Dit schooljaar gaat er wat anders uitzien dan we gewend zijn, maar sommige basics neem ik gewoon weer mee dit schooljaar in.
Elke werkdag als ik ’s ochtends mijn tas inpak, zitten daar in ieder geval deze drie fuchsiaroze items in: mijn agenda, thermosfles en broodtrommel.
Wat is het lang geleden dat ik hier een stukje schreef. Doordat ik mijn werk de afgelopen maanden vooral via een beeldscherm moest doen, was de zin om in mijn vrije tijd ook nog achter dat beeldscherm te kruipen een beetje verdwenen. Maar het wordt toch wel een keer tijd voor een update nu.
Dit had ik al veel eerder willen doen: gewoon weer even visueel maken hoe ik mijn plakjes salami (oftewel mijn inspannende activiteiten) over de dag verdeel. En ik ontdekte verschillen met de vorige keer, toen ik nog deels ziek gemeld was. Maar ook verschillen tussen een vrije dag, thuiswerkdag en werkdag op locatie.
Aan het begin van dit schooljaar schreef ik al dat ik er even in moest komen. Weer een nieuw ritme thuis en op mijn werk. En dan ben je ineens weer weken verder en staat de herfstvakantie weer voor de deur. Het voelt weer helemaal als vertrouwd.
Na deze week zit het schooljaar er alweer op. En hoe anders zit ik er nu bij ten opzichte van vorig jaar. Aan de ene kant ben ik daar wel trots op, maar ik zie ook nog wel wat zaken die ik volgend schooljaar anders wil aanpakken.
En dan heeft je vijftienjarige dochter ineens een bijbaantje. Hartstikke leuk natuurlijk, zo verdient ze lekker wat bij en leert ze hoe het is om te moeten werken. Maar als ouder komt daar ook weer van alles bij kijken. Want wat mag ze eigenlijk allemaal wel of niet als vijftienjarige? En wat heb jij daar als ouder nog over te zeggen?
Even een moment om terug en vooruit te kijken, zo aan het begin van de zomervakantie. De eerste helft van het schooljaar dacht ik zo goed bezig te zijn, maar ik had niet kunnen voorzien dat het zo zou lopen. Inmiddels voor 75% ziek gemeld, maar ik hoop na de vakantie weer wat op te bouwen. Maar voor de zekerheid toch een deadline met mezelf afgesproken.
Na een maand lang allerlei gastbloggers aan het woord te hebben gelaten, is het wel weer eens tijd voor een berichtje hoe het nu met mij gaat. Ik kreeg al verschillende keren de vraag hoe ik er nu voor sta wat betreft die ifuse. Daar wil ik best nog wel wat over kwijt natuurlijk. En op mijn werk hebben er inmiddels drastische veranderingen plaatsgevonden, dat ging gewoon niet meer. Maar ik heb ook positief nieuws, namelijk op dansgebied!
Het wordt wel weer eens tijd voor een update over mijn werk. Inmiddels heb ik best al wat slagen gemaakt als het gaat om het aanpassen van mijn werk op mijn beperkingen. Het gaat dan ook stukken beter dan vorig schooljaar. En toch is er altijd wel ruimte voor verbetering.
Vers van de opleiding wilde ik maar al te graag aan de slag gaan in de gehandicaptenzorg. Maar die woongroep met kinderen met gedragsproblemen werd me al snel teveel. Met de weinige werkervaring die ik had, had ik geen idee wat ik hiermee aanmoest. Drie maanden hield ik het vol, toen raakte ik overspannen.
