Op 26 mei ben ik naar de Supportbeurs geweest, waar ik van tevoren al een boodschappenlijstje voor had gemaakt om daar gericht naar te kijken.
Als eerst ben ik het Tarta rugsysteem gaan bekijken en proberen. Op mijn huidige rolstoel zit een standaard rugleuning met spanbanden, maar ik merk dat dit toch niet genoeg ondersteuning geeft aan mijn rug als ik langere tijd in mijn rolstoel zit. Dat Tarta systeem bestaat uit losse onderdelen die helemaal aangepast kunnen worden aan je rug, zodat je precies daar steun krijgt waar je het nodig hebt.
Over mijn jasbeschermers ben ik al een lange tijd niet tevreden. Ook deze geven niet de steun die ik nodig heb. Bij de aanvraag van mijn rolstoel zou er juist rekening mee gehouden worden dat die jasbeschermers ook de functie hebben om mijn heupen op hun plek te houden, maar bij navragen bij verschillende stands werd me duidelijk dat er toen toch voor de goedkoopste oplossing is gekozen, terwijl er ook jasbeschermers zijn van carbon, wat een stuk steviger is.
Zeker iets om te onthouden, maar ik weet nog niet wanneer ik de stap zal zetten om via de WMO om meer ondersteuning in mijn rolstoel te vragen. Ik ben er wel van overtuigd dat ik met een betere ondersteuning van heupen en rug ook langer zonder pijn in mijn rolstoel kan zitten, maar aan de andere kant voel ik me als parttime rolstoelgebruiker nog niet gehandicapt genoeg.
Waar ik trouwens wel nu serieus aan denk om aan te vragen, is een dansrolstoel. Ik was eerst wat sceptisch en heb zo bij een stuk of vier stands gevraagd wat dan de meerwaarde was van een dansrolstoel ten opzichte van het dansen in mijn gewone rolstoel. Dat drie van die vier niet eens een dansrolstoel meegenomen hadden, hielp niet echt mee. Maar bij de laatste (TNS) werd ik enthousiast te woord gestaan door een dame in Halloweenkostuum, die zelf dansinstructrice is en haar eigen dansrolstoel aan mij liet zien. Die is toch wel zoveel wendbaarder en compacter dan een gewone rolstoel, ik zie er echt wel de voordelen van om hiermee te kunnen dansen.
De aanpassingen voor in huis en op het werk waar ik op zoek naar was, heb ik niet echt kunnen vinden. Ik heb een trippelstoel gezien waar ik jaloers op ben, veel mooier bekleed en een veel fijnere rugleuning dan die ik nu heb. Had ik die maar ontdekt toen ik er bij mijn onderwijsleider om één vroeg. Nu heb ik er één met dezelfde functies (onder andere elektrisch omhoog en omlaag), maar toch een stukje minder comfort.
En ik heb eens gekeken wat de prijs van een lift voor in huis is, zodat we vast kunnen sparen. Bij de ene leverancier hoorde ik een bedrag van 14.000 euro en bij de andere 17.000 euro. Dat is dan geen traplift, maar een halfopen lift waar je met rolstoel en al in kunt. Best een hoop geld en ik weet dat je zoiets ook wel via de WMO kan aanvragen, maar als het om mijn huis gaat, ben ik nogal kieskeurig en wil ik zelf een vinger in de pap hebben. Daarnaast is het nu nog niet nodig, dus we hebben nog even. Die ene trap in huis gaat best aardig, zolang ik ‘m niet zes keer op een dag hoef te nemen.
Maar gewoon de eenvoudige huis-, tuin- en keukenhulpmiddelen heb ik niet kunnen ontdekken helaas.
Ook de accessoires voor rolstoel en/of fiets heb ik gemist. Bij de stand van ’t Mannetje ontdekte ik dat er inmiddels een nieuwe Hase Lepus is, die toch wel zo afwijkt van diegene die ik heb, dat een nieuwe tas voor achterop niet eens zou passen. Verder ben ik één rolstoeltasje tegengekomen, wel een praktische, maar niet helemaal wat bij mij past. Dus ik zal toch een keer zelf achter de naaimachine moeten kruipen als ik het echt naar mijn zin wil hebben.
Wat me trouwens wel opviel, was dat er meer kleding te zien was dan op de vorige Supportbeurs, aangepast voor rolstoelgebruikers. Iets te basic of tuttig naar mijn zin, maar toch goed dat het er is, dat ontwerpers erover nadenken wat handig of nodig is qua kleding wanneer je in een rolstoel zit.
De stand van de VED heb ik een paar keer bezocht, om met lotgenoten bij te kletsen. En natuurlijk heb je het dan ook over het aanvragen van hulpmiddelen via de WMO, hoe dat verschilt per gemeente en soms zo zijn doel voorbij schiet. Hulpmiddelen die in de ene gemeente afgewezen worden en in de andere gemeente dan weer wel toegewezen worden, maatwerkvoorzieningen waarvan de maten niet kloppen, of de hoge eigen bijdrages die mensen weerhouden om überhaupt een hulpmiddel aan te vragen… En ondertussen houden gemeentes geld over in hun WMO-potje.
Dit waren mijn bevindingen, maar er was natuurlijk nog veel meer te zien. Ben jij ook naar de Supportbeurs geweest? Zo ja, wat vond jij ervan?
Ik ben eigenlijk “blij” te lezen dat jij zo’n beetje dezelfde ervaring op de supportbeurs hebt als ik. Ik had ook meer hulpmiddelen verwacht voor in en om t huis en leuke gagets voor aan je rolstoel.
Ik had me echt verheugd om ns geld uit te geven aan praktische dingen en een leuke tas!
Verder heb ik heel leuk contact gehad met een paar lotgenoten en dat smaakte eigenlijk naar meer ???
Ik was er de 1e dag waar Marc de Hond nog een leuke conferance hield over oa wat nu een voordeel is als je in n rolstoel zit…ook zag ik mezelf terug op t filmpje wat te zien is op de Facebook pagina van de beurs.
Ik ben er nu nog niet over uit of ik de volgende keer weer ga, maar gelukkig heb ik nog 2 jaar om daar over na te denken?
Wie weet is er over twee jaar een andere samenstelling van bedrijven die op de beurs staan. Ik ben nu voor de derde keer geweest en elke keer is er wel wat anders waar ik naar op zoek ben. Over twee jaar zal dat vast ook zo zijn, dus dan zal ik wel weer gaan.