Dankjewel lieve lezers!

Nee, dit is geen afscheid hoor! Maar gewoon een oprecht dankjewel naar de mensen die soms of vaak mijn blog bezoeken en de moeite hebben genomen om een enquête voor me in te vullen. Deze laat ik nog even open staan tot eind december, dus als je het nog niet gedaan hebt en er ook zin in hebt, dan kun je ‘m hier vinden: lezers enquête.

Vandaag wilde ik wat antwoorden van lezers uitlichten om hierop te reageren. De enquête is anoniem, dus ik heb geen idee wie wat geschreven heeft. En er zaten wel interessante antwoorden tussen, die wel een reactie waard zijn.

Meer schrijven over…

Bij de vraag wat er gemist wordt aan onderwerpen, waren nog niet zo heel veel antwoorden gegeven. En de meesten gaven juist aan dat ze niets misten. Dat lijkt me op zich een goed teken!

Wat wel als aanvulling genoemd werd, waren de uitstapjes. En ja, die mis ik ook zeker weten! In augustus zijn we nog wel op vakantie in eigen land geweest, maar verder zijn er weinig uitstapjes geweest vanwege Corona. Misschien maar weer eens kijken hoe het er in diergaarde Blijdorp bij staat. Daar heb ik een abonnement voor, zodat ik ook kan kiezen om maar een uurtje te gaan. Maar dit jaar dus nog niet veel gedaan.

Het gezinsleven werd ook genoemd en dat klopt ook dat ik daar niet veel over schrijf. Mijn dochters zijn nu 13 en 17 jaar oud en alhoewel ik boeken vol kan schrijven over hoe geweldig, lief, apart en eigenwijs ze soms zijn, gun ik ze ook hun privacy. Net zo goed als mijn man. Dus als er al iets voorbijkomt over mijn gezin, dan zal dat meer over mijn rol in het gezin zijn dan die van mijn man en kinderen. Maar wie weet…

Vooral doorgaan!

Eigenlijk kwamen de leukste opmerkingen uit de laatste vraag, waarbij lezers iets kwijt kunnen over mij en mijn blog. ‘Ga zo door!’ werd er veel genoemd. Lezers vinden het leuk om mijn blog te lezen.

Mensen die mij ook persoonlijk kennen in het dagelijks leven, gaven aan mij ook te herkennen in wat en hoe ik schrijf. En anderen schreven juist weer dat de onderwerpen en situaties waar ik over schrijf voor hen herkenbaar zijn. Fijn dat die herkenbaarheid er is! Al gaat het niet altijd over leuke dingen, gedeelde smart is halve smart, toch?

Nog een paar specifieke antwoorden waar ik op wil reageren:

‘Misschien is het leuk als je volgers terug volgt op Facebook.’ Dat doe ik inderdaad niet snel. Mijn Instagram en Twitter staan open voor iedereen, maar mijn persoonlijke Facebook heb ik op privé staan. Hier deel ik namelijk wel wat vaker iets over mijn gezin, omdat ik onder mijn Facebookvrienden vooral vrienden en familie heb die mij en mijn gezin persoonlijk kennen.

‘Zal ik je site weer eens aandacht geven in de nieuwsbrief?’ Aandacht is altijd welkom! In nieuwsbrieven, blogs of andere websites, social media… Mijn blog schrijf ik voor iedereen, dus dat mag zeker gedeeld worden. Ook oudere artikelen verdienen het om nog eens gelezen te worden, ze staan er niet voor niks! Mocht je een artikel zoeken, maar het niet kunnen vinden, dan kun je me ook altijd een berichtje sturen, daar help ik graag mee.

Enquête was vooral een bevestiging

De aanleiding dat ik die enquête verspreidde, was vooral omdat ik mijn resultaten in Google Analytics nogal deprimerend vond. Niet qua aantal bezoekers, daar zit nog steeds een stijgende lijn in. Maar meer om wat die bezoekers komen doen.

Inmiddels komt zo’n 80 procent naar mijn blog via een zoekmachine. En het is fijn dat ik zo gevonden word, maar ze komen nu niet voor de zoektermen waar ik ontzettend graag over schrijf. Afvallen houd ik me niet meer mee bezig, een ifuse ook niet, mijn Fitbit ben ik al een poosje kwijt en sommige gesponsorde artikelen schreef ik vooral om de kosten van mijn website te dekken.

Uit de antwoorden van de lezers die echt voor mij en mijn blog komen, komen wèl die onderwerpen waar ik graag over schrijf. Dus daar ga ik dan maar lekker mee door. En als ik maar stug blijf volhouden met dat schrijven, komen de bezoekers via Google uiteindelijk ook wel naar de artikelen waar ik trots op ben.