The time is now

Terwijl de nagellak droogt en nog even gauw voordat ik m’n gezicht in de make-up zet, nog even de zenuwen van me afschrijven.

Vanmiddag doe ik mee met de Shimmy Shake, een cross-over buikdansevenement. Het is een soort van talentenjacht, maar daar doe ik het niet zo voor, het ging me er vooral om om het een keer gedaan te hebben. Gewoon een keer in mijn uppie op dat podium te staan en mijn eigen ding te doen. Ik ben geen geweldige danser, maar vind het wel ontzettend leuk om te doen.

Ik weet alleen niet hoe lang ik het nog kan blijven doen en daar kan ik soms best verdrietig om worden. Hoe ik ook mijn best doe, mijn lijf gaat gewoon achteruit en nog best hard ook. Kon ik vorig jaar nog 45 minuten lopen, nu moet ik na 20 minuten al een pauze inlassen. Na het boodschappen doen (wat ik natuurlijk niet redt in 20 minuten), moet ik echt een half uur plat liggen om de pijn weer te laten zakken.

Vandaar ook de muziekkeuze: ‘The time is now’. Als ik het wil doen, moet ik het gewoon nu doen. Geen idee wat ik volgend jaar nog kan. Hopelijk kan ik nog een flinke poos meedansen met de groep, al is het maar op de achtergrond. Op zich kan ik het dansen ook wel langer volhouden dan gewoon lopen, dus het is ook weer niet zo heel dramatisch.
Maar voor nu ga ik hier gewoon ontzettend van genieten, het podium is die 3,5 minuut even van mij!

Let’s make this moment last