Hoe is het nu met… Patricia?

Running zebra studying

Het is weer bijna mei en ik kwam Jacqueline haar oproep voor gastcolumns weer tegen.
Aangezien ikzelf een pagina run met betrekking tot het hardlopen voor EDS, dacht ik: “Ik doe weer mee!” Maarja… waar zou ik dit keer eens over schrijven?

Na lang, heel lang nadenken heb ik bedacht het nog even over mijn hardlopen te hebben. Ik loop het sinds 2012 hard. Zowel mijn fysio als ikzelf hadden nooit durven dromen dat ik dit kon. Ik heb er zelfs mijn bekkenspieren sterker mee gemaakt.

Running

Met trainingen doe ik rustig aan en lig ik niet per se dagen plat. Maar na een wedstrijd, die ik veelal loop voor EDS, lig ik meestal minimaal 2 dagen plat. Ik houd daar van te voren al rekening mee. En dan zul je denken (ook als je op mijn pagina kijkt): “maar je ziet er nog zo fris uit op de foto’s….” Ik ben een ster geworden in een masker opzetten wat dat betreft.

Maar… ik kies ervoor te doen wat ik leuk vind. En dat is in dit geval hardlopen. Ik heb er zo enorm veel voor gekregen. Vriendschappen, diepe vriendschappen vooral. Mensen die het begrijpen dat ik hardloop en respect hebben voor het feit dát ik hardloop. Zelfs MET mijn EDS.

Waar ik eerder dacht nooit te kunnen hardlopen, kan ik inmiddels de ¼ marathon van Rotterdam hardlopen. Deze heb ik 9 april 2017 voor de 2e keer gelopen en zelfs mijn tijd verbeterd.

Daar waar anderen in een aantal weken kunnen trainen naar een 10 km, doe ik daar vele malen langer over. Daar waar anderen in 3 maanden kunnen trainen naar een halve marathon, zal ik daar veel langer over doen. En ja… Dat is wel een droom van mij, om dit te kunnen. En ook dan zal ik deze voor EDS lopen. En ooit… ooit zou ik heel graag een hele marathon voor EDS willen lopen, maar daar zullen zeker jaren overheen gaan voor ik zover ben, als ik ooit zover kom.

Velen zeggen tegen mij: “Met jouw instelling gaat jouw dat lukken!” Maarja… ik weet niet wat de EDS nog gaat doen in al die jaren.

Maar hej… houd mij maar in de gaten op Run for EDS!

Studying

Naast het hardlopen ben ik in 2015 ook begonnen aan de opleiding Natuurvoedingsadviseuse. Ik had deze opleiding in een jaar af kunnen hebben, maarja mijn lijf deed helaas niet helemaal wat ik graag had gewild.

Ik zou 6 mei 2017 examen gaan doen, maar omdat lijf af en toe even flink tegenstribbelde en ik hierdoor niet goed meer kon schrijven, heb ik mijn examen moeten verplaatsen. Voor nu staat hij op 14 oktober 2017… Vind ik toch eigenlijk wel weer erg ver weg, maar ik blijf regelmatig kijken of er een eerder plekje vrij komt.

Maar makkelijk was het niet om zover te komen. Ik heb een nogal langdurig leerproces. Ik maak alle opdrachten, waarna ik voor mezelf een samenvatting schrijf. En met schrijf, bedoel ik ook echt schrijf. Tot aan elke avond pijn in de vingers en pols van het schrijven. Tot aan overbelasting van de onderarm toe. Met als gevolg dat ik een paar dagen geen samenvattingen kon schrijven.

Nu ben ik bijna klaar met de samenvattingen schrijven, waarna ik ze straks kan overtypen (wat voor mij veel sneller gaat, daar ik snel kan blind typen. En daarna… daarna komt alles een aantal keren doorlezen nog. Dus ben er nog niet.

Maar ik weet dat ik er wel kom, ook al doe ik er wat langer over. Dat is dan maar zo. Hierna kan ik anderen gaan helpen met hun voeding, vanuit huis. Maar niet voordat ik nog iets anders ga studeren en dit kan gaan combineren met de voeding. En dit heeft dan weer alles te maken met mijn passie voor hardlopen. Wie wil dat nou niet, van zijn of haar passie (in mijn geval hardlopen) zijn/haar werk maken?

Mijn mantra is tegenwoordig dan ook (waar ik overigens niet mee wil zeggen dat anderen dat wel doen, maar voor mij helpt het regelmatig tegen mezelf te zeggen): “Opgeven is geen optie, zebra”.

Vorig jaar schreef Patricia ook al een gastblog tijdens de EDS Awarenessmaand. Nieuwsgierig naar meer verhalen over EDS? De gastblogs van vorig jaar en de nog komende gastblogs worden verzameld in het gastblog-archief.

Wil je helpen om EDS meer op de kaart te krijgen? Deel dan dit artikel!