Afgelopen woensdag was ik een dagje in Bussum voor de startconferentie Naar Inclusiever Onderwijs. Hier hoopte ik geïnspireerd te raken, maar ook mijn kritiek kwijt te kunnen. Om uiteindelijk meer een beeld te krijgen en bij te kunnen dragen aan stappen in de richting van inclusief onderwijs.
In de herfstvakantie gingen we met ons gezin een paar dagen naar München. Hoe dat was met onze tienermeiden en of München een beetje te doen was met rolstoel, lees je hier!
Vanaf 7 tot en met 11 oktober is het de Week van de Toegankelijkheid. En dit jaar staat deze week in het teken van: Doen wat je zelf wilt! Wat voor mensen zonder beperking vaak vanzelfsprekend is – gewoon lekker even een dagje pretpark, een museumbezoek of naar een concert – vraagt van iemand met een beperking wat meer organisatie, energie en soms ook frustratie.
Met een studiedag, teamdag op het strand, jaaropening in het Nieuwe Luxor, verjaardagsfeestje in een café en beide dochters inmiddels in het voortgezet onderwijs, is dit nieuwe schooljaar mooi van start gegaan!
Het is zomervakantie, dus dan gaan we leuke dingen doen met het gezin. Alleen komt Drievliet niet meer op mijn lijstje van leuke dingen doen. Leuk moet voor mij namelijk ook toegankelijk zijn en dat is Drievliet dus totaal niet.
Dit is niet de eerste keer dat ik over dit onderwerp schrijf. In 2016 schreef ik al over de plus- en minpunten met betrekking tot rolstoelvriendelijkheid bij symposia en conferenties. Je zou zeggen dat er in drie jaar tijd wel wat veranderd mag zijn.
Het gaat hier best lekker. Niet dat ik mijn dagen nu pijnloos en vol energie doorkom, maar het is allemaal aardig in balans. En om dat zo te houden heb ik de afgelopen week een paar aanvragen de deur uit gedaan. Want ik ben er nog steeds van overtuigd dat ik met hier en daar wat hulp of aanpassingen, nog best een poos kan blijven werken.
Ik weet ook niet wat het de laatste tijd is. Het schrijven gaat gewoon even minder soepel dan voorheen. Of eigenlijk gaat het schrijven wel aardig, alleen ben ik er niet zo over uit of ik die schrijfsels wel online wil zetten. Of het wel interessant genoeg is. Voor vandaag dan maar even ongestructureerd wat zitten tikken, vooral om het maar even van me af te schrijven. En wie weet kom ik zo weer uit dat blogdipje!
Afgelopen maandag zag ik EDS-lotgenootje Christel bij Jinek, waar ze samen met Lucille Werner sprak over waar gehandicapten tegenaan lopen. En dat een minister van gehandicaptenzaken daar wellicht verandering in kan brengen.
Ik moest het even laten bezinken om me er een mening over te kunnen vormen. Lijkt het mij een goed idee, zo’n minister van gehandicaptenzaken?
Bijna een jaar geleden hadden we als gezin niet zo’n fijne ervaring in de Euromast. Maar, we hadden vrijkaartjes gekregen als goedmakertje, dus ging de Euromast in de herkansing. Dit keer in de avond, om Rotterdam in het donker te kunnen bewonderen.
