EDS

Foei. Die toegankelijkheid kan echt wel wat beter!

dansrolstoel antikiepwielGisteren werd de jaarlijkse rapportage over de naleving van het VN-verdrag handicap in Nederland overhandigt aan de minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport.

In het nieuws (NOS, NRC, AD) kwam al naar voren dat Nederland er niet zo goed uit kwam. Eigenlijk op alle gebieden niet: onderwijs, werk, wonen en algemene toegankelijkheid. Maar ik wilde het zelf eens nalezen, dus bladerde ik het rapport door.

Waarom dit rapport?

Op 14 juli 2016 is het VN-verdrag inzake de rechten van personen met een handicap in werking gesteld. Vanaf dat moment zou in Nederland inclusie de norm moeten zijn. Niet de persoon met een beperking, maar de samenleving moet zich aanpassen.

Het College voor de Rechten van de Mens houdt toezicht op de implementatie van dit verdrag. Een jaar later zijn ze gaan bekijken in hoeverre dit verdrag nageleefd wordt, om zo aanbevelingen te kunnen geven aan de regering.

Naar aanleiding van een inventarisatie onder mensen met een beperking en belangenorganisaties hebben ze beleid, maatregelen, rapportages, enzovoort bestudeerd. Ook zijn er vragenlijsten ingevuld door meer dan duizend mensen met een beperking (of hun ouders) en organisaties geïnterviewd. Hierbij hebben ze zich gericht op een aantal onderdelen uit het verdrag: toegankelijkheid, gelijkheid voor de wet, onderwijs, arbeid, zelfstandig wonen en deelnemen aan de samenleving.

Al met al niet voldoende om een representatief beeld te geven, maar het laat wel zien waar veel mensen met een beperking tegenaan lopen. Vanuit deze gegevens zijn er een aantal aanbevelingen gedaan in het rapport.

Opvallende punten uit het rapport

Nu kijk ik er misschien met andere ogen naar. Sommige dingen kom ik wel vaker tegen en zijn voor mij dus een open deur. Bijvoorbeeld hoe ontoegankelijk het openbaar vervoer is. Of het ontbreken van fatsoenlijke invalidentoiletten in de horeca. Of dat passend onderwijs niet zo goed past.

Maar sommige punten vielen mij op, omdat ik me er niet eerder bewust van was. Hier zijn er een paar:

  • In Caribisch Nederland (Bonaire, Sint Eustatius en Saba) is het verdrag nu niet van toepassing. Dit zouden ze in de toekomst wel willen.
  • Er wordt wel gezegd dat gebouwen toegankelijk moeten zijn, maar concrete normen waar dat dan aan moet voldoen zijn er te weinig (bijvoorbeeld in het Bouwbesluit). En waar er wel concrete normen zijn (Webrichtlijnen), is er te weinig toezicht. Zelfs overheidswebsites voldoen niet aan die normen.
  • Voor het openbaar vervoer zijn streefpercentages opgesteld voor de toegankelijkheid, maar deze zijn nooit geëvalueerd.
  • Hulp bij het stemmen mag wel bij mensen met een lichamelijke (visuele) beperking, maar nog niet bij mensen met een verstandelijke beperking.
  • Het verschilt per regio of een kind met ondersteuningsbehoefte wel of niet wordt aangenomen in het reguliere onderwijs.
  • Mensen met en beperking die niet onder de Participatiewet of Wet banenafspraak vallen (omdat zij wel het minimuminkomen kunnen verdienen), komen moeilijker aan een baan.
  • De gemeente bepaalt waar jij gaat wonen, als je een rolstoeltoegankelijke woning nodig hebt.

En nu wordt alles beter?

Er staat een aardig lijstje met aanbevelingen in het rapport waar de minister mee aan de slag kan. Ik ben erg benieuwd wat ze hier verder mee gaan doen.

Het belangrijkste uit dit alles vind ik dat zoveel nog niet op de hoogte zijn van wat toegankelijkheid nu eigenlijk inhoudt voor mensen met een beperking. Bewustwording hiervan is dus echt nodig voordat het ooit een inclusieve samenleving kan worden. En dan niet alleen voor die mensen met een rolstoel, maar ook voor de minder zichtbare beperkingen.

Om dat te kunnen bereiken, hoef je niet op die minister te wachten. Er zijn al heel veel initiatieven die hiermee bezig zijn, op verschillende manieren. Sommigen leggen hierbij de nadruk op wat niet goed gaat en willen dit bespreekbaar maken of oplossen. Anderen geven het goede voorbeeld door zelf te laten zien hoe mooi inclusief kan zijn.

Zoals inclusiedans bij Misiconi Dance Company, waar professionele dansers met of zonder beperking samen dansen. Of Sue’s Warriors, die vanuit de mode- en beauty-industrie een eerlijker en krachtiger beeld van mensen met een beperking neer willen zetten. En wat betreft die laatste hoop ik volgende week meer te kunnen vertellen. Want op 8 december mag ik bij de officiële lancering van Sue’s Warriors zijn. Ben superbenieuwd naar wat ik daar allemaal ga zien en meemaken!

Wat is voor jou het meest opvallend uit het rapport over de naleving van het VN-verdrag? En wat zou volgens jou echt dringend moeten veranderen?

 

 

1 Comment

  • Een aantal jaren geleden had ik een kind in een rolstoel in mijn klasje.
    Toen we op excursie naar Brussel gingen heb ik me doodgeërgerd aan hoe slecht de toegankelijkheid toen was.
    Je staat er ‘zonder rolstoel’ soms echt te weinig bij stil!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.