Salami-dagboek om zelf te downloaden en gebruiken!
Mijn dagen bestaan inmiddels uit flink wat minder plakjes salami. En omdat het mij zo helpt om dit visueel meer inzichtelijk te maken, deel ik daar vandaag wat meer over.
Mijn dagen bestaan inmiddels uit flink wat minder plakjes salami. En omdat het mij zo helpt om dit visueel meer inzichtelijk te maken, deel ik daar vandaag wat meer over.
Dit had ik al veel eerder willen doen: gewoon weer even visueel maken hoe ik mijn plakjes salami (oftewel mijn inspannende activiteiten) over de dag verdeel. En ik ontdekte verschillen met de vorige keer, toen ik nog deels ziek gemeld was. Maar ook verschillen tussen een vrije dag, thuiswerkdag en werkdag op locatie.
Hoe divers het ook lijkt wat ik in mijn loopbaan al gedaan heb en wat ik aan hobby’s heb, er loopt toch een rode draad door alles heen. Want al ben ik soms wat impulsief in mijn gedrag of beslissingen, ik vind het ook fijn om van alles te structureren.
Van 12 tot en met 24 augustus mocht ik mee met Misiconi naar Amersfoort, waar we samen met Oceanallover een voorstelling in elkaar hebben gezet voor het Street Arts Festival Spoffin.
In de kerstvakantie was ik even uit mijn ritme, even een tikkeltje teveel belast. En mijn lijf wil er niet meer zo snel van herstellen, dus ik moet er maar aan geloven: ik moet gewoon vaker even platliggen. Maar dat liggen terwijl anderen erbij zijn, dat is nog wel een dingetje…
De salamitechniek is ooit de aanleiding geweest om dit blog te beginnen. Je belastende activiteiten in plakjes snijden en beter verdelen over de dag, dat is de bedoeling ervan. Nu ben ik daar al een eeuwigheid mee bezig om dat in balans te krijgen en ik vind er maar niks aan. Het gaat me wel steeds iets beter af, maar salami stinkt nog steeds.
Sinds de meivakantie ben ik voor 50% ziek gemeld en inmiddels is daar weer de helft van afgegaan. Nu werkte ik daarvoor al korte dagen, doordat ik mijn aanstelling van 24 uur verspreid had over vier keer zes uur. Daar is nu nog maar twee keer drie uur van over. Voor zolang het schooljaar nog duurt dan.
En dat thuiszitten… Dat is nog best een uitdaging.
Self-care en self-management. Wat betekenen die twee eigenlijk en wat kun je ermee? Alhoewel het begrippen zijn die vooral in de zorg gebruikt worden, zijn ze ook zeker nuttig voor iedereen daarbuiten. Een beetje zorgzaamheid naar jezelf en controle over wat er om je heen gebeurt, kan iedereen weleens gebruiken.
Hoe doe ik dat eigenlijk, die salamitechniek toepassen? Daar wilde ik vandaag eens bij stilstaan en het visueel maken door plakjes salami! Deze zeven dagen in plakjes laten een gemiddelde week zien, zonder uitstapjes of bijzonderheden. Er zitten dagen bij die goed in balans zijn, maar ook dagen die eigenlijk te vol zitten met inspannende activiteiten.
Twee vliegen in één klap: èn ik kan dag 21 van het lijstje afstrepen voor de 30 Day Blog Challenge van Hare Maristeit èn ik draag mijn steentje bij aan het onder de aandacht brengen van de Week van de Pijn. Want die twee hebben alles met elkaar te maken. Hoe mijn dag eruit ziet, is altijd afhankelijk van de pijn die ik heb. Die pijn is er elke dag, maar de mate ervan is wisselend, zoals ik al eens schreef toen ik uitlegde hoe mijn pijnschaal eruit ziet.
Sinds de start van dit schooljaar zijn mijn werkdagen gewijzigd. In plaats van drie hele dagen werk ik nu twee hele en twee halve dagen. Dat heeft enerzijds met mijn nieuwe taak op mijn werk te maken, maar aan de andere kant wilde ik ontdekken of dit voor mij zou werken, of ik de dagen dan beter volhoud. Dus leek het me een goed idee om zo’n dag in kaart te brengen waar ik alleen maar de ochtend werk.