Behalve mijn danslessen bij Misiconi Dance Company ben ik altijd nieuwsgierig naar meer en andere lessen en workshops in inclusiedans. Nu zijn die vrij schaars in Nederland en helemaal als je ook nog iets in de buurt en op een dag die jou uitkomt wil hebben. Maar: afgelopen zondag was het dan zover. Ik volgde bij DanceAble de masterclass Connection II, gegeven door Sonja Parmentier.
In deze masterclass stond de connectie tussen jezelf, de rolstoel en anderen centraal.
Zoveel rolstoeldansers!
Bij Misiconi hebben we een leuke, diverse groep, maar daar ben ik op dit moment de enige in mijn les die in een rolstoel danst. Ik was dus vooral erg benieuwd naar hoe het is om met meerdere rolstoeldansers te dansen. De groep bij de masterclass van DanceAble bestond uit vier rolstoeldansers en vier staande dansers. Of ja, hoe noem je dat dan… Ach, je begrijpt vast wat ik bedoel!
Hoewel we voornamelijk steeds in koppels met een loper en een roller werkten, heb ik toch ook een beetje kunnen ervaren hoe het is om met andere rolstoeldansers te dansen. Ik moet toegeven dat ik daarin nogal lomp kan zijn en ik hoop dat de lak de botsingen overleefd heeft bij iedereen… Maar wel een leuke ervaring!
En Sonja zelf danst ook in een rolstoel. Behalve de open dag die ik twee jaar geleden bij Double Wheels bezocht, heb ik dat niet eerder meegemaakt. Het heeft voor mij zeker een meerwaarde, Sonja ziet en benoemt dingen waar ik me niet eerder bewust van was.
Dat kiepwieltje…
EĆ©n van die dingen waar ik misschien niet zo heel bewust mee omga, is dat kiepwieltje. Een extra wieltje achter de rolstoel wat je opvangt en voorkomt dat je achterover kukelt als je te ver naar achteren leunt. Die gebruik ik best vaak als ik dans. Om lekker snel te kunnen draaien of achterover te kunnen hangen. Even ter illustratie, zo dus:
Dit bericht bekijken op Instagram
Sonja legde uit hoe je in je rolstoel in contact blijft met jezelf en de rolstoel, onder andere door je centrum/core zo aan te spannen, dat je dus wel goed naar achter in je rolstoel zit, maar niet zo ver dat je op je kiepwieltje komt. Dat maakte me eerst even aan het twijfelen: doe ik het dan fout? Maar na wat uitproberen en nog wat uitleg drong het wat beter tot me door. Het kiepen gebeurt toch best vaak onbewust bij mij en dat maakt dat andere dansers ervan kunnen schrikken. En als ik er zelf op ga letten, schrik ik er ook van, haha!
Dus daar zit voor mij wel iets wat ik wil leren om beter te kunnen beheersen. Ook al wil ik soms ook gewoon nog steeds lekker los kunnen gaan.
Contactimprovisatie, niet helemaal mijn ding
Het was me al eerder opgevallen dat er binnen inclusiedans best veel gedaan wordt met improvisatie of contactimprovisatie. Nu was ik al nooit zo van het improviseren. Tribal fusion buikdans vond ik daarom ook altijd al leuker om te doen dan American Tribal Style. Laat mij maar lekker volgen, of geef me een concrete opdracht waar ik wat mee kan.
Dat steeds moeten focussen en afstemmen op de ander bij contactimprovisatie, vind ik best moeilijk en vermoeiend. Daarmee meteen ook wel een uitdaging en leerzaam voor me, dus af en toe een workshop hierin is vast goed voor me. Maar niet te vaak hoor. š
Tijdens de DanceAble masterclass stonden ook die verbindingen tussen elkaar centraal en wisselden we regelmatig van partner om dit bij elkaar af te tasten. Zeker in het begin voelde dat voor mij wat onwennig. En zodra het een beetje wende, mocht je alweer wisselen van danspartner.
Uiteindelijk denk ik dat ik zeker wat heb opgestoken van deze masterclass en meer in verbinding met mezelf kan blijven in het contact met anderen. Of in ieder geval weet waar ik aan kan werken om me hierin te ontwikkelen.
Als je op de hoogte wil blijven van workshops en masterclasses als deze, kom dan gezellig bij de Facebookgroep DanceAble, dansen zonder beperking!
