Van 2 tot en met 7 oktober is het de Week van de Toegankelijkheid, met als thema ‘Aan tafel!’ Het is hetzelfde thema als vorig jaar, maar dan is het dit jaar meer gericht op jongeren. Nu val ik daar zelf wel niet echt meer onder, maar wilde er toch weer even over meepraten. En wel over foodtruckfestivals, hoe ik deze ervaar en hoe ik denk dat de toegankelijkheid verbeterd kan worden.
Foodtruckfestival
Je ziet ze steeds meer, die foodtruckfestivals. Soms als een op zichzelf staand festival, maar ook vaak in combinatie met een markt of muziekfestival.
Het is een verzameling busjes en caravans, die omgebouwd zijn om hapjes en drankjes klaar te maken en te verkopen. De één heeft bijvoorbeeld pannenkoeken, de ander smoothies en weer een ander een broodje worst. Nu noem ik even de simpelste gerechten, maar vaak kun je er ook terecht voor biologisch en/of vegetarisch eten.
Van de oorspronkelijke bus of caravan is niet veel meer te herkennen, deze zijn allemaal bedekt met een laagje verf of bestickering en voorzien van een originele naam. Met ieder z’n eigen smaak, zowel qua eten als qua stijl, is het een gezellig, vrolijk en bont geheel om te zien.
Toegankelijkheid foodtruckfestivals
Ik kom niet naar een foodtruckfestival omdat het nou zo toegankelijk is. Ik kom er voor de gezelligheid en voor wat lekkers en heb verder geen hoge verwachtingen. Op zich heb ik niet zoveel nodig. Met mijn freewheel kom ik ook over het hobbelige gras, ik heb altijd wel mensen bij me die me iets willen aangeven of een duwtje willen geven en dat toiletbezoek stel ik wel uit tot ik thuis ben.
Maar toen ik bij een Facebookberichtje las dat iemand een foodtruckfestival rolstoelvriendelijk noemde, trok ik toch wel even mijn wenkbrauwen op. Los van de mensen die er rondlopen en die heus wel vriendelijk zijn naar rolstoelgebruikers, is een foodtruckfestival alles behalve roltoelvriendelijk of -toegankelijk. En wel om de volgende redenen:
- Gras: Zelfs met freewheel moet ik echt wel moeite doen om me te kunnen verplaatsen over een festivalterrein. Het ligt er natuurlijk net aan welke locatie gekozen is voor een festival. Ze bestaan ook zonder gras. 😉
- Krappe opstelling festivalterrein: Een ander zou het knus noemen, maar vanuit mijn rolstoel heb ik graag het overzicht en dat heb ik bij dit soort festivals niet. Je moet je continu tussen de rijen en tafels doorwurmen. En bij het festival wat je hier op de foto’s ziet, heb ik de muziek wel gehoord, maar er niks van gezien. Terwijl het niet eens zo druk was.
- De combinatie vieze handen en eten: Rollen door drassig gras en modder zorgt voor vieze handen. Niet erg fris om dan met die handen daar te gaan zitten eten.
- Eten of drinken boven je hoofd aan moeten pakken: Hartstikke leuk al die gezellige karretjes, maar voor staande mensen zijn ze vaak zelfs al aan de hoge kant. Zittend je bordje nasi aanpakken van iemand die staat in een hoge bus of caravan, is vragen om een nasi-douche.
- Eten en drinken op je schoot meenemen: Met het hobbelige gras heb ik toch echt allebei mijn handen nodig om te kunnen rollen. En als je dan je maaltijd (vaak op een minibordje of een servetje) op je schoot mee moet nemen, kun je maar beter geen lichte kleren aan hebben. Een plastic bekertje tussen je knieën klemmen is ook een kunst op zich. Geen rode wijn voor mij op festivals dus.
- Geen aangepast toilet: Die leuke toiletcaravan met opstap past natuurlijk helemaal in het plaatje bij de rest van de foodtrucks, maar handig is het niet als je er met rolstoel gebruik van wilt maken.
Tips voor een betere toegankelijkheid bij foodtruckfestivals
Eigenlijk is het nog best lastig om tips te geven gericht op betere toegankelijkheid, zonder dat het de charme en knusheid van zo’n festival schaadt. Ik doe toch een poging:
- Terrein/opstelling: Rekening houdend met de rijen die zich vormen voor de foodtrucks, is het prettig als er een pad is waarbij je zonder obstakels over het terrein kunt. Ideaal zou een betegeld of geasfalteerd pad zijn, maar als er alleen maar ruimte is, is dat al een pluspunt.
- Opfrisdoekjes: Als je eten verkoopt op een smerig buitenterrein waar geen kraan in de buurt is, is het geen overbodige luxe om wat van die (vochtige) opfrisdoekjes mee te geven. Zelf heb ik meestal wel snoetenpoetsers bij me (ook handig voor poep aan je wiel).
- Eten/drinken meenemen: Wat zou het mij handig lijken als er naast de foodtruck een tafel staat waar je je bestelling kunt afhalen. Of beter nog: meteen daar kunt nuttigen. Het is altijd zo’n gehannes met geld aangeven en weer wegstoppen, eten of drinken aanpakken en snel weer wegwezen voor de volgende in de rij. Ik zou er ook best wat statiegeld voor overhebben om mijn eten op een fatsoenlijk dienblad mee te krijgen (met antislip aan de onderkant en hoge randen).
- Toilet voor mindervaliden: Gelukkig zie je deze bij de grotere festivals wel en vaak dan zelfs afgesloten en netjes schoongehouden. Als je hier als kleiner festival een keuze in moet maken, dan zou ik het niet eens zo gek vinden om het aangepaste toilet gewoon voor iedereen toegankelijk te houden. Zolang er geen lange rijen zijn en het goed schoongehouden wordt, hoeft dat niet zo’n probleem te zijn voor de mensen die het nodig hebben.
Ben jij weleens op een foodtruckfestival geweest? Wat zou volgens jou hier de toegankelijkheid van kunnen verbeteren?
