Vandaag is dag 11 van Maris’ 30 day blog challenge aan de beurt: Piercings en tattoos.
Piercings en tattoos
Als het aan mij zou liggen, zou ik er veel meer hebben dan ik nu heb. Maar goed, alhoewel ik weet dat anderen hier geen compromis voor over hebben, heb ik dat wel. Mijn man houdt niet van tattoos en in mijn werk als docent wordt het ook niet altijd als een gepast visitekaartje gezien om als een kerstboom rond te lopen. Dus ik hou me in.
Mijn ouders waren er ook geen fan van, dus ik heb gewacht tot mijn achttiende. Meteen na mijn verjaardag liet ik mijn wenkbrauw piercen. En een paar maanden later mijn neus. Weer een paar maanden later liet ik mijn eerste tattoo zetten: een tribal, zoals velen met mij in de jaren ’90.
In de loop van de jaren zijn er wat piercings betreft wat wisselingen geweest. Op dit moment heb ik een ringetje in mijn neus en lip en in totaal vijf gaatjes in mijn oren, waarvan in elk oor één van zes millimeter.
Qua tattoos heeft het wat jaren stilgestaan. Na de tribal heb ik er als dertiger nog twee bij laten zetten.
Betekenis van mijn piercings en tattoos
Ik heb er juist voor gekozen om tattoos te nemen die niet direct iets betekenen. Een tribal, wat bloemetjes en een hommel. Maar indirect hebben ze misschien toch wel een betekenis, net als de piercings: het afsluiten van een fase, een nieuwe stap, controle hebben over mijn lijf.
Tijdens mijn eerste revalidatietraject liep ik een paar keer per week van het metrostation naar het revalidatiecentrum langs een tattooshop. En elke keer nam ik mezelf voor om er naar binnen te stappen zodra ik klaar was met mijn revalidatietraject. Het werd een klaproos, aan de voorkant van mijn schouder en ik ben er nog steeds erg blij mee.
Anderhalf jaar later vond ik dat ik weer een flinke stap verder was. Ik was uitgepraat bij mijn psycholoog en had daarnaast een hulpboek doorgeworsteld: Leven met pijn. Een nieuw hoofdstuk, een nieuwe tattoo: er kwamen wat bloemetjes en een hommel bij.
Piercings en tattoos op het werk
In de gehandicaptenzorg waren mijn piercings of tattoo geen probleem. Alhoewel ik wel besefte dat ik zelf een risico nam en ik de kans liep dat cliënten een piercing eruit konden trekken. Gelukkig is dat nog nooit gebeurd!
Met sollicitaties heb ik altijd mijn piercings in gehouden. Toen ik in het basisonderwijs ging werken, werd me meteen gevraagd of ik ze uit wilde doen. Ja, op mijn werk wel, maar ik wilde er nog niet definitief afscheid van nemen. In mijn lip deed ik een doorzichtig staafje, zodat het gaatje niet dicht zou groeien. En in plaats van een dik ringetje in mijn neus, deed ik er een klein, onopvallend knopje in. Dat doorzichtige staafje is ooit per ongeluk in mijn maag geëindigd. En sindsdien liet ik het maar voor wat het is, ik deed de piercing uit op mijn werk en gelukkig bleef het gaatje gewoon open, ook zonder doorzichtig staafje.
Bij mijn volgende baan in het mbo kreeg ik te horen dat ik met mijn piercings er te ‘stads’ uitzag om op een buitenlocatie les te geven, dus werd ik geplaatst op een locatie hartje Rotterdam. En vervolgens werd er op mijn eerste werkdag al gevraagd of ik die piercings voortaan uit wilde doen. Ach ja joh, whatever.
Inmiddels doe ik dus al zo’n vijftien jaar elke werkdag mijn lippiercing uit. Ik moet wel bekennen dat ik het een paar keer vergeten ben toen ik op mijn vrije dag een stagebezoek had gepland. De ene keer viel het de stagiaire en haar begeleider niet op, maar een andere keer wel. Toevallig had ik de stagebegeleider een paar jaar daarvoor ook als student gehad en hij vroeg na het gesprek of mijn piercing nieuw was. Hij mocht namelijk geen piercings in op zijn werk. Oeps, foutje! Heb hem dus uitgelegd dat ik ze ook niet in mag.
Mijn tattoos houd ik wel meestal bedekt op mijn werk. Niet dat daar iets over gezegd werd, maar ik vind spaghettibandjes sowieso not done als je voor de klas staat. En aangezien mijn tattoos op mijn schouders zitten, zijn ze dan al snel bedekt. Soms steekt er wel een stukje uit en zijn vooral studenten nieuwsgierig naar de rest, maar strippen voor de klas is ook niet mijn ding.
Heb jij ook piercings en/of tattoos? Wat vind jij van piercings of tattoos op het werk?
Elke werkdag de piercing in en uit… pfff, ik zou dat op een gegeven moment echt zat zijn!
Zelf hou ik ook rekening met wat ik aan doe in verband met mijn ‘plakplaatjes’, werk als administrateur op een universiteit en vindt het niet gepast om alles zichtbaar te hebben.
(Sorry dat het even duurde voordat je reactie geplaatst werd, was om één of andere reden bij de spam terecht gekomen.)
Het in- en uitdoen went wel hoor! Is echt maar twee tellen werk en het zit gewoon in mijn dagelijkse routine, net zoals mijn lenzen indoen.
Ook medewerker gehandicaptenzorg op een woonlocatie. Cliënten hebben zowel dementie als een beperking. Hier doen ze niet moeilijk over tattoos zowel ik als collega dragen ze gewoon zichtbaar. Ook achter de kassa geen moeite. Heb tegen mijn begeleider gezegd goh ik heb een lange blouse bij want ik weet niet of tattoos mogen hier. Haar antwoordt terug: “Ben je gek, wilde je met deze hitte lange mouwen aan gaan doen.” Weer een puntje binnen haha. Achter de kassa draag ik mijn lange mouwen werkblouse, opstropen durf ik niet dan zijn ze wel erg zichtbaar maar bij teruggeven aan de klant piepen de twee op mijn pols er wel eens onderuit. Collega’s vonden ze mooi en bazin heeft er niks over gezegd. ☺️?
Wat me trouwens opvalt wij EDS’ers genezen enorm snel wat tattoos betreft. Ik gebruik Hustle Butter/of Tattoomed after care en nu bij dag 3 begint het al verschrikkelijk te jeuken ? Helaas zijn we wel ook gevoeliger voor blow outs dat is wat minder tof ?