Buitenbeentje met een blogdip

Ik weet ook niet wat het de laatste tijd is. Het schrijven gaat gewoon even minder soepel dan voorheen. Of eigenlijk gaat het schrijven wel aardig, alleen ben ik er niet zo over uit of ik die schrijfsels wel online wil zetten. Of het wel interessant genoeg is. Er staat dus van alles als concept klaar, maar het afmaken en plaatsen wil even niet lukken.

En het is niet dat er hier niks gebeurt, er gebeurt genoeg! Van alles waar ik me druk om kan maken, of waar ik juist heel blij van word.

Voor vandaag dan maar even ongestructureerd wat zitten tikken, vooral om het maar even van me af te schrijven. En wie weet kom ik zo weer uit dat blogdipje!

Twitter herontdekt

Ik had (of heb nog steeds) twee accounts op Twitter: een persoonlijke en één voor mijn blog. Nu laat ik mijn persoonlijke account langzaamaan afsterven en wil ik die van mijn blog wat meer gaan gebruiken. Niet alleen voor het delen van mijn blogartikelen, maar ook om anderen te volgen, te reageren en te retweeten wat interessant is.

En dat is best leuk! Via via ontdek ik weer nieuwe mensen om te volgen, die weer interessante artikelen of opmerkingen delen. Ik vermaak me er wel mee.

Dus kom me gerust ook volgen en/of laat weten wie ik absoluut zou moeten volgen. Hier kun je me vinden: Salamistinkt

Daten met vriendinnen

Hier kan ik ook zoveel energie van krijgen, zelfs al levert het voor mijn lijf soms wat meer pijn op.

Met een vriendin naar een bandje geweest en daar ontzettend veel lol gehad. Al was het alleen al om de port die per se op moest voor we daar aankwamen en die dus in mijn thermosbeker meegenomen werd. Maar ook de band zelf met hun covers van de Beach Boys, echt geweldig van genoten.

En dan een etentje met vriendinnen die al jaren meegaan, maar waarvan de afstand tussen onze huizen steeds groter wordt. We hadden elkaar al een poos niet gezien, maar het was als vanouds, supergezellig!

Binnenkort heb ik weer een etentje met een groepje andere vriendinnen, die ken ik dan weer van de masteropleiding Leren & Innoveren. Ook dat is inmiddels een trouw clubje geworden en ik kijk ernaar uit om ze weer te zien.

Onderwijsgerelateerde events

Daar heb ik er de laatste tijd ook een aantal van gehad. De NOT, Meetup010, een borrel met het college van bestuur en alle andere docenten van onze organisatie die genomineerd waren voor leraar van het jaar Rotterdam en nog een diner pensant met collega’s van andere locaties en mensen uit het werkveld (kinderopvang).

Hele boeiende gesprekken gehad, waar ik zeker in mijn werk wat aan gehad heb. En het was ook alweer een poos geleden dat ik wat verder dan alleen mijn eigen locatie keek. Het is natuurlijk al een tijdje dat ik deels ziek gemeld ben en eerder had ik er niet de energie voor om dit soort dingen op te pakken. Ik heb het wel gemist en ben blij dat er weer ruimte voor is.

En toch… alles heeft een vreemde nasmaak

Zo kom ik weer bij dat blogdipje uit. Met al die verschillende groepen mensen waar ik contact mee heb of heb gehad, is er geen groep waar ik me voor de volle 100% bij voel passen. En op zich is dat prima, ze vullen elkaar aan en ik kan er halen of brengen wat ik wil.

Maar toch vind ik het lastig als anderen niet begrijpen wat ontoegankelijkheid met mij doet. Of dat ik het gevoel heb minder serieus genomen te worden, omdat ik maar zo weinig werk of zelfs omdat ik een rolstoel gebruik. En aan de andere kant voel ik me niet altijd passen bij de mensen die hier juist voor strijden, omdat niet altijd alles op mij van toepassing is. Ik werk nog, heb een rijk sociaal leven en kan mijn rol als ouder prima vervullen. Wat heb ik dan te klagen?

Ik hang er een beetje tussenin en moet hier weer even mijn draai in vinden. Komt vast goed, ik ben vast niet de enige die zich af en toe een buitenbeentje voelt.

Meteen een oproepje: overspoel me met van alles wat me uit dit dipje kan helpen!

1 Comment

  • Hmpf, Ik herken het gevoel ondanks onze verschillende situaties. Zelf heb ik alleen vrienden op flinke afstand – een blogdip is dan semi-fataal. ’t Is toch een wereldje waar je deel van uit maakt – en dat heeft ieder mens nodig. De dip heeft bij mij nu ’t dieptepunt (of hoogtepunt?) bereikt. Nu ik dit zo typ besef ik dat jij de eerste bent waar ik vandaag wat tegen zeg – en ik ben hier nog nooit eerder wezen komen kijken! Apart – to say the least ?
    Wat betreft je oproep: ik heb er een post over geschreven. Verwijder de link gerust als je ‘m liever niet in je reacties hebt staan!
    https://elizenn.nl/de-blog-blues-blogger-burn-out/ – Hoop dat je er iets aan hebt!

    Liefs, Anne

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.