De tijd en het verschil tussen de dagen lijkt wat te vervagen nu we al zo’n poos thuis zitten. Hoe lang is het al: drie, vier weken? En terwijl de dagen steeds meer op elkaar gaan lijken, vallen andere dingen juist steeds meer op hier binnen ons gezin. Al die tijd op elkaars lip wordt alles uitvergroot. Grotere verschillen, maar gelukkig ook grotere overeenkomsten.
Allemaal een ander dagritme
Mijn man werkt (als elektricien) nog steeds buiten de deur en is de deur uit voordat de rest uit bed komt. Mijn werkdag begint om acht uur, wel gewoon vanuit huis. En pas als ik al een paar uur druk aan het werk ben, komen die twee tienermeiden van ons een keer beneden. Samen ontbijten zit er dus al niet in, samen lunchen is ook zeldzaam, maar zo rond het avondeten komen we elkaar weer tegen.
De oudste dochter van 16 zorgt zelf voor een gevarieerde dagindeling. Schoolwerk, een boodschap of afwas doen, een taart bakken, wat series kijken op Netflix en een paar keer per week naar haar bijbaantje in de snackbar.
De jongste van 13 vermaakt zich vooral op haar kamer met haar tekenspullen, telefoon, ipad en schoolwerk. Voor eten komt ze even beneden en als ik haar om een klusje vraag.
Zelf werk ik in principe tot twee uur, maar het is lastig die grens te bewaken. Soms is een overleg over de examinering die aangepast moet worden gewoon even belangrijk om dat zo snel mogelijk te doen. En dan werk ik dus langer door, of op mijn vrije dag. Maar als het kan, zorg ik ervoor dat om twee uur die laptop dicht gaat, werktelefoon uit en ik even op de bank ga liggen.
Wanneer mijn man zo aan het eind van de middag weer thuis komt, is iedereen inmiddels in de woonkamer te vinden. Samen eten, samen tv kijken of een spelletje doen. Even geen (school)werk meer.
Grote verschillen, maar ook fijne overeenkomsten
En met al die verschillende invullingen van de dag, worden ook andere verschillen uitvergroot. Voor mijn man gaat veel gewoon door, weliswaar met anderhalve meter afstand. Ik ben juist degene die het meest in huis zit, omdat er voor mij toch net wat meer mogelijke risico’s zijn. Het enige dagelijkse contact wat ik buiten mijn gezin heb, is voor mijn werk via de laptop, dus niet eens echt persoonlijk contact.
Dat verschil is soms frustrerend en die frustraties komen er niet altijd even fatsoenlijk uit. Aan de andere kant geeft het wel weer een aanleiding om er met elkaar over te praten en elkaar beter te begrijpen.
De sociale contacten en wekelijkse sportactiviteiten moeten we allemaal missen en gelukkig weten we daar wel een mouw aan te passen. Samen een online dansles volgen of buiten even skaten of een balletje trappen. Heel veel potjes Rummikub achter elkaar en goede gesprekken waar we anders de tijd niet zo snel voor nemen.
Dat onze meiden het ook weer zo goed met elkaar kunnen vinden en samen dingen ondernemen, had mij aangenaam verrast. Natuurlijk zitten ze elkaar nog weleens in de haren, maar ze hebben ook veel plezier samen.
En ik hoop toch wel dat dat hun het meeste bijblijft als ze over tig jaar nog eens terugkijken naar die periode dat het Coronavirus ons allemaal in bedwang hield: niet de verschillen en frustraties, maar vooral waar we elkaar als gezin wèl elkaar in vonden.
Als gezin in balans blijven
We hebben zo wel onze uitschieters binnen ons gezin, maar de afgelopen weken merk ik vooral dat onze basis gewoon goed zit. En dat is fijn om te weten, dat we hier als gezin wel samen doorheen komen.
Maar ik denk vaak aan de gezinnen waar dat niet vanzelfsprekend is. Waar het gewone leven al zoveel stress oplevert dat het thuis geen fijne plek kan zijn. Waar school juist die rust biedt en waar ze nu niet terecht kunnen. Hoe komen zij deze lastige weken door? Nu kunnen kwetsbare kinderen nog steeds wel opgevangen worden in de kinderopvang en het onderwijs, maar de vraag is of al deze kwetsbare kinderen wel echt in beeld zijn.
En hoe zit het met de wat oudere kinderen? Meldpunten richten zich vooral op leerlingen tot en met het voortgezet onderwijs. Maar van wat ik via onze mbo-studenten hoor, is er ook daar soms behoefte om niet thuis te hoeven zijn vanwege lastige thuissituaties.
Op de website van Veilig Thuis staan wat websites genoemd, vooral van organisaties die zich richten op het welzijn van gezinnen nu in deze Coronacrisis. Zo heeft het NJI een pagina vol met tips voor ouders om spanningen thuis te voorkomen en op te lossen. Die tips variëren van time-outs en goed voor jezelf zorgen tot opvoedhulp inschakelen. De tip om met het gezin met Happy Hall – Do it together aan de slag te gaan, vond ik ook een leuke en praktische tip. Hier kun je een emotiekalender en challenges uitprinten en een week lang invullen en gebruiken om met elkaar in gesprek te gaan.
En hoe gaat het bij jou thuis? Wat doe jij om spanningen te voorkomen en het gezellig met elkaar te hebben?
