Op zaterdag 19 november mocht ik mee met Misiconi Dance Company naar het Watdajel Festival in Utrecht. Een heel ander festival dan Fringe, waar we in juni optraden.
Het was voor ons een try-out voor Road movie en #Storyteller. Met #Storyteller danste ik mee, de teaser hiervoor hadden we al een paar weken eerder opgenomen vlakbij de Euromast in Rotterdam.
Watdajel
En hoewel de start ’s ochtends wat onduidelijk was: waar we mochten oefenen, wat onze kleedruimte werd, enzovoort, werd er tijdens het festival goed voor ons gezorgd. Eten en drinken, interesse van mensen die er werkten en van het publiek zelf.
Op Watdajel was er van alles te zien en te beleven: kunst, muziek, dans. Ik vond het een beetje de sfeer hebben van een enorm kraakpand. Een beetje rommelig, maar erg leuk allemaal! Op de muren hingen foto’s, collages en andere kunstwerken, er draaiden dj’s in verschillende ruimtes en behalve onze dansgroep waren er nog andere (dans-)optredens. Er hing een grote wolk waar je met je hoofd in kon en in een tentje kon je een diashow op een ipad bekijken, terwijl je op een muur geprojecteerd werd.
Het publiek was over het algemeen leuk en enthousiast, maar het was voor mij als enige rolstoelgebruiker daar lastig om tussen de mensen te manoeuvreren. Misschien was dit publiek het niet zo gewend, of is het omdat het een binnenlocatie is, maar mensen gingen maar weinig uit zichzelf een stap opzij. Ik heb zelfs een keer een lelijke blik gehad toen ik per ongeluk iemands hiel meenam tijdens het rollen. Haar ‘oh…okaaaaay…’ als reactie op mijn ‘sorry’ met die bijbehorende blik vond ik best apart.
Toegankelijkheid Nutrecht
De locatie was Nutrecht, een voormalige NS-loods. ’s Ochtends was het echt nog koud, pas toen er ’s middags meer publiek was en er wat warmte van de foodtrucks kwam, werd het wat warmer. Heel stom, maar ik had niet zo op die kou gerekend. Had wel een warm vest en beenwarmers, maar mijn handschoenen had ik niet meegenomen en die miste ik toch wel!
Toen ik aankwam bij Nutrecht, schrok ik even van de enorme trap die naar de ingang leek te leiden. Gelukkig was er een ingang aan de zijkant en was het hele festival gelijkvloers. De vloer bestaat uit betonplaten die niet overal even netjes aansluiten, maar op zich gaf dat niet heel veel problemen. Alleen tijdens het dansen was het wel iets om rekening mee te houden.
Hier en daar had ik wel wat moeite met drempeltjes, maar dat komt ook omdat ik met het kiepwieltje niet zover met mijn voorwieltjes omhoog kan. Mijn dansrolstoel is gewoon ingesteld op een vlakke dansvloer en niet om buiten mee te rollen. Ik durf ook nog niet zonder kiepwieltje met deze rolstoel, omdat ie veel sneller kiept dan mijn gewone rolstoel.
Toilet was wel een minpuntje: hier moest je een trap voor op. Nu kan ik dat wel en lukt het me zelfs om vervolgens kort in de rij te staan wachten tot ik aan de beurt ben. Maar erg praktisch is het niet. In het cafeetje om de hoek waar we tussen de middag aan het opwarmen waren was wel een ‘invalidentoilet’. Als je niet te kieskeurig bent tenminste. Met rolstoel naar binnen gaan, paste nog maar net. Maar er was dus niet eens een wasbak, daarvoor moest je naar het andere toilet, waar de deur zo smal was, dat ik mijn rolstoel op de gang moest achterlaten.
#Storyteller
Het idee achter #Storyteller is dat het publiek zelf het verhaal bij de dans bedenkt, foto’s of filmpjes maakt en dit deelt via Instagram, Facebook of Twitter met de hashtag: #Storyteller. Nu was het een try-out, maar we gaan ‘m nog vaker laten zien! Maar voor wie niet kan wachten, is hier het filmpje van ons optreden op Watdajel:
https://youtu.be/vNCQ7rdmKCM
Ben je nieuwsgierig naar het andere stuk van Misiconi? Hazel, één van de andere dansers van Misiconi, heeft hier een blog over geschreven, zij danste mee met Road movie.
Welk verhaal zie jij in #Storyteller? Delen mag, graag zelfs!
Mooi! Lijkt me best zwaar, maar je ziet het er niet aan af (in de zin dat je gezicht blijft stralen en niks verraadt). Dat is de kunst met rolstoeldansen denk ik?
Jammer dat mensen niet altijd rekening houden met een rolstoel trouwens. Zeker met een festival,
Dat is de kunst van al het dansen! 😉