Natuurlijk deel ik het liefst de leuke dingen die ik met mijn gezin onderneem, zoals uitstapjes en activiteiten. Maar soms toch ook de lastige kant van het ouderschap. En heel soms trek ik het nog een stukje breder: naar mijn werk waarin ik als docent pedagogiek mijn studenten leer om andermans kinderen op te voeden (en zichzelf daarmee ook een beetje).
Tijdens onze vakantie in Spanje lag ons appartement niet ver van Figueres vandaan, waar het Salvador Dalí theater-museum is. Ik had al gelezen dat het museum niet heel erg toegankelijk was, maar wilde het toch zelf ervaren. En ook achteraf vond ik het zeker de moeite waard.
Dat kasteel waar we elke dag wel langsreden of vanaf het strand van konden genieten. Dat wilde ik ook weleens van dichtbij bewonderen. Dus stevige schoenen aan, bekkenband om, wandelstok èn rolstoel met Freewheel mee en gaan met die banaan. Het was maar een wandelingetje van twee kilometer vanaf de parkeerplaats, met een beetje afwisselen van rolstoel naar lopen moest dat best lukken. Of was het misschien toch iets te hoog gegrepen?
Heerlijk hoor, die zomervakantie. Geen wekker, geen werk of school. Het enige wat ik nog mis, is een grammofoonplaat met mijn bemoederende uitspraken, zodat ik daar ook even vrij van ben. Of om wat meer van deze tijd te zijn: een app op de smartphone of Ipad die het even van mij overneemt.
Want zo met al die weken op elkaars lip, krijg ik meteen een berg respect voor de thuisblijfmoeders. Je zit (zeker met slecht weer) zoveel op elkaars lip, dat je je aan ieder dingetje wel kan gaan irriteren.
Aan de ene kant heb ik dan het geluk dat ze met hun tien en veertien jaar zichzelf best aardig weten te redden. Maar aan de andere kant hebben zij een totaal ander beeld hoe dat zichzelf weten te redden eruit moet zien. En ik heb dan weer de drang om dat als moeder bij te willen sturen.
Afgelopen maandag keek ik naar de documentaire ‘De wereld van Puck’. Twintig jaar van het leven in het gezin met een kind met ernstig meervoudige beperkingen wordt in een uur samengevat. Ik vond het een indrukwekkend, mooi en eerlijk verhaal. Leerzaam voor mijn studenten (maatschappelijke zorg), maar eigenlijk ook goed voor iedereen om een goed beeld te krijgen van wat er in zo’n gezin speelt.
Mijn oudste dochter is net twee weken geleden veertien jaar geworden. Veertien. Als ik terugdenk aan het jaar dat ik veertien was, dan houd ik mijn hart vast voor wat ons nog te wachten staat. Maar aan de andere kant heeft het voor mij voor een omschakeling gezorgd en uiteindelijk ben ik toch wel aardig terecht gekomen.
Toch leuk om dan weer even terug te blikken.
Een jaar lang heb ik op haar woongroep gewerkt als woonbegeleider. Naomi was acht jaar toen onze paden elkaar kruisten en woonde toen al haar halve leven in een instelling. Behalve haar verstandelijke beperking had Naomi nog wat etiketjes. Sommige aangeboren, sommige veroorzaakt door wat ze in haar korte leven al had meegemaakt. Daardoor werd […]
Als blogger worden artikelen vaak pas interessant als je de grens opzoekt tussen wat wel en niet kan. Taboes doorbreken doe je niet door binnen de lijntjes te kleuren. Maar aan de andere kant heb je wel een leven buiten het bloggen om rekening mee te houden. Wat deel ik wel of niet als het om mijn gezin, werk of ziekte gaat?
Als chronisch zieke krijg je vaak dezelfde opmerkingen te horen, best vermoeiend soms. Maar zijn we als chronisch zieken niet net zo voorspelbaar en vermoeiend voor anderen?
Er bestaat al een bingokaart om de opmerkingen af te vinken die je als chronisch zieke te horen krijgt. En nu heb ik er één voor je om eens naar chronisch zieken zelf te kijken. Hoe snel heb jij je kaart vol?
We hebben er inmiddels al flink wat gehad met die twee meiden van ons: kinderfeestjes. En soms pakten we flink uit, maar kinderfeestjes met wat minder budget kunnen minstens zo leuk zijn. Hier zes voorbeelden die bij ons een groot succes waren.
Vorige week kwamen in deel 1 al de 21e eeuwse vaardigheden zelfregulering, kritisch denken, creatief denken, probleemoplossend denken, computational thinking en informatievaardigheden aan bod. Vandaag in deel 2 de overgebleven vaardigheden. Deze zijn niet alleen voor school en werk nuttig om te bezitten, maar ook als chronisch zieke.
