Per schooljaar probeer ik toch wel een handjevol symposia en/of conferenties te bezoeken voor mijn werk. Sommigen worden georganiseerd binnen de organisatie waar ik werk, anderen daarbuiten. Ik vind het altijd erg interessant om nieuwe dingen te leren en met anderen uit te wisselen hoe zij een bepaald onderwerp aanpakken. De afgelopen weken heb ik bijvoorbeeld een symposium bijgewoond gericht op taalstimulering bij jonge kinderen en een conferentie over leren en doceren in de 21e eeuw.
Wat zo’n bijeenkomst nog een beetje extra boeiend maakt, is hoe ze ingesteld zijn op rolstoelgebruikers. Want ook al ben ik maar een parttime rolstoelgebruiker, zo’n dag is voor mij fysiek zo zwaar, dat ik hierbij wel zoveel mogelijk in mijn rolstoel wil blijven zitten. En dat is blijkbaar niet zo gebruikelijk, want vaak ben ik de enige met rolstoel. Vandaar nu een lijstje met plus- en minpunten als het gaat om rolstoelvriendelijkheid bij symposia en conferenties:
Pluspunten
- Behulpzame facilitair medewerkers: zij kennen het gebouw door en door en weten precies waar jij moet zijn, bieden hulp aan voordat je erom vraagt.
- Behulpzame bezoekers: ik ga meestal alleen, maar er is altijd wel iemand die een hapje of drankje voor me wil halen, stoelen opzij schuift, deuren openhoudt, mijn rolstoel de trap op tilt, enzovoort. Vaak hoef ik het niet eens te vragen.
- Gesprekspartners die niet moeilijk doen over die rolstoel: ik kom vaak oud-collega’s tegen die me niet eerder met rolstoel gezien hebben. Het is geen taboe, je mag er vragen over stellen (zou ik ook doen als het andersom was), maar het is ook fijn om over andere zaken te praten.
- Ruime stoelopstelling: zodat er geen plek voor mij vrij gemaakt hoeft te worden, maar je gewoon aan kunt schuiven met rolstoel.
- Hapjes en drankjes die rondgebracht worden: omdat ik bij dit soort bijeenkomsten veel op scholen kom, worden (horeca-)studenten regelmatig ingezet om met dienbladen hapjes rond te brengen. Lijkt me voor die studenten ook veel leuker dan gewoon les.
- Een lift die zonder sleutel toegankelijk is.
- Een schoon invalidentoilet: in mijn geval niet noodzakelijk, maar werkt toch prettiger
Minpunten
- Geen lift aanwezig en workshops en lezingen zijn verspreid over verschillende verdiepingen.
- Wel een lift aanwezig, maar dan moet je eerst op zoek naar iemand die daar een sleutel van heeft. Of een lift waarbij je de knop ingedrukt moet houden…vier verdiepingen lang.
- Statafels: heel ongemakkelijk om vanaf een halve meter lager gesprekken aan te gaan.
- Lopend buffet/koffie- en theetafel: ik snap dat het heel praktisch is als je een grote groep moet voorzien van hapjes en drankjes, maar niet handig als je een bord op schoot mee moet nemen en tegelijkertijd een glas tussen je knieën klemt. Een kopje thee sla ik dan sowieso af, dan hou ik het maar op mijn eigen flesje water.
- Een smerig invalidentoilet bij een superdrukke conferentie. Niet iedereen heeft de mogelijkheid om boven een toiletbril te hangen, als je dat wel kan, dan doe je dat toch niet op een invalidentoilet?! Echt smerig…
Waarmee zou volgens jou een conferentie nog toegankelijker kunnen worden voor rolstoelgebruikers?
Ik denk dat je de meeste punten al wel hebt genoemd. Maar in het algemeen denk ik dat behulpzame medewerkers heel belangrijk zijn. Dat mensen bereid zijn om mee te denken en te helpen.
En gelukkig ben ik die tot nu toe altijd wel tegengekomen! 🙂
Automatische deuropenaar zodat je niet steeds hoeft te vragen.
Voor de auditieve is een lift met etage vermelding steeds handig. De braille knoppen worden vaker gebruikt.
Geen hellingen boven het toegelaten %.
Als het symposia zijn voor meerdere auditive of visuele handicap genodigden
is een gebarentolk steeds handig.
Een badge is steeds handig
Ah, jij denkt meteen al een stuk breder! Zou inderdaad fijn zijn als er zo met verschillende beperkingen rekening gehouden wordt.
Bij een gebarentolk kan ik me voorstellen dat die van tevoren aangevraagd moet worden, maar je andere punten zouden ze bij de keuze van de locatie al rekening mee kunnen houden.
Als het een groter evenement is dan is dat wel handig. en ja die moet je op voorhand regelen. Als het een groot of langdurig evenement is kunnen dat er twee of drie zelfs zijn. want dat is zeer zwaar 😉 Je staat er niet bij stil maar deze moeten 3 zaken tegelijk doen. Luisteren, vertalen, en uitbeelden. En inderdaad je hebt ook verschillende handicaps.
Helemaal niet nagedacht over de statafels, dat lijkt mij echt super vervelend als je zit. Eigenlijk bij het inrichten en bedenken van zoiets zouden ze in een rolstoel een rondje moeten maken, gewoon om te kijken of het goed gaat. Die wc’s zijn helaas bijna altijd smerig, ik betaal liever 20cent voor de wc juffrouw.
Judith dit is standaard een obstakel..
We kijken al gans ons leven naar omhoog als we aan het spreken zijn of luisteren 🙂 dan is het handig als je met iemand kan converseren op dezelfde hoogte.
Wat het toilet betreft dan mag je blij zijn dat het niet vol met poetsmateriaal staat :p
en ja dan geef ik ook liever 20 cent ..
Ik hoor dit zo vaak. Lijkt me enorm frusterend. Ik vind het al irritant als er geen rekening wordt gehouden met eten (ik eet niet alles), laat staan dat ik ergens niet binnen kan komen.
Ik heb dan nog wel de mazzel dat ik niet helemaal afhankelijk ben van mijn rolstoel, dus voor mij is het niet heel erg frustrerend, maar het kan wel een reden zijn om wel of niet naar een volgende conferentie te gaan.
Maar als het goed is moet er met die nieuwe wet wel verandering gaan komen (eerst maar eens zien…).
Alle punten die je opnoemt kom ik ook tegen, alleen kan ik de stoel niet uit en zou ik, met stoel en al, getild moeten worden als iets met een paar treden verschil is, maar zou ik er met mijn elektrische rolstoel zijn, dan kan dat ook niet. Ik hoop dat de nieuwe wetegeving dingen zal veranderen, maar ja, oude gebouwen worden vaak niet aangepast en zo zullen er meer problemen zijn. Ik hoop dat er veel meer aangepast zal gaan worden.