Ja, ik doe er gewoon lekker aan mee. Ik hou nu eenmaal van terugkijken, dus een challenge als deze laat ik niet voorbij gaan. Op Facebook en Instagram zag ik er al veel voorbijkomen. Foto’s van 2009 versus die van 2019, #10yearchallenge. Iets meer lijntjes, iets minder pukkeltjes, maar nog steeds lachend door het leven. En behalve die strakke, stralende huid heb ik nog wel meer achtergelaten.
Werk 2009 versus 2019
In 2009 hadden we nog een brede opleiding Sociaal Pedagogisch Werk, waarbij studenten in het laatste jaar hun specialisatie konden kiezen. Ik gaf toen alleen les aan niveau drie en dan vooral in het tweede en derde leerjaar. Vooral vakken gericht op de specialisaties kinderopvang, gehandicaptenzorg en basisonderwijs, inclusief scriptiebegeleiding.
In totaal stond ik voor zeventien lesuur ingeroosterd (toen nog lessen van vijftig minuten), was ik van twee klassen studieloopbaanbegeleider en had ik bijna elke week wel stagebezoeken. En dat allemaal met dezelfde aanstelling als ik nu heb: 0,5526 FTE, oftewel 23 uur per week.
Ik had dat jaar veel contact met de stichting waar ik ooit zelf werkte in de dagbesteding en woonvoorzieningen, om activiteitendagen te organiseren waar onze studenten aan meehielpen of rondleidingen en voorlichting over het werken in de gehandicaptenzorg.
Geen idee hoe ik dat allemaal voor elkaar kreeg in die drie dagen per week… Inmiddels bestaat mijn werk meer uit taken als examenleider. Lesgeven doe ik nog steeds het liefst aan tweede of derdejaars klassen, maar op dit moment is dat maar twee lesuur per week. Komende periode wordt dat wel wat meer. Dat ik niet zoveel meer echt van het werkveld zie als tien jaar geleden, vind ik wel jammer. Maar dat is fysiek te zwaar geworden om wekelijks te doen.
Sociaal leven 2009 versus 2019
Toen waren onze meiden hummeltjes van twee en vijf jaar oud. Ons sociale leven was dus veel op de kinderen afgestemd. Bijvoorbeeld door uitstapjes te maken met vrienden en familie met kinderen in dezelfde leeftijd.
Maar toch ging ik geregeld uit met vriendinnen, die toen nog geen kinderen hadden. Dat leverde altijd wel leuke of vage foto’s op, die dan weer op Hyves gepost werden. Zoals ook de foto hierboven. Nu ga ik niet meer zoveel uit. Mijn stapmaatjes verhuizen allemaal maar en mijn favoriete pubs van toen zijn niet zo leuk meer vanuit een rolstoel gezien, veel te druk daar. Des te meer geniet ik ervan als ik wèl weer eens een keer uitga.
En over Hyves gesproken… Andere social media had ik toen nog niet ontdekt, maar ik was wel actief op verschillende internetfora. Zoals een steampunkforum en een forum gericht op het naaien van historische kleding. Ooit zat ik ook op een zwangerenforum, daaruit was een clubje ontstaan wat verhuisde naar een besloten groep op Hyves. Later maakten we de overstap naar Facebook en tegenwoordig hebben we nog steeds bijna dagelijks contact met elkaar via WhatsApp. In 2009 spraken we een paar keer af, nu is dat ‘live’ contact wel iets minder geworden.
Die fora hebben inmiddels plaats gemaakt voor social media als Facebook en Instagram, waar ik graag doorheen scroll.
Gezondheid 2009 versus 2019
Na een paar jaar aanmodderen, stapte ik eindelijk weer eens naar de huisarts in 2009. Het begon met bloedprikken en röntgenfoto’s laten maken. Maar daar kwam niet veel bijzonders uit. Ik had geen reuma of versleten heupen. Daarna duurde het weer even voor het balletje weer verder ging rollen en ik doorverwezen werd naar de reumatoloog en daarna de klinisch geneticus. Vier jaar om precies te zijn, toen kreeg ik de diagnose hypermobiel Ehlers Danlossyndroom.
Vergeleken met nu was ik in 2009 nog behoorlijk fit. Wel wat te zwaar, pas in 2011 begon ik serieus met afvallen. Maar ik kon bijvoorbeeld nog aardig fietsen en wandelen toen. De foto waar ik op schaatsen sta, is overigens wel zo’n beetje de laatste keer dat ik op schaatsen stond. Dat was toch niet zo’n goed idee, maar voor een uitje met mijn klas wilde ik toch een poging wagen.
Het was overigens wel lastig om foto’s van toen terug te vinden. Ook al was ik aardig fit vergeleken met nu, echt actieve dingen ondernemen met het gezin werd steeds wat minder. Ik zat vaker aan de kant om foto’s te nemen dan dat ik zelf meedeed met de kinderen. Bij het doorspitten van foto’s vond ik het in die tijd wel lastig om te zien dat ik maar een beetje aan de zijlijn stond. Dat gevoel heb ik nu niet meer, ik zorg er wel voor dat ik op mijn eigen manier bij ons gezin betrokken ben. Bijvoorbeeld doordat ik nu korte dagen werk, ben ik bijna altijd thuis als mijn meiden uit school komen. Dat heeft toch ook wel iets.
Wat heb jij in 2009 achtergelaten?
Thuis zijn als de kinderen uit school komen lijkt me inderdaad superfijn. Toch leuk altijd om die dingen te lezen vind ik, ik schreef er zelf ook een blogpost over:-).