Een stuk of tien heb ik er inmiddels wel versleten: niet zozeer omdat die fysiotherapeuten er niks van bakten, maar soms was ik gewoon ‘uitbehandeld’ op het gebied waar ik voor kwam of was het een onderdeel van een revalidatietraject en ook daar komt een keer een einde aan. Inmiddels ben ik al een tijdje terug bij de fysiotherapeut waar ik voor mijn eerste revalidatietraject al zat. Het is een fijn mens, ze kent mij en mijn lijf, is niet te beroerd om verder te kijken, overlegt met mijn huisarts als dat nodig is en ook niet onbelangrijk: de praktijk bevindt zich op loopafstand van mijn huis.
Maar het is niet zo dat ik de deur daar platloop, omdat ik nu toevallig EDS heb. Ik hoor van lotgenoten wel eens dat ze twee keer per week fysiotherapie hebben en hier ook een chronische indicatie voor hebben. Als dat nodig is, is dat natuurlijk gewoon nodig en ik wil ook absoluut niet zeggen dat daar iets mis mee is, maar voor mij persoonlijk kan ik me hier niet iets bij voorstellen. Ik vind het al druk genoeg met werk, gezin en hobby’s, om dan ook nog zo vaak afspraken te moeten plannen, daar heb ik helemaal geen tijd voor.
En met alle oefeningen die ik bij elkaar van al die fysiotherapeuten gehad heb, kan ik thuis flink aan de slag, daar heb ik inmiddels geen begeleiding meer bij nodig. Het plaatje hierboven is dan ook niet bij mijn fysiotherapeut gemaakt, het is mijn eigen verzameling hulpstukken om gericht oefeningen te doen en mijn gewrichten zoveel mogelijk te stabiliseren. Ik ken mijn lijf en weet wat wel of niet werkt als ik iets overbelast heb: rust geven, beetje masseren en weer wat meer regelmaat in de oefeningen brengen die dat stukje lijf kunnen ondersteunen.
Maar eerlijk is eerlijk: helemaal zonder kan ik niet. Ik kom nu één keer per maand of anderhalve maand langs en mag altijd bellen voor een extra afspraak tussendoor als dat nodig is. Ik vertel dan hoe het gaat, of ik ergens meer last van heb dan normaal en zij loopt mijn lijf langs om te checken of alles er nog een beetje goed bij staat en geeft extra aandacht waar nodig.
Ik ben ook wel wat eigenwijs daarin. Soms heb ik echt wel flink last van bijvoorbeeld mijn heup, maar dan denk ik: ‘Oh, ik heb over twee weken een afspraak bij de fysio, als het dan nog zo erg is, zeg ik het dan wel.’ En vervolgens doe ik mijn ding en tegen de tijd dat ik bij de fysiotherapeut kom, is de pijn weer teruggezakt naar het normale niveau. Mijn fysiotherapeut zei het vandaag al, eigenlijk is dat best fijn om te zien dat mijn lijf zich ook vanzelf (of in ieder geval zonder hulp van een specialist) herstelt. Er zijn genoeg mensen met EDS waarbij dat niet zo is.
Wanneer maak jij gebruik van fysiotherapie? Wat haal jij hier voor jezelf uit?
Ik maak heel veel gebruik van fysio.
Voor mij is het nog de reden dat ik loop. Met de fysiotherapeut leer ik mijn brein Hoe om te gaan met mijn veranderde eds spieren. Ze zijn uitgerekt en hier moet een aanpassing voor komen. Mijn brein snapt het niet altijd en hierdoor krijg ik vaak luxaties.
Nu kan ik goed lopen, zonder mijn sleepvoet…..ik train keihard, meerdere keren per week en ook thuis…..resultaat….ik loop nog steeds….kleine stukjes, maar ik loop, 's nachts kan ik goed ondersteunt heel goed slapen. De pijn is binnen grenzen en ik ben in staat met de apparaten daar mijn eigen sub luxaties terug te zetten. Fysio is voor mij geen luxe…..ik ben mijn therapeuten dan ook erg dankbaar. Bij veel pijn wordt er dry-needling toegepast……een wondermiddel voor mij……
Ik zie het ook zeker niet als luxe hoor! Een fysiotherapeut is nog altijd de expert en zij ziet meer aan mijn lijf dan ikzelf.
Maar heb je zelf het idee dat je op een gegeven moment wel 'uitgeleerd' bent bij de fysio? Als het gaat om het omgaan met je veranderde spieren bedoel ik dan, dat er soms iets nieuws bijkomt waar je mee om moet leren gaan, zal ook zeker voorkomen.
Topsporters worden elke dag door de fysio onder handen genomen en niet voor niks. Ik ga elke week want leven is voor mij topsport beoefenen.
Via facebook kreeg ik ook al uiteenlopende reacties, er zijn zoveel verschillen binnen EDS en dus ook wat iemand daarbij nodig heeft.
Ik denk dat het bij mij meestal redelijk in balans is, het voelt voor mij niet als topsport (maar recreatief sporten is het ook niet helemaal 😉 ).
Mij fysiotherapeut komt iedere week bij mij thuis. Afhankelijk van de pijn die ik heb behandeld ze dat gedeelte en spreken we door wat ik zelf kan doen. Veel oefeningen weet ik wel, maar soms komt ze met nieuwe oefeningen of we verzinnen samen oefeningen en zt valz,z,zz
Dat is wel fijn dat ze bij je thuis komt, alhoewel het aan de andere kant vast niet voor niks is.
Oeps daar ging iets mis….achteroefeningen moest een punt en de rest hoort er niet bij, sorry.
Haha, het is net of je tijdens het typen in slaap bent gevallen. 😉