Hoe leuk ik zelf een geschiedenisles vind, mijn studenten Pedagogisch Werk krijg ik er niet warm voor. Nu had ik deze week wat meer tijd om mijn les over de geschiedenis van de kinderopvang voor te bereiden, dus heb ik het in een ander jasje gegoten dan normaal. En deze spelvorm viel goed in de smaak bij de dames!
Het schooljaar zit erop, de diplomering is geweest. En man, wat ben ik trots op mijn afgestudeerde studenten!
Als ze net binnenkomen, hebben onze mbo-studenten vaak nog geen idee wat het beroep inhoudt waar ze voor gaan leren. Ze spelen graag met kleine kinderen, of willen zelf een betere begeleider worden dan die ze zelf hebben gehad.
Hoe mooi is het dan om te zien dat al die verschillende studenten zo naar dat diploma groeien. Dat ze gaan inzien wat wel en niet belangrijk is om mee te nemen in hun vak.
De afgelopen weken lijken voorbij te vliegen, mijn agenda staat vol met afspraken en dingen die ik moet doen en er lijkt maar geen einde aan te komen. Maar met het afstrepen van taken en omslaan van de bladzijdes van mijn agenda, komt de zomervakantie ook steeds dichterbij. Het aftellen is begonnen!
Voor de bijscholing dit schooljaar mochten we voor een deel zelf bedenken wat we wilden leren en hoe. Om meteen wat dieper in mijn taak als examenleider te duiken, koos ik ervoor om het verantwoordelijkheidsgevoel en de zelfregulering van studenten te verbeteren, zodat de examinering efficiënter verloopt.
Daarbij dook ik in wat boeken, gebruikte ik verschillende digitools in een lesopzet en ging ik als examenleider bij de klassen langs om studenten op een andere manier met de examens aan de slag te laten gaan.
Hoe doe ik dat eigenlijk, die salamitechniek toepassen? Daar wilde ik vandaag eens bij stilstaan en het visueel maken door plakjes salami! Deze zeven dagen in plakjes laten een gemiddelde week zien, zonder uitstapjes of bijzonderheden. Er zitten dagen bij die goed in balans zijn, maar ook dagen die eigenlijk te vol zitten met inspannende activiteiten.
Als blogger worden artikelen vaak pas interessant als je de grens opzoekt tussen wat wel en niet kan. Taboes doorbreken doe je niet door binnen de lijntjes te kleuren. Maar aan de andere kant heb je wel een leven buiten het bloggen om rekening mee te houden. Wat deel ik wel of niet als het om mijn gezin, werk of ziekte gaat?
Het lesgeven in het mbo wordt fysiek te zwaar voor me en er moet echt iets gaan veranderen. Inmiddels heb ik een aantal gesprekken gehad op het gebied van werk en EDS. En niet zomaar gesprekken: een sollicitatiegesprek, gesprek met directie en een intake bij een nieuwe revalidatiearts.
‘Niet zeuren, maar aanpakken!‘ Dat was één van de reacties die ik kreeg op de column die ik voor de Supportbeurs schreef: niet gehandicapt genoeg. Daarnaast ook veel reacties hoe herkenbaar het was om tussen wal en schip te vallen als het gaat om hulpmiddelen en aanpassingen. Maar die ene reactie bleef toch goed hangen. Ik […]
Moet je werk altijd maar leuk en uitdagend zijn, of moet je maar tevreden zijn met je rotbaan? Er zijn zoveel redenen te bedenken om een baan niet leuk te vinden, maar wat je er vervolgens mee doet, ligt in jouw hand.
Wat ik vroeger wilde worden en wat mijn eerste baantje was, komt niet helemaal overeen. Mijn pad had ik al vroeg uitgestippeld. Misschien iets te vroeg, want als meisje van zeventien werken met verstandelijk gehandicapte kinderen met gedragsproblemen was toch iets teveel van het goede.
