Na die boekpresentatie, lotgenotendag en dat fusion buikdansfestival van afgelopen weekend, begon het weer aardig te borrelen in mijn hoofd. Ik kreeg weer helemaal zin om mijn schouders ergens onder te zetten, ergens voor te gaan.
Een boek?
Haha, nee hoor. Zelf een boek schrijven, die ambitie ontbreekt hier totaal. Of in ieder geval een roman, dat is niks voor mij. Ik kan me wel voorstellen dat ik misschien ooit een bijdrage zal leveren aan een boek. Maar dan zal dat eerder een lesboek zijn of iets van een hulpboek.
Ik heb al eens eerder een bijdrage geleverd aan een boek met ervaringsverhalen van mensen met EDS. Die is volgens mij niet meer te verkrijgen en het laatste nieuws daarover klonk als een soap waar ik me verder maar niet in wil mengen. Wat dat betreft zal ik misschien ook niet zo snel meer in een samenwerking stappen waarbij ik de mensen erachter niet ken.
Maar er komt binnenkort wel weer een boek uit waar ik een heel klein beetje in sta. Al is het dan alleen maar op de foto’s. Joop Oonk (mijn dansjuf bij Misiconi) heeft namelijk een handleiding geschreven voor inclusiedans: Unload to upload.
En dat brengt me dan weer bij het volgende:
Weer buikdansen?
Na dat weekend vol fusion buikdans krijg ik weer ontzettend veel zin om zelf ook weer te buikdansen. Al die verschillende stijlen, de prachtige kostuums… Dat wil ik ook!
Het puzzelen bij het zelf bedenken van een choreografie, het kiezen van de muziek, zelf een kostuum samenstellen… Zo leuk om te doen!
En bij mij gaat dat uiteraard in een compleet onlogische volgorde, de ideeën voor een kostuum komen als eerst. Bij de Shimmy Shake heb ik een supertof shirt gekocht bij Mar Gonzalez, welke je op heel veel verschillende manieren kan dragen. Maar de outfit die ik bij de fotoshoot met Darkashter droeg, vind ik ook heel geschikt om in te dansen. En ik heb nog steeds een oogje op een hele mooie jurk van Rosie’s Art, met een mooie open rug.
Natuurlijk heb ik daarnaast al een beetje een idee hoe ik die dans wil vormgeven. Behalve het buikdansen, wil ik wat ik geleerd heb bij Misiconi terug laten komen.
Het enige waar ik nog echt geen idee van heb, is welke muziek ik ervoor wil gebruiken. Dus tips zijn welkom!
Uit mijn comfortzone
Alhoewel ik er ontzettend veel zin in heb om weer te gaan buikdansen, is er toch een drempel. Het voelt een beetje net zo als iets presenteren aan collega-docenten. Geef me gerust een eigenwijze mbo-klas om les aan te geven, daar heb ik totaal geen moeite mee. Ik weet dat ik verstand heb van mijn vak en het lukt me bijna altijd wel om ze actief te krijgen. Maar aan je collega’s iets te moeten uitleggen, dat is toch wel een stuk spannender. Misschien is het wel oud nieuws wat je aan ze vertelt en boeit het ze totaal niet. Dat maakt me dan toch een tikkeltje onzeker.
Dansen met Misiconi gaat me inmiddels ook aardig af. Niet dat ik mezelf een geweldige danser vind, maar ik heb er plezier in en voel me niet onzeker bij optredens. Maar om dan weer te gaan dansen in een stijl die ik in mijn rolstoel niet zo eigen meer ben, dat is toch weer spannend. Misschien komt het wel helemaal niet zo goed uit de verf als ik in mijn hoofd heb.
Maar ik ga het gewoon doen. Uit mijn comfortzone en iets nieuws proberen. En al is het niet zo gigantisch zwaar als al die andere rotsblokken die ik al die berg op heb gerold, het voelt wel als van voren af aan beginnen. Maar ik heb er zin in!
