Zo op de laatste dag van het jaar is het weer eens tijd om terug te blikken op wat er in 2022 allemaal voorbij is gekomen. Ik weet niet hoe dit jaar voor jullie was, maar ik heb weleens betere jaren gehad. Maar als ik er dan even voor ga zitten om het uit te schrijven, dan heeft 2022 toch ook een hoop mooie dingen gebracht!
Even alles op een rijtje. Ik had daar zelf wel behoefte aan en weet ook dat lotgenoten dit prettig vinden om te lezen. Hoe is het nou allemaal verlopen, van het moment van ziekmelden tot aan het krijgen van een IVA?
Nee, ik ben niet op zoek naar nog meer vrijwilligerswerk. Maar vond het wel tijd om eens wat meer te vertellen wat ik nu zoal doe.
Het is inmiddels een jaar geleden dat ik me dit afvroeg toen ik me ziek meldde. En deels heb ik wel mijn draai kunnen vinden, maar of het genoeg is om voldoening uit te halen… daar ben ik nog niet over uit.
Om ooit uiteindelijk in de WIA terecht te komen, mag ik nu tig keer vertellen hoe het zit. Sommige vragen of opmerkingen komen daarbij net wat harder binnen.
Zo aan het eind van het jaar is het weer tijd om even terug en vooruit te kijken. Dit was 2021 voor mij.
Inmiddels zijn we alweer vijf maanden verder sinds ik me op mijn werk heb ziek gemeld. En natuurlijk blijft die vraag dan steeds maar komen: ‘Hoe gaat het met je?’ Maar ik heb niet zoveel nieuws te melden, het gaat nog steeds hetzelfde als een paar maanden geleden. Dus dat is meestal ook het antwoord wat ik geef: een beetje hetzelfde.
Begin april meldde ik me ziek op mijn werk. Dat viel best tegen en nog steeds eigenlijk wel. Het is weer hetzelfde liedje als voorheen: alles en iedereen gaat door, zonder mij. Ik sta stil.
Eerder schreef ik al dat het met pieken en dalen ging, maar vooral bergafwaarts. Inmiddels gaat het toch weer zo bagger, dat ik me heb ziekgemeld op mijn werk.
Net als bij veel andere EDS’ers ga ik toch ook op veel vlakken steeds wat achteruit. Met pieken en dalen, maar toch vooral bergafwaarts.
