In december 2014 kreeg ik via de WMO mijn fiets, een Hase Lepus Comfort, waardoor ik na vier jaar eindelijk weer kon fietsen. Deze driewielligfiets zorgt ervoor dat mijn bekken en heupen op hun plek blijven tijdens het fietsen, ik kan er niet mee omvallen en het onderstuur is niet belastend voor mijn polsen. Kort nadat ik de fiets kreeg, ben ik de lange fietstochtjes bij gaan houden met een app en inmiddels heb ik daarmee de 1000 km gehaald!
Mijlpalen
Nee, die 1000 km heb ik natuurlijk niet aan één stuk door gefietst. Twee keer per week na mijn bezoekje aan de sportschool stap ik op mijn fiets om een uurtje (of langer) te fietsen. En tijdens die fietstochtjes heb ik de volgende mijlpalen bereikt :
- In één keer het viaduct over de A20 op fietsen
- De Beneluxtunnel heen en terug
- Rondje Delfland
- Naar het strand en terug
- Naar Rotterdam en terug
- Mijn fiets gewoon op straat in Rotterdam laten staan, terwijl ik de markt op ging (ben altijd zo bang dat ie dan gejat wordt…)
- Fietstochtjes met het hele gezin
- Fietsen in de sneeuw
- Tenen die er bijna afvriezen van de kou
- Zeiknat regenen tot op de onderbroek
- Heel veel naaktslakken platgereden (niet expres hoor)
Over slakken gesproken…
Bij mijn eerste fietsritje was mijn gemiddelde snelheid 8,8 km per uur. Bij mijn laatste fietsritje was dat 11,8 km per uur. Een beetje hardloper kan me dus nog steeds inhalen, maar steeds vaker haal ik de hardlopers in.
Mijn maximumsnelheid is 24,9 km per uur, waarschijnlijk wanneer ik een heuveltje afga. Heuveltje op gaat nog best lastig, sowieso is dit met een driewielligfiets zwaarder doordat je al je gewicht met je benen de heuvel op moet trekken en geen gebruik kunt maken van de zwaartekracht (op je trappers staan) zoals op een gewone fiets.
Hoewel die heuveltjes en het wegrijden soms wel zwaar zijn, hoef ik voorlopig nog geen trapondersteuning. Ik wil zo lang mogelijk op eigen kracht kunnen fietsen en al gaat het langzaam, het gaat wel. Bij de langere fietstochtjes heb ik wel spierpijn achteraf, maar rond de 10 km fietsen gaat pijnloos.
Nieuw fietsdoel
Het lastige van zo langzaam gaan, is dat ik heel erg mijn best moet doen om mijn kinderen bij te houden als we samen fietsen. Of zij moeten langzamer fietsen, maar dat vindt vooral mijn oudste saai. De fietstochtjes met het hele gezin komen dus niet heel vaak voor, maar ondertussen ben ik druk aan het trainen om mijn snelheid iets meer naar die van de rest te brengen.
En met de zomervakantie in het vooruitzicht meteen dan maar weer een volgend fietsdoel gepland: met het gezin naar Avonturis fietsen, een stuk van zo’n 10 km langs de Nieuwe Waterweg om vervolgens lekker in de modder te spelen en fikkie te steken!
Hoe lang doe jij over 1000 km fietsen? 😉
Wat klinkt dat heerlijk! Ik hoop ook ooit deze fiets te mogen bemachtigen en weer de weg op te kunnen!
Is het een optie voor je om ‘m via de wmo aan te vragen? Anders staan er op marktplaats wel eens mooie driewielligfietsen.
Jeetje wat knap zeg dat je al zoveel kilometers hebt afgelegd! Ik begin inmiddels weer kleine metertjes te maken met mijn gewone fiets. Hoop dat ik dat ook langzaam kan uitbreiden. En anders is deze fiets altijd nog een optie.
Ik heb jááááren geleden heel veel kilometers afgelegd op een Sinner driewielligfiets met een onderstuur, zoals hier: http://bit.ly/29ww5xR. Eerst ook jarenlang zonder trapondersteuning, en later met. Voordeel van het type dat ik had vond ik dat je lager tussen de wielen lag en letterlijk ook meer lag dan bij het type dat jij hebt. Het zal je verbazen hoeveel dat scheelt qua snelheid (puntje van overweging voor degenen die plannen hebben voor zo’n fiets). Nadeel van dit type is dan weer wel dat je nog minder zichtbaar bent in het verkeer. Zodra ik me dus met het ding in de bebouwde kom begaf had ik er een signaal-oranje vlaggetje op bevestigd, maar het overkwam me evengoed nog regelmatig dat auto’s van een parkeerplaats achteruit reden en mij daarbij uitbundig over het hoofd zagen.
Wat jij zegt over trappen tegen de heuvel op en dat dit per definitie zwaarder is doordat je geen gebruik kunt maken van de zwaartekracht klopt niet helemaal, want als ligfietser heb je juist weer het voordeel dat je je benen kunt ‘wegduwen’, terwijl je rug in de leuning duwt. Waardoor het weer wel wat zwaarder wordt is door een compleet ander zwaartepunt. Op een gewone fiets ga je heuvelop al snel voorover hangen en dat kan op een ligfiets niet natuurlijk. En met een driewielligfiets heb je nog eens de extra wrijving van de twee wielen achter, dat maakt het sowieso altijd zwaarder. zeker in de bochten. Een tweewielligfiets gaat sneller dan het licht, maar vergt een geheel nieuwe manier van fietsen. Leuk om langs de weg te flitsen, maar m.i. niet weggelegd voor ‘ons’.
Nou ja, je voelt hem wel: hoewel ik al jaren niet meer kan fietsen, ben ik nog steeds wildenthousiast over het fenomeen ligfiets en als ik zo’n ding zie, begint het nog altijd te kriebelen. 🙂
Wat jammer dat het fietsen nu niet meer gaat, zeker omdat je er zo enthousiast over bent.
Van Hase hebben ze ook een driewielligfiets waarin je lager ligt, maar dat vond ik juist te zwaar met op- en afstappen.
Wat goed van je en wat zal dat een heerlijk gevoel zijn. Ik kan al heel erg lang niet meer fietsen , maar vind het super voor je dat het zo goed gaat en ik wens je nog heel veel duizenden kilometers fietsplezier toe 🙂
Dankjewel! 🙂
Ik denk dat ik daar heel lang over doe! Knap gedaan dus!
Wat fijn dat je op deze manier toch kunt fietsen! En wat een afstand bij elkaar joh, goed bezig!
Al die kleine beetjes lopen toch op zo! 🙂