Dit was mijn uitzicht vanochtend bij de intocht van Sinterklaas. Nu hoef ik Sinterklaas niet zo nodig te zien, maar het zou toch fijn zijn om mijn dochter in de gaten te kunnen houden met al die drukte. Dat ging dus niet.
Ik zou een stukje omrijden met de rolstoel en zij zou een stukje afsnijden en dan zouden we elkaar 5 meter verder weer tegenkomen. En toen waren we elkaar kwijt. Na een kwartier zoeken tussen al die benen, had ik een Piet om hulp gevraagd, omdat ik vanuit mijn rolstoel slecht zicht heb en ook lastig door die mensenmassa heen kom. Maar Piet mocht niet helpen, ik moest maar wachten tot alles afgelopen was en dan degene met microfoon om hulp vragen. Het zal vast wel één of ander Pietenprotocol zijn, maar ik voelde me er behoorlijk rot bij.
Gelukkig vonden we elkaar daarna snel, maar van mij hoeft die intocht niet meer zo (en gelukkig gelooft mijn dochter er ook niet meer zo in, dus waarschijnlijk was dit sowieso al de laatste keer).
