Terugblik schooljaar 2015 – 2016

In de 15 jaar dat ik in het onderwijs werk met pijnklachten door EDS, had ik me nog niet eerder hoeven ziekmelden vanwege de pijn. Tot dit schooljaar dus. Een nieuwe ervaring, waar ik vooral van geleerd heb wat ik beter wel en niet kan doen. Dat het vooral gaat om het aangeven van grenzen en het vinden van een balans om overbelasting te voorkomen, is geen verrassing. Maar met de piekbelasting die zo gewoon lijkt te zijn in het onderwijs, is het wel een flinke uitdaging.

Dilemma: wel of niet die taak op me nemen?

Mijn fysieke beperkingen maken het steeds lastiger om mijn werk uit te kunnen voeren zoals ik dat wil. Voor de klas staan zorgt ervoor dat ik mijn lijf steeds weer blijf overbelasten. Nu zou ik volgend jaar een andere taak op me kunnen nemen, die van examenleider. Maar ook daar zitten weer nadelen aan, want dan zou ik mijn uren moeten spreiden over de week. En of het me zou lukken om dan mijn grenzen goed aan te blijven geven is dan de vraag. Ik heb alles op een rijtje gezet en een aantal mensen gevraagd om advies om me te helpen bij dit dilemma.

Passend onderwijs: soms past het niet

Passend onderwijs in het mbo, soms werkt dat gewoon niet. Als docent in de tak welzijn & onderwijs, met ervaring in het werkveld en zelf ook in het bezit van een beperking, wilde ik graag eens mijn mening hierover spuien. Hoe het zou moeten, waarom het niet altijd werkt, maar ook wat er wel mogelijk is, is in dit artikel te lezen.

Rolstoelvriendelijkheid bij symposia en conferenties

Per schooljaar probeer ik toch wel een handjevol symposia en/of conferenties te bezoeken voor mijn werk. Sommigen worden georganiseerd binnen de organisatie waar ik werk, anderen daarbuiten. Ik vind het altijd erg interessant om nieuwe dingen te leren en met anderen uit te wisselen hoe zij een bepaald onderwerp aanpakken. De afgelopen weken heb ik […]

Aan het werk!

Ik had als reactie op mijn blog ‘Zoektocht naar passend werk’ de tip gehad om een voor mij ideale werkweek op papier te zetten, dat heb ik dan ook gedaan zoals je op de foto kunt zien. De gele vlakken kan ik zelf indelen, die wil ik dus zoveel mogelijk af kunnen wisselen met de […]

Zoektocht naar passend werk

Op mijn veertiende dacht ik het wel te weten: ik wilde stoppen met vwo en de overstap maken naar het mbo, zodat ik snel klaar was met school en het huis uit kon. Sociaal Pedagogisch Werk (SPW) ging ik doen, met de bedoeling om als onderwijsassistent in het speciaal onderwijs of als begeleider in de […]

Balancerende bordjes

(Schilderij van Sue Lawton Art) De vergelijking met bordjes die je laat balanceren op stokjes wordt vaker gemaakt als het gaat om mensen die veel dingen tegelijk moeten doen, zoals bij (werkende) ouders. Maar ik heb ook geregeld het gevoel dat dit zo werkt in mijn lijf. Met op elk gewricht een stokje met bord, […]

Rolstoelworstelen

Ik heb al mijn ledematen nog, ben niet verlamd en toch zit ik (soms) in een rolstoel. Ik pas niet in het standaard plaatje van een ‘rolstoeler’, ben een parttime rolstoelgebruiker. Nu snappen de meeste mensen in mijn omgeving wel waarom ik ‘m soms nodig heb en soms niet, maar sinds ik er meer over […]

Krantenstukje uit de Metro

Afgelopen maandag zat er een special over chronisch ziek zijn in de Metro. Hier was ik een poosje geleden voor geïnterviewd en dit is het resultaat daarvan: Het artikel (en andere artikelen) is ook terug te lezen op de website Over chronisch ziek.

Het is niet normaal.

Het is niet normaal dat ik steeds maar weer moet inleveren, steeds minder kan, terwijl ik aan alle kanten mijn best doe om goed voor mijn lijf te zorgen. En waarom verwacht ik dan wel van mezelf dat ik als een normale docent moet kunnen blijven functioneren? De hoeveelheid werk van een docent is ook niet normaal en maakt het mij ontzettend lastig om mijn grenzen te blijven aangeven.