Heerlijk gedanst!

Afgelopen week mocht ik wel twee keer optreden. Vorige week woensdag met Misiconi als afsluiter bij een congres en afgelopen zaterdag heb ik meegedaan aan een fusion buikdans talent search.

Met Misiconi naar Assen

De Janneke Waalskens Foundation had een congres georganiseerd in Assen over communicatie en gedrag bij kinderen met een ontwikkelingsachterstand. Daar mochten wij als dansers vanaf het begin bij zijn en ook de lezing en workshops bijwonen. Erg leuk en interessant om dan de hele middag mee te mogen maken.

We dansten het duet #Storyteller. En alhoewel het alweer even geleden was dat we dit duet gedaan hadden, ging het weer als vanouds. We kregen veel positieve reacties uit het publiek en ik hoop ook dat we ze hebben laten zien dat er ondanks beperkingen nog heel veel mogelijk is op het gebied van dans.

Shimmy Shake Talent Search

In januari had ik al aangekondigd dat ik mee zou doen aan een Talent Search van de Shimmy Shake met een mix tussen fusion buikdans en rolstoeldans. Ik had het expres hier al gedeeld, want dan kon ik niet meer terugkrabbelen. Stiekem vond ik het namelijk best spannend.

Zaterdag was het dan zover. Tussen al die andere prachtige fusion buikdanseressen mocht ik ook mijn dans doen. Ik was echt vreselijk zenuwachtig. En hoe meer danseressen mij voorgingen, des te meer dacht ik: ‘Maar misschien is mijn dans wel veel te anders, zoveel buikdans heb ik er helemaal niet inzitten.’

Soms moest ik wel een beetje tegen mijn tranen vechten. De andere dansen zagen er zo mooi uit met al die draaiende heupen en shimmy’s. Dat mis ik dan wel aan het niet meer op mijn benen kunnen dansen.

Feedback van de Shimmy Shake jury/coaches

Eén van de dingen wat het nog eens extra spannend maakte, was dat ik feedback zou krijgen van de jury. Zij gaan later nog bepalen wie van alle rondes (op meerdere plaatsen in Nederland) door mogen voor coaching. De meeste juryleden ken ik al wat langer, alleen was dit voor het eerst dat zij mij met rolstoel hebben zien dansen.

Maar al die zenuwen waren voor niets, want ik kreeg echt geweldige feedback. Dat ze me nog nooit zo vrij hadden zien dansen. Dat ik een mooi open gezicht heb, wat prettig is om naar te kijken. Dat ik toegankelijk ben. Bewust van het publiek. Goed gebruik makend van het podium. Overtuigend als danseres.

Echt tof om zoveel complimenten over je heen te krijgen. Ook achteraf trouwens van mensen uit het publiek.

En ook feedback waarvan ik meteen zin kreeg om nog meer te leren qua dans. Meer gebruik maken van mijn bovenlichaam (nu bleef ik inderdaad weleens hangen in de standaard armen hoog, zij of laag), of popping. Lijkt me heel tof om me daarin verder te ontwikkelen. Dus stiekem hoop ik nu wel een beetje dat ik door mag voor het coachingstraject, alhoewel dat helemaal niet mijn insteek was om mee te doen. Ik wilde het gewoon een keer gedaan hebben. En nu ik het gedaan heb, wil ik meer, haha!

Duimen jullie mee dat ik door mag naar het coachingstraject? Of anders dat ik nog maar heel lang en heel vaak zo mag dansen. 🙂