Het revalideren is niet het enige wat me even met de neus op de feiten drukt.
Ik was vandaag op zoek naar een foto van mij en mijn bakfiets, moest daarbij flink graven, want de bakfiets heb ik al zo’n vier jaar niet meer, het fietsen zelf heb ik ook rond die tijd opgegeven.
En ik mis het, het fietsen, het samen met mijn gezin eropuit gaan.
Voel me vandaag ook even een waardeloze moeder. Mijn oudste dochter heeft volgende week haar fietsexamen en dat moet op een goedgekeurde fiets. Mijn oude fiets is inmiddels op haar hoogte ingesteld en die voldoet aan de eisen, dus ik dacht dat het wel goed zat. Maar blijkbaar hadden we op een woensdagmiddag naar de andere kant van de stad moeten fietsen om de fiets te laten keuren, want zonder sticker als bewijs mag ze niet meedoen aan dat fietsexamen. En omdat ik niet met haar mee kan fietsen en haar niet alleen wilde laten gaan, heeft ze nu die sticker niet. Stom gedoe.