Snel gaat het afvallen niet, maar zolang die kilo’s er nu maar blijvend afgaan, heb ik niet zoveel haast. Het is alweer bijna 3 maanden geleden dat ik schreef over mijn afvalplannen, toen was er net 2 kilo af. Vandaag staat de teller op -6 kilo, dus werd het weer een keer tijd om een update te plaatsen en te vergelijken.
Loedermoeder is een soort geuzennaam geworden om tegengas te geven aan alle perfecte plaatjes die moeders via sociale media en blogs delen. En ik heb ook niks tegen dat tegengas geven, maar heb wel het idee dat het inmiddels het tegenovergestelde doet. Want wat is er mis met moeders gewoon in hun waarde laten, met of zonder hun perfecte plaatjes? We zijn allemaal moeders, houden allemaal van onze kinderen en hebben het beste met ze voor.
Bij een revalidatietraject of een ander bezoekje aan een specialist word je regelmatig gevraagd om aan te geven hoeveel pijn je nou precies hebt. Als er iets is dat subjectief is, is het wel pijn. En als er iets lastig is, dan is het wel een cijfer plakken aan de hoeveelheid pijn die je hebt. Toch leek het me wel aardig om het voor mezelf nog eens op te schrijven.
Morgen zijn mijn ouders 40 jaar getrouwd en dat vond ik wel een goede reden om eens een blog aan hen te wijden. We zijn niet zulke praters en eigenlijk zeg ik te weinig dat ik van ze hou en trots op ze ben. Maar ik weet dat mijn moeder mijn blogs leest, dus dat scheelt, hoef ik het weer een poosje niet te zeggen. 😉 En zonder nu meteen ons hele levensverhaal online te zetten, wilde ik een paar lessen benoemen die ik van mijn ouders geleerd heb.
Mijn fysieke beperkingen maken het steeds lastiger om mijn werk uit te kunnen voeren zoals ik dat wil. Voor de klas staan zorgt ervoor dat ik mijn lijf steeds weer blijf overbelasten. Nu zou ik volgend jaar een andere taak op me kunnen nemen, die van examenleider. Maar ook daar zitten weer nadelen aan, want dan zou ik mijn uren moeten spreiden over de week. En of het me zou lukken om dan mijn grenzen goed aan te blijven geven is dan de vraag. Ik heb alles op een rijtje gezet en een aantal mensen gevraagd om advies om me te helpen bij dit dilemma.
Passend onderwijs in het mbo, soms werkt dat gewoon niet. Als docent in de tak welzijn & onderwijs, met ervaring in het werkveld en zelf ook in het bezit van een beperking, wilde ik graag eens mijn mening hierover spuien. Hoe het zou moeten, waarom het niet altijd werkt, maar ook wat er wel mogelijk is, is in dit artikel te lezen.
De tricotjurk, maar dan weer drie keer anders. Tricot is een comfortabele stof, fijn voor zowel de actieve als de relaxte momenten. In mijn zoektocht naar de ideale jurk die zowel lopend als in de rolstoel gedragen kan worden, kom ik met deze jurken weer een stukje dichterbij.
Ik kan er niks aan doen, ben gewoon een beetje lomp af en toe. Met EDS krijg je een verminderde proprioceptie en een dosis brain fog cadeau. Wat dit is en hoe ik hier mee omga, is in dit artikel te lezen. Natuurlijk verklaart het niet al mijn lompe gedrag, maar toch wel een groot deel.
Afgelopen weekend danste ik mee met Misiconi Dance Company in het Rietveld theater tijdens het Fringe festival in Delft: het reizen naar en in Delft met rolstoel, hoe de voorstelling ging en hoe het publiek reageerde op inclusiedans.
Mijn bevindingen van de Supportbeurs 2016, over het Tarta-rugsysteem, dansrolstoelen en wat ik gemist heb op de beurs.
