Na een maand lang allerlei gastbloggers aan het woord te hebben gelaten, is het wel weer eens tijd voor een berichtje hoe het nu met mij gaat. Ik kreeg al verschillende keren de vraag hoe ik er nu voor sta wat betreft die ifuse. Daar wil ik best nog wel wat over kwijt natuurlijk. En op mijn werk hebben er inmiddels drastische veranderingen plaatsgevonden, dat ging gewoon niet meer. Maar ik heb ook positief nieuws, namelijk op dansgebied!
Die Ifuse (operatie waarbij het SI-gewricht wordt vastgezet) is al maandenlang gespreksonderwerp bij de consulten met mijn revalidatiearts. Eerst dacht hij dat dit dè oplossing zou zijn voor mijn instabiele bekken, later was het weer onduidelijk of mijn grootste klachten wel uit dat gebied kwamen. En nu? Nu is er weer twijfel. Misschien zou het toch wel een optie zijn…
Het zat er al een beetje aan te komen, maar als zo’n tegenvaller dan door een ander uitgesproken wordt, komt het toch weer net iets harder binnen. Ik kreeg er twee achter elkaar in mijn schoot geworpen. Mijn hoofd draait overuren op ja-maren, maar een antwoord heb ik nog niet gevonden. Als dit niet kan of mag, wat moet ik dan?
Na tien jaar bekkeninstabiliteit wordt er nu door mijn revalidatiearts gezegd dat een ifuse operatie aan te raden is. Maar vind ik dit zelf wel een goed idee? En is het echt zo simpel: gewoon maar dat SI-gewricht vastzetten en het probleem is opgelost?
