekker kleurrijk en opvallend met een cartoonprint. En in een katoenen stof met wat stretch, dat is altijd wel fijn om te dragen. Het model heeft geen volle cirkelrok, dus dat kan ook wel in combinatie met mijn rolstoel. Volgens de maattabel zou de taille alleen wel wat aan de krappe kant zijn vergeleken met de borst. In mijn maat dan tenminste. Dat maakte me wel wat aan het twijfelen.
  2. Swallow Swing Dress: Deze heeft een leuke zwaluwenprint en is qua kleur iets minder opvallend dan de andere twee jurken. Ideaal voor mijn werk (alhoewel ik de andere ook zo naar mijn werk zou dragen).
  3. Monica Ovader Dress: Hiervan zijn de mouwtjes iets korter dan de andere twee. Of dat heel handig is met de herfst in aantocht, weet ik niet. Maar verder ziet deze parapluutjesjurk er heel tof uit. Een A-lijn vind ik sowieso prettig om te dragen. Niet te strak, maar ook niet zo los dat de rok tussen mijn wielen komt.

(De linkjes zijn te vinden onder de foto.)

Wishlist tassen The Little Green Bag

Ik wist wel dat er een winkel bij ons in de stad is van The Little Green Bag. Alleen was ik er nog niet eerder binnen geweest. De winkel hier is wat krap en dan ga ik er zonder doel niet zo snel naar binnen. Maar ze hebben ook een website en daar zijn echt ontzettend veel tassen te vinden.

Mijn oog was gevallen op de mooie tassen van het merk Cowboysbag. Stoere, leren tassen in mooie kleuren.

  1. Backpack Pine: Ik heb alleen maar functionele rugzakken, eigenlijk geen mooie. Hier vind ik de kleur vooral mooi van, een beetje olijfgroen. Verder is het één groot vak, met een klein ritsvakje aan de binnenkant. En ook een ritssluiting van boven, wat wel praktisch is als ik ‘m achterop mijn rolstoel zou hangen.
  2. Bag Oakland: Bij deze tas zijn de twee ruime ritsvakken wel handig. De tas die ik nu veel gebruik, is soms net een grabbelton. Dan moet ik de hele inhoud eruit gooien om iets te vinden. Verder ziet de tas er wel wat degelijk uit, iets minder stoer dan de andere twee.
  3. Bag Folkestone: De grof afgewerkte randen trokken meteen mijn aandacht. En ook weer twee ristvakken, handig! Alleen kon ik vanaf de foto’s op de website niet zo snel zien of ik deze tas ook onder mijn rolstoel kan hangen. Maar gelukkig is de winkel vlakbij!

Kon niet wachten… meteen maar besteld…

En ongeduldig als ik ben, had ik sneller de jurk en tas besteld dan dat ik dit artikel geschreven had. Als ik nou iets geduldiger was, had ik nog van de 10% korting gebruik kunnen maken die je (gisteren en) vandaag bij Topvintage krijgt. Maar goed, ik mag niet klagen met al die verwennerij op mijn verjaardag.

Na het advies van mijn kinderen en man, koos ik voor de jurk met parapluutjes. Deze jurk zit echt heerlijk! En de maat (dit is een XL) zit ook helemaal prima. Bij de schouders wel iets losser dan de rest, maar dat vind ik eigenlijk wel fijn.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

En op mijn vrije dag ging ik even langs The Little Green Bag. In eerste instantie ging mijn voorkeur uit naar de Folkestone tas, maar deze viel toch kleiner uit dan ik me had voorgesteld. En er zaten ook geen ogen aan de zijkant om ‘m gemakkelijk onder mijn rolstoel te hangen. Maar de kleur vond ik wel erg mooi.

Dus toen ging ik toch maar voor de Oakland, maar dan in de kleur petrol. Deze was niet in de winkel, dus heb ik ‘m in een andere kleur gecheckt op maat enzo. En meteen maar in de winkel besteld.

De tas is inmiddels ook al bezorgd, alleen heb ik ‘m nog niet fatsoenlijk op de foto gezet. Als je mijn Instagram Stories volgt, heb je ‘m daar misschien wel al voorbij zien komen. Een heel fijn formaatje tas met verschillende vakjes.

In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op deze links klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

/0 Reacties/door

Met Misiconi & Oceanallover naar Spoffin

Dat het hier op mijn blog een beetje rustig was de afgelopen weken, had een reden. Van 12 tot en met 24 augustus mocht ik mee met Misiconi naar Amersfoort, waar we samen met Oceanallover een voorstelling in elkaar hebben gezet voor het Street Arts Festival Spoffin.

Twee weken voorbereiding voor Spoffin 2019

Oceanallover is een Schots gezelschap dat voorstellingen maakt die vooral draaien om de prachtig gemaakte kostuums en live muziek. Misiconi Dance Company is een inclusief dansgezelschap wat gebruik maakt van de diversiteit van de dansers, met of zonder beperking. Alex Rigg (Oceanallover) en Joop Oonk (Misiconi) hebben vooraf al contact gehad om de voorstelling voor Spoffin voor te bereiden.

Eenmaal in Amersfoort, was het hard werken. Elke dag van 10.00 tot 17.00 uur (of langer) waren we in de studio in het Eemhuis aan het werk. Toch duurde het wel even voor er een beetje een beeld kwam wat we nu daadwerkelijk als voorstelling neer gingen zetten. In de tweede week was het team van de Schotten compleet en kwam er schot in.

Losse stukken werden samengebracht, de route werd verkend, kostuums gepast… En toen was het tijd voor de voorstelling zelf.

Ei

De naam van het stuk is ‘Ei’, als verwijzing naar schepping, creëren. In het proces van het creëren van dit stuk kwam er van alles bij. Dus of het publiek dit er ook uit zou halen, betwijfel ik. Het is in ieder geval een bijzonder geheel geworden. Heel anders dan ik gewend ben bij Misiconi.

Wat het dansen betreft, kon ik er niet helemaal mijn ei in kwijt. De straat ging niet zo goed samen met mijn dansrolstoel, waardoor ik veel met mijn handen op mijn wielen moest bijsturen. En het dansen met hoed en dikke jas was ook wel erg wennen. Op de filmpjes zie ik dat wel een beetje terug. Aan de andere kant valt het in het geheel van veertien personen met indrukwekkende kostuums en schmink niet zo heel erg op. En de ervaring op zich vond ik erg bijzonder.

Geweldige herinneringen en mensen op Spoffin

Een groot deel van die bijzondere ervaring was toch wel het leren kennen van andere mensen, veel gezelligheid zowel binnen ons Misiconi-team als samen met Oceanallover. Met sommige dansers van Misiconi had ik al een tijd niet samengewerkt of kende ik nog helemaal niet. En dan meteen twee weken samen werken, slapen, eten en drinken maakt toch dat je elkaar snel goed leert kennen.

De eerste week zaten we in een hotel en hingen we elke avond wel even rond de pooltafel. De tweede week was het een bed & breakfast bij een boerderij. Heel wat anders met spelletjes Rummikub en Jenga, maar net zo gezellig.

Naast ons team kwamen we nog meer bijzondere mensen tegen. Gasten van het hotel en bed & breakfast die we regelmatig tegenkwamen. De supervrijwilliger Theo die ons met zijn gele bus en grote lach overal naartoe bracht. Andere artiesten in de kleedkamer of op de locatie waar we tijdens het festival konden eten. Superlekker eten ook trouwens.

En ook weleens wat aparte situaties. Ik heb het twee keer gehad dat iemand uit het publiek echt niet opzij wilde gaan. Nog nooit eerder meegemaakt. Of dat in het bed & breakfast om vijf uur ‘s ochtends de tv werd aangezet in de ontbijtruimte en we in de slaapkamer ernaast letterlijk konden horen wat er aan stond. Of de kerk die als kleedkamer fungeerde, maar de (rolstoeltoegankelijke) ingang afgesloten had, terwijl we net terugkwamen van de voorstelling.

En die salamitechniek dan?

Dat dit voor mij twee hele pittige weken zouden worden, wist ik van tevoren al. Normaal werk ik maar zes uur op een dag en dat is lang niet zo intensief als dansen. Nu waren het dus èn langere dagen èn intensiever èn met mensen die ik niet allemaal zo goed ken èn ik had niet alle middelen ter beschikking die ik normaal wel heb. Zo is mijn Smartdrive nog steeds niet gerepareerd en moest ik alles zelf rollen. Ik had daarnaast vooral mijn dansrolstoel bij me en die rolt niet fijn over een klinkerweg.

Tijdens de dagen dat we in de studio aan het werk waren, heb ik steeds in de lunchpauze even op de bank gelegen. Ik had al mijn stretcher meegenomen voor het geval er niets zou zijn om te kunnen liggen, maar de banken lagen helemaal prima! Op de dagen van de voorstellingen ben ik op een handdoek op de grond gaan liggen. Iets minder comfortabel, maar het werkte prima.

Daarnaast ben ik niet elke keer meegegaan met de anderen als ze even het centrum in gingen. Bij heuveltjes en bruggen (die zijn er veel in het oude centrum van Amersfoort) kreeg ik vaak een duwtje in de rug om naar boven te komen. En ze waren ook erg behulpzaam om voor mij bijvoorbeeld een lunch te halen, zodat ik mijn energie kon sparen.

Maar ik vond het wel heel lastig. Het liefst was ik gewoon helemaal in het ritme van de anderen meegegaan. Het is niet dat ik het leuk vind om alleen achter te blijven, om hulp te vragen of op tijd naar bed te gaan. Maar had ik dat niet gedaan, dan had ik er waarschijnlijk niks van gebakken tijdens de voorstellingen. Nu was ik nog steeds wel helemaal kapot aan het einde van de dag en zal ik nog wel een paar dagen nodig hebben om bij te komen van dit avontuur. Maar door regelmatig mijn rust te pakken, denk ik dat ik toch aardig heb kunnen functioneren.

Heb jij toevallig ook onze voorstelling gezien? Ben benieuwd wat je ervan vond. En foto’s/filmpjes zijn altijd welkom natuurlijk!

/2 Reacties/door

Vers van de naaimachine: mijn groene feestjurk

groene feestjurk zelfgemaakt

Ja hoor, de zomervakantie is pas echt begonnen als ik weer jurkjes binnen een dag tevoorschijn tover. En met mijn veertigste verjaardag op komst, was ik nog op zoek naar wat leuks. Ik ging dus voor een groene feestjurk!

Het patroon: Grace Kelly jurk uit het boek Little Black Dress

In het boek Little Black Dress staan tien zwarte jurken van beroemde vrouwen. Van elke jurk staat er een patroon in, plus een variatie erop. In totaal dus twintig patronen. Hiervan koos ik de Grace Kelly jurk uit. Ik heb al eerder patronen uit dit boek gebruikt, hier maakte ik bijvoorbeeld de blauwe lentejurk Chanel van. De instructies zijn makkelijk te volgen en als je een patroon al eens gemaakt hebt, is het makkelijk aan te passen.

En dat aanpassen is dan ook wat ik gedaan heb. De split hoort eigenlijk aan de achterkant, maar daar zie je toch niets van als ik in mijn rolstoel zit. Dus heb ik die naar voren geschoven. Om dat te doen, heb ik het voorpand wel opgesplitst. Aan de andere kant heb ik de boven- en onderkant juist weer samengevoegd, zodat er geen naad horizontaal over mijn buik loopt.

Verder heb ik geen rits of voering gebruikt, omdat ik dat niet zo prettig vind zitten. De stof heeft genoeg stretch, dus dat kan prima.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

Voordat ik mijn schaar in de dure stof met groene bladerprint zette, heb ik het patroon eerst op wat restjes en goedkope stof uitgeprobeerd. Hij valt vrij groot uit, vooral aan de bovenkant. Daar heb ik ‘m dus ook wat moeten innemen.

In een andere stof ziet de jurk er meteen heel anders uit. Het proefmodel heb ik in een dikke, maar soepele tricot gemaakt. Zit heerlijk, maar je ziet wel elk rolletje zitten. Aan de andere kant vallen in de groene bladerprint mijn borsten een beetje weg. Het is ook nooit goed hè!

groene feestjurk zelfgemaakt detail

Knopen uit oma’s knopenpotje

Eerlijk gezegd kreeg ik het kraagje niet helemaal netjes. De punten zouden moeten aansluiten, maar deden dat niet. En dan kun je net zo goed iets moois eraan toevoegen om dat foutje te verbloemen.

Van mijn moeder kreeg ik ooit het potje met knopen van oma. Misschien heeft ze het potje zelf ook aangevuld (ik wel al inmiddels), dus of het echt knopen van mijn oma zijn, weet ik niet honderd procent zeker.

Behalve bij het kraagje, heb ik dezelfde knoop ook bij de split aangenaaid. En ik ben wel tevreden met het resultaat zo, maakt deze groene feestjurk nog wat feestelijker.

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de linkjes klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

/0 Reacties/door

Dansend de zomer in

fusion buikdans inclusiedans met rolstoel

Terwijl ik dit schrijf, lig ik voor pampus bij een temperatuur van rond de dertig graden en heb ik weinig puf om te dansen. Maar er komen een hoop leuke dansprojecten aan deze zomer en als je eenmaal bezig bent, maken de omstandigheden niet zoveel meer uit. Of ze maken het juist nòg bijzonderder.

Zo dansten we met Misiconi in december in een kerk, in februari in de sneeuw en met Koningsdag tussen het struinende publiek. Maar er komt dus nog veel meer leuks aan!

Taalfestival in ‘s Heer Arendskerke

Aanstaande zondag 30 juni dans ik samen met Suzanne het duet #Storyteller op het taalfestival ‘Vloeiend als zomerregen’. Een middag vol taal, muziek, beeldende kunst en dans. Het belooft mooi weer te worden en de toegang is gratis, dus mocht je in de buurt zijn, kom gezellig langs! Het start om 14.00 uur.

Mixable Masterclass | Two times a lady

Op zaterdag 6 juli mag ik samen met Elise Reniers een Mixable Masterclass geven bij Misiconi Dance Company. Dat is voor het eerst voor mij, of in ieder geval wel voor het eerst sinds ik met mijn rolstoel dans.

Elise heeft vaker les gegeven bij Misiconi en dat doet ze in een lekker tempo en uitdagend voor iedereen. Samen wordt het een toffe mix van urban, buikdans en modern, met aandacht voor het dansen in een rolstoel.

Je kunt je nog opgeven voor deze workshop, ik zou het supertof vinden als er wat dansers met rolstoel mee zouden doen! Maar ook zonder ben je natuurlijk van harte welkom. Aanmelden kan via het Facebookevent: Mixable Masterclass | Two times a lady en het kost maar een tientje.

Besouk Festival in Rotterdam Delfshaven

Het Besouk Festival is op zaterdag 13 juli van 10.00 tot 19.00 uur en er is van alles te doen, zien, horen en proeven.

Onder andere dus Misiconi met het stuk Masks (wat ook op 5 juli al te zien is om 16.00 en 16.30 uur bij Juffrouw van Zanten). Check dit filmpje op de website van het AD even om te zien waar het over gaat.

Daarnaast hebben we tijdens het creatief lab in de lessen op zaterdag gewerkt aan ‘Reis’, wat ook tijdens het Besouk Festival te zien is. Ik dans zelf alleen in dit stuk mee.

Spoffin Street Arts Festival Amersfoort

Hier kijk ik echt naar uit: twee weken voorafgaand aan Spoffin werken we samen met een groep uit Schotland om vervolgens tijdens het festival hiermee op te treden. Echt heel benieuwd hoe dat allemaal gaat lopen.

Het festival is van 23 tot en met 25 augustus.

Fusion buikdans duet met Annelies Jansen

Annelies bewonder ik al een poosje als fusion buikdanseres, onder andere bij She Beckons. Na een oproep van haar kant ontstond het idee om een duet te creëren. Om iets nieuws te proberen en ook om inclusiedans en fusion buikdans met elkaar kennis te laten maken.

Daar zijn we nog maar net mee begonnen en dus gaan we hier in de zomer vrolijk mee verder. Uiteindelijk laten we in november ons duet zien tijdens een dansfestival en wie weet waar nog meer!

Dit filmpje hebben we opgenomen na nog maar twee keer oefenen met elkaar, dus als je het nu al tof vindt: het wordt nòg mooier!

Ik heb zin in de zomer, zin om te dansen! Jij ook? Zou het leuk vinden als je een keer komt kijken of meedansen!

/1 Reactie/door
,

De rode (orthopedische) schoentjes

rode orthopedische open schoenen

Het was weer tijd voor nieuwe orthopedische schoenen. En inmiddels ben ik het wel een beetje als een feestje gaan zien. Ik mag gewoon zelf mijn schoenen ontwerpen! Zo leuk om te doen: een beetje plaatjes verzamelen op Pinterest (klik hier voor mijn schoenen-bord), leer uitkiezen en dan maar afwachten wat de orthopedisch schoenmaker ervan maakt.

Zwart & degelijk, blauw & stoer

orthopedische schoenenNu mijn eerste orthopedische schoenen er inmiddels niet meer zo tof uitzien als toen ik ze kreeg, wilde ik toch wel weer voor iets in die stijl gaan. De knoopjes waren achteraf gezien niet zo heel praktisch. Toen er daar een paar van afgevallen waren, heb ik ze er allemaal van afgehaald. En het lichtblauwe leer werd vrij snel vies. Nu lijken het gewoon zwarte laarsjes, niet zo bijzonder, maar op zich nog wel praktisch.

Vooral praktisch met autorijden, want vergeleken met mijn tweede paar orthopedische schoenen, heb ik met mijn eerste (al wat uitgelopen) paar iets meer bewegingsvrijheid voor mijn enkels. Die stoere, stugge, blauwe stappers gebruik ik dus vooral als ik geen lange stukken hoef te rijden. En als ik ermee ga autorijden, dan doe ik de rits een stukje open.

orthopedische schoenen

Rood & luchtig

Mijn nieuwe orthopedische schoenen moesten dus wel iets toe te voegen hebben aan die twee paar. Het hoefden geen degelijke zwarte laarsjes of stoere Dr. Marten’s te worden, die had ik al. Iets meer kleur leek me wel wat, opvallend rood bijvoorbeeld. En met de zomer in aantocht, dan toch ook iets luchtigers dan dichte schoenen.

Voor deze schoenen heb ik onder andere Fluevog weer als voorbeeld genomen, maar er zijn ook andere merken die een soortgelijk model hebben. Ik heb ze bijvoorbeeld ook al eens van Dkode gehad.

Het was even lastig kiezen, maar uiteindelijk ben ik voor twee verschillende soorten rood leer gegaan. Had eerst in mijn hoofd om rood en roze te combineren, maar qua roze was er niet zoveel te kiezen. Alleen een nogal zoet kleurtje, terwijl ik liever voor oudroze wilde gaan. Rood en bruin heb ik ook nog even aan gedacht, maar toen ik de verschillende kleuren rood leer zag, vond ik dat toch het mooiste.

De riempjes, hiel en neus zijn van glad leer en de rest van suède. Dat leek me ook wel het meest praktisch, omdat die stukken eerder opgepoetst zullen moeten worden. De gespen zijn drukknopen, dus als ze eenmaal goed ingesteld zijn, zijn ze makkelijk open en dicht te maken. Maar er zit ook nog een rits in, dus eigenlijk zijn de gespen vooral voor de sier.

Ik zal ze eerst nog wel met dunne sokken of een panty in gaan lopen, maar hoop van de zomer weer eens met blote voeten in mijn schoenen te kunnen!

rode orthopedische open schoenen

Zelf schoenen kopen, ook leuk!

Ik kan niet meer zonder mijn orthopedische schoenen, maar gelukkig is dat voor de meeste mensen niet zo. Scheelt een hoop in je portemonnee, kan ik je vertellen.

Hier een paar affiliate linkjes naar de merken die ik in dit artikel noemde en als inspiratiebron heb gebruikt voor mijn orthopedische schoenen:

Mocht je op de websites onder die linkjes gaan speuren naar leuke schoenen en toevallig ook nog slagen, dan gaat er een klein percentage naar mij, zonder dat jij er meer voor hoeft te betalen. Leuk voor ons allebei dus.

Wat vind jij van mijn nieuwe rode schoenen? Zou jij ook voor zo’n opvallend paar gegaan zijn?

/2 Reacties/door

DIY Dansshirt – met gratis download patroon

dansshirt rolstoeldans

Een shirt kopiëren en namaken is niet zo heel ingewikkeld. Dat heb ik al eens eerder gedaan met succes. En ondertussen heb ik dat patroon nog wat meer aangepast zodat het nog meer naar mijn zin is. En dat patroon wilde ik graag eens met jullie delen!

Alleen heb ik er niet de apparatuur voor, ik heb er nooit voor geleerd, dus eigenlijk doe ik maar wat… Maar toch, hier is het dan: het patroon voor een supertof dansshirt! Nauwsluitend van boven en heel wijd van onder. Ideaal om met het dansen in een rolstoel te dragen. Dan hoeft het van mij niet zo strak om de buik/heupen te zitten.

Downloaden, printen, knippen en plakken

Nu heb ik niet de skills of apparatuur om professionele patronen te kunnen maken. Ik heb het dus vooral met de hand getekend op losse A4’tjes en weer ingescand. Vandaar dat sommige lijntjes wat wiebelig zijn, dan weer dik, dan weer dun. Maar het gaat om het eindresultaat en dat wordt vast net zo leuk als mijn dansshirt.

  • Allereerst kun je het patroon als PDF downloaden via de groene knop:
DIY Dansshirt – patroon maat L

Met dit PDF-patroon kun je zelf dat toffe dansshirt maken!

Nu downloaden!131 Downloads
  • Vervolgens kun je deze uitprinten, let daarbij op dat de instellingen op 100% staan, anders valt het shirt net iets kleiner uit. Met roze heb ik de markeerpunten aangegeven om het aan elkaar plakken wat makkelijker te maken. Maar op zich hoeft het niet per se in kleur uitgeprint te worden daarvoor.
  • Als je alle 16 vellen uitgeprint hebt, knip en plak je de vellen aan elkaar. De roze rondjes geven aan waar de vellen aan elkaar geplakt worden. A en A vormen samen een rondje en zo ga je verder tot X en X. Aan het begin van het filmpje (0:05) zie je een foto voorbij komen hoe dat er dan uitziet.
  • Je ziet nu de twee patroondelen: het voorpand en het achterpand. Deze kun je meteen uitknippen, of als je dat fijner vindt: eerst overtrekken op patroonpapier en dan uitknippen.

Makkelijk in elkaar gezet

Als stof zou ik voor een tricot gaan. Een andere rekbare stof kan ook prima, maar tricot vind ik zelf het meest comfortabel om in te dansen. Stof zonder rek is niet aan te raden bij dit patroon, of je moet een heel klein hoofdje hebben.

Het dansshirt is op verschillende manieren in elkaar te zetten en af te werken. Hier moet je bij het knippen van de stof alvast rekening mee houden. In het filmpje heb ik gekozen voor opties 3, 4 en 8.

  1. Het patroon is alleen in een maat L te downloaden. Als je bij de buik/heupen meer tegen een XL aanzit, gaat dat prima, want daar is het shirt wijd genoeg voor. Heb je bredere schouders, dan kun je de middenlijn wat verder van de stofvouw leggen bij het knippen en/of bij de middenachternaad meer naadtoeslag toevoegen. Voor kleinere maten zou je het tegenovergestelde kunnen doen, of je kunt ‘m gewoon zo houden als een oversized shirt.
  2. Wil je geen naad over de rug? Dan kun je beide patroondelen op de stofvouw spelden en knippen. Ook als je een stof hebt die je niet op z’n kop kunt gebruiken (bijvoorbeeld vanwege de print), leg je beide delen op de stofvouw. Op deze manier kost het je wel meer stof.
  3. Om iets zuiniger met je stof te zijn, speld je alleen het voorpand op de stofvouw en het achterpand dus langs de zelfkant. Hierbij heb je wel nog ongeveer 1,5 centimeter naadtoeslag nodig voor de naad middenachter.
  4. In het patroon is de naadtoeslag niet meegenomen. Voor de schoudernaden, zijnaden (en middenachternaad als je voor de zuinige optie gaat) en onderkant kun je 1,5 centimeter om het patroondeel knippen.
  5. Om er een jurk van te maken, kun je de onderkant wat verder doortrekken. Bijvoorbeeld 10 centimeter.
  6. Als je de hals en armsgaten alleen met een lockmachine wilt afwerken, hoef je hier geen naadtoeslag bij te knippen.
  7. Als je de hals en armsgaten met een omgeslagen zoom wilt afwerken, kun je hier ook ongeveer 1,5 centimeter naadtoeslag voor nemen. Dit krijg ik zelfs eerlijk gezegd nooit netjes bij tricot shirts, maar dat kan ook aan mij liggen.
  8. Mijn favoriete manier om de hals en armsgaten af te werken, is met strookjes tricot. Hiervoor hoef je geen naadtoeslag erbij te knippen, omdat je de extra stof al uit de strookjes haalt.

Als je eenmaal de stof hebt geknipt (met de benodigde naadtoeslag), is de rest zo gebeurd. Zeker met een lockmachine gaat dit supersnel en heb je het mooiste resultaat. Zonder lockmachine kun je het ook prima op een naaimachine met zigzagsteek in elkaar zetten, let daarbij wel op dat de stof niet teveel gaat krullen.

De achternaad, zijnaden en schoudernaden naai je op elkaar en vervolgens hoef je alleen de randen nog af te werken. Bij een dunne stof doe ik dat soms alleen door er met de lockmachine langs te gaan. Maar om ‘m net wat mooier af te werken, gebruik ik wat strookjes stof langs de hals en armsgaten. De onderkant sla ik wel om en naai ik met een zigzagsteek vast.

dansshirt geel rolstoeldans

Andere opties met dit dansshirt

Dat ik het nu toevallig gemaakt heb om in te kunnen dansen, wil niet zeggen dat je er niks anders mee kan! Voor allerlei sporten of bezigheden is dit gewoon een lekker shirt met veel bewegingsvrijheid. Fitnessen, fietsen of yoga bijvoorbeeld. Al is dat laatste niet meer zo voor mij weggelegd, zoals je op de foto hierboven (rechts) kunt zien. Dat was geen leuk danspasje ofzo… ik verloor gewoon mijn evenwicht.

En je ziet het, ook in een effen kleur hartstikke leuk. De gele stof is net iets soepeler dan de stof met gaten (die bestaat uit een dubbele laag) en valt daardoor net wat anders.

De legging die ik erbij draag, heb ik ook zelf gemaakt. Het patroon hiervoor van So Sew Easy heb ik al eerder gebruikt, maar toen met een andere tailleband. Nu heb ik een hoge tailleband gemaakt die gevoerd is met een wat stevigere stretchstof. Dat zie je niet met dat dansshirt eroverheen en dat is de bedoeling ook.

Ik ben heel benieuwd naar de creaties van anderen! Heb jij dit patroon uitgeprobeerd? Dan hoor ik graag terug wat je ervan vond en laat vooral zien hoe het geworden is. Plaats een linkje naar jouw (dans)shirt in de reacties of gebruik de hashtag #DansshirtSalamiStinkt in je social media.

/1 Reactie/door

DanceAble Masterclass Connection II

DanceAble Masterclass Connection II workshop inclusiedans

Behalve mijn danslessen bij Misiconi Dance Company ben ik altijd nieuwsgierig naar meer en andere lessen en workshops in inclusiedans. Nu zijn die vrij schaars in Nederland en helemaal als je ook nog iets in de buurt en op een dag die jou uitkomt wil hebben. Maar: afgelopen zondag was het dan zover. Ik volgde bij DanceAble de masterclass Connection II, gegeven door Sonja Parmentier.

In deze masterclass stond de connectie tussen jezelf, de rolstoel en anderen centraal.

Zoveel rolstoeldansers!

Bij Misiconi hebben we een leuke, diverse groep, maar daar ben ik op dit moment de enige in mijn les die in een rolstoel danst. Ik was dus vooral erg benieuwd naar hoe het is om met meerdere rolstoeldansers te dansen. De groep bij de masterclass van DanceAble bestond uit vier rolstoeldansers en vier staande dansers. Of ja, hoe noem je dat dan… Ach, je begrijpt vast wat ik bedoel!

Hoewel we voornamelijk steeds in koppels met een loper en een roller werkten, heb ik toch ook een beetje kunnen ervaren hoe het is om met andere rolstoeldansers te dansen. Ik moet toegeven dat ik daarin nogal lomp kan zijn en ik hoop dat de lak de botsingen overleefd heeft bij iedereen… Maar wel een leuke ervaring!

En Sonja zelf danst ook in een rolstoel. Behalve de open dag die ik twee jaar geleden bij Double Wheels bezocht, heb ik dat niet eerder meegemaakt. Het heeft voor mij zeker een meerwaarde, Sonja ziet en benoemt dingen waar ik me niet eerder bewust van was.

Dat kiepwieltje…

Eén van die dingen waar ik misschien niet zo heel bewust mee omga, is dat kiepwieltje. Een extra wieltje achter de rolstoel wat je opvangt en voorkomt dat je achterover kukelt als je te ver naar achteren leunt. Die gebruik ik best vaak als ik dans. Om lekker snel te kunnen draaien of achterover te kunnen hangen. Even ter illustratie, zo dus:

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

Sonja legde uit hoe je in je rolstoel in contact blijft met jezelf en de rolstoel, onder andere door je centrum/core zo aan te spannen, dat je dus wel goed naar achter in je rolstoel zit, maar niet zo ver dat je op je kiepwieltje komt. Dat maakte me eerst even aan het twijfelen: doe ik het dan fout? Maar na wat uitproberen en nog wat uitleg drong het wat beter tot me door. Het kiepen gebeurt toch best vaak onbewust bij mij en dat maakt dat andere dansers ervan kunnen schrikken. En als ik er zelf op ga letten, schrik ik er ook van, haha!

Dus daar zit voor mij wel iets wat ik wil leren om beter te kunnen beheersen. Ook al wil ik soms ook gewoon nog steeds lekker los kunnen gaan.

Contactimprovisatie, niet helemaal mijn ding

Het was me al eerder opgevallen dat er binnen inclusiedans best veel gedaan wordt met improvisatie of contactimprovisatie. Nu was ik al nooit zo van het improviseren. Tribal fusion buikdans vond ik daarom ook altijd al leuker om te doen dan American Tribal Style. Laat mij maar lekker volgen, of geef me een concrete opdracht waar ik wat mee kan.

Dat steeds moeten focussen en afstemmen op de ander bij contactimprovisatie, vind ik best moeilijk en vermoeiend. Daarmee meteen ook wel een uitdaging en leerzaam voor me, dus af en toe een workshop hierin is vast goed voor me. Maar niet te vaak hoor. 😉

Tijdens de DanceAble masterclass stonden ook die verbindingen tussen elkaar centraal en wisselden we regelmatig van partner om dit bij elkaar af te tasten. Zeker in het begin voelde dat voor mij wat onwennig. En zodra het een beetje wende, mocht je alweer wisselen van danspartner.

Uiteindelijk denk ik dat ik zeker wat heb opgestoken van deze masterclass en meer in verbinding met mezelf kan blijven in het contact met anderen. Of in ieder geval weet waar ik aan kan werken om me hierin te ontwikkelen.

DanceAble masterclass connection II workshop inclusiedans

Als je op de hoogte wil blijven van workshops en masterclasses als deze, kom dan gezellig bij de Facebookgroep DanceAble, dansen zonder beperking!

/0 Reacties/door