Vroeger, toen ik zo oud was als jij…

14 veertien

Mijn oudste dochter is net twee weken geleden veertien jaar geworden. Veertien. Als ik terugdenk aan het jaar dat ik veertien was, dan houd ik mijn hart vast voor wat ons nog te wachten staat. Maar aan de andere kant heeft het voor mij voor een omschakeling gezorgd en uiteindelijk ben ik toch wel aardig terecht gekomen.

Toch leuk om dan weer even terug te blikken.

Wat ik in mijn dagboeken schreef…

Ik was niet zo’n prater, maar schreef wel hele dagboeken vol. Die kocht ik in een chinees winkeltje en op mijn veertiende was ik bezig in dagboek nummer vijf. Van alles schreef ik daarin op.

Lijstjes met wat ik wilde veranderen aan mezelf (want ik wilde helemaal geen stil meisje zijn met een bril en beugel), de dingen die ik met vriendinnen uitspookte, op wie ik verliefd was, wat ik van anderen vond en wat ik dacht dat ze van mij vonden.

Zelfs schoolcijfers en mijn maten schreef ik erin op. Blijkbaar had ik toen een cup 75B en wat spijkerbroeken betreft wijdtemaat 29 en lengtemaat 34.

Verder schreef ik over nog wat dingen die maar beter niet op internet kunnen. Iets met een hamster. En wat over Halt. Niet in combinatie met elkaar overigens, maar laat je fantasie gerust de vrije loop.

Hangen op het pleintje

De term BFF bestond toen nog niet, maar ik had wel een paar vriendinnen die ik als mijn beste vriendinnen zag. Ze woonden bij mij in de straat en behalve op het pleintje hangen, ondernamen we ook nog weleens wat. Zoals logeerpartijtjes, op de fiets naar het strand of de surfplas gaan, de stad in, of naar de kermis.

Ik mocht nog niet echt uitgaan op die leeftijd, maar daar gebruikten we de logeerpartijtjes voor (sorry mam). Daar dronk ik mijn eerste pisang-jus en bessenjenever. En bier, maar na een paar keer niet durven weigeren als er weer een rondje gegeven werd, gaf ik toch maar toe dat ik het niet zo lekker vond. Doe toch maar gewoon een colaatje.

Maar meestal waren we met een groepje jongens en meiden op het pleintje te vinden. Een beetje aan het hangen, roken en tegen een bal aan trappen. Verder waren we vooral herrie aan het schoppen en flink de grenzen aan het opzoeken bij onze ouders, buren en politie. En hier en daar gingen we eroverheen.

Van vwo naar het mbo

Toen ik veertien was, zat ik in de derde klas van het vwo. Mijn cijfers zagen er prima uit, behalve voor Duits, maar die leraar mocht ik gewoon niet zo.

Maar dat vwo was niet echt mijn ding, voelde me niet zo thuis in de groep en het vooruitzicht om nog drie jaar op school te zitten en dan nog eens te moeten studeren, daar had ik allemaal geen zin in.

Dus bedacht ik het plan om te stoppen met vwo en samen met mijn vriendin naar het mbo te gaan. Of eigenlijk had ik eerst het plan om over te stappen naar de havo, maar toen ik hoorde dat je met een overgangsbewijs van drie naar vier vwo ook naar het mbo kon, wilde ik daarvoor gaan.

Mijn ouders waren uiteraard niet zo blij met dat plan, maar het mocht uiteindelijk wel. Als ik maar een voldoende voor Duits stond. Dus ik keek een paar keer die boeken in en met een zes voor Duits en verder zevens, achten en hier en daar een negen, schreef ik me in bij de opleiding Sociaal Pedagogisch Werk.

Ik weet nog dat er een kennismakingsdag was voor de zomervakantie en bij het rondje voorstellen vielen de monden open toen ik zei dat ik veertien was. En ook al was ik na die zomervakantie alweer vijftien, ik bleef een beetje het ‘kindje’ van de klas.

Tienertoer

Die zomer vlak voor mijn vijftiende verjaardag, ging ik samen met mijn vriendin op tienertoer. Daarmee kon je binnen tien dagen vier dagen reizen door heel Nederland. Gewoon saampjes met de trein. De logeeradressen waren via mijn ouders geregeld. We logeerden bij een kennis in Limburg, een neef (of oom?) van mijn vader in Friesland, mijn oom en tante in Noord-Holland en eindigden bij mijn ouders die in Zeeland in een vakantiehuisje zaten.

Man, wat voelde ik me stoer en volwassen dat we zo zelfstandig door het land mochten reizen. Soms ook wel frustrerend als we weer eens op een verkeerd perron stonden of een overstap misten. Maar uiteindelijk kwamen we wel steeds waar we wezen moesten. Zonder internet hè!

Lief dametje van veertien, neem dit nou van me aan

Je bent goed zoals je bent. Met bril en beugel, wat voor cijfers je ook haalt en wat anderen misschien wel of niet van je denken. Je bent een prachtmeid.

Laat die sigaretten en alcohol maar links liggen, het heeft echt geen meerwaarde. Zelfgebakken brownies zijn veel lekkerder.

Maak je vwo maar gewoon af, zo heb je genoeg tijd om je plannen voor de toekomst te smeden.

Nee, je bent nog veel te jong om alleen met een vriendin door Nederland te reizen. Rotterdam is ver genoeg.

En als je net zo lief voor je ouders blijft als je nu bent, vertel ik misschien wel een keer over die hamster en Halt.

Neem nooit een pony. Je hebt het haar van je moeder.

Wat spookte jij uit op je veertiende?

3 Comments

  • Mooie laatste woorden voor je dochter! Op mijn veertiende was ik nog vrij rustig haha, later ben ik aardig ‘los’ gegaan. Ik was 23 toen ik een jaar naar Australië ging. Als mijn kinderen later op die leeftijd dit ook zouden willen, zou ik dit absoluut stimuleren, maar ook zeker mijn hart vasthouden.

  • Haha leuk om te lezen. ? Nu ben ik ook wel benieuwd naar Halt, want daar ben ik ooit ook mogen komen, omdat we op ons fietsje in België vuurwerk waren gaan halen en dat veel te vroeg afstaken tussen de flatten, waar dat heerlijk galmde.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.