Oh man, wat is het toch deze week? De ene frustratie volgt de andere op. Normaal zijn dit maar kleine frustratietjes en los van elkaar stellen ze niet bijzonder veel voor. Maar we zijn nu pas halverwege de week en ik heb mijn frustratietaks al bereikt.
En dan heeft je vijftienjarige dochter ineens een bijbaantje. Hartstikke leuk natuurlijk, zo verdient ze lekker wat bij en leert ze hoe het is om te moeten werken. Maar als ouder komt daar ook weer van alles bij kijken. Want wat mag ze eigenlijk allemaal wel of niet als vijftienjarige? En wat heb jij daar als ouder nog over te zeggen?
Via via kwam ik de Body Positivity Tag van Cassandra tegen. Ik vond ‘m wel toepasselijk zo in de zomervakantie. Met dat mooie zomerweer en minder kleren aan je lijf, is het wel zo fijn om je daar lekker bij te voelen!
In een maand tijd kregen twee dierbaren van mij een ongeluk met de fiets. En op zo’n moment, dat je er niet meteen bij kunt zijn, hoop je toch op fatsoenlijke omstanders die te hulp schieten. Maar hoe verschillend kan dat zijn. Bij de één kwamen mensen van alle kanten om te helpen, bij de ander… reed zelfs de bestuurder die de fietser aanreed gewoon door.
We mogen weer stemmen vandaag! Maar nu nog bedenken op welke partij. Of misschien toch blanco stemmen? Waar mijn stem niet heen gaat met deze gemeenteraadsverkiezingen, heb ik in ieder geval wel al helder voor ogen.
Na vijftien jaar de deur plat te hebben gelopen bij de opvang, komt daar nu binnenkort een einde aan. Onze oudste dochter zit al een tijdje op het voortgezet onderwijs. En nu is onze jongste dochter die in groep zeven zit, ook klaar met de bso. Maar wanneer weet je nu zeker dat je kind eraan toe is en hoe bouw je dit af? Ik vertel je hoe wij dit aangepakt hebben.
Zo op Valentijnsdag is het toch wel weer eens leuk om een stukje over de liefde te schrijven. Met die twintig jaar samen mogen we toch wel spreken van ervaringsdeskundigen als het gaat om de liefde. En die ervaring wil ik graag met jullie delen. Volg je deze tips, dan krijg je dus net zo’n geweldige relatie als wij die hebben!
Ik zou het alleen mijn dochters niet aanraden, dus neem het maar niet al te serieus…
Eén van de onderwerpen in mijn lessen, is het geven van feedback. Mijn studenten hebben dit nodig om nu in hun stage en straks in hun werk feedback te kunnen geven aan collega’s en kinderen of cliënten. Voor de kinderen of cliënten is de feedback nuttig om te leren en ontwikkelen. En het geven van feedback aan collega’s is nodig om goed te kunnen samenwerken. Je maakt de ander bewust van zijn of haar gedrag en kunt hiermee ook je grenzen aangeven.
Tegenwoordig is de samenleving meer gericht op het individu dan op elkaar. Aardig zijn voor een ander is leuk, zolang het jezelf geen nadeel oplevert. Wat zou het toch fijn zijn als we in 2018 iets minder egoïstisch zouden zijn, meer oog hebben voor de ander. Maar hoe dan??
Anderen zien lijden, daar kan ik niet zo goed tegen. En egoïstisch als ik ben, ga ik het dan maar uit de weg. Waarom? Niet omdat het me niets kan schelen, het kan me juist wèl iets schelen.
