Op de fiets naar Avonturis

Aan het begin van de zomervakantie had ik al verteld over het fietsdoel van deze zomer: met het gezin een keer naar Avonturis fietsen. Nu is dat doel niet helemaal behaald, want mijn man moest inmiddels weer werken en mijn oudste dochter vindt me nog steeds te langzaam fietsen… Maar, mijn jongste dochter kreeg ik wel zover om mee te gaan! Vorige week was de laatste week van de schoolvakantie en we hadden een mooie dag uitgekozen om te fietsen.

Fietstocht naar Maassluis

Zelf fiets ik een paar keer per week in mijn eigen tempo een tochtje van 10 kilometer, maar mijn dochter van 9 is die afstanden niet echt gewend. Ik had haar een pauze beloofd op de helft, maar eigenlijk had ze die niet eens nodig. En ze had ook geen problemen met mijn trage tempo van gemiddeld 11 km per uur.

Op de terugweg was ze door al het spelen wel iets sneller moe, maar een ijsje onderweg maakte een hoop goed. Die 10 kilometer heen en 10 kilometer terug waren goed te doen. Dus wie weet, volgende zomer samen naar het strand fietsen?

Avonturis

Het was alweer even geleden dat ik er geweest was en ik zag een (nieuw?) bord waarop stond dat onder andere fietsen er niet waren toegestaan. Tja, mijn rolstoel had ik niet meegenomen en aangezien de natuurspeeltuin bedoeld is voor mensen met en zonder beperking, ben ik gewoon maar met fiets naar binnen gegaan. Daar heb ik ook geen rare reacties op gehad, dus het zal ook wel goed zijn. Kinderen waren wel nieuwsgierig, wat er dan met mijn benen was. Grappig hoe ze dat meteen invullen, ze zien een vreemde fiets, dus dan zal ik wel wat aan mijn benen mankeren. En een moeder wilde er een foto van maken omdat het haar wel iets leek voor haar moeder die niet meer kon fietsen. Dus alleen maar positieve reacties gehad.

Mijn dochter heeft het ontzettend naar haar zin gehad: alle paadjes ontdekken, van de kabelbaan, met de waterpomp spelen. Favoriet was het stroompje water, wat aan het begin ontzettend koud was, maar verderop warm genoeg voor uren vermaak. Gaten graven, dammetjes bouwen en vooral lekker vies worden van alle blubber.

Toegankelijkheid Avonturis

Maar verder, die toegankelijkheid daar… Tja, ik kom er in de eerste plaats zodat mijn dochter zich vermaakt en dat heeft ze. Maar zelf kan ik er niet zoveel kanten op. De vorige keer was ik er met mijn rolstoel en dan kan ik de heuveltjes niet zelf op komen. En bovenop één van die heuveltjes is nou net een waterpomp en -tafel op mooie ‘rolstoelhoogte’.

Door de natuurspeeltuin loopt een pad wat breed genoeg is (ook voor mijn fiets) en redelijk rolt, maar het loopt niet helemaal rond. Als ik achter mijn dochter aan wil gaan, moet ik op sommige stukken omrijden. Tegen de tijd dat ik dan op die plek ben, is zij weer verder. Nu redt zij zich wel prima, dus ben ik op een gegeven moment maar op een vaste plek gaan zitten. Maar ik zou het niet zo snel aanraden als toegankelijke speeltuin voor kinderen met een beperking in hun mobiliteit of ouders die een beperking hebben en wèl continu zicht op hun kinderen willen hebben.

Doordat ik niet overal kan komen, hebben we de schaal gemist waarop je een vuurtje mag maken. Zonde, want we hadden wel marshmallows meegenomen en mijn dochter had daar wel zin in gehad. En als ik het nou vooraf even had gevraagd aan de boswachter, dan had ik geweten waar die was. Achteraf had ik het wel gevraagd en hij reageerde heel snel en behulpzaam. Ik kreeg vanuit zijn reactie ook wel de indruk dat ze de intentie hebben om toegankelijk te zijn voor iedereen. Maar vraag me dan tegelijkertijd af hoe de architect zich erin heeft verdiept…

Ken jij ook speeltuinen die voor iedereen toegankelijk zijn? Ik zou er graag eens wat meer bezoeken, samen met mijn dochter uiteraard. 😉