‘Niet zeuren, maar aanpakken!‘ Dat was één van de reacties die ik kreeg op de column die ik voor de Supportbeurs schreef: niet gehandicapt genoeg. Daarnaast ook veel reacties hoe herkenbaar het was om tussen wal en schip te vallen als het gaat om hulpmiddelen en aanpassingen. Maar die ene reactie bleef toch goed hangen. Ik […]
Moet je werk altijd maar leuk en uitdagend zijn, of moet je maar tevreden zijn met je rotbaan? Er zijn zoveel redenen te bedenken om een baan niet leuk te vinden, maar wat je er vervolgens mee doet, ligt in jouw hand.
In het onderwijs wordt er regelmatig aandacht besteed aan 21e eeuwse vaardigheden. Het idee erachter is dat we in de moderne tijd waarin we leven, andere vaardigheden nodig hebben dan voorheen aangeleerd werden. Sommige beroepen waar studenten nu voor opgeleid worden, zullen er op een gegeven moment niet meer zijn.
Maar los van school en werk, denk ik dat het juist ook goed is voor chronisch zieken om zich bewust te zijn van deze 21e eeuwse vaardigheden. En ze wellicht ook verder te ontwikkelen.
In de 15 jaar dat ik in het onderwijs werk met pijnklachten door EDS, had ik me nog niet eerder hoeven ziekmelden vanwege de pijn. Tot dit schooljaar dus. Een nieuwe ervaring, waar ik vooral van geleerd heb wat ik beter wel en niet kan doen. Dat het vooral gaat om het aangeven van grenzen en het vinden van een balans om overbelasting te voorkomen, is geen verrassing. Maar met de piekbelasting die zo gewoon lijkt te zijn in het onderwijs, is het wel een flinke uitdaging.
Mijn fysieke beperkingen maken het steeds lastiger om mijn werk uit te kunnen voeren zoals ik dat wil. Voor de klas staan zorgt ervoor dat ik mijn lijf steeds weer blijf overbelasten. Nu zou ik volgend jaar een andere taak op me kunnen nemen, die van examenleider. Maar ook daar zitten weer nadelen aan, want dan zou ik mijn uren moeten spreiden over de week. En of het me zou lukken om dan mijn grenzen goed aan te blijven geven is dan de vraag. Ik heb alles op een rijtje gezet en een aantal mensen gevraagd om advies om me te helpen bij dit dilemma.
Passend onderwijs in het mbo, soms werkt dat gewoon niet. Als docent in de tak welzijn & onderwijs, met ervaring in het werkveld en zelf ook in het bezit van een beperking, wilde ik graag eens mijn mening hierover spuien. Hoe het zou moeten, waarom het niet altijd werkt, maar ook wat er wel mogelijk is, is in dit artikel te lezen.
Ik had als reactie op mijn blog ‘Zoektocht naar passend werk’ de tip gehad om een voor mij ideale werkweek op papier te zetten, dat heb ik dan ook gedaan zoals je op de foto kunt zien. De gele vlakken kan ik zelf indelen, die wil ik dus zoveel mogelijk af kunnen wisselen met de […]
Op mijn veertiende dacht ik het wel te weten: ik wilde stoppen met vwo en de overstap maken naar het mbo, zodat ik snel klaar was met school en het huis uit kon. Sociaal Pedagogisch Werk (SPW) ging ik doen, met de bedoeling om als onderwijsassistent in het speciaal onderwijs of als begeleider in de […]
Het is niet normaal dat ik steeds maar weer moet inleveren, steeds minder kan, terwijl ik aan alle kanten mijn best doe om goed voor mijn lijf te zorgen. En waarom verwacht ik dan wel van mezelf dat ik als een normale docent moet kunnen blijven functioneren? De hoeveelheid werk van een docent is ook niet normaal en maakt het mij ontzettend lastig om mijn grenzen te blijven aangeven.
In april vorig jaar maakte ik me zorgen om de veranderingen in de branche en wat dat voor gevolg zou kunnen hebben voor mijn werk en in hoeverre ik dit aan kan passen aan mijn fysieke beperkingen. Ik heb toen een brief opgesteld voor zowel mijn onderwijsleider als bedrijfsarts, waarin ik beschreef wat ik er […]
