EDS

En?

Ik kom net thuis na een lange dag en vind een foeilelijk kaartje in de brievenbus. WTF moet ik met zo’n lelijk ding en ik wilde ‘m bijna met de rest van de onzinnige post weggooien, tot ik mijn eigen handschrift ineens herkende. Het is het kaartje wat ik zelf geschreven heb, als opdracht voor school, die het vervolgens nu naar mij gestuurd hebben. Geen idee eigenlijk wat ook alweer de opdracht precies was, maar ik weet nog wel wat ik met ‘En?’ bedoelde.

En? Waar sta je nu? Hoe sta je er nu in? Ben je waar je wil zijn? Ben je tevreden? Wat is de balans die je nu op kunt maken? Wat zou je anders willen aanpakken?

Samen met het kaartje is een envelop van het CAK meegekomen. Ik krijg een tegemoetkoming voor chronisch zieken en gehandicapten, jeee! Ben best blij met dat bedrag, maar ergens vind ik het maar een rare wetgeving. Want volgend jaar ga ik het niet meer krijgen. Niet dat ik dan niet meer kosten heb aan bijvoorbeeld het reizen met het OV, omdat het fietsen niet meer gaat. Of het kopen van gesneden groenten of kaas, omdat het snijden zelf niet meer gaat. Of… nou ja, het doet er eigenlijk niet toe waar ik extra kosten aan maak, want ik kies ervoor om geen medicijnen, hulpmiddelen of behandelingen af te nemen (die overigens grotendeels vergoed worden en waar ik zelf dus geen kosten aan heb, maar de zorgverzekering wel), dus ben ik ineens een stuk minder beperkt.

Vanochtend kreeg ik na een overleg met mijn onderwijsleider een stel veren in m’n reet geduwd, hij vond dat ik erg vooruit was gegaan in mijn rol als coƶrdinator, in het in beweging zetten van andere mensen en ik deed dit ook nog eens zonder bot te doen. Terwijl ik zijn kantoor uitliep, vroeg hij nog hoe het met mijn gezondheid ging. Ehm… ja, gewoon… slecht. ‘O, nou, daar praten we een andere keer dan nog wel over.’
Ja, enig! Lijkt me leuk!

Vanochtend ging de wekker om 6 uur: douchen, ontbijten met de meiden, meiden afzetten bij oma en door naar m’n werk. De accu van m’n scooter is leeg, dus moet ik me elke keer rottrappen op die kickstart om ‘m aan de praat te krijgen. Maar het lukte! Altijd nog beter dan in de spits met de bus en metro te moeten.
Op m’n werk had ik dat overleg, nog wat mailtjes sturen en weer op de scooter naar een andere locatie om een groepsinterview af te nemen. Dat vond ik best spannend, in een vreemd team, maa het ging prima. Weer terug naar m’n eigen locatie om daar een les te vervangen van een zieke collega. In dat ene lesuurtje wel tig keer de trap op en af gelopen, omdat het lokaal bezet was, omdat het lokaal dat wel vrij zou zijn toch ook bezet was, omdat het klassenboek kwijt was, omdat iemand een formuliertje nodig had…
Daarna weer door naar de Hogeschool, dus van 2 tot 9 op een klotestoel zitten. Groepsinterview uitgewerkt, wat gegeten en een college gevolgd over APA. Mijn niet-bot-zijn op mijn werk heb ik hier weer goedgemaakt. Sorry meneer die vindt dat APA rekening moet houden met ipads, maar het duurde me gewoon te lang.

Net thuis gekomen, ben kapot, hotpacks op mijn pijnlijke gewrichten en even plat liggen voor ik zo weer de trap op kan.

En?

Ik hou van dit ritme, gewoon lekker doorgaan, dingen af kunnen strepen. Weer wat bereikt, weer wat af. Maar mijn lijf is het er niet zo mee eens. Ik weet het wel en meestal hou ik er ook wel rekening mee. Maar ik vind het niet leuk, ik wil het gewoon niet. Ik weet ook wel dat ik eigenlijk weer een keer langs de bedrijfsarts moet. Dat was de afspraak: ik zou het initiatief nemen om langs te komen, haar antwoord geven op die vraag: En?
Maar dan? De vorige keer vroeg ze al of het niet teveel voor me was wat ik werkte. Ja, dat is het wel, maar wat moet ik anders? Ik kan toch niet deels de ziektewet ingaan en wel zelf naar school gaan? Ik kan toch niet gaan vertellen dat het alleen maar slechter met me gaat, terwijl ik minder dan voorheen op mijn vrije dagen met mijn werk bezig ben?

En?

Het gaat dus gewoon goed met me. School gaat goed. Werk gaat goed. Met het gezinnetje gaat het ook goed. Met de hobby-dingetjes gaat het ook goed.
En de rest daar praten we een andere keer dan nog wel over.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.