In haar grenzenzoektocht ontdekte Esther wat haar nulpunt was en hoe lastig het was hier rekening mee te houden. Steeds een stapje terug, maar dat stapje bleek niet genoeg en nòg ging ze over haar grenzen heen. Met behulp van haar arts heeft ze nu echt flink wat stappen terug gedaan en probeert ze nu haar leven met EDS meer in balans te krijgen.
Christel heeft hEDS en doet mee met de Mis(s)verkiezing 2017. Ze vertelt over haar missies: scholen toegankelijk voor iedereen en minder onbegrip en vooroordelen.
Vorig jaar schreef Isis al een gastblog voor de EDS Awarenessmaand. En hoe gaat het nu met Isis? Ze vertelt over hoe ze verder wil leven met haar klachten, haar strijd met WMO hierin, het dansen wat blijft trekken en haar deelname aan Je Zal Het Maar Hebben.
Elk jaar staat de hele maand mei in het teken van EDS Awareness. EDS is een zeldzame aandoening die vaak nog onbekend is, zelfs bij artsen en specialisten. Door er meer bekendheid aan te geven, wordt het hopelijk ook eerder herkend bij mensen die er last van hebben. Zodat een passende behandeling op tijd ingezet kan worden. Het lijkt er op dat EDS steeds vaker genoemd wordt in de media. Maar ook jij kunt helpen om meer bekendheid te geven, onder andere door de komende gastblogs te delen.
Hoe doe ik dat eigenlijk, die salamitechniek toepassen? Daar wilde ik vandaag eens bij stilstaan en het visueel maken door plakjes salami! Deze zeven dagen in plakjes laten een gemiddelde week zien, zonder uitstapjes of bijzonderheden. Er zitten dagen bij die goed in balans zijn, maar ook dagen die eigenlijk te vol zitten met inspannende activiteiten.
Als blogger worden artikelen vaak pas interessant als je de grens opzoekt tussen wat wel en niet kan. Taboes doorbreken doe je niet door binnen de lijntjes te kleuren. Maar aan de andere kant heb je wel een leven buiten het bloggen om rekening mee te houden. Wat deel ik wel of niet als het om mijn gezin, werk of ziekte gaat?
Als chronisch zieke krijg je vaak dezelfde opmerkingen te horen, best vermoeiend soms. Maar zijn we als chronisch zieken niet net zo voorspelbaar en vermoeiend voor anderen?
Er bestaat al een bingokaart om de opmerkingen af te vinken die je als chronisch zieke te horen krijgt. En nu heb ik er één voor je om eens naar chronisch zieken zelf te kijken. Hoe snel heb jij je kaart vol?
Over het algemeen kunnen mijn meiden (9 en 13 jaar) zich prima zelf vermaken. Maar het is wel zo gezellig om af en toe samen een spel te doen. Maar er zijn dagen dat zelfs gezelschapsspelletjes aan tafel te vermoeiend voor me zijn. Zeker na een werkdag ben ik allang blij dat ik het red […]
