Dansstijlen in de mix: fusion buikrolstoeldans

In november was ik er al over aan het fantaseren: ik wil weer wat meer gaan doen met fusion buikdans. Erover schrijven is nog wat anders dan het ook echt doen, maar inmiddels heb ik me opgegeven voor de Shimmy Shake Talent Search.

Afgelopen weekend had ik heel erg de behoefte om alle stress van werk eruit te dansen en mijn hoofd leeg te maken. Dus ben ik aan de slag gegaan.

De muziek

Welk nummer ik gekozen heb, wil ik nog niet helemaal weggeven. Misschien later nog, als ik het toch niet kan laten. Maar het mag wel een beetje een verrassing blijven.

Om op te dansen hou ik van muziek waar verschillende lagen in zitten. Met een beat, maar ook rustige stukken. Of dat je een keuze kunt maken of je op het ritme wil dansen, of op de tekst.

En nou heb ik me na de jaren ’90 nooit meer zo verdiept in wat er allemaal aan muziek te vinden is. Vandaar dat ik bij de vorige keer dat ik meedeed aan de Shimmy Shake voor een nummer van Moloko had gekozen. Maar, ik heb zowaar een artiest van dit millenium gevonden waar ik erg blij van word: Jack Garratt. En met wat hulp van het thuisfront heb ik één van zijn nummers eruit gepikt om een dans op te maken.

Voordat ik een dans in elkaar zet, ga ik vooral heel vaak het nummer luisteren. Ik zoek de tekst op en hak het nummer in stukjes, van het ene herkenningspunt naar het andere.

Pas als ik op papier heb staan hoe het nummer in elkaar zit, begin ik met het invullen van wat ik op welk moment wil doen. En dat ziet er een beetje vreemd uit, met tekeningen, geluiden, stukjes tekst, uitgeschreven bewegingen en (soms zelfbedachte) namen hiervoor, afkortingen voor richtingen en lichaamsdelen. Bijna geheimtaal, ik denk niet dat iemand anders er wijs uit wordt.

Een beetje van Misiconi…

Nu dans ik alleen nog bij Misiconi Dance Company, wat waarschijnlijk ook wel te zien zal zijn in de dans die ik nu zelf in elkaar aan het zetten ben. Iets wat er meteen na één les er al zo lekker in zat, dat ik het niet kon laten dit te gebruiken. Het zal er dan wel anders uitzien, omdat de dynamiek van de muziek heel anders is en ik het alleen dans.

En daarnaast heb ik ook het boek Unload to Upload een beetje doorgebladerd om inspiratie op te doen. Ik ben erg slecht in het onthouden van alle oefeningen die we tot nu toe allemaal gedaan hebben. En in het boek komen er een aantal voorbij die mijn geheugen weer wat opgefrist hebben.

En een beetje fusion buikdans…

Eigenlijk komt bijna alles wat ik tijdens die privéles bij Maya Acid geleerd heb wel in mijn dans terug. Daar zaten best wat breinbrekers bij die ik er eerst los in moest stampen, voor ik ze ertussen kon plakken. En vervolgens heb ik er toch weer mijn eigen draai aan gegeven.

Maar dit kun je dus een beetje verwachten:

En daarnaast ben ik gaan oefenen met layering: het op elkaar stapelen van meerdere bewegingen. Daar kom ik nog niet helemaal uit, omdat de dans zelf nog niet helemaal in mijn hoofd zit. En mijn coördinatie is niet echt geweldig. Maar dat komt nog wel, ik heb nog wel even om te oefenen.

Dus ik ben een beetje aan het uitvogelen hoe ik die buikdansbewegingen in mijn dansrolstoel kan doen. En dat ziet er dan ongeveer zo uit:

 

Practicing some fusion belly dance moves. It’s actually more difficult than it looks. ? #fusionbellydance #tribalfusionbellydance #wheelchairdance #wheelchairdancing #wheelchairlife

Een bericht gedeeld door Jacqueline (@jacqueline_salamistinkt) op 22 Jan 2018 om 7:22 (PST)

Nog even terug in de tijd

Het is niet de eerste keer dat ik meedoe met de Shimmy Shake Talent Search. Vijf jaar geleden deed ik ook auditie (toen nog zonder rolstoel), mocht ik door voor coaching en stond ik met nog elf gecoachte acts in het theater. Dat was een hele bijzondere ervaring. De weg ernaartoe, de andere dansers die ik ontmoette, de sfeer backstage…

Wil je weten hoe het er toen aan toeging, dan kun je hier verder lezen:

The time is now: Vlak voordat ik naar de auditie ging, schreef ik hier nog even mijn zenuwen weg. En ook waarom ik voor dat nummer van Moloko gekozen had.

En dat was het dan: En toen was ik door voor de coaching en zou ik met de andere danseressen op mogen treden. Of… toch weer niet. In ieder geval wel nog een (winderig) optreden bij het Stadspodium in Rotterdam. Met filmpjes!

Toch nog gedanst! Uiteindelijk mocht ik toch nog een keer optreden met een mooie foto als bewijs. In dezelfde week mocht ik ook met de ATS (American Tribal Style) groep optreden op een geweldige locatie, wat eigenlijk nog wel leuker was.

Ik heb er ontzettend veel zin in. Zin in het hele proces van het maken, maar ook om weer ander buikdanseressen te zien bij de audities. Altijd zo leuk om al die verschillende stijlen te zien!