misiconistoryteller amsterdamNet als wel meer vrouwen doe ik graag mijn best om goed voor de dag te komen, zowel qua uiterlijk als fitheid. EDS maakt dat iets lastiger, maar door alles op mijn eigen tempo en niveau te doen, hoop ik overbelasting te voorkomen en mijn spieren sterk te houden.
Dat goed voor de dag komen is soms een uitdaging, doordat ik steeds vaker mijn rolstoel gebruik en mijn kledingkast daar nog niet op is ingesteld. Reden genoeg om regelmatig achter de naaimachine te kruipen!

, ,

Getest: O4 Workhopper rolstoel

O4 workhopper rolstoel getest

Voor op mijn werk ben ik al een tijdje op zoek naar de ideale oplossing als het gaat om zitten en verplaatsen. De trippelrolstoel was het niet helemaal, ongeacht merk of ondergrond. Het blijft gewoon een te zware en te grote stoel om mee te trippelen en/of rollen. Even dacht ik dat ik me er maar bij neer moest leggen dat ik gewoon maar twee stoelen zou moeten aanvragen. Een trippelstoel waar ik echt goed in ondersteund word en een rolstoel die daarnaast op mijn werk kan blijven staan om me tussen de lokalen en kantoren te kunnen verplaatsen.

Maar ondertussen had ik ook nog steeds een oogje op de rolstoelen van O4. En na een bezoekje aan de showroom in Varsseveld mocht ik de Workhopper van O4 uitproberen op mijn werk.

Dit maakt de O4 Workhopper anders dan andere rolstoelen

De zitting en rugleuning zijn gemakkelijk anders in te stellen, zodat je je zithouding kan variëren. Voor mij in mijn werk betekent dit:

  • Net iets hoger zitten om iets uit de kast te pakken of om op het kopieerapparaat te kijken.
  • Bij overleggen, gesprekken of in de pauze de rugleuning iets naar achter zetten, zodat ik meer ontspannen kan zitten.
  • Door de voetplaat opzij te klappen, kan ik trippelen als ik mijn handen vol heb.
  • Achter mijn bureau kan ik variëren in zithouding door de rugleuning zo in te stellen als ik op dat moment prettig vind. Ik zit niet de hele werkdag in dezelfde houding.
  • De rugleuning loopt tot mijn schouderbladen en is daarmee hoger dan die van mijn andere rolstoelen. dat geeft net wat meer steun bij het lange zitten.
  • Vergeleken met de trippelrolstoelen is de O4 Workhopper veel lichter en minder breed. Vergeleken met een gewone rolstoel wel iets zwaarder, maar dat verschil merk ik niet met rollen.
  • Hij heeft een vast zitkussen wat echt heerlijk zit.

Wat mis ik nog aan de O4 Workhopper?

De rolstoel die ik nu geleend heb, is natuurlijk niet helemaal aan mijn behoeften aangepast. Zo vind ik ‘m eigenlijk net iets te hoog voor het trippelen. Ik kan daardoor niet zo goed met mijn voeten afzetten. En ik mis de wig in de zitting heel erg. De zitting van deze rolstoel kan vooral naar voren kantelen, maar dus niet naar achteren.

Ik zou ook wat meer ingeklemd willen zitten, dus wat hogere spatborden. En of de rugleuning mij wel voldoende steun geeft, ben ik nog niet over uit. Misschien dat ik dat minder nodig heb als de spatborden hoger zijn. Maar op dit moment heb ik nog steeds een pijnlijke onderrug als ik een ochtend gewerkt heb. Op zich heb ik dat met andere (rol-)stoelen ook wel, dus of het helemaal op te lossen is, weet ik niet.

Verder kan er wèl een hoop aangepast worden, zoals de zithoogte, wig, spatborden. En dan zou het alles bij elkaar een veel betere rolstoel zijn dan mijn huidige. Zonde eigenlijk om ‘m dan alleen op mijn werk te hebben staan!

Een laatste dingetje is wel dat ik tijdens het rollen niets kan meenemen. Op mijn schoot glijdt het eraf, tussen mijn knieën past niet zoveel en de rugleuning leent zich er niet voor om elke tas hieraan te hangen. Maar hier had ik zelf al snel een oplossing voor gevonden.

O4 workhopper rolstoel met zakje

DIY rolstoelzakje met behulp van Ikea

Toevallig was ik pas met man en kinderen in de Ikea en ging ik bij de opbergspullen eens op zoek naar iets wat dienst kon doen om mapjes en papierwerk in mee te nemen met mijn rolstoel. De schoenendozen daar leken me wel wat, maar deze waren helaas te smal om A4 in op te bergen. Bij het ophangbord Skadis en bijbehorende accessoires kwam ik een zakje tegen met een metalen rand. Dat leek me ook wel wat.

Eenmaal thuis ben ik in mijn kastjes gaan neuzen hoe ik het zakje aan mijn rolstoel kon hangen. En omdat mijn laatje met siernieten, drukknopen en nestelringen wel eens mag slinken qua voorraad, ben ik daarmee in de weer gegaan. Dus een keer zonder naaimachine!

Nu moet ik helaas straks weer de geleende O4 Workhopper inleveren, maar dat zakje kan ik ook makkelijk aan mijn eigen rolstoel hangen. Maar natuurlijk hoop ik dat ik over een tijdje een eigen Workhopper heb om ‘m aan te hangen.

Dit is geen gesponsord artikel, ook jij kunt een O4 rolstoel een week lang uitproberen! Niet alleen op je werk, maar ook thuis.

/2 Reacties/door

Simpel & snel telefoonhoesje met de borduurmachine

telefoonhoesje DIY borduurmachine

Hèhè, eindelijk heb ik dan een nieuwe telefoon gekocht. Die oude Samsung S5 was echt dringend aan vervanging toe. Alleen als ik dan eenmaal zoiets in mijn hoofd heb, ben ik wat impulsief met bestellen. En gierig. Want die telefoon was snel gekocht en in huis, maar de telefoonhoesjes die ik vanuit China liet overkomen, zijn nog onderweg.

Dus dan maar even een snelle en simpele noodoplossing. Want ik ben echt een klungel en gooi mijn telefoon altijd los in mijn tas. Dan wil ik niet dat hij beschadigt door alle andere rommel die in mijn tas zit.

Ik maakte een telefoonhoesje met de borduurmachine. Waarschijnlijk is het nog sneller als je het gewoon met de naaimachine (of zelfs met de hand) doet. Maar ik vond het wel leuk om uit te vogelen hoe ik dit zelf in-the-hoop kon maken.

Zo gemaakt (met borduurmachine)!

DIY telefoonhoesje borduurmachine

  1. Om zelf borduurpatronen te maken, heb ik speciale software (PE-design). Hiermee maakte ik een rechthoek, net iets groter dan mijn telefoon, een hartje voor de sier en twee keer de letter ‘O’.
  2. Ik knipte twee stukje vilt uit, iets groter dan de rechthoek. Op het ene stuk vilt (de achterkant) borduurde ik de rechthoek, het hartje en de O’s. Op het andere stuk (de voorkant) alleen de rechthoek en de O’s.
  3. Als extra vakje aan de voorkant knipte ik een stukje blauwe vilt, iets groter dan een pasje/visitekaartje. Dit speldde ik op het stuk vilt wat de voorkant zou worden.
  4. Op een nieuw stuk steunstof in het borduurraam markeerde ik de hoeken van de rechthoek. Daarna speldde ik de voor- en achterkant erop, dus met de steunstof ertussenin en met de verkeerde kant van de stof naar binnen. En de hoeken precies op de gemarkeerde punten.
  5. Vervolgens heb ik alleen de rechthoek van het borduurpatroon gebruikt en daarbij de bovenkant open gelaten.
  6. Met een kartelschaar heb ik de randjes afgeknipt. De gatentang gebruikte ik om gaatjes in de O’s te maken.

Het resultaat is op de foto’s bovenaan dit artikel te zien. Het koordje gaat door de gaatjes heen en vormt twee grote lussen. De lussen kunnen buitenom, maar ook binnen langs gaan. Ik heb ze het liefst in het hoesje onder de telefoon langs, dan kun je je telefoon er gemakkelijk uit krijgen door aan de lusjes te trekken.

Net zo makkelijk zonder borduurmachine

Hier hoef je echt geen borduurmachine voor aan te schaffen. Het is net zo makkelijk met een naaimachine of met de hand te maken.

Hierbij heb je dan nog steeds twee lapjes vilt nodig die iets groter dan je telefoon zijn. En een extra lapje als je er een vakje op wil maken.

Wil je één van de lapjes versieren met eigen borduursels, dan kun je dat het beste doen voor je alles aan elkaar naait. Voor de gaatjes zou je eerst de gaatjes erin kunnen maken (kan ook met een perferator als je geen gatentang hebt). Dan dit met de hand afwerken. Of als je echt dik, stevig vilt hebt, hoeft dat misschien niet eens.

Met de drie lapjes op elkaar naai je de zijkanten en onderkant dicht. Met de hand zou je dit met een festonsteek kunnen doen. Ik ben echt niet goed in het met de hand naaien, maar op Youtube en Google is daar vast meer over te vinden.

Ik weet zeker dat er nog veel mooiere telefoonhoesjes te maken zijn met dit als uitgangspunt! Zou jij je eraan wagen? Of wacht je dan toch liever op die hoesjes uit China. 😉

/0 Reacties/door

Dansers met beperkingen: hoezo inspirerend?

misiconistoryteller amsterdam inclusiedans

Bij het zoveelste ‘inspirerende’ dansfilmpje dat ik via social media voorbij zag komen, raakte ik meer geïrriteerd dan geïnspireerd. Of nou ja, misschien wel geïnspireerd om dit stukje tekst te schrijven.

Begrijp me niet verkeerd, ik vind heel veel dansfilmpjes ook echt inspirerend en soms ook ontroerend. Maar het wordt zoveel geroepen en ondertussen denk ik: Hoezo inspirerend? Hoezo ontroerend? Wat ga je doen dan, nu je dit filmpje hebt gezien? Het delen met de rest van je vriendenkring? En dan?

En het klinkt nu wel een beetje als verwijt, dat bedoel ik niet helemaal zo. Maar als die filmpjes zoveel gedeeld worden, waarom merk ik er verder dan zo ontzettend weinig van dat mensen hierdoor geïnspireerd raken?

‘Zo knap!’

‘Zo, heb je die danser met het syndroom van Down gezien die meedeed aan een talentenshow? Echt zo knap!’

‘En dat filmpje met die rolstoeldanser, die was echt geweldig!’

Ja, natuurlijk heb ik die gezien. Ik probeer toch wel zoveel mogelijk van de grotere inclusieve dansgezelschappen te volgen, dus de meeste filmpjes heb ik al voorbij zien komen voordat het duizenden keren gedeeld is. (Maar je mag me gerust blijven taggen hoor, want ik kijk er graag naar!)

En ja, natuurlijk zijn die dansers geweldig. Ze dansen bij een professioneel dansgezelschap, dan mag je wel iets meer in je mars hebben dan alleen de vogeltjesdans. In de Verenigde Staten en Groot Brittannië is inclusiedans een stuk groter dan hier in Nederland en is er dus ook een groter budget om die dansers nog professioneler te maken. Dat levert wat op: geweldige dansers met dito filmpjes.

Hoezo inspirerend?

Voor mij als danser (met rolstoel) zijn die filmpjes heus ook wel inspirerend. Ik kijk graag naar de techniek of uitstraling van dansers en bedenk dan wat hier voor mij binnen mijn mogelijkheden ligt. Daarnaast vind ik het mooi om te zien dat mensen met een beperking meedoen aan programma’s waar dat niet zo gebruikelijk is. Als dat maar vaak genoeg gebeurt, wordt het misschien wèl gebruikelijk en dat is waar volgens mij inclusie om draait. Dat het niet uitmaakt wie je bent of wat je mankeert, maar dat je net zo goed als ieder ander iets bij te dragen hebt. En dat je net zo goed iets moois kunt laten zien op een podium, op tv, of waar dan ook.

Maar even als oprechte vraag naar al die mensen die ook zeggen dit inspirerend te vinden: wat doe je vervolgens met die inspiratie? Gaat dat verder dan alleen het filmpje delen?

Als we met z’n allen het allemaal zo mooi en prachtig en bijzonder vinden, waarom komt inclusiedans hier in Nederland dan niet van de grond? Waar blijven al die fondsen die dit willen stimuleren? Waar blijven de dansers? Waar blijven de evenementen die de dansers willen programmeren? De uitverkochte theaters bij voorstellingen?

Dat mag van mij allemaal echt wel veel meer.

Wil je echt meer inspiratie? Hier kun je dat vinden!

Op 2 februari 2019 is er bij Misiconi Dance Company weer een workshop van Laisvie waar iedereen welkom is, met of zonder beperkingen. Zeker komen als je eens wilt proeven van inclusiedans en Rotterdam voor jou goed te doen is qua reisafstand!

Je kunt ook contact opnemen met Misiconi als je een keer een proefles wilt volgen, er zijn lessen op dinsdagavond en zaterdag. Op donderdag en vrijdag worden dansers binnen het gezelschap opgeleid tot professionele dansers. Hier zijn regelmatig audities voor en ook voor stagiaires van dansopleidingen is hier ruimte.

En Misiconi Dance Company heeft dus ook verschillende producties welke bij evenementen ingezet kunnen worden.

Op Facebook is er de groep DanceAble, waarin van alles gedeeld wordt met betrekking tot inclusiedans. Bijvoorbeeld al die toffe filmpjes, maar ook de DanceAble masterclasses en lessen die regelmatig in Den Haag gegeven worden. Daar zou ik ook graag eens heen willen, maar het valt helaas altijd op dezelfde tijd als mijn dansles bij Misiconi.

Er zullen vast op nog meer plaatsen in Nederland lessen inclusiedans aangeboden worden. Zoals in Spijkenisse bijvoorbeeld.

Inspireer mij!

Hé, je hoeft echt niet zo nodig een beperking te hebben om anderen te kunnen inspireren! Alhoewel het wel zo prettig is als er daarbij ruimte is voor mensen met een beperking (vooral voor mij natuurlijk 😉 ).

Zo heb ik voor de kerstvakantie een les mee mogen dansen in de streetdanceles van mijn dochter, samen met ouders van haar groepsgenootjes. Echt heel leuk dat dat georganiseerd werd! Eigenlijk dansen mijn dochter en ik nooit samen, terwijl we allebei gek op dansen zijn. Dus op dat gebied heel inspirerend om zo als moeder en dochter bezig te kunnen zijn. En niemand die er gek van opkeek dat ik daar met mijn rolstoel de danszaal in kwam.

Dat ik van fusion buikdans houd, is vast al eens opgevallen. Ook daar heb ik al eens een workshop en privélessen gevolgd met rolstoel. Ik vind de stijl gewoon erg boeiend en mooi om te zien. En de sfeer onder buikdanseressen maakt dat ik me daar altijd thuis en welkom voel.

Nog een stijl die me steeds meer aantrekt, is urban. Afgelopen vrijdag ben ik met mijn dochter naar Behind the imasq van Xclusiv Company geweest en dat was echt heel tof. Jason en Ingeborg hebben mij ook gecoacht vorig jaar en er is voor mij op dit gebied nog zoveel te ontdekken.

Dus als je denkt dat ik ergens een proefles of workshop mee kan doen, met mijn dansrolstoel, dan hoor ik dat graag natuurlijk. Altijd leuk om wat nieuws te leren.

Ook heel tof hè, deze filmpjes. Mogen best gedeeld worden hoor! 😉

/2 Reacties/door

Genaaid in 2018

Oh jongens… Waar is het toch misgegaan? Ik had zulke mooie plannen gemaakt op naaigebied voor dit jaar. Maar daar is echt he-le-maal niks van terecht gekomen. Niet dat ik mijn naaimachine verwaarloosd heb. Ik was alleen niet zo doelgericht bezig…

Totaal mislukte naaiplannen

Dit waren ze, alle plannen waar ik niet aan toegekomen ben:

  1. De doos met UFO’s (UnFinished Objects) leegmaken: weggooien of afmaken
  2. Elke maand iets met de borduurmachine borduren
  3. Een opbergtas voor mijn Freewheel maken
  4. Een korset maken

Het waren ook echt niet onhaalbare doelen, ik had het makkelijk allemaal af kunnen vinken. Als ik er maar een beetje meer op gefocust was. En dat was ik dus niet. Ik heb van alles gemaakt, maar niets van dit lijstje.

Misschien had ik het wat meer in het zicht moeten hangen, zodat ik er wat vaker aan zou denken. Want als ik het nu terugzie, denk ik: o ja, dat is ook leuk om te maken! Waarom ik er niet aan begonnen ben, geen idee.

Het jaar van de PDF-patronen

Dit jaar heb ik de PDF-patronen herontdekt. Het begon met de Anna Dress, deze maakte ik in het knalrood en met een klaprozenprint. Daarna ging ik voor de Kielo Wrap Dress, wat toch wel mijn favoriet is geworden. Deze maakte ik in korte en lange versie zonder mouwen en in korte en lange versie met mouwen. Later naaide ik toch nog een paar mouwen aan één van de mouwloze jurkjes. Eigenlijk heb ik maar één jurkje gemaakt met een ‘gewoon’ patroon uit een tijdschrift, een zwart-witte met korte mouw.

Het was trouwens ook een ritsloos jaar als ik het zo bekijk. Alle jurkjes die ik genaaid heb, waren van rekbare stof en hadden geen rits nodig. Daar hou ik van.

anna dress klaproos by hand london    annadress

kielo wrap dress   kielo wrap dress lange mouw

   jurkje zwartwit

Toen ik eenmaal het gemak inzag van die PDF-patronen, ben ik op zoek gegaan naar meer. Want hier zijn er ook een hoop gratis van te vinden, zoals naaipatronen voor ondergoed. Hier maakte ik onder andere een paar sportbh’s mee.

sportbh   sportbh mesh

Stylen van mijn rolstoel

Mijn rolstoel is nogal eens van uiterlijk gewisseld in 2018. Het begon met een kersenprint op tafelzeil waar ik de zijschotten mee bekleedde en een tasje van maakte. Later ging ik voor een grijze look met praktische ritsvakjes in de rugleuning en een mooi borduursel. En met Castlefest heb ik zelfs een zonnescherm op mijn rolstoel gemaakt.

Na wat uitprobeersels heb ik een patroon getekend om zelf rolstoelhandschoenen te maken. Zo kan ik die mooi laten matchen met de rest van mijn rolstoel.

rolstoel kersenprint   rugleuning rolstoel geborduurd

Kostuum castlefest rolstoel   

Danskostuums

Voor het dansen met mijn rolstoel draag ik het liefst gewoon een leuk jurkje. Een shirtje kruipt maar omhoog en mijn rug of buik houd ik liever bedekt.

De drie jurkjes hieronder hebben qua model alle drie dezelfde bovenkant. De eerste jurk is eigenlijk hetzelfde patroon als de zwart-witte jurk met korte mouw hierboven. Alleen had ik daar dus de mouwen van afgeknipt, omdat het die dag erg warm was. En dat model beviel me zo goed, dat ik naar wat verder mee ging experimenteren. De tweede jurk heeft een halve cirkelrok, meer had ik niet van deze doorzichtige zwart met witte stippenstof. Voor de jurk die ik tijdens het Shimmy Shake Talent Carnival droeg, zorgde ik wel voor genoeg stof, deze heeft dus een hele cirkelrok.

buikdansen met rolstoel    facings eds fotoshoot

Naaiplannen voor 2019…?

Tja, ik heb dit jaar wel laten zien dat ik niet altijd zo doelgericht bezig ben. Heeft het dan nog wel zin om naaiplannen voor 2019 op te stellen?

Aan de ene kant vind ik het wel leuk om vooruit te denken en die doelen te bereiken. Aan de andere kant ben ik vaak wat impulsief als het om naaien gaat. Ik krijg dan ineens een idee in mijn hoofd wat ik uit wil voeren. Of ik kom op de markt een stofje tegen waar ik meteen al een beeld bij heb wat ik ervan kan maken. Al had ik dat niet eens nodig.

En voor het komende jaar? Hmmm, misschien ga ik toch eens wat met die naaiplannen van 2018 doen. Ze waren zo goed bedacht, haha! En wie weet wat er verder nog op mijn pad komt. Misschien een feestelijke jurk voor mijn 40e verjaardag. Of misschien ga ik wat restjes stof wegwerken door er ondergoed van te naaien.

Heb jij nog ideeën wat ik in 2019 zou kunnen naaien? Misschien iets totaal anders dan wat ik normaal maak, iets simpels of juist een groot project?

/2 Reacties/door

De knop om met sportvasten

sportvasten supplementen

Misschien was het je al opgevallen toen ik met Sinterklaas schreef over het moeten missen van al dat snoepgoed. De knop ging om en wel door te gaan sportvasten. Ik zou het even drastisch aanpakken om vanaf dat moment echt weer wat aan dat afvallen te doen.  En hoe en wat precies, dat ga je hier in dit artikel lezen.

Sportvasten, wat houdt het eigenlijk in?

Sportvasten is een methode om de switch te kunnen maken van suiker- naar vetverbranding. De combinatie van sporten, sapvasten en voedingssupplementen zorgt er niet alleen voor dat je afvalt, maar je ook fitter voelt.

Het is niet zomaar even een crashdieet waarna je weer kunt gaan bunkeren. Binnen een periode van tien dagen bouw je je voeding af, ga je sapvasten en weer opbouwen. Hierbij sport je elke dag twintig a dertig minuten. Dan is er een natraject, om je lijf in die vetverbranding te behouden.

Dit alles onder begeleiding van een coach. Die doet bij de intake allerlei metingen, stelt een protocol voor je op en heeft tijdens en na het sportvasten contact met je. Voor mij hadden ze een coach geregeld die ervaring heeft met mensen met een beperking/EDS, Jurgen Roordink.

Er is een website waarop je kunt inloggen met een persoonlijke code om je voortgang vast te leggen en nog meer informatie en recepten te vinden.

Via Fittergy krijg je een doos met alle supplementen, strips om je urine te testen, een kaart om je resultaten bij te houden en een folder met uitleg.

Best pittig, dat sapvasten!

Ik begon op 3 december met het programma en de eerste dag dat ik alleen maar sapjes dronk was, jawel: 5 december. Terwijl thuis iedereen aan de chocoladeletters en pepernoten zat, dronk ik braaf mijn sapje.

Maar ik moet zeggen dat ik niet zozeer last had van een hongergevoel, vast door alle voedingssupplementen die ik erbij kreeg. Dat ik toch enorm veel zin had in chocola, een stuk vlees of zelfs de spinaziestamppot die mijn man klaar had gemaakt, zat vooral tussen mijn oren. En daaraan niet toegeven, maakte het vooral pittig. Want zou het echt zo erg zijn als ik maar één pepernootje of één klein stukje chocola zou nemen…?

Het is echt even omschakelen om als ontbijt, lunch en avondeten aan een glaasje sap te zitten in plaats van te moeten kauwen.

Maar de afbouw- en opbouwdagen vond ik prima te doen qua hoeveelheden eten. En ik heb daarmee weer wat andere maaltijden ontdekt die wel goed vullen, maar een stuk beter voor de lijn zijn.

sportvasten maaltijden

Zoveel sporten, zou je dat nou wel doen met je EDS?

In eerste instantie dacht ik dat ik het wel zou redden om elke dag te fietsen. Gewoon relaxt op de fiets naar mijn werk en op de terugweg een tandje harder en stukje om. Alleen kwam ik maar niet in de hartslagzone die mijn coach voor me berekend had (125 – 145) en het was baggerweer. Dus ik probeerde wat anders met behulp van tips van andere rolstoelgebruikers. Ik ging op zoek naar filmpjes van workouts met rolstoel of op een matje en deed deze mee. Maar ook daar bleef mijn hartslag vaak hangen rond 110.

Hierbij heb ik wel steeds mijn grenzen in de gaten gehouden. Het was natuurlijk niet de bedoeling om mijn gewrichten te overbelasten om maar aan het programma te voldoen.

Toen mijn coach halverwege weer wat metingen deed, bleek dat ik ondanks die wat lagere hartslag toch de switch had gemaakt. Ik had zelfs een hele hoge ketonenspiegel. Waarschijnlijk ligt mijn hartslag gewoon wat lager doordat ik zoveel zit en lig op een dag. Ergens wel geruststellend dat ik dus niet belachelijk intensief hoef te sporten voor er wat verandert in mijn lijf.

Sportvasten een aanrader voor EDS’ers?

Er zijn natuurlijk wel een paar dingen die je lijf aan moet kunnen om te kunnen sportvasten. Zoals die tien dagen twintig a dertig minuten sporten. Dat hoeft dus niet heel intensief te zijn, maar je hartslag moet er wel van omhoog gaan.

De omschakeling naar een totaal ander eetpatroon heeft ook wel effect op je maag en darmen. Nu heb ik zelf geen maagklachten en zijn mijn darmklachten vrij mild te noemen. Normaal gebruik ik één zakje Macrogol per dag om de stoelgang op gang te houden en afhankelijk van wat ik gegeten heb, kan ik die weleens weglaten. De afbouwdagen en vastendagen heb ik zonder gedaan, maar bij het opbouwen heb ik toch ook weer die zakjes erbij genomen.

Ik heb er geen buikpijn van gekregen, maar zou het EDS’ers met serieuzere problemen op dat gebied aanraden om het eerst met een arts of specialist te overleggen. Mijn blaas was overigens erg blij met al het drinken, die is nog nooit zo goed doorgespoeld geweest.

Wat ik zeker vast wil blijven houden:

  • Broodloze alternatieven voor ontbijt en lunch
  • Aardappelen, pasta en rijst vaker weglaten
  • Pistachenootjes als snack
  • Meerdere keren per week sporten

Wat ik absoluut niet zal missen na dit sportvasten avontuur:

  • Boeren laten alsof je net een broodje haring op hebt
  • Niet met de rest van het gezin mee kunnen eten
  • Echt elke dag moeten sporten en daar je doucheritueel op af moeten stemmen
  • Het aardbeienpoedertje wat je drie keer op een dag opgelost in water moet opdrinken
  • Zomaar ineens ongesteld worden
  • De lucht die af en toe uit mijn mond/oksels kwam

*Tromgeroffel* En dan nu het resultaat!

Van 3 tot en met 12 december heb ik het sportvasten gevolgd. Of eigenlijk tot en met 14 december, want ik heb opbouwdag drie wat langer aangehouden. In die twaalf dagen ben ik 3,3 kilo afgevallen en 4 centimeter op mijn buik kwijtgeraakt. Mijn vetpercentage is van 34,7 naar 31,5 procent gegaan.

Geen spectaculair resultaat, maar dat had ik ook niet verwacht. Dat ik minder verbrand doordat ik veel in mijn rolstoel zit, had ik al eerder ontdekt.

Tijdens het laatste gesprek met mijn coach heb ik ook wat tips gehad om dit vast te houden (‘keep the switch’) en voor gezonde, vooral koolhydraatarme recepten. Dus ik blijf voorlopig nog wel op deze voet doorgaan. Wie weet wat er over een paar maanden af is!

Dit artikel is tot stand gekomen door middel van een samenwerking. De producten en begeleiding heb ik hiervoor gratis gekregen, deze zijn hetzelfde als via Fittergy aangeboden worden.

Wil je ook gaan starten met sportvasten? Er is nu een een buddyactie waarbij je als je je samen aanmeldt, 15% korting krijgt èn een gratis Greens mini reinigingskuur.

Daarnaast kun je in de Fittergyshop 10% korting krijgen als je de volgende code gebruikt: salami10

Beide acties lopen tot eind januari 2019.

/0 Reacties/door

Een workout zonder van je luie reet op te hoeven staan

De afgelopen weken was het niet altijd even lekker fietsweer. En ik wilde toch wat aan die conditie van mij doen, gewoon die hartslag wat omhoog krijgen tijdens het trainen. Dus met wat tips ben ik YouTube af gaan struinen. Want staand op mijn benen houd ik het maar heel kort vol, dus ik kon wel wat inspiratie gebruiken om dit aan te passen. 

‘Wheelchair workouts’… mijn hart gaat er niet echt sneller van kloppen

Er is best veel te vinden op YouTube, maar dat maakt de zoektocht niet meteen gemakkelijker. Veel ervan is voor mij misschien toch wat te beperkt voor mij. Veel van die ‘wheelchair workouts’ zijn vooral gericht op de armen en het bovenlichaam (logisch natuurlijk). Met alleen dat krijg ik mijn hartslag niet echt omhoog. Je ziet het bijvoorbeeld ook in het filmpje hieronder. Hartstikke leuk allemaal, maar in de rolstoel doe je echt een stuk minder.

Dit filmpje valt wèl goed bij mij in de smaak

Kim Non Stop heeft een serie filmpjes gemaakt voor mensen met ‘limited mobility’. Hierbij doet ze de oefeningen wel zittend, maar maakt ook gebruik van haar benen. Dit past beter bij wat ik met mijn lijf kan en het is best een leuk mens om naar te kijken en te luisteren, dat helpt ook altijd wel.

Ik heb een paar filmpjes uitgeprobeerd en uiteindelijk een aantal bewegingen eruit gepikt die goed bij mij werken. Vooral bij deze met het boksen met blikjes krijg ik mijn hartslag goed omhoog. Ik gebruik dan overigens gewoon van die kleine gewichtjes, die houden wat makkelijker vast.

Een beetje van mezelf en een beetje van YouTube

Wat ik eigenlijk vooral van het bekijken (en uitproberen) van die filmpjes heb opgestoken, is dat gekke bewegingen nog het beste werken. Dus nu plak ik die vooral veel achter elkaar. Het meeste doe ik gewoon zittend op een matje of bankje. In mijn dansrolstoel heb ik niet zoveel bewegingsruimte voor mijn benen en mijn gewone rolstoel heeft geen antikiepwiel, dus meestal gebruik ik die niet bij een workout.

Een paar van die gekke bewegingen die bij mij goed werken:

  • Liggend hardlopen: ik lig dan op mijn rug en beweeg mijn armen alsof ik aan het hardlopen ben en mijn knieën trek ik om en om op. En dan zo snel mogelijk.
  • Op z’n kop fietsen: in de kaarsstand en dan dus fietsen. En daarbij afwisselen met kleine snelle rondjes fietsen of juist hele grote langzame.
  • Headbangen: op je knieën zitten, handen van hoog naar laag-voor en je hoofd en bovenlijf gaan mee. 

En verder doe ik nog wat buikspieroefeningen, zoals de Russian twist. En wat stretches tussendoor als ik het echt even niet meer volhoud. Vooral liggend mijn bekken optillen, want van al die liggende oefeningen worden al mijn triggerpoints in dat gebied getriggerd.

Wat doe jij om fit te blijven? Heb jij een favoriete workout?

/0 Reacties/door

(On)Opvallende jurkjes die je niet moet onderschatten

Mannen… Af en toe… Ze snappen ook niks van jurkjes. Of in ieder geval, die vent van mij dan. Als het aan hem lag, zouden er een hoop jurkjes uit mijn kast verdwijnen om plaats te maken voor alleen maar strakke jurkjes met een diep decolleté. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Want elk jurkje in mijn kast is waardevol, hoe onopvallend ook.

‘Had die jurk nog geen mouwen dan?’

Maandagochtend irriteerde ik me wat aan mijn vestje dat steeds van mijn schouder afzakte. Met dat jurkje met korte mouwen eronder, was dat toch een beetje fris. Het zou toch veel handiger zijn als dat jurkje gewoon mouwen had, dan hoeft er ook geen vest bij.

Dus na mijn werk ben ik nog even achter de naaimachine gedoken en even later had ik een ‘nieuw’ jurkje. Mijn kinderen waren zwaar onder de indruk, zagen zelfs dat ik de stof van de achterkant van de jurk in de manchetten terug had laten komen. Maar toen mijn man thuiskwam, was zijn reactie: ‘Had die jurk nog geen mouwen dan?’ Hij had dus geen idee meer hoe de jurk eruitzag voor ik ‘m onder handen nam.

Kan jij de jurk wel nog voor je halen? Het was de eerste Kielo Wrap Dress die ik maakte, zonder mouwen dus. Maar toen al vond ik de armsgaten al wat groot en om die reden droeg ik ‘m steeds met een vestje erover. En zo met mouwen is hij eigenlijk perfect. Veel te leuk om te verstoppen onder een vestje.

Een jurk waar hij me zeker in ziet staan!

Deze jurk komt voor de vaste lezers ook niet als verrassing. Pas geleden had ik namelijk al een selectie gemaakt van jurken die ik graag in de decembermaand zou willen dragen. Of er nu een feestdag is of niet. En ik koos voor de zwarte Ava Hourglass Pencill Dress.

Dit is een jurk van het huismerk van Topvintage, Vintage Diva. En wauw, wat een prachtige jurk is dat! Hij werd bezorgd in een sjieke zwarte doos, voelde me meteen al een diva. En de jurk zelf is echt van een mooie, stevige kwaliteit stretchstof, die sluit heerlijk om je lijf aan. Er zit een met stof beklede riem bij. Maar aan de jurk zitten geen lusjes, dus je kunt ‘m ook prima zonder riem dragen.

Ik kocht ‘m een beetje aan de ruime kant, maat XXL. Juist omdat het een strakke jurk is en ik vooral veel zit. Zittend zit alles toch al snel nog wat strakker. 

Toen ik deze jurk aan mijn man liet zien, was hij wel wat meer onder de indruk. ‘Je jurk laat je stralen, dat maakt het een mooie jurk.’

Ja, soms is het toch wel een schatje. 😉

In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de link in de kopjes klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.
/11 Reacties/door

Optreden met rolstoel: wat komt er allemaal bij kijken?

misiconistoryteller amsterdam

Vorige week mocht ik weer met Misiconi Dance Company op pad om op te treden. Het was alweer even geleden en ik was dit keer een beetje laat met alles van tevoren checken. Want er komt nogal wat bij kijken voor ik met rolstoel en al ergens op een podium sta. Dus ik dacht, laat ik het eens op een rijtje zetten. Handig voor mensen met rolstoel die ook graag willen optreden, maar ook voor de organisaties die ons willen boeken (kan via de bovenstaande link).

De reis ernaartoe

Zelf kan ik prima autorijden, als het maar niet te lang is. Van tevoren check ik dus hoe lang het rijden is. Als het langer dan een uur is, dan reken ik extra tijd in voor een pauze onderweg. Soms rijden we als dansers ook samen, dan spreken we ergens af en neemt iemand anders het stuur van me over. Dit gaat lang niet altijd, omdat we nogal uit elkaar wonen.

Reizen met het openbaar vervoer met mijn dansrolstoel, daar begin ik niet aan. Mijn dansrolstoel heeft al geen remmen en het is geen pretje om de hele reis je hoepels vast te moeten houden.

Wat voor mij ook nog een fijne manier van reizen is, is met de scooter. Hiermee kan ik mijn dansrolstoel achterop meenemen en bijna overal wel voor de deur parkeren. Nu kan ik hier natuurlijk niet mee naar Groningen, dat zou wat lang duren. Maar Rotterdam en Delft zijn voor mij goed te doen met de scooter.

rolstoeldrager rolstoel scooter

Parkeren: wel of geen gehandicaptenparkeerplaats?

Ook het parkeren zoek ik vooraf uit. Het verschilt per gemeente of je alleen op gehandicaptenparkeerplaatsen gratis mag parkeren met een gehandicaptenparkeerkaart, of ook op andere betaalde parkeerplaatsen. Als je ergens flink wat uurtjes moet doorbrengen, loont het wel om dit van tevoren uit te zoeken. Daar zijn speciale websites voor, maar liever kijk ik op de website van de gemeente. Dan weet je zeker dat je de juiste informatie hebt.

Als je niet hoeft te betalen, neem ik meestal gewoon genoegen met de dichtstbijzijnde parkeerplek. Maar vaak sta je op een gehandicaptenparkeerplaats toch iets beter (ruimer!) en dan is het handig om te weten waar je die kunt vinden. Zoals vorige week in het centrum van Utrecht, dan kun je al niet in dezelfde straat parkeren als waar je moet zijn. En daarbij zijn de gewone parkeerplaatsen veel te krap en staan er overal fietsen in de weg. Datzelfde geldt trouwens voor de andere grote steden.

De meeste gemeentes hebben een plattegrond op hun website waar de gehandicaptenparkeerplaatsen staan aangegeven. Rotterdam (waar ik het meest kom) heeft een lijst met straatnamen per deelgemeente waar een gehandicaptenparkeerplaats is. Dat is wel iets onhandiger, want dan moet je dus wel weer opzoeken welke straten daarvan dichtbij jouw bestemming zijn.

De locatie: niet altijd even toegankelijk

Met Google streetview bekijk ik hoe toegankelijk de entree is van een locatie. Mocht ik me daar zorgen om maken, dan kan ik navragen of er een andere ingang is, of de andere dansers om hulp vragen.

Eigenlijk heb ik nog vrij weinig locaties meegemaakt die echt volledig toegankelijk zijn voor mij met rolstoel.

Bij Nutrecht in Utrecht waren de toiletten niet rolstoeltoegankelijk en waren er veel drempels. De helling bij de entree van het Rietveldtheater in Delft is veel te steil om met rolstoel te kunnen nemen en backstage is alles vrij krap. Van theater de Bussel in Oosterhout kan ik me nog herinneren dat mijn rolstoel over de auto’s in de parkeergarage getild moest worden en er vervolgens een trap beklommen moest worden. De stadsschouwburg in Rotterdam had backstage een enorme drempel, die ik met geen mogelijkheid met een wheely kon nemen.

Met #Storyteller hebben we een aantal keer buiten op straat opgetreden. Dan is het vooraf ook even checken of er niets scherps op de grond ligt en of de straat scheef afloopt.

Op zich red ik het altijd wel, hier en daar met wat hulp. Maar al die obstakels maken het geheel wel net wat vermoeiender. En ik kan me voorstellen dat het mensen die volledig afhankelijk zijn van hun rolstoel weerhoudt om in diverse theaters op te gaan treden.

Mijn favoriete locatie om op te treden is de Doelen in Rotterdam. Ik kan er met mijn scooter heen, maar er zijn ook een aantal gehandicaptenparkeerplaatsen voor de deur. En de kleedkamers daar zijn echt superdeluxe!

 

Dit bericht bekijken op Instagram

 

Prettiest dressing room I’ve ever been in 😍

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op

Voorzichtig met die rolstoel!

Vorige week waren we dus in de prachtige Janskerk in Utrecht. Waardeloos om in de buurt te kunnen parkeren, maar een prima toegankelijk toilet en schuine hellingen bij de drempels. En verder waren er wel wat puntjes waar ik met mijn dansrolstoel op moest letten.

Mijn voetsteun zit bijvoorbeeld erg laag en hier steken nog twee schroeven uit. In de kerk bestond de vloer uit prachtige, maar hobbelige grafstenen. Om deze niet te beschadigen met die schroeven, leunde ik achterover op mijn antikiepwieltje en rolde zo met mijn voorwieltjes in de lucht over die stenen heen.

De schuine hellingen waren van metaal, wat soms wat herrie maakt als je eroverheen rolt. Aangezien we aan het eind van een lezing ons optreden hadden, moest ik mijn momenten kiezen om de helling te nemen en daarbij niet de lezing te verstoren.

En soms ben ik gewoon wat lomp met het openen van deuren, of maak ik een bocht iets te scherp en neem ik een deurpost of tafelpoot mee. Maar in een locatie als een historische kerk doe ik toch wel echt mijn best om extra voorzichtig te zijn.

Waar let jij op als je een theater gaat bezoeken, of gaat optreden?

/0 Reacties/door

Geen chocoladeletters of snoepgoed voor mij

chocoladeletter strooigoed kruidnoten

Genieten jullie allemaal van het sinterklaasfeest? Met cadeautjes, liedjes en vooral veel lekkers? Goed zo. En dan nu even wat medelijden voor deze dame hier die dacht dat het wel verstandig was om nu meteen maar even de knop om te draaien en dus even niet te snoepen.

Dat heeft alles te maken met een programma dat ik nu volg, waarover later meer. Maar what was I thinking om precies nu daarmee te starten?!

Ik hou van chocola

Echt. Heel veel. Vooral van puur, maar melk, met nootjes of andere toevoegingen en zelfs wit gaat er bij mij goed in. Meestal ook niet in kleine porties, maar hup, gewoon meteen een hele reep.

En terwijl ik dit typ, zit ik met pijn in mijn hart te kijken naar hoe mijn man en kinderen MIJN chocoladeletters opeten. Maar ik had er inmiddels al drie gekregen en dat is echt veel te veel. Eentje bewaar ik voor op een later moment, zodat ik er heel lang en langzaam van kan genieten. Het liefst op een moment waarop er verder niks lekkers in huis is en mijn man en kinderen dus mogen toekijken, haha!

Chocola nu moeten opgeven, al is het maar tijdelijk, voelt echt als een enorme opgave.

Ik kan niet kiezen, alles is lekker!

Even vergeleken met Pasen, waarbij er naast de paaseitjes niet zo bijzonder veel keuze is, is er belachelijk veel keuze in snoepgoed rond vijf december. Een roomboterletter, pepernoten, kruidnoten, borstplaat, marsepein, chocoladeletters, kikkers en muizen, gevuld speculaas, taaitaai, schuimpjes… En alles is lekker.

Normaal zou ik dan ook allang alles in huis hebben gehad, al is het maar om van alles een beetje geproefd te hebben. Van de kikkers en muizen die ik speciaal voor in de schoenen gekocht had, verdween minstens de helft in mijn eigen buik. En een zak pepernoten, die kon ik gerust in mijn eentje leegeten.

Even sterk zijn, het went vast wel weer

Nee, eigenlijk verdien ik geen medelijden. Ik heb hier zelf voor gekozen en waarschijnlijk is dat maar goed ook. Want nu een maand lang de rem los met al dat lekkers en er in januari weer spijt van hebben, dat schiet ook niet op. En ik weet al heel lang dat er iets moet gebeuren. Over het algemeen eet ik wel gezond, met wat zoete uitschieters bij feestdagen. Maar doordat ik toch behoorlijk wat minder beweeg, lukt het afvallen maar niet.

Dus eigenlijk is het juist wel goed voor me, om juist in zo’n maand vol lekkernijen al dat lekkers te weigeren. En om nieuwe eetgewoontes te ontdekken, die ook lekker zijn, maar niet zo op mijn heupen blijven plakken. Als ik dit nu kan, kan ik het ook die andere elf maanden van het jaar.

Hopelijk binnenkort hier dus een succesverhaal over wat kilootjes minder. En denk aan mij als je straks nog een handje pepernoten neemt!

 

/0 Reacties/door

Decemberjurken: niet alleen leuk voor de feestdagen

Jurkjes moeten in mijn ogen multifunctioneel zijn. Niet alleen mooi, maar ook praktisch. Niet alleen voor de zomer, maar ook voor de winter. Niet alleen voor de feestdagen, maar ook voor de gewone werkdagen. Daardoor heb ik vooral veel jurken met korte mouwen, die kun je in de winter makkelijk combineren met een vestje. En ik ga soms nogal overdressed naar een café, want die mooie feestjurken ga ik echt niet alleen met de uitbundige feestjes dragen!

Ok. Tijd voor verandering. Want eigenlijk wil ik in de winter ook jurken dragen zonder ze onder een vestje te verstoppen. En voor de kerstdagen mag ik me best met wat nieuws verwennen, maar dan wel met iets wat ik echt vaker kan dragen.

Dus ik ging op zoek naar mooie, praktische jurken met lange mouwen!

True Romance Dress

Deze rode bloemenjurk is van 95% katoen en 5% elastane en katoen vind ik altijd erg prettig om te dragen. De mouwen zijn mooi lang, daar hoeft zeker geen vest over!

Qua kleur kan de jurk prima als kerstjurk dienst doen, maar ook daarna zou ik een jurk als deze vaak genoeg dragen. Het zal ook een heel verschil maken of je er een sjieke panty onder draagt, of een kleurrijke legging.

De lengte van de jurk is boven de knie, maar als ik in mijn rolstoel zit, zal die wel over de knieën vallen. Daarin verbloemt de geplooide taille meteen mijn wat minder slanke buik en heupen. En ruimte genoeg om uit te buiken na een uitgebreid kerstdiner.

Ava Hourglass Pencill Dress

Ik schreef al eerder over jurken met een geplooide taille. En deze jurk maakt juist door die plooien dat ik het zeker wel zie zitten om een pencill dress te dragen. Hij laat je rondingen zien, maar door de plooien zie je ook weer niet elk rolletje zitten.

Wel met een iets kortere mouw, een driekwart. Maar met kerstfeestjes met meerdere mensen in een ruimte wordt het vaak toch al snel warm. En anders is daar altijd nog het vestje.

Een zwarte jurk is altijd goed, feest of geen feest. En als ik zo in mijn kledingkast kijk, wordt het wel weer eens tijd voor wat zwarts.

Lou Loopy Dress

Voor de print op deze jurk moet je echt even doorklikken op de link onder de foto, het is een superleuk groen/zwart seventies motiefje. En de zwarte accenten bij de hals, mouwen en riem maken het helemaal af.

De jurk loopt iets uit aan de onderkant, maar is niet overdreven wijd. En dat is wel zo praktisch om te dragen in een rolstoel, dan hoef je niet steeds je jurk onder je benen te proppen om te voorkomen dat de stof tegen je banden komt. Ja, die jurk met A-lijn is toch wel één van mijn favorieten.

Lindy Roses Lace Dress

Bij deze jurk kan ik wel een heleboel pluspunten afvinken: leuke print, stretchy, A-lijn, lange mouwen, geplooide tailleband, geen rits…

Hij is ook verkrijgbaar in een rozenprint met groene achtergrond en ik ben er nog steeds niet uit welke ik leuker vind. De jurk ziet er ook gewoon heerlijk comfortabel uit.

Frida Penguin Swing Dress

Bijna tegenovergesteld met de jurk hiervoor zou ik bij deze jurk wel wat minpuntjes kunnen afvinken. Het is een swing dress, dus enorm wijd van onder. Dat is niet het meest praktisch in een rolstoel, alhoewel je door de drukke print niet zo snel een vlekje zal zien. Van alle jurken die ik hier heb laten zien, heeft deze wel de kortste mouwen. En hij is ook de duurste van het stel… De stof heeft geen stretch, wat misschien niet heel fijn zit met die strakke mouwen. Om de jurk naar mijn werk te willen dragen, heeft hij toch wel iets teveel decolleté.

Maar hallo, heb je die toffe pinguïnprint gezien?! Die maakt alles weer helemaal goed. Ik heb gewoon een zwak voor dit soort prints. Die maken dat ik heel mijn wensenlijstje vergeet. En ja, ik zou ‘m ook zeker buiten de feestdagen dragen.

Na het schrijven van dit artikel heb ik de knoop doorgehakt en een jurk gekocht. Kun jij raden welke?

In dit artikel is gebruik gemaakt van affiliate links. Daar merk jij verder niks van, maar mocht je op de link in de kopjes klikken en in die webshop wat kopen, dan help je mij aan een paar centen.

/0 Reacties/door