Om echt goed op vakantie te gaan, zagen we dit jaar nog even niet zitten. Maar even een paar daagjes ertussenuit, dat wel! Voor het eerst bleven de kinderen alleen thuis, terwijl mijn man en ik naar Texel gingen.
En het was heerlijk, we hebben echt een hoop kunnen ondernemen. Wat betreft rolstoeltoegankelijkheid kwamen we wel wat struikelblokken tegen. En op zich ben ik dat wel gewend als we op vakantie zijn en is er ondanks dat genoeg om van te genieten. Maar op Texel kwam ik het regelmatig tegen dat iets aangegeven werd als toegankelijk of zelfs speciaal voor rolstoelgebruikers, terwijl het dat niet helemaal was.
Hotel De Cooghen
Het was wel even een speurtocht om een hotel te vinden welke ook toegankelijk is voor rolstoelgebruikers. Al zoekende op internet kwam ik eerder tegen of je een hond mee kon nemen dan een rolstoel. We waren ook wel wat aan de late kant met boeken, dus was de keuze al aardig geslonken.
Uiteindelijk werd het hotel De Cooghen in De Koog. Dat zit echt middenin het centrum, waar weer volop keuze is wat restaurants betreft. Wel wat rumoerig ’s avonds, maar dat heeft ook wel wat gezelligs. Parkeerplek is wel schaars. De eerste nacht was er geen plek achter het hotel, dus hadden we meteen gevraagd of we de eerstvolgende beschikbare plek konden krijgen. Die nacht stond de auto dus op de parkeerplaats bij het strand. Dat vond ik wel wat spannend, aangezien mijn vers geüpdatete fiets ook in de auto stond.
Het is een prima hotel, maar voor de prijs had ik wel meer verwacht. Ik had geen aangepaste kamer aangevraagd, alle kamers zijn via de lift te bereiken en dat is voor mij prima voor die paar dagen. Even wat schuiven met een tafel en mijn rolstoel paste ook in de kamer. Het ontbijtbuffet was wel wat vreemd opgesteld. Aan het eind was het smaller dan aan het begin van het buffet, waardoor ik er niet door paste met mijn rolstoel en weer tegen de stroom in moest omkeren. Dat heb ik gemeld, ook dat ik dit hotel juist had gekozen omdat het toegankelijk zou zijn. Maar daar wist de man niks van. Het werd dus ook niet veranderd, terwijl het al genoeg zou zijn als de tafels twintig centimeter opgeschoven zouden worden.
Toegankelijkheid stranden op Texel
Ik ben niet zo’n fan van het strand. Zand rolt nu eenmaal niet fijn, ook al ligt er een betonplaat onder. En de hellingen van de paden door de duinen zijn vaak behoorlijk steil. Je hebt echt wel wat lef en/of spierballen nodig om die hindernissen te nemen. Nu had ik die spierballen bij me in de vorm van mijn man, dus we hebben wel een paar pogingen gewaagd.
Ons hotel stond in het centrum van De Koog, van waaruit het een klein stukje is naar het strand (Paal 20). Wel dus met een paar flinke hellingen door de duinen, welke ik echt niet alleen met mijn Smartdrive redde. De betonplaten houden al snel op en dan sta je daar dus een beetje terwijl er steeds mensen langs je lopen om het strand op of af te gaan.
Wel was er een mooi vlak pad door de duinen, parallel aan de kustlijn. Van daaruit heb je mooi uitzicht over de zee en hebben we naar de zonsondergang gekeken.
Tijdens een andere avondwandeling kwamen we bij Paal 21 uit. Daar waren de hellingen zo steil, het leek wel een achtbaan. Op de terugweg zijn we wat eerder afgeslagen om via een camping terug te gaan, zodat we een paar hellingen minder hadden.
Het strand bij de vuurtoren op het noordelijkste puntje van Texel hebben we alleen maar vanaf een terrasje bekeken. Aan alle kanten mooie uitzichten, zonder geworstel met zand en hellingen.
Maar goed, na het zien van het strand op Texel, waardeer ik het strand van Hoek van Holland weer een stuk meer. Daar kan ik tenminste zonder hulp komen, haha!
Op de website van VVV Texel staat ook het één en ander als je met een rolstoel van het strand wil genieten. Zoals welke strandrolstoelen je waar kunt lenen of huren en waar er een aangepast toilet is.
Fietsen
Texel leek mij ideaal om met de fiets te verkennen en omdat de kinderen thuis bleven, was er genoeg plek in de auto om mijn driewielligfiets mee te nemen. Mijn man huurde een fiets en zo konden we fijn samen een fietstochtje maken.
Met de fietsrouteplanner Fietsknoop hadden we een route uitgestippeld van ongeveer 30 kilometer. Helaas is mijn telefoon alweer wat ouder en de batterij redde het niet tot het eind om te navigeren. Volgende keer schrijf ik wel weer gewoon de knooppunten op een blaadje en plak die op mijn fiets.
Het mooie aan Texel vind ik dat je binnen een korte afstand een heel divers landschap ziet. Duinen, bos, akkers, weiden, dorpjes, enzovoort. Ik kwam niet helemaal af van het gevoel op één groot vakantiepark te zijn met alle andere fietsende toeristen om ons heen. Maar die hadden natuurlijk ook allemaal door hoe fijn het is om daar te fietsen.
Met een Cadweazle door het bos
Op de website van SIGT had ik gezien dat je een elektrische offroad rolstoel op verschillende plekken op Texel kon huren. Onder andere bij ’t Turfveld, daar hebben ze een Cadweazle om mee door het bos te gaan. Alleen stond op die website een verkeerd telefoonnummer, maar na een doorklikken naar de website van het bospaviljoen ’t Turfveld, kreeg ik wel de juiste persoon te pakken. En eigenlijk had ik niet eens hoeven bellen, want je kunt de Cadweazle gewoon huren zonder te reserveren.
De Cadweazle heeft vier enorme banden en wordt bestuurd met een pookje. Het kost even wat moeite om erin te klimmen, omdat je wat hoger zit. En de kuipzitting is vrij smal, te smal voor mijn brede heupen. Dat zit niet erg comfortabel, of eigenlijk is het gewoon behoorlijk pijnlijk. Ik had wel een kussentje erbij gebruikt, wat ik nog in de auto had liggen, dat hielp iets. Sowieso is het niet erg ontspannend om met een pookje zo’n log voertuig te besturen als je dat niet gewend bent. Ik ging zigzaggend over de paden en bij scherpe bochten moest ik een paar keer heen en weer steken.
Maar ondanks dat het niet heel relaxt was, was het wel erg leuk om een keer te doen. We zijn naar een uitzichtpunt geweest wat met mijn gewone rolstoel niet te doen was (ook al was het aangegeven als rolstoelpad, de ondergrond was echt te los). En verder hebben we de twee uur volgemaakt door het bos. Het was daar heerlijk rustig en koel en ik was blij dat we hiervoor gekozen in plaats van een Cadweazle op het strand.
Rondvaart TX44
Als je dan op een eiland bent, dan hoort een boottochtje er ook bij natuurlijk. De boot TX44 zou rolstoeltoegankelijk zijn, maar je raadt het al: dat klopte niet helemaal. Bij het aanmelden werd me meteen al gevraagd of ik niet het bovendek had gereserveerd, want dat was niet toegankelijk met een rolstoel. Natuurlijk had ik wel het bovendek gereserveerd! Het was prachtig weer, dan ga ik toch niet binnen zitten met minder uitzicht op het benedendek?! Dan maar de trap op en mijn man de rolstoel naar boven laten sjouwen. Overigens stapte ik bij de loopplank al uit mijn rolstoel, want daar was niet overheen te rollen.
En niet rot bedoeld naar (mijn) kinderen toe, maar ik was wel blij dat wij ze niet bij ons hadden. Er waren een hoop gezinnen aan boord en zo’n boottocht van twee uur is toch voor veel kinderen teveel van het goede. Heb wel af en toe om andermans verveelde pubers moeten grinniken. Maar wat was dat genieten op die boot. Geen zorgen om mijn eigen kinderen, maar gewoon lekker om je heen kijken en naar de verhalen luisteren.
De zeehonden op de Razende Bol konden we niet van dichtbij bekijken, maar vond het van een afstand ook al bijzonder om zoveel zeehonden te zien. Daarna nog een rondje door de marinehaven, ook bijzonder om te zien al die verschillende schepen.
Ecomare
Een heel klein beetje teleurgesteld dat ik geen zeehond van dichtbij had gezien, was ik wel. Reden genoeg om op de dag van vertrek ze dan maar op te zoeken bij Ecomare. En daar heb ik ze van alle kanten kunnen bekijken, wat een prachtige beesten! Behalve een zeehonden- en vogelopvang zijn er verschillende aquaria te zien en allerlei informatieve borden en filmpjes.
Hier was bijna alles goed te doen met rolstoel. Gehandicaptenparkeerplaatsen direct naast de ingang, een toegankelijk toilet, een lift en schuine hellingen om bij alle aquaria en bassins te kunnen kijken. Op het terrein was ook een wandeling door de duinen welke begon op een betegeld pad, maar wat overging in een schelpenpad wat nog niet zo heel erg aangestampt was. En waar ik dus bijna vooruit uit mijn rolstoel kukelde toen mijn voorwieltjes bleven steken. Mijn man is toen even heen en weer gegaan naar de auto, om mijn Freewheel te halen. Daarmee was het pad wel te doen, alhoewel de hellingen wel soms zo steil waren dat ik wat hulp nodig had van mijn man.
Natuurpad Het Alloo
Tegenover Ecomare is de start van een natuurwandeling, welke volgens de website geschikt zou moeten zijn voor rolstoelgebruikers, blinden en slechtzienden. Nu kan ik op het gebied van visuele beperkingen niet meepraten, maar wat betreft die rolstoeltoegankelijkheid… Oef, zo erg was ik het nog niet tegengekomen.
Zelfs met Freewheel voor mijn rolstoel was het pad op veel stukken slecht te doen: veel los zand waar je in vast komt te zitten, kuilen, overhangende bramentakken. Je ziet wel dat er bij de aanleg van het pad over nagedacht is. Maar wanneer het niet bijgehouden wordt, komt dat de toegankelijkheid niet ten goede. Zo zijn de oversteekplaatsen bij de ruiterpaden betegeld, maar doordat er meer paarden voorbijkomen dan wandelaars, ligt er een flinke laag zand op die tegels. En wat iemand dacht om bakstenen te verspreiden over een pad van betonplaten (zie foto bij het Twitterberichtje hieronder), echt geen idee.
Dan waren er ook nog wat ‘rolstoelvriendelijke’ hekken om fietsers te weren. Hierbij moet je het hek openhouden, achteruit erin rollen en dan het hek weer dicht doen om er weer vooruit uit te kunnen rollen. Best ingewikkeld, zeker met een zanderige ondergrond.
Maar, dit moet ook wel gezegd worden: het is wel een hele toffe wandeling. Door duinen, bos, een vlindertuin en langs vogels. En het is er superrustig, heel anders dan de drukke fietspaden. Waarschijnlijk had ik de wandeling ook gedaan als ik van tevoren wist dat het pad slecht onderhouden was. Maar ik baal er wel een beetje van dat je er niet van uit kunt gaan dat iets echt rolstoeltoegankelijk is als dat zo benoemd is. Als ik het niet zelfstandig (dus zonder hulp) als rolstoelgebruiker kan, is het gewoon niet rolstoeltoegankelijk.
