Maar ik doe het toch. Deze vakantie is gewoon ruk. Ik baal gewoon van mijn lijf en het afhankelijk van anderen zijn hierbij.
Smartdrive stuk, nu ook mijn lijf nog meer stuk
Tijdens de hittegolf aan het begin van deze vakantie heeft mijn Smartdrive het begeven. En blijkbaar was het iets dat niet zo gemakkelijk gemaakt kon worden, want ze moesten ‘m opsturen voor reparatie. Uiteraard was er niets wat ik als vervanging kon krijgen en op de vraag hoe lang het kan gaan duren, heb ik nog steeds geen antwoord.
Nu kan ik nog wel op andere manieren de deur uit. Ik kan een stukje fietsen, of de scooter nemen. Of ik gooi mijn rolstoel in de auto en zo kom ik ook nog wel wat verder. Maar met alleen mijn rolstoel zelf kom ik dus niet zo ver meer. Dus dat betekent dat ik steeds iemand om hulp moet vragen om mij even te duwen. En ik was juist zo blij dat ik dat met mijn Smartdrive niet meer hoefde.
Even op stap gaan met mijn meiden, gebeurt dus niet zo snel meer. Dat dagje Drievliet, daar heb ik een week lang pijn van gehad.
Ik voel me zo een beetje opgesloten thuis. Het bijkomen van een uitstapje kost me meer tijd dan het uitstapje zelf.
Help, mijn man is klusser!
Eén van de buren maakte hier al een grapje over, maar op zich is het nog niet zo erg dat ik mijn man voor zo’n programma hoef op te geven hoor!
Maar ondertussen gaat het opknappen van de woonkamer niet zo snel als gehoopt. Enerzijds omdat mijn man het naast zijn fulltime baan moet doen en nog geen vakantie heeft. Anderzijds omdat er wat dingen zijn tegengevallen, doordat ons huis zo oud (en scheef) is.
En zolang je in het ritme van je werk zit en geen hele dagen thuis opgesloten zit, is dat ook niet zo’n probleem. We hebben een zithoek in de hal gecreëerd (ja, die is zo groot) en een deel van de bank in onze slaapkamer gezet. Want de tv/wifi is dus naar onze slaapkamer verhuisd, dus daar zitten we ook regelmatig.
Maar de afstanden tussen de zithoeken en de keuken zijn nu zo groot, dat het me zwaar valt dit lopend te doen. Al die kleine stukjes bij elkaar maken samen toch een flink stuk wat ik op een dag loop.
En ik kan niet meer fijn in mijn naaikamer achter mijn laptop bezig zijn, want daar werkt de wifi niet. Dan ga ik maar in de keuken aan de eettafel zitten, ook al zitten die stoelen helemaal niet zo fijn.
Thuiszitten is dus niet zo relaxt meer als voorheen, het levert me meer pijn op. Deze week was het voor het eerst dat ik door de pijn de trap niet meer op kwam. Traplopen kost me altijd al wel pijn en moeite, maar nu ging het gewoon niet meer en moest ik op mijn kont naar boven.
Keelproblemen… waarom nu ineens?
Voor de zomervakantie was het me al opgevallen en had ik al besloten er wat mee te gaan doen. Dat ik ’s ochtends moeite met slikken heb, is al heel lang zo. Dat ik daardoor ’s ochtends meestal alleen maar pap kan eten, vind ik niet eens zo erg.
Maar ik merkte dat er steeds iets bij kwam. ’s Nachts moeite met ademhalen en meer snurken, in gesprekken moeite met me verstaanbaar maken. Alsof mijn keel dicht zakt en ik echt moet persen om er iets uit (of in) te krijgen. En ook met het nieuwe schooljaar in het vooruitzicht, waar ik weer wat meer ga lesgeven, maakte ik me hier toch wel wat zorgen om.
Inmiddels heb ik een intake bij een logopedist gehad en ben ik begonnen met Lax Vox. Dit is een oefening waarbij je door een siliconen slangetje bubbels gaat blazen in een laagje water. Het heeft me alleen nog niet zoveel opgeleverd. Ik heb eerder het idee dat ik me nog meer moet focussen op dingen die vanzelf horen te gaan. Dat het me ’s avonds in bed met een droge keel niet lukt om te slikken, alsof dat klepje niet meer dicht wil.
Heel irritant dit.
Aftellen naar leuke dingen
Met al die dingen die niet mee willen werken, is de vakantie een stuk minder leuk. Gelukkig komen er nog wel wat leuke dingen aan. Zo mag ik de komende twee weken met Misiconi Dance Company en nog een Schots gezelschap werken aan een stuk wat we tijdens Spoffin (street arts festival) gaan laten zien. Daar heb ik echt heel veel zin in!
En daarna ga ik mijn veertigste verjaardag vieren. Ik vond dat ik het wel verdiend had om me daarbij goed te verwennen, zeker omdat ik het afgelopen jaar best wel weer wat bereikt heb. Dus ik heb een cafeetje afgehuurd en er komt een toffe rockcoverband. En als de mensen die al hebben toegezegd dat ze komen, ook daadwerkelijk allemaal komen, dan ben ik een blij mens.
Misschien ben ik zelfs wel een beetje aan het aftellen naar het nieuwe schooljaar. Gewoon weer in een normaal ritme zitten, dat werkt voor mijn lijf toch ook het beste. En op mijn werk voel ik me ook een stuk nuttiger dan nu, waar ik zelfs bij een simpele boodschap hulp moet vragen aan mijn kinderen.
En omdat we deze zomer niet met het gezin weg zijn geweest, willen we dat in de herfstvakantie wel gaan doen. Dat is wel nog even ver weg, maar toch ook leuk om dan een vakantie te hebben om naar uit te kijken!
Maar hoe is jouw zomer/vakantie? Aan het genieten, of heb je ook nog iets om naar uit te kijken?
Ik begrijp wel helemaal dat deze vakantie niet is wat je eigenlijk zou willen. Het is gewoon een opeenstapeling van dingen die niet lekker lopen.
Ik heb het geloof ik op Facebook ook wel genoemd, maar ik vind m.n. je ademhalingsproblemen ’s nachts wel iets wat echt aandacht verdient. Jouw huisarts gaat hier naar mijn mening veel te zorgeloos mee om. Onbehandelde apneu is echt een serieus risico voor je gezondheid. Ik zou dan ook nogmaals aandringen op een slaaponderzoek.
Ik zal duimen dat je Smartdrive heel snel gerepareerd terug komt, want ik begrijp als geen ander hoe onthand je bent zonder je eigen hulpmiddel. Ik had al voordat ik op vakantie ging precies een maand mijn eigen elro gemist omdat die in reparatie was. Gelukkig had ik wel een leen-rolstoel gekregen, maar het ding kon én niet kantelen én reed slechts 6 km/uur. Nu was ik dus afgereisd naar het zuiden van Frankrijk met mijn eigen fijne elektrische rolstoel weer, bleek bij aankomst daar de oplader stuk! Gelukkig heb ik het met de RSR kunnen regelen dat ze een nieuwe oplader afleverden bij mensen die in mijn regio wonen en die een dag later zouden vertrekken naar dezelfde camping als waar wij staan. Inmiddels is alles dus weer op z’n pootjes terecht gekomen!
Je reactie op Facebook is ook zeker nog in mijn achterhoofd blijven hangen. Ik vind het alleen lastig om aan te dringen op een slaaponderzoek als hij al zegt dat er niet genoeg aanleiding voor is. Maar misschien kan ik hem met argumenten van de logopedist en/of mijn revalidatiearts wel overtuigen, zal het de eerstvolgende afspraak bij hun ook weer aankaarten.
Maar wat fijn dat je met RSR dat zo hebt kunnen regelen dat er een nieuwe oplader op je vakantieadres gebracht kon worden! Je eigen rolstoel is dan toch wel het fijnst.